Sorry,Sorry ขอโทษทีพอดีผมซาดิสท์

"Tru...Tru...Tru"เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
"่ว่าไง"เขาพูดภาษาเกาหลีใส่โทรศัพท์ ดีนะที่ฟังออก จริงๆก็ไม่อยากได้ยินหรอก แต่เสียงมันดัง
"(ไอ้คริส แกมารับคุณภรรยาสุดสวยของแกเลย ก่อนที่เหล้าจะหมดโลก)"หมดโลกเลยเหรอะ โอเว่อร์ปปล่าว
"ยัยนั่นดื่มเหรอะ!"คริสขึ้นเสียง ฉันว่าเค้าคงชื่อนี้อ่ะน่ะ

"(เออ รีบมาเลย เมาเละ!)"เสียงปลายสายดูเหมือนจะค่อนข้างงุดงิดน่ะ

"ได้ๆ บอกยัยนั่นเลยนะ ถ้าไม่หยุด จัดหนักแน่!!"กรี๊ดดด อะไรคือจัดหนัก ผู้ชายในโลกนี้กะจะหื่นกันทุกคนหรือไงน่ะ??

"ติ๊ด"เขากดว่าโทรศัพท์ และหันมามองฉัน

"ผมขอตัวก่อนนะครับ เอ่อ..ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอครับ?"

"กะ แก้วค่ะ" เขาเดินออกไปอย่างเร่งรีบ อร๊าย อิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังที่ได้ผู้ชายดีๆแบบคริส 

[บันทึกพิเศษ:โทโมะ]

   ผมตามแก้วมาหลังจากที่เธอหนีผมมาจากตึกRS ผมก็ไม่รู้น่ะ ว่าแก้วกับไอ้ผุ้ชายที่หน้าเหมือนไมค์ เพื่อนสนิทผมมันคือใคร แต่มันบังอาจมาก!ที่มายุ่งกับแก้วใจของผม(เค้าไปเป็นของนายตั้งเมื่อไรย่ะ) แถมยังมีทางทีสนิทสนมกันยิ่งกว่ารุ้จักกันมาแต่ปางก่อน ผมอยู่ห่างจากจุดที่แก้วนั่งพอสมควร ผมจึงไม่ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน 

 ผมค่อยๆเดินเข้าไปด้านหลังของแก้ว ทันทีที่ผมเห็นเธอถึงกับต้องตกใจ!! แม่ง เดินมาผิดเก้าอี้ แม่ง เชี้ย! แก้วนั่งอยุ๋เก้าอี้ที่ถัดจากตรงนี้อีกประมาณ6ก้าว แต่ตอนที่แก้วคุยกับไอ้ผุ้ชายคนนั้น ผมเห็นไม่ผิดแน่นอนว่าตือแก้ว  ผมค่อยๆเดินเข้าไปใหม่ และสิ่งที่ทำให้ผมตกใจอีกกว่าเมื่อกี้คือ....แก้วกำลังร้องไห้ ร้องทำไม ไอ้บ้านั่นมันทำอะไรเธอ หยดน้ำใสๆ หล่นจากดวงตาคู่สวยที่ผมผูกพันธ์ 

"แก้ว เธอร้องไห้ทำไมเหรอ?"ผมถามเธอ

"โทโมะฉันถามนายจริงๆนะ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มันเป็นเรื่องจริงหรือเป็นเพียงละครที่นายจัดฉากขึ้นมา"แก้วพูด ขณะที่น้ำตาของเธอก็ยังไหลมาอาบแก้ม ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะไม่ยกมือของผมขึ้นปาดน้ำตาที่เลอะใบหน้าหวานของเธอ

"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ"

"ฉันก็ไม่รู้สิ ฉันไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง ทั้งๆที่ตอนรู้ว่าความจริงที่คุณน้าเล่าให้ฟังนายยังพูดเลยว่า นั่นมันแค่อดีตไม่มีผมต่อปัจจุบัน" ผมโอบกอดเธอเบา

"แก้ว  รู้มั้ยทำไม โมะถึงทำแบบนี้ โมะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงทำแบบนี้ โมะแค่ไม่อยากเสียแก้วไป อยากเปป็นคนที่ได้อยู่เคียงข้างแก้ว แต่ตอนนั้นโทะยังมีเบลล์อยู๋ แต่ตอนนี้โมะไม่มีใครแล้ว โมะพร้อมที่จะดูแลแก้ว ชดเชยเวลาที่ผ่าน โมะของโอกาสได้มั้ย?"ผมเอ่ยขอร้องแก้ว

"ถ้างั้น นายช่วยอธิบายไอ้คำที่นายพูดว่า มันก็แค่อดีตไม่มีผลต่อปัจจุบัน หน่อยได้มั้ย"แก้วเอ่ยอย่างท้าทาย

"ก็เพระาว่า....โมะไม่อยากให้แก้วต้องมานั่งนึกถึงแต่อดีต แและอดีตจะไม่มีผลต่อปัจจุบัน ถ้าโมะจะของทำปัจจุบันให้ดีอดีตได้มั้ย"

"...."แก้วไม่ตอบแต่กระชับแขนกอดผม เสียงสะอื้นของคนตัวเล็กทำให้ผมจิตใจไม่ดีเลย ตั้งๆที่ตอนนั่งคุยกับไอ้เกาหลีนั่นยังดีๆอยู่เลย หรือเหตุสำคัญมันจะเกิดขึ้นตอนผมเดินไปผิดโต๊ะนะ่ ตอนนี้ได้มีหลายคำถามมากกมาย ว่าทำไมแก้วถึงร้องไห้ ร้องไห้ทำไม และใครทำอะไรเธอ

[จบบันทีกพิเศษ:โทโมะ]

เบลล์ talk

  น้ำตาของฉันไหลลงมาอาบแก้ม ทันทีที่ฉันเห็นโทโมะใส่ใจยัยแก้วขนาดนั้น ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่แล้วตอนที่โดนแม่ของนังแก้วแย่งพ่อไป!! ทำไม? ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันเป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่โทโมะคอยเช๊็ดนำตาาให้ คอยกอด ปลอบโยน ให้กำลังใจทุกครั้งที่ท้อ แต่ทำไม? ผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ใช้ฉัน!! แกไม่มีวันแย่งโทโมะไปจากฉันได้เรอะ นังแก้ว ฉันจะทำให้แกต้องเจ็บยิ่งกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่า โดยที่มี "คริส" เป็นหมากตัวสำคัญที่ฉันจะใช้ทำลายความสุขของแกกับโทโมะ!!

--------------------------------------------------------------

ติดตามเรื่องราวความรักของคริสกับสิน่า ได้ที่ http://www.keedkean.com/fiction/KK0004887.html  เม้นกันเยอะๆนะ

--------------------------------------------------------------

ตอนแรกกะแต่งฮาๆ แต่แหง กลายเป็นดราม่าซักงั้น ^___^