Don't know รักไม่รู้ตัว

   ห้องสมุดมหาวิทยาลัย

ทามไท//อ้าว พี่โทโมะมาได้ไงเนี่ย ลมอะไรพัดมา

โทโมะ//พูดยังกะฉันไม่เคยเข้าห้องสมุดเลย

ทามไท//ก็ใช่นะสิ ยังทำเป็นพูดดีอีก

โทโมะ//หวายมาห้องสมุดบ้างมั้ย

ทามไท//ไม่เลย หวายไม่อยู่กับพี่เหรอ

โทโมะ//ถ้าอยู่จะถามทำไมไอ้น้องเซ่อ

ทามไท//ว่าทามทำไมอ่ะ

โทโมะ//ทำหน้างงอีก ไอดั้งหัก

ทามไท//พี่โทโมะชั่งสันหาคำพูดจริงนะ

โทโมะ//ถ้าเจอหวายโทรบอกด้วยนะ  หน้าหม้อ[เดินออกจากห้องสมุด]

ทามไท//จะบอกหรือจะต่อยดีว่ะเนี่ย พี่โทโมะ[พูดกับตัวเอง]

   บริเวณสระว่ายน้ำ

เคนตะ//แก้ว ใช่แก้วป่ะ[เดินมาจากทางเข้าประตูซึ่งตอนนี้ไม่มีคน]

แก้ว//จำเราได้แล้วเหรอ

เคนตะ//แต่พอตัดผมแล้วสวยขึ้นเยอะนะ 

แก้ว//เหรอออ

เคนตะ//ไม่ดีกว่า ใช้คำว่าแปลกขึ้นเยอะท่าจะเหมาะกว่า

แก้ว//จินนี่เป็นไงบ้าง

เคนตะ//รักแก้วอยู่เหมือนเดิม

แก้ว//เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนะ

เคนตะ//เราเข้าใจ เรารู้ว่าแก้วรักฟาง แก้วเคยบอกตอนมัธยม

แก้ว//เพื่อนซี้ปึกจริงๆ

เคนตะคิด//เธอเหมือนเดิมเลยนะแก้ว ไม่เห็นเหมือนที่โทโมะบอกเลย

แก้ว//คิดไร ใจลอยแล้ว

เคนตะ//เหรอ ไปกินไอติมมั้ย

แก้ว//ไม่ว่าง

เคนตะ//เราเลี้ยง

แก้ว//ไปยังอ่ะ

เคนตะ//พอบอกเลี้ยง รีบเลยนะ

แก้ว//ก็นิดหน่อยเอง

   ร้านไอติม

เคนตะ//กลัวจินนี่เห็นป่าว

แก้ว//ฉันคิดกับจินนี่แค่น้อง

เคนตะ//แล้วทำไมจินนี่เกาะแกเป็นตุ๊กแกเลยละ

แก้ว//ก็เพราะ.....

ยังไม่จบ ต้องติดตามนะ เม้นกันเยอะๆนะ