Don't know รักไม่รู้ตัว

   ห้องสมุดมหาวิทยาลัย
ทามไท//อ้าว พี่โทโมะมาได้ไงเนี่ย ลมอะไรพัดมา
โทโมะ//พูดยังกะฉันไม่เคยเข้าห้องสมุดเลย
ทามไท//ก็ใช่นะสิ ยังทำเป็นพูดดีอีก
โทโมะ//หวายมาห้องสมุดบ้างมั้ย
ทามไท//ไม่เลย หวายไม่อยู่กับพี่เหรอ
โทโมะ//ถ้าอยู่จะถามทำไมไอ้น้องเซ่อ
ทามไท//ว่าทามทำไมอ่ะ
โทโมะ//ทำหน้างงอีก ไอดั้งหัก
ทามไท//พี่โทโมะชั่งสันหาคำพูดจริงนะ
โทโมะ//ถ้าเจอหวายโทรบอกด้วยนะ  หน้าหม้อ[เดินออกจากห้องสมุด]
ทามไท//จะบอกหรือจะต่อยดีว่ะเนี่ย พี่โทโมะ[พูดกับตัวเอง]
   บริเวณสระว่ายน้ำ
เคนตะ//แก้ว ใช่แก้วป่ะ[เดินมาจากทางเข้าประตูซึ่งตอนนี้ไม่มีคน]
แก้ว//จำเราได้แล้วเหรอ
เคนตะ//แต่พอตัดผมแล้วสวยขึ้นเยอะนะ 
แก้ว//เหรอออ
เคนตะ//ไม่ดีกว่า ใช้คำว่าแปลกขึ้นเยอะท่าจะเหมาะกว่า
แก้ว//จินนี่เป็นไงบ้าง
เคนตะ//รักแก้วอยู่เหมือนเดิม
แก้ว//เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนะ
เคนตะ//เราเข้าใจ เรารู้ว่าแก้วรักฟาง แก้วเคยบอกตอนมัธยม
แก้ว//เพื่อนซี้ปึกจริงๆ
เคนตะคิด//เธอเหมือนเดิมเลยนะแก้ว ไม่เห็นเหมือนที่โทโมะบอกเลย
แก้ว//คิดไร ใจลอยแล้ว
เคนตะ//เหรอ ไปกินไอติมมั้ย
แก้ว//ไม่ว่าง
เคนตะ//เราเลี้ยง
แก้ว//ไปยังอ่ะ
เคนตะ//พอบอกเลี้ยง รีบเลยนะ
แก้ว//ก็นิดหน่อยเอง
   ร้านไอติม
เคนตะ//กลัวจินนี่เห็นป่าว
แก้ว//ฉันคิดกับจินนี่แค่น้อง
เคนตะ//แล้วทำไมจินนี่เกาะแกเป็นตุ๊กแกเลยละ
แก้ว//ก็เพราะ.....
ยังไม่จบ ต้องติดตามนะ เม้นกันเยอะๆนะ