Don't know รักไม่รู้ตัว

จินนี่//ตายไม่ได้นะ เค้ายังไม่ได้จูบแรกพี่แก้วเลย
หวาย//เอ้ยพี่โทโมะ พี่เคนตะ[ตกใจเมื่อเห็นคนพูดเป็น เอ่อ...ก็โทโมะกะเคนตะ]
โทโมะ//หวาย ตกใจเลยเหรอ นี่เหรอเพื่อนอ่านหนังสือ
จินนี่//เอ่อ..ก็นี่งะไง[กลัวจนพูดติดอ่าง]
เคนตะ//เหรอจินนี่ ก็บอกแล้วไอโมะนี่แฟนพวกเราน่าหัดเชื่อใจซะบ้าง
หวาย//ไม่ใช่ นี่คนที่หวายกับจินนี่รัก
จินนี่//อ้าว ไม่เล่นตัวหน่อยเหรอ หวาย
หวาย//เล่นทำไม หวายพูดจริง
โทโมะ//หวายไม่รักเค้าแล้วเหรอ
จินนี่//เคนตะเค้าขอโทษ
เคนตะ//จ้า ไม่เป็นไร[เคลิ้มกับเสียง]
โทโมะ//เอ้ยแกไอเคน แฟนแกนะจินนี่น่ะ
เคนตะ//เออใช่
หวาย//พี่โทโมะลืม หวายรักคนใหม่แล้ว เราเลิกกันเหอะ หวายเบื่อ
มีน//แปลว่าสักวันแกต้องเบื่อพี่แก้ว ฉันหมดศัตรูหนึ่งคนแล้ว555
หวาย//ไม่ ฉันจะรักพี่แก้วตลอดๆๆๆๆๆๆ
จินนี่//จินนี่ก็ด้วยคะ
เคนตะ//จินนี่ อย่าล้อเล่นสิ รักเคนอยู่ใช่ป่ะ
จินนี่//จินนี่เลิกรักเคนตะแล้ว 
แก้ว//กลับไปหาแฟนของน้องเถอะ พี่ไม่เป็นไร
โทโมะ//อย่าพูดดีนะไอทอม
  ผั๊วะ[โทโมะต่อยแก้วแล้วอ่าา รอฉากนี่ตั้งแต่คำแรก]
จินนี่//หยุดนะ อย่าทำพี่แก้ว
เคนตะ//ปกป้องมันทำไม มันใช้เงินหรือว่าอะไรให้จินนี่หลงฮะ
  เผี๊ยะ[จินนี่ตบเคนตะดังสนั่น]
โทโมะ//ตบเคนตะทำไมละจิน
จินนี่//จินนี่ซื้อได้ไม่ใช่ด้วยเงิน แต่ต้องที่ใจ[แก้วเงียบเพราะยังอึ้งกับเหตุการณ์]
แก้วคิด//เราเป็นต้นเหตุขนาดนี้เลยเหรอ เราไม่ได้ตั้งใจนะ
โทโมะ//แกพอใจกับเหตุการณ์คนรักเลิกกันไหม ไอทอม ไปเหอะเคน[โทโมะกับเคนตะก็เดินจากตรงนั้นไป]
     เช้าวันต่อมา
     ณ มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
ผู้อำนวยการ//เริ่มวันรับน้องใหม่ได้
รุ่นพี่//เย้
รุ่นน้อง//แย่
ผู้อำนวยการ//นักศึกษาใหม่ทุกคนไปตามโซนชมรม
   ด้านคณะชมรมแพทยศาสตร์
ป็อปปี้//โมะ แกเป็นไรว่ะ 
เขื่อน//ไอเคนด้วย
ป็อปปี้//เออ
จองเบ//บอกมาเหอะ เพื่อนกัน