Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                            2
                         มารับ?
ปี๊นนนนนนน !! ๆ
 
เสียงแตรของรถคันหรูที่ตามร่างของสาวหน้าหวานอย่าง 'ฟาง' มาติดๆ โดยครั้งนี้บีบแตรใส่เธอเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง ด้วยความรำคาญเธอจึงหันไปมองอย่างเคืองๆ
 
สรุปรถคันนั้นก็เป็นคันที่เธอคุ้นตามากๆ รถสปอร์ต คันสีแดงแปร๊ดแบบนั้นเป็นของใครไปไม่ได้
 
และเมื่อลองมองเข้าไปที่คนขับ ก็เห็น 'เขา' คนที่เธอสันนิษฐานง่าเป็นเจ้าของรถคันแดงนี่ นั่งสวมแว่นกันแดดอยู่
 
ซึ่งเขาคนนั้นก็เป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจาก...
 
ป็อปปี้ !! เพื่อนสนิทอันแสนกวนประสาทของเธอ ยิ่งรู้ว่าเป็นเขาก็อดจะเคืองไม่ได้
 
ปี๊นๆๆๆ !!
 
แภมรถคันนั้นก็ยังคงไม่หยุดบีบแตรเสียที เอาแต่บีบอยู่นั่นแหละ -_ _-;;
 
'นี่มันจะบีบแตรเอาโล่เลยหรือไง!'
 
"ขึ้นมาเร็วสิยัยเตี้ย !!" เปิดหน้าต่างแล้วตะโกนเรียกฟางที่ยืนมองอย่างเคืองๆ
 
'ฉันไม่ได้เตี้ย! ก็แค่ตัวเล็ก อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!'
 
คิดในใจอย่างฉุนจัด กล้าดียังไงมาว่าเธอแบบนี้ เธออยากจะเอาใบหน้าของเขามาฉีกๆๆ นัก!
 
"ยังยืนจ้องอยู่นั่นแหละ ขึ้นมา!" ป็อปปี้ตะโกนเรียกอีกรอบ แต่ร่างบางก็ไม่ยอมขึ้น เอาแต่เดินต่อไปเรื่อยๆ "ขายิ่งสั้นๆ อยู่ยังจะเดินไป ฉันว่าชาติหน้ามั้งกว่าเธอจะไปถึง ฮ่าๆๆ" พูดอย่างกวนๆ พลางขับตามมาเรื่อยๆ
 
"ไอป็อป!!" ตะโกนเรียกอย่างเคืองๆ
 
ปี๊นนนนนนนน !! ๆๆๆ
 
เสียงแตรของรถคันหลังจากคันของเขา เริ่มที่จะบีบแตร เร่งให้เขารีบๆ ไป เนื่องจากรถคันหลังติดอยู่ตรงนี้มานานมากแล้ว
 
"คันอื่นเขาจะไป เธอรีบๆ ขึ้นมาสิ!" เขาเรียกให้ฟางหันไปมองรถคันหลังจากรถของเขา ซึ่งเมื่อเห็นถึงกับทำเธอสะดุ้ง
 
ก็เจ้าของรถแต่ละคันเล่นมองมาตาเขียวเลยนี่นา T.T
 
"ขึ้นมาเร็วๆ สิ"
 
"ขึ้นก็ได้ ชิส์! -^-" เพราะรถคันหลังหรอกนะที่ทำให้เธอยอมขึ้นไปบนรถของเขา
 
"กว่าจะขึ้นนะ หึ" พึมพำเบาๆ พลางยิ้มเพราะความน่ารักของเพื่อนสาวของตัวเอง พลางแอบส่ายหน้าน้อยๆ
 
"เอ้อ...วันนี้นายไม่ไปรับพิมหรอ?" ถามป็อปปี้ด้วยความสงสัย ก็ทุกทีหมอนี่ไม่เคยมารับเธอแบบนี้ มีแต่ไปรับพิม แฟนของหมอนี่นา
 
"ไม่อ่ะ วันนี้ขี้เกียจขับไปไกลๆ น่ะ"
 
มันก็จริงอยู่ที่บ้านของเขากับบ้านของพิมอยู่ไกลกันมาก ถือว่าอยู่กันคนละฟากฝั่งกันเลยทีเดียว มันต้องมีขี้เกียจบ้างอะไรบ้างเป็นธรรมดา
 
"อ๋อ" ตอบสั้นๆ เพื่อยืนยันว่าเข้าใจที่เขาพูด
 
'เอ๊ะ แต่คอนโดของเธอก็ไกลจากบ้านของเขานี่นา แล้วทำไม...'
 
คิดในใจอย่างสงสัย ก่อนที่จะส่ายหัวแรงๆ ไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป
 
แล้วอยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็กรีดร้องออกมาเสียงดัง ดังออกมาจากที่วางแก้วน้ำ ที่ตอนนี้กลายเป็นที่วางโทรศัพท์ไปซะแล้ว
 
-Pim-
 
เมื่อป็อปปี้เห็นว่าใครโทรเข้า เขาก็รีบกดรับทันที...
 
 
 
(ฮัลโหลท่ีรักโทรมาทำไมหรอครับ) เสียงหวานจากปลายสาย ถึงกับทำให้เธอยิ้มกริ่ม
 
"ฮัลโหล เมื่อไหร่ป็อปจะมารับพิมล่ะ พิมรอนานแล้วน้า~"
 
(เอ่อ...คือป็อปขอโทษนะ วันนี้ป็อปเมื่อยน่ะ ก็เลยไม่ได้ไปรับพิม ระยะทางมันไกล ป็อปขอโทษจริงๆนะ)
 
"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เมื่อยมากมั้ยอ่ะ" พิมถามอย่างเป็นห่วง
 
(ไม่หรอก แป๊ปนะพิม...ฟางๆ หยิบไอ้ถุงนั้นมาให้หน่อย) ปลายสายพููดพลางตะโกนไปบอกอีกคนที่อยู่ในสถานที่นั้น
 
(หา? นี่หรอ) เสียงผู้หญิงที่เธอจดจำได้ดี...
 
...ฟางไงล่ะ!!!
 
ผู้หญิงที่ดูก็รู้ว่า คิดไม่ซื่อกับเพื่อนสนิทของตัวเอง หรือ 'ป็อปปี้' แฟนของ แต่ถึงยังไงเธอเชื่อว่าเขาก็ไม่มีวันที่จะหันไปมองยัยนั่นหรอก หึ
 
(อือๆ นั่นแหละขอบคุณ...พิม ป็อปซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้พิมแล้วนะ รับรองว่าต้องชอบแน่ๆ)
 
เมื่อปลายสานพูดถึงกระเป๋าแบรนด์เนม เธอถึงกับทำตาลุกวาวใส่โทรศัพท์ พลางลืมเรื่องที่คิดดูถูกฟางไปอย่างรวดเร็ว
 
ก็ในความจริงแล้ว ที่เธอคบกับเขา เธอก็ไม่ได้รักเขาหรอกนะ เพียงเธอแค่...
 
...หวังจะเอาเงินมาใช้ก็เท่านั้น!!!
 
"ค่าๆ พิมรักป็อปที่สุดเลย เจอกันที่มหา'ลัยนะคะ จุ๊บ!"
 
ติ๊ด!
 
พูดแค่นั้นแล้วก็ตัดสายไป พลางแสยะยิ้มใส่โทรศัพท์เครื่องหรูนั่น
 
เพียงแค่หลอกว่ารักเพียงนิดเดียว เขาก็มาเป็นแฟน หลงเธอหัวปักหัวปำ จนเธออยากได้อะไรเขาก็ให้ เพียงแค่นี้แหละ เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการ...
 
ไม่เห็นจะต้องไปทำงานให้เหนื่อยเลย แค่มีแฟนรวยๆ อยู่เฉยๆ แค่นี้ก็ได้แล้ว หึ
 
'ส่วนเรื่องยัยฟางก็เอาไว้ก่อน ค่อยกำจัดนังนั่นทีหลัง'
 
มาอัพตอนที่สองให้หลังจากที่ไม่ได้อัพมาเป็นแรมปี... (เวอร์)
เรื่องแรกจบไปแล้วเป็นไงบ้าง สนุกอ้ะเปล่า
ส่วนเรื่องนี้ ขอบอกไว้ดลยว่าเรามาอัพช้าแน่นอน ฮ่าๆๆ
ก็ช่วงนี้เปิดเรียนแหละเนาะ ต้องเข้าใจบ้างอะไรบ้าง
เรื่องนี้ก็ขอฝาก เม้น+โหวต+ติดตาม ด้วยน้า
เอาให้เหมือนเรื่อง Rumor in love เลยก็ได้ ฮ่าๆๆ
เจอกันตอนหน้าจ้า ^^