เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

5ปีผ่านไป

 

 

“วันนี้ฟางเอาดอกไม้มาเยี่ยมคุณจินนี่กับคุณแคทนะคะ”ฟางวางดอกไม้ลงที่หลุมศพของจินนี่และแคทที่ตั้งอยู่ด้วยกันใกล้ๆบ้าน ริมทะเลของป๊อปปี้ แล้วยืนมองที่ป้ายหลุมศพของ2เพื่อนรัก

 

 

จึกๆ

 

 

“แม่ฟางขา จินนี่หิวแล้วว”จินนี่ ลูกสาวของฟางดึงเสื้อฟางแล้วบอกกับแม่เมื่อเห็นฟางยืนอยู่นาน

 

“ได้สิคะ เดี๋ยวแม่ฟางจะพาหนูไปกินข้าวร้านที่คุณพ่อเคยพาแม่ฟางไปเนาะ”ฟางก้มลงนั่งคุยกับลูกสาว เด็กหญิงจินนี่มองหลุมศพจินนี่กับแคทแล้วเอียงคอก่อนจะเอาดอกกุหลาบสีขาววางไว้ที่หน้าหลุมศพของจินนี่

 

“แม่ฟางขา ทำไมน้าจินนี่ถึงชื่อเหมือนกับจินนี่เลยล่ะคะ”เด็กหญิงจินนี่ถามแม่

 

“ก็เพราะว่าน้าจินนี่คนนี้เหมือนกับเป็นนางฟ้าที่ใจดี และน่ารัก แม่เลยอยากให้หนูน่ารักและใจดีแบบน้าจินนี่ไงจ้ะ”ฟางลูบผมลูกสาวด้วยความเอ็นดู

 

“แล้วพ่อเราไปไหนละล่ะเนี่ย จะเที่ยงละเดี๋ยวร้านก็เต็มหรอก”ฟางพูดปนบ่น

 

“จินนี่เห็นคุณพ่ออยู่กับอาโทโมะที่ชายหาดค่า”จินนี่บอก

 

“อ้าวและน้าแก้วล่ะคะ ไปไหนล่ะ”ฟางถามถึงแก้ว

 

“น้าแก้วพาพี่กั้มพ์ไปรับน้าแพทกับพี่คิตตี้ค่ะ”จินนี่บอกก่อนจะจูงมือฟางลงไปหาป๊อปปี้ที่นอนตรงเก้าอี้ริมหาดกับโทโมะ

 

 

 

“ขอโทษนะคะ ช่วยถ่ายรูปให้พวกเราหน่อยได้มั้ยคะ”เสียงใสๆของหญิงสาวคนหนึ่งทำให้ป๊อปปี้ที่นอนชมวิวอยู่ก็ลดแว่นตากันแดดลงเพื่อมอง

 

“อ่อ ได้ครับๆ”ป๊อปปี้ยิ้มหวานกับฝาแฝดสาวสวยสองคนที่มาขอตัวเองถ่ายรูป

“ขอบคุณนะคะ ว่าแต่ขอรบกวนถามทางหน่อยนะคะคือว่าร้านนี้ไปทางไหนหรอคะ”หนึ่งในฝาแฝดรีบถามป๊อปปี้

 

“อ่อ ไปทางนี้ครับเลี้ยวขวาตรงไปสุดทางก็เจอ เอ ว่าแต่สองสาวน่ารักๆแบบนี้มาเที่ยวแค่สองคนหรอครับ”ป๊อปปี้ถามต่อ

 

“เราสองคนพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นค่ะ ชั้นชื่อเนย ส่วนนั่นฝาแฝดชั้นชื่อแจม มาเที่ยวกันแค่สองคนเอง ไม่ค่อยรู้เส้นทาง รบกวนคุณช่วยเป็นไกด์ให้หน่อยได้มั้ยคะ”เนยรีบอ้อนป๊อปปี้ทันที ส่วนแจมก็ส่งยิ้มหวานให้กับโทโมะที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ ทำเอาโทโมะที่ดูดน้ำอยู่ยิ้มกลับให้ตามมารยาททันที

 

“คุณพ่อขา”จินนี่วิ่งมากอดป๊อปปี้ทันที ทำเอาเนยและแจมเหวอ พ่อ งั้นหรอ

 

“นี่ลูกคุณหรอคะ”เนยถามป๊อปปี้

 

“ค่า จินนี่เป็นลูกพ่อป๊อปกับแม่ฟาง”จินนี่ตอบด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว

 

“เอ่อ แล้วคุณล่ะคะ”แจมหันไปถามโทโมะ

 

“ลูก1ละครับ”โทโมะพูดพร้อมกับชูแหวนแต่งงานขึ้น

 

“เอ่อ งั้นพวกเรา2คนขอตัวก่อนนะคะ บายค่ะ”เนยพูดจบก็จูงมือแจมไปทันที

 

“ไหว้น้าจินนี่กับน้าแคทเสร็จแล้วหรอคะ แล้วแม่ฟางล่ะ”ป๊อปปี้อุ้มลูกสาวขึ้นมาถาม

 

“แม่ฟางให้จินนี่มาหาพ่อป๊อปค่ะ แต่แม่เดินเข้าไปแล้ว”จินนี่ตอบ ป๊อปปี้มองตามเข้าไปในบ้านแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก

 

“จินนี่เล่นน้ำกับอาโทโมะก่อนนะคะ เดี๋ยวพ่อไปตามแม่ก่อน”ป๊อปปี้พูดจบก็ให้โทโมะอุ้มจินนี่ก่อนจะรีบวิ่งไปที่บ้านทันที

 

 

 

“คนบ้า คนเจ้าชู้ เห็นสาวๆไม่ได้ ฮึ่ย”ฟางเดินปึงปังเข้ามาในบ้านนึกน้อยใจ ใช่สิเดี๋ยวนี้เธอมีลูกไปแล้วคนนึงนิ แต่งกับเค้าแล้วนิ ไม่สวยนิ

 

“อ่าวฟางเป็นอะไรไปหงุดหงิดมาจากไหนเนี่ย”แก้วเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับกั้มพ์ แพท กวินและคิตตี้ลูกสาวแพทกับกวิน

 

“เซ็งค่ะ เซ็งอะไรนิดๆหน่อยๆ”ฟางถอนหายใจเซ็งๆ แพทกับแก้วมองหน้ากันแล้วยิ้ม คนเดียวที่ทำฟางเซ็งได้ก็ไม่ใช่ใคร มีแค่ป๊อปปี้คนเดียวนั่นเอง

 

“แหม คราวนี้ น้อยใจอะไรอีกล่ะจ้ะ พี่ป๊อปลืมนัด หรือว่าหลีหญิง”แก้วถามยิ้มๆ

 

“อันหลังค่ะ คราวนี้ฟางเห็นโทโมะก็อยู่ด้วยนะคะเมื่อกี้”ฟางบอกทำเอาแก้วหูผึ่ง

 

“กั้มพ์ลูก แม่ว่าเราไปหาพ่อกันเถอะ พ่อคงคิดถึงเราแย่ละ”แก้วพูด

 

“โอเชครับแม่”กั้มพ์พูดจบก็จูงมือแก้วเดินลงไปหาโทโมะที่ชายหาดทันที

 

 

“อ้าว มาถึงกันละหรอ แล้วป๊อปปี้หญิงกับธามไทล่ะ”ป๊อปปี้เดินตามฟางเข้าบ้านมาเจอกวินและแพทก็ถามถึงน้องสาวอีกคนนึงทันที

 

“ธามบอกรอรับขนมจีนที่สนามบินน่ะเลยจะมาช้าหน่อย”กวินตอบแล้วพยักหน้าให้ป๊อปปี้สังเกตท่าทางงอนๆของฟางตอนนี้

 

“ฟางจ๋า ไม่ไปดูลูกด้วยกันหรอ เนี่ย เดี๋ยวว่าจะให้จินนี่ไปเล่นน้ำน่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาโอบฟาง

 

“อ้าว คุณป๊อปก็ดูจินนี่พร้อมกับสาวๆเมื่อกี้สิคะ”ฟางงอน

 

“โธ่ เค้าแค่มาถามทางเฉยๆ ชั้นน่ะเป็นพลเมืองดีนะ มีแค่ฟางคนเดียวไม่มองใครหรอก”ป๊อปปี้อ้อน

 

“แล้วเมื่อคืนใครโทรมาคะ เห็นเมมว่า แต้งกิ้วน่ะ คงไม่มีผู้ชายที่ไหนชื่อแต้งกิ้วหรอกนะคะ แถมคุยกันอีกตั้งนานสองนานเป็นไงล่ะวันนี้เลยตื่นสายขับรถมารถก็ติดอีก ถ้าออกมาเช้าเนี่ยมันจะติดมั้ยคะรถน่ะ”ฟางบ่นยาวเหยียด

 

“ไม่เอาน่าฟาง แต้งกิ้วน่ะเป็นน้องที่ทำงานละอีกอย่างน้องเค้ามีแฟนแล้วน้า เมื่อคืนอธิบายงานให้น้องเค้าเข้าใจเฉยๆไม่มีอะไรนะ”ป๊อปปี้บอก

 

“หรอ เรื่องงานก็คุยที่ทำงานสิคะ คุยต่อที่บ้านทำไม หรือว่าอยากให้ฟางกลับไปทำงานเลขาอีก ได้นะ งานยุ่งนิ”ฟางหันมาสบตากับป๊อปปี้แล้วพูด

 

“โธ่ ฟางจ๋า ฟางเป็นแม่บ้านดูแลบ้านกับลูกไปก็ได้ไม่ต้องเหนื่อย ฟางเหนื่อยมาเยอะแล้ว”ป๊อปปี้บอก

 

“เหนื่อยรึว่ากลัวฟางมาคุมแล้วคุณจะไปหว่านเสน่ห์ให้สาวๆเด็กฝึกงานไม่ถนัดล่ะสิ”ฟางเถียง

 

“ฟาง ป๊อปไม่มีใครก็ไม่มีใครจริงๆสิ อย่าหึงแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแกมน้อยใจ ถึงแม้เขาจะชอบมอง ชอบคุยกับผู้หญิงน่ารักๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเจ้าชู้ เพราะยังไงทั้งใจก็คือฟางอยู่แล้ว

 

“เอ่อ ใจเย็นๆกันก่อนนะคะ อย่าพึ่งมีมวย อยู่กันมากี่ปีแล้วจะมางอนเล็กๆน้อยๆอีกทำไมอ่ะ”แพทที่ยืนดูเหตการณ์ตั้งนานก็รีบเข้ามาห้ามเพราะกลัวจะทะเลาะกันอีกยก

 

“ใช่ๆ ละอีกอย่างทะเลาะกันต่อหน้าลูกชั้นเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องนะ จริงมั้ยคิตตี้”กวินอุ้มคิตตี้ขึ้นแล้วถามลูกสาวที่พยักหน้า

“ไม่รู้ล่ะ ฟาง เข้าใจชั้นหน่อยสิ ชั้นมีแค่เธอคนเดียวจริงๆนะ จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินหนีขับรถออกไป ฟางแอบหันไปมองนิดนึงก่อนจะงอนหนีไปปอีกทาง

 

 

ตกเย็น

 

 

“เด็กๆ ไม่เอาอย่าวิ่งตรงนี้สิมันลื่น”แก้วบอกกับจินนี่ กั้มฟ์และคิตตี้ที่วิ่งเล่นกันบนระเบียงทางเดิน แล้วเดินมาหาฟางที่กดโทรศัพท์โทรหาป๊อปปี้รัวหลายสายตั้งแต่บ่าย นี่ก็ตอนเย็นแล้วป๊อปปี้ก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์เธออีก

 

“ยังไม่รับสายอีกหรอฟาง”แก้วถามด้วยความเป็นห่วง

 

“ค่ะ คุณแก้ว ฟางทั้งโทร ทั้งไลน์หาแล้วนะคะ คุณป๊อปไม่ตอบฟางเลย”ฟางพูดปนความกังวลในตัว

 

“โมะ โมะโทรหาป๊อปปี้ให้ฟางหน่อยสิ ฟางจะแปลงร่างเป็นนางยักษ์อยู่ละเนี่ย”แก้วขอโทโมะปนแซวฟาง

 

“โมะ โทรแล้วนะ มันไม่รับสายโมะเหมือนกัน สงสัยมันรู้แน่ๆ ว่ายังไงแก้วต้องให้โมะโทรตามอีกแรงนึง”โทโมะบอกก่อนจะดึ้งแก้วมานั่งตักแล้วกอดเอาไว้

 

“บ้า โมะ เด็กๆเพื่อนๆเราอยู่เต็มเลย แก้วเขิน”แก้วบอก

 

“งั้นกอดเฉยๆนะ วันนี้ดูไอ่เจ้าสามลิงอ่ะ เหนื่อยมากเลย ขอกำลังใจหน่อยสิ”โทโมะอ้อน เอาหัวมาถูที่หลังแก้ว

 

“ดี จะได้ไม่มีเวลาไปหลีหญิงอื่น”แก้วพูด

 

“’ง่ะ แก้วอ่า โมะไม่เคยมองใครที่ไหนเลยนะครับ เวลามีใครเข้ามานะ หน้าแก้วลอยมาตลอดเลยนะ โมะไม่กล้าหรอก”โทโมะบอก

 

“เดี้ยะ เห็นแก้วเป็นผีหรอ หน้าแก้วลอยมาน่ะ”แก้วตีแขนโทโมะเบาๆ

 

“เปล่าน้า แด่เมียที่เคารพรักสุดหัวใจ ผมสัญญาครับ ผมไม่มองใครอื่นแน่นอน เพราะผมรักเมียผมคนเดียวเท่านั้น ผมรักแก้วเมียผม ผมรักแก้ว”โทโมะรีบสาบานก่อนจะตะโกนบอกรักแก้ว ทำเอาเด็กที่วิ่งเล่นอยู่หยุดวิ่ง รวมทั้งกวิน แพท ธามไท ป๊อปปี้หญิงและขนมจีน

 

“อ๊ายย พอแล้วแก้วเขิน แก้วเชื่อแล้วค่ะว่าโทโมะไม่มีใคร”แก้วบอกแล้วหอมแก้มโทโมะหนึ่งที กวินและแพทร้องเฮก่อนกวินจะอุ้มแพทแล้วหมุน

 

“โอ้ยย อยากแต่งงานๆ”ธามไทพูดแล้วเอาไหล่กระแซะป๊อปปี้หญิงที่กินขนมอยู่

 

“เก็บตังได้เท่าไหร่แล้วตัวเองจะขอเค้าอ่ะ”ป๊อปปี้หญิงย้อนถาม เพราะตัวธามไทเองสัญญาตอนงานแต่งพี่ๆทั้งสามคนว่าจะตั้งใจทำงานเก็บเงินไว้เยอะๆ เพราะไม่อยากพึ่งเงินจากครอบครัวแพทที่ส่งเสียเขาแทนโฟร์

 

“พอที่จะซื้อนี่ให้ตัวเองได้ละล่ะ”ธามไทยื่นแหวนให้ป๊อปปี้หญิง ป๊อปปี้หญิงอึ้ง

 

“เค้าพร้อมแล้วนะตัวเอง เราแต่งงานกันนะ”ธามไทคุกเข่าสวมแหวนให้ป๊อปปี้หญิงที่ยื่นมือมาให้สวม น้ำตาซึม

 

“ค่ะ เค้ารักตัวเองที่สุดเลย”ป๊อปปี้หญิงพูดจบก็จูบลงที่หน้าผากธามไทเป็นรางวัล ธามไทดีใจอุ้มป๊อปปี้หญิงหมุนเหมือนกับกวินและแพท

 

“เห้อ”ฟางกดวางสายที่โทรหาป๊อปปี้ด้วยความเหนื่อยใจ แล้วมองคู่อื่นๆที่สวีทกันแล้วนึกถึงคู่ของตัวเอง คุณป๊อปต้องโกรธฟางมากจริงๆสินะคะ

 

“คนรักกันอ่ะนะ อยู่ด้วยกันแล้วนอกจากจะต้องดูแลกันจนแก่เฒ่า มันก็ต้องมีความเชื่อใจกัน เข้าใจกัน นี่ล่ะชีวิตคู่จะได้ยืนยาว”ขนมจีนที่เห็นท่าทางของฟางนั่งหงอยก็เดินมานั่งข้างๆแล้วพูด

“แหม เจ้ พูดหยั่งกะว่าตัวเองเคยใช้ชีวิตคู่กับใครซะอย่างงั้นล่ะ เห็นวันๆทำแต่งานเล่นแต่มือถือ โด่ว”ธามไทแซวขนมจีน ขนมจีนยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะชูนิ้วนางข้างซ้ายตัวเองขึ้นมาทำเอาทุกคนร้องฮือฮา

 

“ว้าว ใครกันคะ ที่มาทำลายม่านน้ำแข็งของเจ้าหญิงเย็นชานี้ได้”แพทพูดแซว

 

“คนนี้รึเปล่า”กวินชูไอแพตให้เห็นรูปคู่ของขนมีนกับหนุ่มหน้าตี๋ใส่แว่นคนหนึ่ง

 

“กวินน อายเค้าเอาลง”ขนมจีนบอก

 

“งั้นบอกก่อนใครคะ”แพทบอก

 

“เค้าชื่อจองเบ เราเจอกันที่เกาหลีช่วงที่พี่ไปเที่ยวน่ะ แล้วก็เป็นเจ้าของแหวนวงนี้ด้วยจ้ะ”ขนมจีนยิ้มเขินๆ

 

“ว้าว เจ้เราจะสละโสดก่อนผมซะละ อย่าลืมพาพ่อหนุ่มเกาหลีคนนั้นมาเจอกับพวกเราล่ะเจ้”ธามไทบอกขนมจีน เพราะขนมจีนก็เหมือนพี่สาวอีกคนของเขา ถ้าจะยกให้ใครต้องช่วยกันสแกนกันหน่อย

 

 

“นี่ชั้นพูดไปเมื่อกี้อ่ะ จริงนะฟาง ฟางลองโทรหาคุณป๊อปอีกทีสิ คนอย่างคุณป๊อปน่ะไม่ใจร้ายทิ้งให้ฟางเศร้านานหรอก”ขนมจีนหันมาบอกฟาง

 

“ไม่ต้องตามหาหรอก หมอนั่นไลน์มาชวนชั้นไปกินเหล้าร้านเดิมที่เคยไปกันละล่ะ”กวินชูมือถือตัวเอง ทุกคนหันขวับก่อนที่ ฟางจะขอให้กวินและโทโมะไปส่งเธอที่ร้าน

 

 

ที่ร้าน

 

 

“ว้าว คุณใจดีเมื่อตอนกลางวัน ไหงมานั่งเมาตั้งแต่เช้างี้คะ”แจมเดินเข้ามาทักป๊อปปี้ที่นั่งกินเหล้าตรงนั้นมานาน

 

“เอ ว่าแต่คุณชื่อะไรล่ะคะ พวกเรายังไม่รู้จักคุณเลย”เนยถามแล้วนั่งลงข้างๆ

 

“ป๊อปปี้ครับ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะกระดกแก้วเหล้าอีกครั้งจนหมดแก้ว

 

“นั่งคนเดียวงี้ก็เหงาแย่สิคะไปนั่งกับพวกเราเถอะนะคะจะได้สนุกๆ”เนยชวน

 

“ใช่ค่ะมาคนเดียวแปลว่าไม่มีแฟน ถ้าแฟนมีก็ต้องมาแต่ถ้าแฟนไม่มาเพราะว่าแฟนไม่มี ฮิฮิ”แจมช่วยพูดก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน

 

“คงจะไม่ได้ล่ะค่ะ เพราะคุณป๊อปปี้จะต้องกลับบ้าน”ฟางโผล่เข้ามาในร้านพร้อมกับกวินและโทโมะขนาบข้างพูดขึ้น

 

“หล่อนเป็นใครยะ”เนยถาม

 

“ชั้นชื่อฟางเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคนที่พวกเธอนั่งเกาะอยู่นั่นล่ะ หรือว่าไม่เข้าใจ งั้นแปลง่ายๆเลยละกันนะ ว่าชั้นเป็นเมียเค้า ทีนี้ก็ปล่อยสามีชั้นได้รึยังคะ”ฟางพูดยาวเหยียดจนโทโมะและกวินที่มาเป็นเพื่อนแอบยกนิ้วในความทึ่งของการจัดการสาวๆที่มาเกาะแกะป๊อปปี้ของฟาง

 

“ย่ะ ปล่อยแล้วๆ ป่ะแจม กลับ”เนยบอกก่อนจะจูงมือแจมรีบเดินออกไปทันที

 

“สุดยอด เมียแห่งปี”กวินพูดแล้วตบมือให้เชิงล้อเลียนเบาๆ

 

“ป่ะ ป๊อป นายก็ลุกได้ละ เมียมาตามขนาดนี้ละ”โทโมะพูดจบ ป๊อปปี้ก็ลุกพรวดขึ้นแล้วเดินปึงปังออกจากร้านไป ฟางรีบวิ่งไปตาม

“คุณป๊อป หยุดนะ คุณป๊อปปี้หยุดก่อน”ฟางเดินตามป๊อปปี้ไปที่รถแล้วตะโกนบอกแต่ป๊อปปี้ไม่มีท่าทีหยุดเลย

 

 

 

“ว้ายย”ฟางที่รีบวิ่งไปก็ก้าวพลาดเผลอล้มลงไป ป๊อปปี้รีบหันไปหาแล้วเดินมาหาฟางทันที

 

“รู้ว่าใส่ส้นสูงแล้ววิ่งมาทำไมแล้วมาเที่ยวทะเลยังจะใส่มาทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้ดุฟาง

 

“คุณไม่หยุดเดินนิคะ คุณไม่หันมาคุยกับฟางดีๆนิคะ”ฟางน้ำตาซึม พูด

 

“มากับกวิน โทโมะใช่มั้ย งั้นกลับกับพวกนั้นนะ เจอกันที่บ้าน”ป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วเดินหนีฟางรีบวิ่งมากอดป๊อปปี้จากด้านหลัง

 

“ฟางขอโทษ ฮือ อย่าทำแบบนี้สิคะ ฟางขอโทษ”ฟางกอดป๊อปปี้จากด้านหลังแล้วร้องไห้

 

“ฟางปล่อย”ป๊อปปี้บอก

 

“ไม่ ฟางไม่ปล่อยหรอก ฟางผิดเองที่ไม่เคยเข้าใจไม่เคยเชื่อใจคุณ ฟางแค่กลัวคุณจะทิ้งฟางไป เพราะฟางมันจืดชืดอยู่แต่กับบ้าน ไม่มีอะไปสู้สาวๆสวยๆที่เข้ามาหาคุณเลย ฟางขอโทษค่ะ ฮือ ฟางขอโทษ อย่าทำแบบนี้เลย ฟางจะไม่ทำอีกแล้ว ฮืออ”ฟางร้องไห้เหมือนเด็กไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้แล้วระบายออกมา

 

“ฟาง ปล่อย”ป๊อปปี้พูด

 

“ไม่เอา ฟางไม่ปล่อย ฟางไม่ยอมให้คุณไปไหนทั้งนั้น”ฟางไม่ยอม

 

“ถ้าไม่ปล่อยแล้วชั้นจะหันไปคุยกับเธอยังไงล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งก่อนจะค่อยๆลดมือลง ป๊อปปี้หันไปสบตาฟางก่อนจะก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยน ฟางได้กลิ่นอ่อนๆของเหล้าที่ตัวป๊อปปี้

 

 

“ชั้นน่ะแค่เห็นน้ำตาคนที่ชั้นรักชั้นก็หายโกรธไปหมดแล้ว ฟางชั้นรักเธอนะ รักเธอมากเลยด้วย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี จะนานเท่าไหร่ เธอจะจืดชืด เธอจะไม่สวยในสายตาใคร แต่ชั้นก็จะรัก เพราะเธอสวยที่สุดสำหรับชั้นเสมอ ชั้นรักเธอนะฟางและจะรักตลอดไป เป็นยัยกาฝากของชั้นตลอดไปแบบนี้ล่ะดีแล้ว”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับลูกผมคนรักอย่างแผ่วเบา

 

“คุณป๊อป ฮืออ”ฟางสวมกอดป๊อปปี้แน่น

 

“แต่เมื่อกี้ชอบอ่ะ ชอบเธอหึงแบบนี้จัง ทำบ่อยๆนะ”ป๊อปปี้บอกฟางผละจากอ้อมกอดมาตีป๊อปปี้เบาๆแก้เขิน

 

“นั่นแน่ แอบมาสวีทจี๋จ๋ากันไม่ยอมกลับไปหาลูกนะๆ”ธามไทพูดขึ้นตามด้วยเสียงแซวของทุกคนที่แห่กันมาหาป๊อปปี้ที่ร้านเหล้า

 

“มากันหมดเลยหรอแล้วลูกล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“พ่อป๊อปแม่ฟาง”จินนี่วิ่งลงรถมาหาป๊อปปี้และฟางก่อนจะกอดพ่อแม่ตัวเองแน่น

 

“ดีกันนะๆ ไม่งอนกันนะคะ”จินนี่บอกป๊อปปี้และฟางลูบหัวลูกด้วยความเอ็นดู ก่อนที่แพทจะกอดแขนกวินแล้วกอดลูกสาวตัวเองไว้ เช่นเดียวกับแก้วที่ยิ้มก่อนจะหอมแก้มกั้มฟ์ที่ถูกโทโมะอุ้มไว้อยู่

 

 

 

“อุ๊บ”จู่ๆฟางก็คลื่นไส้รีบลุกขึ้นไปอ้วกที่ริมต้นไม้ข้างๆทาง

 

“เป็นอะไรอ่ะฟาง แพ้กลิ่นเหล้าหรอ ไม่น่าใช่มั้ง”ป๊อปปี้รีบเข้าไปดูฟาง

“ไม่แพ้กลิ่นเหล้าหรอก อาการแบบนี้ท้องชัวร์”ขนมจีนพูดทุกคนเหวอ ฟางเงยหน้ามายิ้มๆ ก่อนจะชูแผ่นตรวจครรภ์ให้ป๊อปปี้

 

“ระ รู้เมื่อไหร่จ้ะ”ป๊อปปี้รีบถาม

 

“เมื่อเช้าค่ะ ว่าจะบอกแต่ดันมีเรื่องซะก่อน”ฟางยิ้ม

 

“ลูกสองแล้วหรอ อะไรอ่ะ แก้วจ๋าเราอย่ายอมป๊อปปี้นะ กั้มฟ์อยากมีน้องแล้วๆ”โทโมะรีบหันไปอ้อนแก้ว แก้วตีแขนด้วยความเขิน

 

“ได้ไงๆ ของแบบนี้แข่งกันไม่ได้หรอก แหม ไม่เสียแรงจริงๆ ขยันทำการบ้านบ่อยๆ”ป๊อปปี้พูดอย่างภูมิใจฟางเขินจัดจึงหยิกป๊อปปี้ไปทีนึง

 

“อะไรคะ พ่อป๊อปทำงานแล้วยังมีการบ้านอีกหรอ”จินนี่ถามอย่างไม่เข้าใจทำเอาผู้ใหญ่ถึงกับปล่อยขำออกมากันหมด

 

“โห งานนี้สงสัยเราต้องรีบบ้างละล่ะจ้ะแพทจ๋า คิตตี้จะได้ไม่เหงา”กวินพูดแล้วโอบแพทบ้าง

 

“ชั้นสัญญา ว่าจะรักเธอตลอดไปนะฟาง รักไปแบบนี้ทุกวัน ไม่มีวันหมดรักแน่นอน”ป๊อปปี้พูด

 

“ค่ะ ฟางเชื่อคุณค่ะ ฟางก็รักคุณนะคะคุณป๊อป”ฟางหอมแก้มป๊อปปี้ทันทีที่พูดจบก่อนป๊อปปี้จะหอมแก้มฟางกลับบ้าง แล้วทั้งคู่ก็หอมแก้วจินนี่คนละข้าง ก่อนจะยิ้มให้กันอย่างมีความสุข เท่านี้ก็เพียงพอแล้วแค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

 

 

จบแล้วจ้าเรื่องนี้ เป็นยังไงกันบ้าง ฝากคอมเม้นเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะเป็นเรื่องแรกที่เขียน และฝากเรื่องต่อๆไปไว้ให้ทุกคนด้วยน้าา