Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                         33                                         ความจริง"พี่กวินนนนนนนนนนนนนน!!!"
เสียงแหลมๆ ของใครบางคน ตะโกนดัง ได้ยินมาแต่ไกล ถึงกับทำให้คนที่ถือกระเป๋าเดินทางใบโต ที่พึ่งจะก้าวเท้าเข้ามาในบ้านถึงกับสะดุ้ง
"อะไรเนี่ยเฟย์ แล้วมาทำไม เราจำไม่ได้หรือไงว่ายัยฟางไม่อยู่" กวินพูดอย่างไม่เข้าใจ
ในขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นบันได ก็เหลือบไปเห็นเพื่อนๆ ของน้องสาวตัวเองนั่งอยู่
'มาครบเซ็ตเลยหรอว่ะ - -'
"มากันครบเลย มีอะไรรึเปล่า?"
"ก็นิดนึงอ่ะพี่ พี่กวินมานี่ก่อนดิ" เฟย์กวักมือเรียกพี่ชายของเพื่อนให้มาหา
เพราะมีแค่เขาคนเดียวที่จะสามารถช่วยได้
"อะไรล่ะ?"
"คือ...พวกเรารู้แล้วว่าแฟนของฟาง โกรธฟางเรื่องอะไร" แก้วพูดอย่างจริงจัง โดยที่มีอีกสองหนุ่มยื่นอะไรให้ดู
"อืม แล้วทำไมไม่ไปบอกยัยฟางล่ะ?"
"มันก็รู้แล้ว แต่ไม่ยอมไปอธิบายให้ไอ้ป็อปมันฟังน่ะสิ" เฟย์พูดพลางเบ้ปากให้ เมื่อนึกถึงฟางวันนั้น
"อืม แล้ว?"
"ก็พี่เป็นคนในภาพอ่ะ พี่ต้องไปช่วยอธิบายให้ไอ้ป๊อปมันฟังเดี๋ยวนี้!" เฟย์เน้นเสียงหนัก
"เดี๋ยวนี้?" กวินพูดพลางเลิกคิ้วขึ้น
ให้ตายเหอะ นี่เขาพึ่งจะกลับมาที่ไทยนะเนี่ย มันเหนื่อยนะรู้มั้ย?
"ใช่ เดี๋ยวนี้!!" แก้วกับเฟย์เน้นเสียงหนัก แกมบังคับ
"แต่พี่พึ่งจะกลับมา..." พูดไม่ทันจบประโยคก็โดนยัยเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ สองคนโพล่งขึ้นมาทันที
"เดี๋ยวนี้!!!!"
"เอ่อ...ที่รัก ที่รักให้เวลาพี่กวินเค้าอาบน้ำเปลี่ยนชุดบ้านก็ได้นะครับ พี่เค้าพึ่งจะ..."
"เงียบเลยนะเขื่อน!!!"
'นั่นไง โดนอีกคนแล้วล่ะสิ'
เขื่อนบ่นเบาๆ ในใจ พลางหันไปค้อนคนที่กำลังหัวเราะเขาอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย
"ไม่ทันไรก็กลัวเมียแล้วหรอว่ะไอเขื่อน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"หุบปาก!!!" แก้วตะโกนเสียงดังทำเอาโทโมะเงียบกริบ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาอีกเลยตั้งแต่นั้น
'สมน้ำหน้าไอ้โมะ แบร่ๆ'
เขื่อนคิดในใจพลางแลบลิ้นใส่ แล้วรีบหันกลับเพราะสายตาของแฟนสาว
ซึ่งทำเอาคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ที่กำลังมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนแทบสะอึกกันเลยทีเดียว
"พี่กวิน ไปเดี๋ยวนี้..." แก้วเริ่มกดเสียงต่ำ ทำเอากวินขนลุกซู่
"อ่ะจ้าๆ ยอมแล้วจ้า" พูดแค่นัันแล้วรีบวางขึ้นรถทันที
แต่ก็นะ...
เขาคงจะไม่อึดอัดมากขนาดนี้ถ้าไอ้รุ่นน้องเพื่อนของยัยน้องสาวตัวแสบไม่มาด้วย -_ _-+
"พี่ขึ้นไปนะ อะ เอาการ์ดเขื่อนไปใช้ตอนขึ้นก่อน แล้วไปที่ห้อง xxx นั่นคือห้องของไอหน้าหมีป๊อป โอนะ"
เสียงสั่งการถูกเอ่ยออกมาจากปากของเฟย์
"จ่ะๆ พี่รู้แล้ว เราย้ำพี่มาตลอดทางแล้วนะ" กวินทำหน้าเอือมระอากับประโยคของเฟย์ที่ถูกพ่นออกมา
"ก็กลัวพี่ลืมอะ ไปๆ ไปได้แล้วชิ่วๆ -3-" ไม่ทันไรเฟย์ก็พูดเหมือนหับเขาเป็นปลาทอง ที่พึ่งทไิะไรไปก็ลืมทันทีิะไรแบบนั้น
แถมยังจะมาไล่ส่งกันไปเหมือนหมา คนเป็นพี่ถึงกับเศร้า
'ยัยฟางทนได้ยังง๊ายยยยยยย...'
ในขณะที่เขากำลังบ่นออกมาสารพัด ก็พึ้งจะรู้ตัวว่าอยู่หน้าห้องของว่าที่น้องเขยของเขาเสียแล้ว
ชักจะอยากเห็นหน้าว่าที่น้องเขยของเขาจริงๆ หึ
ก่อนที่เขาจะกระแอมไอหลายๆ ครั้ง พยายามทำหน้ากลับมาคมขรึมอีกครั้งหนึ่ง แล้วค่อยกดอ่อดหน้าห้อง
สักพักก็มีร่างสูง ร่างหนึ่งมาเปิดประตู ทำเอากวินสะดุ้งรีบหันกลับไปมองคนตรงหน้า
ร่างสูงร่างนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจาก 'ป๊อปปึ้' น้องเขยของเขานั่นเอง...
 
 
 
"สวัสดีครับ มาหาใครหรอครับ?" ป๊อปปี้พูดตามมารยาท
'ทำไมรู้สึกคุ้นหน้ามากว่ะ..'
เขาคิดในใจหลังจาก มีคนมากดอ่อดหน้าห้องของเขา แล้วเขาก็ไปเปิดประตู
"คุณคือ ป๊อปปี้ ใช่มั้ย" ชายแปลกหน้าถามขึ้นมา ทำเอาป๊อปปี้สงสัย
'ผู้ชายตรงหน้ารู้จักชื่อเขาได้ไง?'
"คุณรู้ชื่อผมได้ไง" คำถามที่อยูาในใจของเขาถูกเอ่ยออกมา
"เดี๋ยวผมจะตอบ ให้ผมเข้าไปได้มั้ยเนี่ย ผมร้อน"
"เอ่อๆ ครับ ขอโทษที่เสียมารยาท" เขาพูดก่อนจะพาชายแปลกหน้าเข้ามาในหัองของเขา
ทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้คำตอบ...?
"อะๆ คุณตอบคำถามของผมได้แล้ว"
"อืม... ผู้หญิงคนนี้เป็นคนเล่าเรื่องของคุณให้ผมฟัง"
ชายแปลกหน้าพูดพลางให้ดูรูปผู้หญิงคนนั้น...
"ฟาง?" เขาเอ่ยขึ้นมาอย่างสงสัย กาอนที่เรื่องบางเรื่องจะวิ่งเข้ามาในหัว
รูปนั่น...รูปที่มีคนส่งให้เขา...
เป็นรูปที่เธอนั่งกินข้าวอย่างมีความสุขกับชายคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนเดียวกันกับผู้ชายแปลกหน้าคนนี้!!!
"ผมจะบอกแค่ว่า..." ชายคนนี้กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่อยู่ดีๆ เขาก็โพล่งขึ้นมา
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมกับฟาง เราจบกันด้วยดีแล้ว"
คำตอบของเชาทำเอาชายแปลกหน้าผงะด้วยความสงสัย
"ผมกับฟางไม่มีอะไรต่อกันแล้ว..."
"..."
"แล้วนี่คุณทิ้งให้เธออยู่คนเดียวหรอ?"
"..."
"คุณไม่ควรจะทิ้งให้เธออยู่คนเดียว ระวังเธอจะงอนนะครับ"
"..."
"แถมผู้หญิงคนนี้ยังง้อยากซะด้วย"
"..."
"แถมยังขี้กลัว ขนาดไฟดับแป๊ปเดียวยังร้องไห้ฟูมฟาย เหมือนมีใครตายเลย ฮ่าๆ"
"ยิ่งกระต่ายเนี่ย กลัวยิ่งกว่าอะไรซะอีก"
"ผมกวิน ยินดีที่รู้จักครับ น้องเขย" ปรโยคที่กวินพูดทำเอาป๊อปปี้ชะงัก
"ฮะ? หมายความว่ายังไง คุณเป็น..."
"ก็ผมเป็นพี่ยัยฟางไง เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด" กวินแปลความหมายให้เขาได้เข้าใจ
"..."
"ผมแค่จะมาบอกคุณแค่นี้ ว่าคุณน่ะเข้าใจผิด ส่วนนี่..." กวินพูดพลางยื่ยแผ่นกระดาษใลเล็กๆ ให้ โดยมีเขาเป็นคนรับมาอย่างงงๆ
"..."
"ที่อยู่ของยัยฟาง แล้วก็ตั๋วเดินทางเย็นนี้ ผมคิดวถ้าคุณเข้าใจคุณคงจะอยากไปหายัยฟางเค้า" กวินพูดพลางส่งยิ้มให้
"ขอบคุณมากๆ นะครับ พี่กวิน" ป๊อปปี้พูดก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณ
"ไม่เป็นไรหรอก เพียงแต่ผมขออย่างนึงได้มั้ย..."
"ครับ?"
"ขอแค่ไปคืนดีกับฟางให้ได้ ผมของแค่นั้นก็พอ..." กวินพูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
 

กลับมาอัพให้ครั้นที่ฟินแล้ว ฮ่าๆๆๆ ลองไปขุดเรื่องเก่าๆ แล้วมันจะฟินมาก!