Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                        32                                       ต้องลืม..."ทีนี้จะเอาไงต่อดีล่ะ ฟางก็ไปแล้ว ไอป็อปก็ไม่ยอมฟัง" เสียงของเขื่อนดังขึ้นด้วยความกังวลและปวดหัวกับความรักมหาวิบากของเพื่อนตนเอง
"อืม...งั้น..."
"ไปแก้ที่ต้นเหตุก่อน" อยู่ๆโทโมะก็โพล่งขึ้นมาทำให้สองสาวดีดนิ้วอย่างเข้าใจ
"ไปหาพี่กวินกัน!" เฟย์พูดอย่างมีความหวังพลางเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถูกแก้วดึงเอาไว้ก่อน
"ไอบ้า พี่กวินพึ่งบอกไม่ใช่หรอว่าไม่อยู่อาทิตย์นึง ต้องกลับไปจัดการเรื่องงานหมั้นอ่ะ"
"เออเนอะ -0-"
"งั้นค่อยไปขอให้ช่วยตอนพี่เค้ากลับมาก็ได้..."
"แต่ถ้าเกิดว่าไอป็อปมันไม่ยอมเชื่อล่ะว่ะ?" เขื่อนถามขึ้นมาอีกครั้ง
"อันนั้นมันแล้วแต่มันแล้วล่ะ ขี้เกียจตามแก้ปัญหาให้มันแล้ว"
มันก็ถูกอย่างที่ไอโทโมะบอก...
มันก่อปัญหาให้พวกเขาแก้ตั้งแต่ตอนที่เป้นแฟนกับพิมแล้ว
พวกเขาก็เซ็งเวลาคอยแก้ปัญหาเหมือนกันนะ -_ _-
"เอาเหอะๆ เรื่องตุยกีบพี่กวินเดี๋ยวพวกเราไปดักคุยอาทิตยฺหน้าให้" แก้ว
"เพราะยังไงพี่เค้ายอมทำอยู่แบล้ว เพื่อน้องส่วสุดที่รักของตัวเองเชียวนะ!" เฟย์
"ส่วนเรื่องยัยพิม..." แก้วพูดพลางแสยะยิ้มออกมา แล้วหันไปมองหน้าเฟย์
"พวกเราขอจัดการ ใช้วิธีผู้หญิงดัดนิสัยหน่อยก็แล้วกัน" เฟย์พูดขึ้นมาอีกคน ก่อนที่จะเดินไปด้วยกันกับแก้ว
ส่วนอีกสองหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงฝืดคอ พวกเขารับรู้ถึงความน่ากลัวที่กำลังจะมาถึง
"โหดว่ะ" โทโมะพูดแค่นั้น ก่อนที่จะเดินไปอีกทาง
"โคตรๆ เลย" เขื่อนพูดก่อนที่จะเดินตามโทโมะไป...
 
 
 
 
 
"ถึงแล้วสินะ"
หญิงสาวเจ้าของใบหน้าหวานเผยยิ้มออกมา เมื่อเห็นบ้านตากอากาศและทะเลที่อยู่เบื้องหน้าของเธอ
ก่อนที่เธอจะสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด
แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปไขล็อกประตู แล้วเดินเข้าไป มองไปรอบๆ
ทุกๆ อย่างในบ้านยังคงเหมือนเดิม...
เธอไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว มาครั้งล่าสุดเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ม.ต้นอยู่เลย
ก่อนที่เธอจะรีบจัดของให้เข้าที่เข้าทาง แล้วลงไปหาหาดทรายขาวหลังบ้าน...
ซึ่งเมื่อเห็นสภาพของหาดทราย สภาพของทะเล
หาดทรายสีขาวสะอาด...
น้ำทะเลสีใส...
อากาศบริสุทธิ์...
ศาลาหลังเล็กๆ...
บรรยกาศกำลังดี...
ทำเอาเธอหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
คงมีแต่เรื่องหัวใจแหละนะ ที่ยังคงเป็นปัญหาอยู่...
แต่อยู่ที่นี่สักพักคงจะช่วยได้
แต่เธอเชื่อ ยังไงถ้าไม่เห็นหน้าเขาสักระยะหนึ่ง คงจะทำให้ลืมได้
เดี๋ยวก็คงจะลืม...
...ล่ะมั้ง
ยังไงก็ต้องลืมให้ได้อยู่ดีนั่นแหละ
ต้องลืมให้ได้อย่างไม่มีข้อแม้!!
ก่อนที่เธอจะสะบัดหัวทิ้งความคิดของตัวเองที่อยู่ในหัว ขนาดแค่ยังไม่ถึงวันอยู่ๆ ยังมาอยู่ในความคิดเลย
'อย่าคิดสิยัยฟาง อย่าคิดๆๆๆ'
ตื้ดดด...ตื้ดดด...
เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น จนทำให้เธอชะงัก ก่อนที่จะหยิบขึ้นมาดู
- เฟย์ -
"จ๋าาา...?"
(เป็นไงบ้าง ถึงแล้วใช่ป่ะ) เสียงสดใส ของเฟย์ดังขึ้น
"เสียงมีความสึขแบบนี้ ไปทำอะไรใครมารึเปล่า เอ...หรือว่าพิม?" ฟางเพียงเดาดูเล่นๆ แต่คนในสายถึงกับสะดุ้ง
'ยัยฟางรู้ได้ไงว่ะ TOT'
(แกเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ยฟาง เปล่านะ ไม่มี๊...)
'เสียงสูงไปนะยัยเฟย์ -..-'
เธอคิดในใจอย่างจับพิรุธ
"จริงอ่ะ?"
(เออน่า...เออ แล้วเป็นไงบ้าง) เฟย์รีบเฉไฉไปเรื่องอื่นทันที
"เปลี่ยนเรื่องเร็วจังนะ ฮ่าๆๆ อืม..ก็ดีอ่ะ ทะเลสวยมากกกก"
ก่อนที่พวกเธอจะคุยเรื่องสัพเพเหระกว่าจะเลิกคุยเวลาก็ล่วงเลยมานานพอสมควร...
 

ปิดเทอมวันแรกช่างมีความสุข ฮ่าๆๆ อัพให้แล้วนะ ช่วงนี้สมองตีบตัน  ฮ่าๆๆ