Don't know รักไม่รู้ตัว

   ห้องสมุด
ธามไท//พี่โทโมะครับ
โทโมะ//ห๊า 
ธามไท//ผมอยากให้เพื่อนผมรู้จัง ว่าผมแอบชอบเขาคนนั้นมานานแล้ว
โทโมะ//ก็บอกเขาคนนั้นไปสิ
ธามไท//มันจะไม่สายเกินไปแล้วเหรอครับ
โทโมะ//ทุกสิ่งไม่มีคำว่าสายไป
โทโมะคิด//ทุกอย่างไม่มีคำว่าสายไป ไม่มีคำว่าสายไป[มันดังขึ้นมาในหัวผม]ไม่มีคำวาสายไป ใช่ไม่มีคำว่าสายไป
ธามไท//ขอบคุณครับพี่
โทโมะ//พี่ไปก่อน[วิ่งหาหวายทั่วมหาวิทยาลัยจนเหลือแต่บริเวณระว่ายน้ำ]
   บริเวณสระว่ายน้ำ
เคนตะ//จินนี่เดี๋ยววันนี้เราพาไปเลี้ยงน้ำแต่ไม่เอา
จินนี่//ชาเขียว
เคนตะ//น่ารักจัง รู้ด้วย
โทโมะคิด//จินนี่กับไอเคนมันกลับมาคืนดีตั้งแต่เมื่อไรว่ะ
แก้ว//โทโมะไปกินน้ำชานมกันมั้ย ไอเคนเลี้ยง[แก้วตะโกนบอกคนที่ยืนตรงประทางเข้า]
โทโมะ//ฉันไปได้ด้วยเหรอ
มีน//ไปได้สิ ทำไมจะไปไม่ได้พี่ติดเงินคนขายน้ำเหรอ
โทโมะ//เปล่าครับ
หวาย//ไปในฐานะเพื่อนกันก็ได้คะ ถึงพี่กับหวายจะเลิกเป็นแฟนกันแล้ว
เคนตะ//ไปเปล่า ไม่ไปฉันไม่เปลือง
โทโมะ//งก
เคนตะ//ว่าอะไรนะ
โทโมะ//ไปด้วยก็ได้
   ร้านน้ำชานมไขมุก
หวาย//พี่แก้วไม่กินอะไรเลยเหรอคะ
แก้ว//ไม่หรอกคะ น้องหวาย
เคนตะ//ลดค่าใช่จ่ายไปอีก
จินนี่//เคนตะพูดงี้ได้ไงเนี่ย พี่แก้วเขาช่วยให้เราคืนดีกันนะ
เคนตะ//แกช่วยเหรอ
มีน หวาย//ใช่คะ
แก้ว//ไปแล้วนะ นั่งแล้วไม่มีอะไรทำนะ[รีบเดินออกจากร้าน โทโมะก็ลุกเดินตามไป]
   หน้าน้ำหญิง
โทโมะ//เดี๋ยว แก้ว
แก้ว//มีอะไรอ่ะ
โทโมะ//ลอง...กันมั้ย
แก้ว//....[เงียบเพราะอึ้ง]
อัพแล้วนะ สนุกป่ะละ สนุกก็เม้นนะ