Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                             24

                             ลืม?

โทรศัพท์ที่ถูกวางอยู่บนหัวเตียงกรีดเสียงร้องดังไปทั่วห้อง จนทำให้ร่างๆ หนึ่งสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วพยายามคลำหาโทรศัพท์ของตัวเองที่กรีดร้อง

 

"ฮัลโหล ใครคะ?" พูดด้วยเสียงงัวเงียกับปลายสายโดยที่ยังไม่ได้ดูชื่อสายที่โทรมาที

 

(ยัยฟาง แกไม่ดูชื่อที่แกเมมบ้างเลยหรือไง! ฉันเฟย์ย่ะ!!!) เฟย์พูดอย่างอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินประโยคแรกที่ดังผ่านโทรศัพท์ของเธอ

 

"ฮะ? อะ เออๆ โทษทีๆ แต่แกโทรมาทำไมอ่ะ?" เมื่อเริ่มเรียกสติของตัวเองกลับมาได้แล้ว ฟางจึงถามปลายสายไป

 

(ก็วันนี้ตอนเช้าแกต้องทำอะไรล่ะ?)

 

คำถามที่ถูกถามกลับมาจากปลายสาย ทำเอาเธอต้องขมวดคิ้วสงสัยทันที ก่อนที่จะเอ่ยถามปลายสายไปอีกครั้ง

 

"ทำอะไร...?"

 

(แกลองคิดดีๆ สิ่งที่แกสัญญาเอาไว้กับใครสักคน)

 

'สิ่งที่สัญญากับใครสักคนงั้นหรอ...'

 

ทวนประโยคของเฟย์ในใจไปมาด้วยความงงงัน ก็เธอไปสัญญากับใครตอนไหนล่ะ? แถมถ้าสัญญาเธอควรจะจำได้ซะด้วยซ้ำไป...

 

เธอนั่งทบทวนเรื่องราวในหัวตัวเอง จนเรื่องราวบางเรื่องก็แวบเข้าหัวทันที...

 

(ฟางพรุ่งนี้อย่าลืมมารับพี่ด้วยล่ะ พี่จำทางไปบ้านแม่ฟางไม่ได้ พี่เตือนแล้วนา...)

 

(ค่ะๆ ฟางได้ยินแล้ว ฟางไม่ลืมหรอกน่าพี่กวิน แต่ฟางว่า...ฟางไม่ไปรับดีกว่าให้พี่อยู่นอนสนามบินซักคืนสองคืนค่อยไปรับ ฮ่าๆๆ) เสียงร่าเริงถูกเปล่งออกมา แล้วหลุดขำออกมาให้ปลายสายได้ยิน

 

(เดี๋ยวเถอะยัยฟูฟู๊!!) ปลายสายเอ่ยคืนโดยการเอาฉายาเก่าที่เคยเรียกน้องสาวไม่แท้ของตนเอง เมื่อก่อนที่เธอยังผมฟูไม่เหมือนตอนนี้

 

'พี่กวิน!!! เชอะๆๆ ฟางไปแล้วนะ แฟนมาแล้ว คิกๆๆ'

 

(ตัวแค่นี้มีแฟนแล้วหรอเราอ่ะ อะๆๆ ไปหาแฟนเหอะ พี่จะขึ้นเครื่องละ อย่าลืมนะพรุ่งนี้!) เน้นอีกครั้งเผื่อเธอลืม ก่อนจะกดตัดสายลง...

 

"พี่กวิน!!!" ตะโกนออกมาเมื่อนึกได้ แต่ต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อนึกได้ว่ามีร่างอีกร่างที่กำลังหลับใหลอยู่

 

(กว่าจะจำได้นะยัยฟาง)

 

"แล้วแกรู้ได้ไง? ฉันไม่ได้บอกใครหนิ"

 

(อ้อ ฉันเจอพี่เค้าที่สนามบินอ่ะ ก็เลยพาไปบ้านแม่แกเลย เพราะฉันจำทางได้ๆ)

 

"อ่อๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะ"

 

(จ่ะๆ เจอกันนะ ไม่ได้เจอนาน ไปเจอกันที่บ้านแม่แกก็แล้วกัน)

 

"ได้ๆๆ แค่นี้นะ" พูดเป็นประโยคสุดท้าย อล้วค่อยๆ กดวางสาย

 

ก่อนที่จะรีบลุกขึ้น โดยใช้เสื้อคลุมอาบน้ำที่แขวนอยู่บนหัวเตียงมาใส่ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป แล้วจัดการธุระส่วนตัวของตนเองจนเสร็จ

 

แล้วเดินออกมาพร้อมกับเดรสตัวสวย ก่อนจะหันไปมองร่างอีกร่างหนึ่งที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงนุ่ม

 

'เวลาหลับน่ารักนะเนี่ย ถ้าตื่นละก็...หึ จอมฉวยโอกาสเลยล่ะ'

 

คิดในใจอย่างยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหอมแก้มของร่างที่หลับสนิทอยู่ แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ลืมเขียนโน๊ตแปะเอาไว้ที่กระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

 

เผื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเธอ จะได้ไม่ต้องตกใจมาก เดี๋ยวถ้าไม่บอกไว้ อาจจะทำให้เขาตกใจ วิ่งวุ่นตามหาเธอคนเดียวแน่ๆ

 

ก่อนที่เธอจะหันไปมองเขาอีกครั้งหนึ่ง แล้วเดินออกจากห้องไป...

 

 

 

 

 

"ม๊าฟางคิดถึงม๊าจัง!" พูดพลางกระโดดเข้าไปกอดคนเป็นแม่ไว้แน่น ราวกับคนเป็นแม่ของเธอจะหายไปไหน

 

"ทำตัวเป็นเด็กอีกละ แล้วนี่ลูกมายังไงเนี่ย แฟนมาส่งหรอลูก" คนเป็นแม่ถามอย่างเป็นห่วง พลางหมุนตัวฟางไปมา เพราะไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่เธอย้ายไปอยู่คอนโดก็เกือบจะไม่ได้่่้มาหาคนเป็นแม่บ้างเลย

 

"เปล่าค่ะๆ ฟางนั่งแท๊กซี่มา" พูดอย่างสุภาพพลางส่งยิ้มกว้างไปให้ "ม๊าคะ แล้วพี่กวินอ่ะคะ?"

 

"อ๋อ พี่กวินเค้าอยู่ที่สวนหลังบ้านน่ะลูก อยู่กับเพื่อนลูกน่ะ"

 

"ค่ะเดี๋ยวฟางมานะ" พูดพลางหอมแก้มคนเป็นแม่ของเธอไปฟอดใหญ่ๆ ก่อนที่จะเดินไปยังสวนหลังบ้านทันที

 

ปล่อยให้คนเป็นแม่มองตามแผ่นหลังของลูกสาวของตนเองอย่างยิ้มๆ กับนิสัยเด็กๆ ของลูกสาวของตน

 

ตนยังไม่ค่อยเชื่อเลย ขนาดนิสัยเด็กๆ ของลูกสาวของตน ยังมีแฟนซะงั้น?

 

แต่ทีจริงตนแค่รู้เรื่องลูกสาวของตนมีแฟน แต่ก็ไม่ต่อยรู้รายละเอียดมาก รู้เพียงแต่แฟนของลูกสาวของตนเป็นเพื่อนสนิท

 

แถมลูกสาวของตนก็เคยพามาให้เจอแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง...

 

บริเวณสวนหลังบ้าน...

 

"พี่กวินนนนนนน!!!" เสียงหวานถูกตะโกนออกมาเสียงดังจนบุคคลทั้งสามที่กำลังนั่งอยู่แถวๆ นั้นสะดุ้งตกใจกันหมด

 

"ซะดังเลยนะฟาง" กวิน

 

"ยัยฟางแกเกือบทำฉันหัวใจวายแหนะ" เฟย์

 

"หัวใจแทบวาย TOT" เขื่อน

 

ทั้งสามพร้อมใจกันพูดอย่างมิได้นัดหมาย ก่อนที่กวินจะเป็นฝ่ายเริมบทสนทนาก่อน

 

"ว่าไงอ่ะเรา อยู่กับแฟนจนลืมพี่แล้วหรือไง? ไม่ยอมไปรับพี่อ่ะ -^-"

 

"พี่กวินอ่ะ ฟางเปล่านะ ก็แค่ลืมเอง" ฟางพูดพลางล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้หวายข้างๆ เฟย์

 

"แน่ใจ? เฟย์กับเขื่อนบอกพี่หมดทุกอย่างแล้วนะ" กวินพูดยิ้มๆ และอดนึกถึงเหตุการณ์ที่ทั้งเฟย์และเขื่อนเล่าให้ฟัง ทำให้เขานึกถึงแฟนของเขาที่อยู่ฝรั่งเศษทันที

 

"ยัยเฟย์!! ไอ้กบหน้ายาว!!"

 

"เก๊าเปล่านะ *-*" เฟย์และเขื่อนพูดพร้อมกัน

 

"พี่ชักจะอยากจะเห็นแฟนเราจัง ใครกันนะที่ทนความติงต๊องของเราได้" กวินพูดพลางจับคางตัวเองแล้วเบนสายตามองขึ้นด้านบนอย่างใช้ความคิด 

 

ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะพร้อมกัน คงมีแต่ฟางนี่แหละที่หนึ้าบึ้งกับประโยคของพี่ชายตนเอง

 

---

ตอนนี้มันไม่มีอะไรเลยจริงๆ เค้าขอโทษษษษษ...

ไม่ได้เจอกันนานคิดถึงกันรึเปล่า (ไม่มีใครคิดถึงแกหรอก!)

สุขสันต์วันแม่ บอกรักแม่กันรึยังเอ่ย?

อย่าลืมบอกนา แต่อย่ารักแม่แค่วันนี้วันเดียวนะ รักแม่ให้มีวันแม่เป็นทุกๆ วันในชีวิตของเราดีกว่า

เจอกันตอนหน้าจ้า :')