Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                             1
                          ทำไม?
"เหนื่อยมั้ย?" 'ป็อปปี้' ชายหนุ่มร่างสูง ถามพลางยื่นขวดน้ำไปให้ 'ฟาง' สาวหน้าหวาน ที่แสนขี้อายนั่น
 
"อือ แต่ไม่มากเท่าไหร่น่ะ อิอิ" ฟางพยักหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะรับขวดน้ำในมือของป็อปปี้มาดื่ม พลางแอบอมยิ้มนิดๆ ในความห่วงใยของเขา
 
"เล่นวอลเลย์เก่งนะแกน่ะ ฮ่าๆๆ" ป็อปปี้พูดพลางยีผมฟางจนยุ่ง
 
"หยุดนะนายหน้าหมี!!" ใช้มือของตนยื้อมือของเขาเอาไว้ไม่ให้ยีหัวเธอจนยุ่งให้มากไปกว่านี้
 
"ไม่..." ในขณะที่เขากำลังจะพูด ก็มีเสียงใสจากใครบางคนเรียกเขา
 
"ป็อปปี้~~~ เป็นไงบ้าง พิมเลิกเรียนแล้วนะ อ้าว หวัดดีจ่ะฟาง ^^" 'พิม' สาวน้อยตาโตแฟนของเขา เดินเข้ามาทักอย่างเป็นมิตร
 
'ตัวจริงของเขามาแล้วสินะ เฮ้อ...'
 
คิดในใจอย่างเศร้าๆ แต่ภายนอกยังคงฉีกยิ้มบางๆ ให้ พลางพลักหลังป็อปปี้ให้ไปหาแฟนของเขา
 
"เอาตัวไปได้เลยนะพิม นายหน้าหมีมันว่าง ให้มันไปส่งเลยก็ได้" พูดพลางฉีกยิ้มให้เหมือนเดิม จนคนที่ถูกพูดด้วยยิ้มแก้มปริ
 
"ไม่เป็นไรหรอกฟาง พิมเกรงใจ เห็นฟางอยู่คนเดียว ให้ป็อปอยู่เป็นเพื่อนดีกว่า" พิมพูดยิ้มๆ อย่างเกรงใจ
 
"ไม่เป็นไรหรอก ฟางอยู่ได้ พามันไปเลย~" ฟางพูดพลางผลักหลังป็อปปี้ให้ไปยืนกับพิม
 
"ขอบคุณนะ ไปแล้วนะฟาง"
 
"จ้าๆ กลับบ้านดีๆ นะ" ฟางตะโกนบอกสองคนทีีเดินจับมือไป จนลับตา รอยยิ้มของเธอก็เริ่มจะหายไปจนรอยยิ้มหายไป
 
'ทำไมเราต้องทำร้ายหัวใจของตัวเองทุกวันเลยนะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ...'
 
ใช่แล้ว...เธอแอบชอบเขามานานแล้ว...
 
ไม่สิ! แอบรักเลยดีกว่า
 
ก่อนที่เขาจะได้เจอกับพิมเสียอีก ตั้งแต่เริ่มเป็นเพื่อนสนิทกัน จนตอนนี้ แต่เพราะความกลัว กลัวที่จะเสียมิตรภาพ จึงทำให้เธอไม่กล้าบอกเขาไป จนเขาเป็นแฟนกับเธอคนนั้น...
 
วันนั้นที่เขามาบอกเธอ เธอจำได้ดี...
 
...วันที่หัวใจของเธอสลายไปกับตา!!
 
วันที่เขาพาเธอคนนั้นมาเปิดตัว ต่อหน้าเธอ... ต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง...
 
จนถึงตอนนี้ แม้ว่าจะอยากลืมเขาไปจากหัวใจมากเท่าไหร่ ก็เหมือนกับเธอรักเขาเพิ่มขึ้นทุกๆ ที...
 
ให้ความหวังทีละนิด แล้วพังทลายมันภายในสี้ยววินาที!!
 
ความรักที่ไม่อาจจะบอกได้...
 
...รักเขาข้างเดียว
 
ถ้าเขารู้ขึ้นมา เขาคงจะเกลียดเธอมาก มิตรภาพที่ก่อขึ้นมาเป็นปี จะพังทลายลงอย่างไร้เยื่อใย 
 
เธอจึงไม่กล้าบอกมันออกไปสักที...
 
เธอตัดสินใจว่า...
 
...วันที่เธอเรียนจบ เธอจะบอกเขาแล้วรีบหนีออกจากกรุงเทพ ย้ายไปอยู่เมืองนอก
 
กลับไปอยู่กับครอบครัว...
 
จะพยายามลืมเรื่องราวทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา แล้วสร้างชีวิตใหม่ที่นู่น
 
มันคงจะดี ถ้าเกิดลืมเขาไปได้วันละนิด
 
มันคงจะดีมาก!!!
 
แต่เหลือเวลาอีกแค่ครึ่งปีเท่านั้น...
 
'ขอเวลาแค่ครึ่งปี แล้วฉันจะบอกนายทุกอย่างเลยนะ ป็อปปี้...'
 
 
 
"บายค่ะ ที่รัก" พิมเอ่ยลา ก่อนที่จะเด้งตัวขึ้นมาหอมแก้มแฟนหนุ่มของตน แล้วรีบลงจากรถทันที ก่อนที่จะโบกมือลาเขาอีกครั้ง
 
ส่วนเขาก็โบกมือให้เช่นเดียวกัน ก่อนที่จะขับรถออกไปสู่ท้องถนน...
 
พูดตรงๆ เลย ตอนนี้ในหัวสมองของเขามีแต่เรื่องที่เขาโดนเพื่อนสนิทผลักไสให้ไปอยู่กับแฟนของตนเอง ด้วยความน้อยใจ
 
'เฮ้ย! แล้วเราจะน้อยใจทำไมว่ะ นั่นเพื่อนนะเว๊ย ไอป็อป!'
 
พูดกับตัวเองพลางสะบัดหัวทิ้งความคิดไปหนึ่งรอบ แต่มันก็ยังไม่หายไป
 
เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ชอบให้เพื่อนสาวคนนั้นไล่เขาไปแบบนี้ หรือว่า...!!
 
"เฮ้ย! เป็นไปไม่ได้ๆๆ ไอป็อป! แกมีแฟนแล้วนะเว๊ย!" พูดเตือนสติตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ผล
 
ความรู้สึกนั้นก็ยังคงวนเวียนอยู่ในสมองเหมือนเดิม...
 
มาคลอดเรื่องใหม่แล้ว เย้~~~
เรื่องนี้อาจจะมาอัพช้า (นิดนึง). เพราะช่วงเปิดเทอมพอดี แหะๆ
ยังไงก็ฝากเรื่องที่สองด้วยน้า
เจอกันตอนหน้าจ้า
[ฝากเรื่องที่สองแล้วอย่าลืมเรื่ิงเก่าล่ะ ใกล้จะจบแล้วนะ เหมียว~ =w=]