เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

"ทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอป๊อป" เมื่อป๊อปปี้กลับเข้ามาในบ้านตอนดึกก็ถูกพ่อของเขาเดินเข้ามาเอาเรื่อง

 

"หึ นี่ยัยกาฝากคงจะเอาเรื่องไปฟ้องพ่อแล้วสิครับ ถึงได้โวยวายแบบนี้"ป๊อปปี้เหล่มองไปเสามุมห้องที่มีแก้วและฟางยืนหลบมุมอยู่ก็ว่า

 

"แกต้องไปขอโทษน้องเดี๋ยวนี้"พ่อป๊อปปี้ออกคำสั่ง

 

"ไม่ ยัยนั่นทำร้ายจินนี่กับแคทก่อน โดนแค่นั้นก็สมควรแล้ว"ป๊อปปี้ไม่ยอมโวยวายกลับไปบ้าง

 

"นี่แกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่รึเปล่าป๊อป แกมีหลักฐานรึไงถึงได้ปักใจเชื่อแล้วทำร้ายฟางแบบนี้ น้องเค้าเป็นผู้หญิงนะ แต่แกกลับทำร้ายน้องจนเลือดออกแบบนี้"พ่อป๊อปปี้ว่า

 

"คุณอาคะฟางไม่เป็นไรค่ะ อย่าว่าคุณป๊อปเลยนะคะ"ฟางเห็นท่าไม่ดีก็รีบเข้ามาช่วยพูด

 

"เรื่องของคนในครอบครัว กาฝากอย่างเธอไม่ต้องมาสอด นี่เธอคงจะสะใจสินะที่เอาเรื่องไปฟ้องจนพ่อลูกทะเลาะกันแบบนี้ อย่างเธอแค่นี้มันยังน้อยไป สมน้ำหน้า"ป๊อปปี้หันกลับไปว่าฟาง

 

เพี้ยะ ไม่ทันที่ป๊อปปี้จะว่าอะไรฟางต่อพ่อของเขาก็ตบหน้าลูกชายตัวเองจนหัน

 

"ขอโทษฟางเดี๋ยวนี้!" พ่อของป๊อปปี้ออกคำสั่งอีกครั้ง

 

"พ่อเห็นยัยนี่ดีเสมอมาอยู่แล้วนิ มีลูกเลวๆอย่างผมอีกคนจะเป็นไรไป"ป๊อปปี้โกรธจัดรีบว่าก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปนอนที่คอนโดทันที

 

 

ตั้งแต่มีเรื่องวันนั้น ป๊อปปี้ก็หลบไปนอนที่คอนโดส่วนตัวของเขาและไม่พาจินนี่หรือแคทมาที่บ้านเลย ส่วนฟางหลังจากนั้นเธอเอาแต่ซึมและพยายามหลบหน้าเวลาป๊อปปี้กลับมาเอาของที่บ้าน

 

“อ้าว โทโมะ มาได้ไงอ่ะเนี่ย”ฟางเอ่ยทักโทโมะทันที่ที่เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเธอที่มุมสวนของบ้าน

 

“ฟาง เรามีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อยสิ”โทโมะ นั่งลงและขอร้องฟางทันที

 

“มีอะไรรึเปล่า ทำไมสีหน้าไม่สบายใจเท่าไหร่เลย”ฟางถามกลับด้วยความเป็นห่วง

 

“คืนพรุ่งนี้ฟางไปงานวันเกิดแพทเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ น้ะๆๆๆ เราไม่อยากไปงานคนเดียว”โทโมะเริ่มอ้อนฟาง ฟางชะงัก เพราะแพทที่โทโมะพูดถึงก็คือน้องสาวของแคทเพื่อนของจินนี่และป๊อปปี้นั่นเอง และเธอก็ชอบโทโมะมากจนหลายครั้ง โทโมะต้องควงฟางบังหน้าที่มหาลัยเพื่อไม่ให้แพทมายุ่งกับเขาอยู่เสมอๆ

 

“เอ่อ จะดีหรอ ฟางว่ามันไม่ดีหรอกมั้ง”ฟางพูดตามตรง ถึงแม้เธอจะรู้ว่าโทโมะรู้สึกยังไงกับเธอ แต่เธอก็คิดกับโทโมะเป็นเพื่อนเสมอมา

 

“ถือว่า ช่วยเพื่อนคนนี้หน่อยนะครับ เพื่อนคนนี้น่าสงสารนะ ไม่มีใครดูแล ไม่มีคนข้างกาย เลยต้องหนีร้อนมาพึ่งฟางแบบนี้ น้าๆๆๆๆ”โทโมะกระพริบตาหวานๆ ปริบๆเพื่ออ้อนฟาง เมื่อยังเห็นว่าฟางดฉยไม่สนใจ ก็รีบจับมือฟางแล้วโยกไปมาเหมือนเด็กงอแงจะเอาของเล่นจากแม่

 

“อ่ะๆๆ ก็ได้ ฟางยอมแพ้โมะจริงๆเลย อ้อนแบบนี้ใครล่ะไม่ใจอ่อนล่พ”ฟางยิ้ม โทโมะดีใจโผกอดเพื่อนสาวทันทีด้วยความดีใจ

 

 

 

“มาพลอดรักในบ้านชั้นมันไม่มากไปไหนหรอ ยัยกาฝาก”เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทันที ฟางสะดุ้งไปตามเสียงทัก เสียงนั้นคือคนที่เธอไม่อยากเจอ ป๊อปปี้!

 

“คุณป๊อบ”ฟางหันไปอย่างตกใจ ละรีบผละออกจากอ้อมกอดโทโมะ โทโมะเห็นดังนั้นก็รีบดึงฟางไปอยู่ด้านหลังตัวเองเพื่อปกป้องเพื่อนคนนี้ทันที ภาพนี้ยิ่งทำให้ป๊อปปี้โมโหยิ่งขึ้น

 

“ถ้าจะทำอะไรฟางน่ะ นายเจอชั้นแน่”โทโมะออกโรงปกป้องฟาง

 

“เดี๋ยวนี้ ถึงกับออกรับแทนกัน นี่ไม่ใช่แค่กอดละล่ะ ลับหลังคงไปถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะสิ”ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบ ฝ่ามือเรียวบางของร่างเล็กที่อยู่ด้านหลังโทโมะ ก็ฟาดมาที่หน้าป๊อปปี้อย่างเร็ว จนทำเอาร่างสูงหน้าชาหันไปตามแรงตบ

 

“นี่เธอ!” ป๊อปปี้โกรธจัด และลืมตัวง้างมือขึ้นทันที

 

“อย่าทำอะไรฟางน่ะ/อย่านะ/พี่ป๊อปหยุด”ยังไม่ทันจะทำอะไร โทโมะคว้าตัวฟางเข้าไปกอดในอ้อมอกเพื่อปกป้องหญิงสาวทันที บวกกับจินนี่และแก้วที่ตามมาและจับแขนป๊อปปี้คนละข้างเพื่อรั้งไม่ให้เรื่องบานปลาย

 

“ป๊อป ไหนว่าสัญญากับจินนี่แล้วไงว่าจะไม่ทำอะไรน้องฟางอีกน่ะ”จินนี่ดุป๊อปปี้ทันที

 

"ยัยนี่ตบป๊อบก่อน"ป๊อปปี้โวยวาย

 

“พี่ป๊อป จะบ้ารึไง นี่ผู้หญิงนะ และอีกอย่างคุณอาเค้าก็อยากให้พี่กับยัยฟางเลิกทะเลาะกันมาเป็นพี่น้องกัน”แก้วเตือนสติพี่ชายอีกคน

 

 

"ยัยนี่ไม่ใช่น้องของพี่ และจะไม่มีวันเป็น"ป๊อปปี้โมโหที่มีแต่คนปกป้องฟางจึงเผลอตะคอกใส่แก้วจนร่างบางสะดุ้งแล้วเผลอไปเกาะแขนโทโมะที่อยู่ข้างๆ

 

 

"ป๊อป พอเถอะอย่ามีเรื่องเลยนะ วันนี้เราตั้งใจจะมาคุยกับพ่อป๊อปเรื่องของเราไม่ใช่หรอเข้าไปข้างในดีกว่านะ"จินนี่ดึงแขนป๊อปปี้ให้หันกลับมามองเธอเพื่อตั้งสติ พอป๊อปปี้ได้สติจึงเย็นลง ป๊อปปี้ก็เดินโมโหกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับทันที 

 

 

“เธอเป็นอะไรมากมั้ยฟาง”แก้วแตะไหล่ร่างบางที่กอดโทโมะตอบด้วยความกลัวจนตัวสั่น

 

 

“คุณแก้ว ฟางกลัว”ฟางร้องไห้ตกใจกับท่าทีป๊อปปี้เมื่อกี้นี้ เพราะถึงแม้เธอกับเค้าจะไม่ถูกกัน แต่ภาพที่เธอเห็นเมื่อกี้นี้ แววตาดุดันแบบที่ไม่เคยเห็น อย่างที่โกรธเกลียดเธอมาแต่ชาติที่แล้วก็ไม่ต่าง

 

 

“ชั้นน่ะ เข้าใจว่าสาเหตุที่พี่ป๊อปเกลียดเธอมันคืออะไร ถึงจะรักพี่ชายมากเท่าไหร่นะ แต่ถ้าใครถูกทำร้ายต่อหน้าชั้นก็ไม่ยอมเหมือนกัน”แก้วตอบฟาง ทำเอาโทโมะแอบทึ่ง เพราะภาพที่โทโมะมองแก้วคือ คุณหนูปากร้าย ขี้วีน ใช้เงินฟุ่มเฟือยไปวันๆ คอยเป็นลูกไล่ให้ป๊อปปี้แกล้งฟางมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่นี่กลับทำให้โทโมะต้องมองผู้หญิงคนนี้ในมุมใหม่ๆซะแล้ว

 

 

“ไม่น่าเชื่อนะ ว่ายัยคุณหนูปากร้ายแบบเธอจะรักความยุติธรรมก็เป็น”โทโมะตอบ หลังจากคลายกอดฟางแล้ว แก้วจึงได้ทีฟาดไปที่แขนโทโมะทีนึงแรงๆ

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะยัยถึกนี่หายตกใจแล้วรึไง ทีเมื่อกี้เกาะแขนชั้นแน่นเชียว”โทโมะร้องก่อนที่จะแซวแก้ว

 

 

"ใครเค้าตกใจชั้นแค่กลับมาตั้งหลักต่างหาก"แก้วรีบบอกก่อนที่จะเถียงกับโทโมะอีกทีจนฟางร้องห้ามทั้งคู่ก่อนหัวเราะออกมา

 

 

“ไง หัวเราะได้ละนี่เธอน่ะ ว่าแต่ได้ข่าวว่าจะควงอีกตานี่ไปวันเกิดแพทหรอ ไม่ใช่เล่นๆนะเนี่ย ควงเดือนคณะแบบนี้ มีชุดรึยังน่ะ”แก้วเอ่ยทัก และก็ได้คำตอบเมื่อเห็นฟางส่ายหน้า

 

 

“ดี งั้นไปชอปปิ้งกัน ชั้นจะแปลงโฉมยัยซินก้นครัวนี่เอง โทโมะ ล๊อคตัว เดี๋ยวเอารถชั้นออกไปเอง”แก้วออกคำสั่ง โดยครั้งนี้คือครั้งแรกที่โทโมะและแก้วร่วมมือกัน แม้ว่าฟางจะงอแง รั้งไม่ยอมไป แต่ลึกๆเธอก็ดีใจที่อย่างน้อยแก้วยอมเปิดรับเธอเป็นเพื่อนมากขึ้น

 

 

ณ วันเกิดของแพทในวันต่อมา

 

“เอ่อ โทโมะ ฟางว่าฟางกลับบ้านดีกว่า”ฟางพูดจบก็หันหลังจะกลับจนโทโมะรั้งแขนไว้

 

“ไม่เอาน่าฟาง มาถึงขั้นนี้ละ นี่อยากให้ยัยแก้วได้โวยวายใส่อีกหรอ”โทโมะเอาแก้วมาอ้าง ฟางได้ยินชื่อนี้ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ เมื่อนึกถึงตอนเย็นที่เธอเปลี่ยนใจไม่อยากมาแล้วและโดนแก้วบ่นจนหูชา จริงสิวันนี้แก้วก็มาวันเกิดด้วยนิ

 

"เอ้า ยืนคุยกันอยู่นั่นล่ะ จะเข้ามาในงานมั้ย"แก้วเดินตามหาโทโมะและฟางที่ยืนตรงหน้างานก็เดินเข้ามาดึงมือทั้งคู่เข้าไปในงาน

 

"อ้าว น้องฟาง มางานนี้ด้วย วันนี้น้องฟางสงยมากเลยนะเนี่ย"จินนี่ที่ยืนอยู่กับป๊อปปี้กำลังคุยกับแพทก็ร้องทักเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วและโทโมะ

 

"อีกายังไงก็คือกาวันยังค่ำไม่เห็นจะสวยตรงไหน"ป๊อปปี้เหล่มองฟางก่อนที่จะว่าทำให้ฟางหน้าเจื่อนลงไปทันที

 

 

“อุ้ยตาย นึกว่าใครโทโมะนั่นเอง แพทน่ะคิดถึ้งคิดถึงโทโมะมากเลยนะคะ”แพทเดินมาเบียดฟางออกจากการควงของโทโมะทันที ทำให้ฟางเซไปชนป๊อปปี้ที่ตกใจเผลอเอามือโอบเอวฟางทันที  โดยอีกข้างเขาคือจินนี่คล้องแขนอยู่

 

ตึกๆ ฟางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มปากร้ายก็เผลอใจเต้นแรงขึ้นมา

 

 

"ซุ่มซ่าม"ป๊อปปี้เผลอสบตาสาวหวานคนนี้ ก่อนที่จะได้สติรีบดุเธอ

 

 

“อะไรเนี่ยอะไรกันเนี่ย”แคทเห็นป๊อปปี้และฟางอยู่ใกล้กันรีบพูดขึ้นก่อนจะรีบปรี่เข้ามาดันฟางออกจากป๊อปปี้พร้อมกับเบียดตัวเข้ามาแทนที่ การกระทำเหล่านี้ทำให้จินนี่มองเพื่อนรักตัวเองด้วยความสงสัยตะหงิดๆที่ใจบางอย่าง

 

 

“เอ่อ เพลงนี้ฟางชอบไม่ใช่หรอป่ะ ไปเต้นกะโมะนะ”โทโมะเปลี่ยนเรื่องโดยแกะมือแพทออกละรีบจูงมือฟางไปที่ฟลอเต้นรำและเต้นรำด้วยกันสนุกสนาน จนแทบไม่ยอมปล่อยฟางให้คลาดสายตาตลอดงานเลี้ยง เหมือนคู่ปาท่องโก๋ ฟางเองก็รู้ว่าโทโมะต้องการกันแพทจากตัวเอง จึงยอมเออออกับการกระทำของโทโมะ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ได้มีสายตาคู่หนึ่งมองกลับมาอย่างไม่พอใจ

 

 

“เดี๋ยวโมะ กลับก่อนนะคือพรุ่งนี้มีเรียนอ่ะ แพทแฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ”เมื่อเต้นรำเสร็จโทโมะก็ควงฟางเดินมาหาแพทที่นั่งหงอยมองเข้าและฟางอยู่ก่อนที่จะพูดพลางยื่นกล่องของขวัญให้ แม้ตอนแรกแพทจะฮึดฮัดไม่พอใจแต่พอเห็นของขวัญที่โทโมะเอาให้ เธอยิ้มออกทันที

 

 

 "เดี๋ยวสิ"แพทเห็นโทโมะรีบควงฟางออกไปจากงานตัวเองแล้วมองกล่องของขวัญที่โทโมะให้แล้วเศร้าลงไปจนจินนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆก็มาปลอบ

 

 

“เห้อ จบไปอีกภารกิจ”โทโมะพูดและพลางแกะเนคไทออก ก่อนจะเดินหัวเราะออกมากับฟาง

 

 

“โทโมะน่ะ บางทีแพทก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร นายน่าจะเปิดใจให้แพทเค้านะ”ฟางตอบตามจริง แม้ว่าแพทจะร้ายขี้วีนเท่าไหร่ แต่เธอก็ร้ายแบบเด็กๆน่ารักตามวัยเท่านั้น

 

 

“ก็เพราะว่าโมะรอฟางอยู่ไงถึงไม่ยอมเปิดให้ใครซักที แล้วคนๆนี้ก็ใจแข็งเหลือเกิน”โทโมะพูดและสบตาฟางนิ่ง ฟางเงียบก่อนจะถอยหลังแต่ก้าวพลาดจะล้มโทโมะรีบคว้าตัวมามาในอ้อมอกทันที

 

 

"เราเชื่อแล้วล่ะว่าฟางไม่ถนัดใส่ส้นสูง ดูสิ ล้มตลอดเลย"โทโมะพูดแล้วยิ้มๆก่อนที่จะค่อยๆโน้มหน้ามาใกล้ๆฟาง ฟางตกใจรีบดันหน้าโทโมะหนี

 

 

“เอ่อ หิวมั้ยฟาง กินข้าวกันมั้ย เดี๋ยวโมะไปส่งที่บ้านนะ”โทโมะชะงักก่อนที่จะค่อยๆปล่อยฟางก่อนพาเธอขึ้นรถไป

 

 

 

“ยัยกาฝาก นี่ต้องการผู้ชายมากถึงขั้นหักหน้ายัยแพทกลางงานขนาดนี้เลยหรอ ”เสียงหนึ่งดังจากพุ่มไม้ที่ไม่ไกลจากมุมที่ฟางและโทโมะออกไป

 

 

 

 

“แต้งกิ้วจ้า เจอกัน พรุ่งนี้นะ บาย”ทันทีที่ฟางลาโทโมะละเข้ามาในบ้านเสร็จ ก็อดสงสัยไม่ได้ที่ไม่เห็นรถของแก้วเข้าบ้านมา ส่วนรถป๊อปปี้จอดไว้ นี่เขาสงสัยคงหลับละสิท่า ดื่มเยอะขนาดนั้น ฟางขึ้นห้องตัวเองไปและตกตกใจที่มีมือเข้ามากระชากเธอและผลักชิดเข้ากำแพงทันที

 

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางตกใจที่เห็นป๊อปปี้ และดูจากสภาพของเขาตอนนี้แปลว่าเค้าต้องเมาแน่นอน

 

 

“ทำไม วันนี้ไปอี๋อ๋อกับโทโมะไปถึงไหนต่อไหนล่ะ ถึงหักหน้าแพทกลางงานวันเกิดแบบนั้น น่าเกลียด”ป๊อปปี้เริ่มว่าฟางทันที โดยหญิงสาวดิ้นไปมา

 

 

“ฟางไม่ได้ทำอะไรเสียหายนะคะ ดูก็รู้โทโมะไม่ได้ชอบคุณแพท”ฟางตอบตามตรงกลับทำให้ร่างสูงนั้นโมโหมากขึ้น

 

 

“อี๋อ๋อ กับผู้ชาย ทั้งกอดทั้งจูบที่งานวันเกิดคนอื่น ไม่น่าเกลียด นี่คงโร่ไปขึ้นเตียงกับเค้าแล้วสิท่า ถึงกลับมาป่านนี้ ”ป๊อปปี้ขึ้นเสียง ทำเอาฟางเหลือทน ผลักอกป๊ออปี้ออกอย่างแรง แล้วเอามือเหวี่ยงเพื่อตบหน้าชายหนุ่ม แต่ด้วยมือเธอมีแหวนอยู่ทำให้ป๊อปปี้หันกลับมาแก้มมีเลือดออกเล็กน้อย ชายหนุ่มตาขวางทันทีก่อนกระชากหญิงสาวเข้ามาอ้อมอกตัวเองอย่าแรง

 

 

“ชั้นทำร้ายเธอ ด่าว่าเธอคงไม่ทำให้เธอสำนึกว่าต้องอยู่อย่างเจียมตัวสินะไหนๆใครๆก็ออกโรงปกป้องเธอ มองว่าชั้นเลวร้ายมากอยู่แล้ว งั้นดีก็ใช้ตัวชั้นนี่แหล่ะ ที่จะสนองความต้องการเธอเอง ”พูดจบป๊อปปี้ก็ก้มลงจูบหญิงสาวอย่างแรง ทำให้ปากทั้งคู่กระทบกันจนรสจูบมีรสฝาดจากคาวเลือด ก่อนจะบีบปากเล็กเพื่อสอดลิ้นเข้าไป หยอกล้อกับลิ้นอุ่นๆของร่างบางที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดเขา ก่อนอีกมือจะสอดเข้าไปใต้เดรสสีหวาน บีบเคล้นสะโพกมนของร่างบางอย่างเมามันเพื่อระบายอารมณ์ตัวเอง

 

“….”ร่างบางนิ่งเริ่มหยุดการกระทำที่ต่อต้านร่างสูง เพราะอารมณ์เคลิ้มในรสจูบของชายหนุ่ม ชายหนุ่มเริ่มได้สติชะงัก เพราะรู้ว่าร่างบางที่เขาจูบเริ่มเคลิ้มจามเขาเข้าซะแล้ว

 

“หึ แค่นี้ก็เคลิ้มเลยล่ะสิ”ป๊อปปี้ผลักร่างบางล้มลงไปกองกับพื้นอย่างแรง ก่อนที่ร่างบางเงยหน้าไปมองก็พบว่าเขาเอามือเช็ดปากตัวเองเหมือนทิ้งรสจูบนั่นออก

 

“นี่สำหรับการสั่งสอนคนที่ชอบอ่อยผู้ชายแบบเธอ จำไว้ อย่ายังไม่เจียมตัวอีกล่ะก็ เธอเจอหนักกว่านี้แน่”ป๊อปปี้ก้มลงไปขู่ร่างบาง ฟางตกใจด้วยความกลัววิ่งหนีเข้าห้องล๊อคประตูทันที ก่อนจะทรุดลงหลังประตูเพื่อร้องไห้ทันที

 

ป๊อปปี้มองร่างบางที่ปิดประตูหนีตนเองด้วยความกลัว สะใจชะมัด ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป ว่าแต่จูบยัยนี่ก็หวานดีเหมือนกันแฮะ

 

 

 

 

 

รถโทโมะ

“ห้ะ อะไรนะ ยัยนั่นเมา ละทำไมต้องเป็นชั้นวะ โอ้ยยยย คณะเดียวกันไม่จำเป็นต้องไปหาโว่ย อะไรนะ เออๆก็ได้ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”บ้าชะมัด นี่เค้าจะกลับเข้าคอนโดแล้วแท้ๆ ไอ่เพื่อนเพื่อนตัวดีของเขากลับโทรมาบอกว่าตอนนี้ยัยเพื่อนคณะขี้เมาของโทโมะ กำลังจะโดนขี้เมาลากไปต่อ ทำไมต้องเป็นเขาด้วยนะ เรียนคณะเดียวกัน เมเจอร์เดียวกัน รหัสใกล้ๆกัน เห็นกันมาแต่เด็กไม่จำเป็นต้องมาคอยดูแลเลยนิ ยัยบ้าแก้ว ก่อเรื่องอีกแล้ว ฮึ่ย!!!!!!!!!!!!!!!

 

..............................................

 

 

 

 

ช่วงนี้ติดธุระน่ะ พยายามมาอัฟละนะ อย่าลืมเม้นให้เราเยอะๆนะ โหวตด้วยๆๆๆ

 

 

มาอ่านเยอะๆนะค้าบบบบบบ ละเราจะพยายามแต่งให้ดีขึ้นๆๆไปเลย