เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

“ฟางจ๋า เก็บของเสร็จรึยังเนี่ย”ป๊อปปี้เดินเข้ามากอดฟางจากด้านหลังที่กำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่

 

“ใกล้ล่ะคะ นี่แก้วกับน้องกั้มฟ์ไปไหนละล่ะคะ เสร็จรึยังเนี่ย”ฟางถามถึงแก้ว

 

“รายนั้นลงไปรอด้านล่างละล่ะจ้ะ”ป๊อปปี้ตอบ

 

“ละคุณแพทละคะ มาถึงรึยัง ยิ่งกำลังท้องอยู่ด้วยเดินอะไรลำบากแย่”ฟางถามต่อ

 

“กวินโทรบอกใกล้ถึงละจ้ะ ฟางง ถามแต่คน สนแต่คนอื่น ไม่สนใจชั้นบ้างหรอ เดี๋ยวระวังชั้นหนีไปมองสาวๆที่ทะเลนะ”ป๊อปปี้แกล้งงอน

 

“ก็ลองมองสิคะ ถ้ายังอยากเล่นน้ำทะเลครบ32อยู่”ฟางยิ้มนิ่งๆก่นจะชูกคัทเตอร์อออกมาแล้วเลื่อนเปิดใบมี ทำให้ป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าฟางเดินลิ่วๆลงไป

 

 

 

 

“อ่ะ แว่นกันแดด นายน่ะชอบพกไว้ใส่ตลอดเลย อย่าลืมสิ”แก้วเดินเอาแว่นกันแดดมาให้โทโมะที่นั่งอยู่ริมสระน้ำ

 

“ชั้นชอบหรอ”โทโมะถาม

 

“อือ เอ่อ นายยังจำอะไรไม่ได้ใช่มั้ย”แก้วถาม โทโมะส่ายหน้า

 

“ชั้นไปก่อนนะ”โทโมะเดินหนีแก้วไปแก้วเศร้าลงไปทันทีก่อนจะเดินไปรับลูกมาจากป๊อปปี้หญิงและธามไทที่เลี้ยงอยู่

 

 

 

 

“เย้ ทะเล กว่าจะถึงเมื่อยชะมัด”ป๊อปปี้หญิงลงจากรถมาบิดขี้เกียจพลางสูดอากาศบริสุทธ์

“ตัวเอง ทำไมของมันเยอะอ่ะ ตัวเองกะมาอยู่เป็นเดือนเลยใช่ป้ะ”ธามไทขนของของป๊อปปี้หญิงลงมาทุลักทุเล แล้วถาม

 

“ตัวเอง ก็ไหนจะมีหมวกอีกอ่ะ ชุดว่ายน้ำตัวเองไม่อยากเห็นเค้าใส่ทูพีชหรอ อย่าบ่นสิๆ”ป๊อปปี้หันไปหาธามไทแล้วพูด ธามไทเขิน ป๊อปปี้จึงหอมแก้มไปทีเรียกแรงจากธามไทที่ขนของเข้าไปในบ้านได้

 

 

“หอมหน่อยสิ เนี่ยขับรถมาก็ตั้งไกลเหนื้อยเหนื่อย”ป๊อปปี้ชายอ้อนฟางบ้าง

 

“รางวัลสำหรับคนเก่งค่ะ”ฟางหอมแก้มป๊อปปี้ชายฟอดใหญ่

 

“นั่นแน่ ฮันนี่เลียนแบบคู่ป๊อปปี้อ่ะ”ป๊ฮปปี้หญิงร้องแซว ป๊อปปี้ชายและฟางเขินก่อนจะแก้เขินด้วยการขนของเข้าบ้านไป

 

 

“เธอลืมของน่ะ”โทโมะเดินมาเรียกแก้ว ก่อนจะใส่หมวกให้แก้ว แก้วยิ้มด้วยความดีใจ โทโมะเบือนหน้าหนีก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

 

“นายยังจำชั้นไม่ได้จริงๆสินะ”แก้วเศร้าก่อนจะเดินตามเข้าบ้านไป

 

 

 

“อื้ออ ทุกคนไปไหนหมดนะ”ฟางเดินลงมาจากด้านบนบ้านหลังจากแอบหนีไปนอนกลางวันกะจะเข้าไปหาอะไรกิน ดีนะที่ธามไทติดดูหนังด้านบน เลยรับดูน้องกั้มฟ์แทนได้

 

 

“นี่นายจะแกล้งแก้วอีกนานป่ะเนี่ย ชั้นสงสารน้องชั้นจัง”เสียงของป๊อปปี้พูดขึ้นมาจากทางครัวทำให้ฟางเอะใจ แอบย่องเข้าไปแอบฟัง

 

“เดี๋ยวก็บอกแล้วละน่า ชั้นเห็นแก้วทำหน้าเศร้าชั้นละอยากเดินเข้าไปกอดจะตาย เนี่ยต้องเบือนหน้าหนีตลอดเลย กลัวใจแข็งไม่พอ”โทโมะพูด ฟางตาโตตกใจ นี่แสดงว่าโทโมะไม่ได้ความจำเสื่อมตั้งแต่แรกงั้นสิ

 

“แหม ละใครใช้ให้แกล้งแก้วก่อนล่ะ พวกพี่นี่นะ ฮันนี่ก็เหมือนกัน หลอกได้แม้กระทั่งแฟนตัวเอง ถ้าฟางรู้ว่าฮันนี่ยุให้พี่โทโมะทำนะ บ้านแตกแน่”ป๊อปปี้หญิงบอก ฟางอึ้ง หนอยย คุณป๊อป หลอกกันได้ มิน่าล่ะวันนั้นล๊อคประตูกันไว้เพราะเตรียมแผนงั้นหรอกหรอ

 

“เฮ้ๆ ฮันนี่แค่พูด โทโมะทั้งหมดเลย อยากทำเอง หึถ้าแก้วรู้นะ บ้านแตกเหมือนกันละวะ”ป๊อปปี้พาดพิงถึงคู่โทโมะ ทั้งหมดหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

 

 

“นี่ทุกคนโกหกพวกเราหมดเลยหรอ”ฟางทนไม่ไหวเดินเข้าไปหา โทโมะ ป๊อปปี้ชาย ป๊อปปี้หญิง กวิน ตกใจไม่คิดว่าฟางจะได้ยิน

 

“เอ่อ คือ”โทโมะอึกอัก

 

“ดี งั้นชั้นจะไปบอกแก้ว”ฟางรีบเดินออกไปป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางไว้ได้

 

“ปล่อยนะคนโกหก ชอบแกล้ง ทำร้ายความรู้สึกคนอื่น”ฟางทุบอกป๊อปปี้รัว

“ที่พวกชั้นทำไปพวกชั้นแค่อยากลองใจแก้วเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจแกล้งนะ”ป๊อปปี้บอก

 

“ไม่เชื่อ คุณป๊อป ฟางไม่คิดเลยว่าคุณป๊อปจะเป็นคนวางแผนทั้งหมด สนุกนักใช่มั้ยที่เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่นแบบนี้น่ะ สนุกมากล่ะสิที่ดูถูกความรักของพวกผุ้หญิงแบบนี้”ฟางโวยวาย ป๊อปปี้รวบมือฟางให้หบุดทุบตัวเอง

 

“ชั้นไม่เคยดูถูกความรักเลยนะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ฟางไม่เชื่อหรอก”ฟางบอก

 

“งั้นได้ พิสูจน์กันเลยตอนนี้เลย”พูดจบป๊อปปี้ก็อุ้มฟางขึ้นไปบนห้องนอนตัวเองทันที โดยไม่ฟังเสียงร้องของฟาง

 

 

 

“บ้านแตกของจริงเลย”ป๊อปปี้หญิงมองตาม

 

“แต่แตกรอบนี้ก็โอนะ เผลอๆอาจได้สมาชิกเพิ่ม5555”กวินหัวเราะชอบใจ โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินออกไปหาแก้ว ที่นอนอาบแดดอยู่ด้านนอกกับแพท ยัยบ้า ตากแดดนานเดี๋ยวก็เป็นไข้หรอก

 

 

 

“อ้าว พี่โทโมะอยากเล่นน้ำหรอ มาเล่นด้วยกันสิ แพทเล่นกับแก้ว2คนเริ่มเบื่อกันเองละเนี่ย”แพทเดินจุ.มือโทโมะมาจากริมชายหาดแล้วมาเล่นกับแก้ว โทโมะที่มองแก้วตาค้างในชุดว่ายน้ำที่มีเสื้อขาวบางทับอยู่ก็หน้าแดง

 

“พี่โทโมะเป็นอะไรหน้าแดงเชียว”แพทแซว โทโมะยิ้มก่อนจะเล่นน้ำกับสองสาว โดยที่พยามฝืนใจตัวเองสุดๆไม่แตะไม่คุยและทำท่าเย็นชากับแก้ว

 

“แพท เล่นนานไปละนะ ขึ้นมาอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวไม่สบายเอานะ”กวินตะโกนจากฝั่งเรียกแพทให้ขึ้นจากน้ำ แต่แพทยังซนเดินเล่นน้ำไปกับแก้ว จนกวินต้องลุยน้ำลงมาหาเธอ

 

“พี่กวิน แพทยังเล่นแปปเดียวเอง ขออีกนิดน้าๆๆๆๆ 4โมงอยู่เลย”แพทอ้อน

 

“ไม่มีแต่ ห้ามมีข้อแม้ ป่ะ เดี๋ยวพาไปเดินซื้อของทะเลมาย่างกินน้า ฮึบ”กวินบอกก่อนจะจัดการอุ้มยัยขี้งอนของเขาแล้วหอมแก้มเดินไป แก้วมองแล้วแอบอิจฉาเพื่อนลึกๆ ถ้าโทโมะจำเธอได้ก็ดีน่ะสิ จะได้อยู่กันเป็นครอบครัวสุขสันต์กันซักที

 

 

“โอ๊ย”โทโมะที่เห็นแก้วยื่นซึมก็แกล้งร้องขึ้นมาแก้วรีบวิ่งไปดู

 

“โทโมะ เป็นอะไรรึเปล่า”แก้วรีบเข้าไปดูอาการ

 

“ปะ ปวดหัวจัง”โทโมะแกล้งเซจนแก้วและเขาล้มลงไปในทะเล

 

 

ตู้ม

 

 

“แค่กๆ ทำอะไรเนี่ย น้ำเข้าปากหมดละนะ”แก้วโวยวาย

 

“ชั้นปวดหัวแล้วชั้นไม่มีแรง เธอก็ยังจะว่าชั้นอีกหรอ”โทโมะแกล้งน้อยใจ

 

“ก็ล้มมาทับคนอื่นจนน้ำเข้าปากเข้าจมูกแบบนี้ก่อนนิ ถ้านายไม่ความจำเสื่อมชั้นจะเข้าใจว่านายแกล้งชั้นละนะ”แก้วบ่น โทโมะฟังก็แอบกลืนน้ำลายกลัวแก้วจับได้

 

“ชั้นจะไปแกล้งอะไรเธอล่ะ เธอเป็นใครทำไมชั้นต้องแกล้งด้วย ละที่บอกว่าเธอเป็นเมียชั้น คนอื่นบอกว่าเธอรักชั้น ชั้นยังไม่เห็นเธอทำอะไรให้ชั้นรู้เลยว่าเธอรักชั้น มาถึงก็มาเปลี่ยนชุดมาเล่นน้ำละ บนรถก็ไม่คุยพูดอะไรเลย”โทโมะพูดแกมน้อยใจ

 

“เอ่อ คือ”แก้วอึกอัก

 

“เดี๋ยวชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน หวังว่าอยู่คนเดียวได้นะ”โทโมะเดินไปเข้าห้องน้ำในตัวบ้าน ทิ้งให้แก้วมองตามตาละห้อย

 

 

 

 

 

“ว้าย ปล่อยนะ”แก้วตกใจเมื่อจู่ๆโทโมะก็เดินมากระชากแขนเธอออกมาจากกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เข้ามาคุยกับแก้ว

 

“ลูกก็มีคนนึงแล้วนะ ยังจะออกมาทำแบบนี้อีก”โทโมะโวยวาย

 

“แล้วนายเป็นบ้าอะไรเนี่ย เค้าแค่มาถามทางชั้น ไม่มีอะไรเลย”แก้วบอก

 

“ละดูแต่งตัว เป็นแม่คนละนะ แต่งตัวแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”โทโมะหงุดหงิด มองแก้วที่ใส่ชุดว่ายน้ำทูพีชเพราะถอดเสื้อออกไปเมื่อกี้นี้

 

“ก็ไปเล่นน้ำมาไง จะให้ชั้นใส่จงกระเบนรึไง”แก้วย้อน

 

“ไม่ต้อง แต่ไม่ต้องใส่โป๊แบบนี้”โทโมะพูด

“โป๊ที่ไหน แพทยังใส่เลยชุดว่ายน้ำเนี่ย นี่นายจำชั้นได้ละหรอ ถึงหึงชั้นน่ะ”แก้วพูดก่อนเอะใจ ถามขึ้น

 

“จำ จำอะไรได้ แค่ชั้นมองว่ามันไม่ถูกต้องละน่า เลยมาห้าม”โทโมะโกหก

 

“นี่นายจำชั้นไม่ได้จริงๆหรอ ทั้งๆที่ก่อนรถชน นายก็บอกชั้นว่ารักชั้นมากแค่ไหน รักลูกมากแค่ไหน ทำไมนายไม่คิดจะจำชั้นกับลูกล่ะ เนี่ยนะรัก แค่นี้ยังไม่พยายามจำเลย”แก้วน้อยใจบ้างพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ ถึงเธอจะไม่พูดอะไรใช่ว่าเธอไม่พยายามให้โทโมะฟื้นความจำซักหน่อย

 

“เธอรักชั้นรึเปล่าไม่รู้ ชั้นไม่เคยได้ยินมันเลย ชั้นจะเชื่อได้ไงว่าเธอรักชั้นอย่างที่ใครๆบอกมา”โทโมะแหย่ถาม

 

“ชั้นรักนาย ชั้นขอโทษที่ปฎิเสธหัวใจตัวเองมาตลอด ว่ารักนายมากแค่ไหน ตอนนี้ชั้นมีโอกาสพูดแล้วแต่มันก็สายไป นายจำชั้นไม่ได้ ใจนายคงอยากจะลืมชั้นมากสินะ ถึงไม่อยากจะจำหรือรื้อฟื้นความทรงจำของเราขึ้นมา”แก้วร้องไห้พูดออกมา

 

“อื้ออ”โทโมะรวบแก้วไปจูบอย่างดูดดื่ม

 

“เท่านี้ ก็พอแล้ว แค่ชั้นได้ยินว่าเธอรักชั้น เท่านี้ก็ดีแล้ว”โทโมะยิ้ม แก้วมอง ก่อนจะผลักโทโมะล้มลง

 

“นายหลอกชั้น นายจำทุกอย่างได้หมดแล้วนิ”แก้วโวยวาย

“คือ ชั้นแค่อยากรู้ว่าเธอรักชั้นมากแค่ไหนเท่านั้นเอง”โทโมะสารภาพ

 

“แต่นายโกหกชั้น”แก้วพูด

 

“ถ้าไม่ทำคนปากแข็งอย่างเธอจะยอมบอกรักชั้นหรอ”โทโมะพูดแต่แก้วผลักแล้ววิ่งหนี ลงไปทะเล

 

“แก้ว จะไปไหนน่ะ กลับขึ้นมานะ มันเย็นมากแล้ว”โทโมะตามแก้ว แก้วงอนหนีไปเล่นน้ำ

 

“แก้ว เดี๋ยวโดนน้ำซัดไปที่ลึกหรอก”โทโมะบอก แก้วยังเดินดุ่มๆไป

 

 

“โอ๊ย”แก้วต้องร้องและหยุดเดินทำให้โทโมะวิ่งมาดูแก้ว

 

 

“แก้ว เป็นอะไร”โทโมะถามด้วยความเป็นห่วง

 

“เหยียบโดนอะไรไม่รู้ เจ็บอ่ะ”แก้วบอก โทโมะจึงอุ้มแก้วเหมือนที่กวินอุ้มแพทขึ้นมาจากทะเลขึ้นมาที่บ้านเพื่อทำแผลให้แก้ว

 

 

 

“ว้าย ทำไมแก้วถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ไปโดนอะไรมา”ป๊อปปี้เดินอุ้มหลานลงบ้านมาเห็นโทโมะอุ้มแก้วก็ตกใจ

 

“แก้วน่าจะโดนเปลือกหอยใต้ทะเลบาดเอาน่ะ แพทพี่ขอกล่องพยาบาลหน่อย”โทโมะบอกแพทก็เอากล่องพยาบาลมาให้

 

“นี่พี่โทโมะเรียกแก้วเรียกแพทได้ชัดแบบนี้อย่าบอกนะว่าพี่เค้าไม่ได้ความจำเสื่อมน่ะ”แพทหันไปถามกวิน

 

“ก็จำได้ตั้งแต่ฟื้นละล่ะ โอ๊ย”กวินตอบยิ้มๆ แพทจึงศอกใส่ก่อนเดินงอนไปอีกทางจนกวินต้องง้อ

 

“โอ๊ย แสบบบ”แก้วร้องเมื่อโดนแอลกอฮอล์ล้างแผลจนโทโมะต้องคว้าเท้าแก้วมาวางไว้ที่หัวเข่าตัวเองเพื่อทำแผลได้ถนัด

“อย่าดิ้นสิ แผลนิดเดียวเอง ถ้าร้องอีกชั้นจูบนะ”โทโมะแกล้งขู่ทำให้แก้วยอมอยู่นิ่งๆ แต่เมื่อโดนยาแดงเข้าไปแก้วสะดุ้งโหยง โผเข้าเกาะโทโมะแน่นแต่ไม่ร้องออกมา ทำให้โทโมะขำกับท่าทางของแก้ว เมื่อปิดผ้าพันแผล แก้วก็ลุกกะเผลกหนีโทโมะไป

 

 

“แก้วจะไปไหนน่ะ”โทโมะคว้าแขนไว้ได้

 

“หนีคนโกหก”แก้วบอก แต่โทโมะอุ้ม

 

“เห็นละสงสาร เดินลำบาก ขออุ้มเมียตัวเองหน่อยละกัน”โทโมะอุ้มแก้วที่ร้องโวยวายไปจนถึงห้องนอนของแก้ว แก้วลงแล้วรีบปิดประตูใส่หน้าโทโมะทันที

 

“โธ่ เอ้ย แก้ว อย่างอนสิ ละคืนนี้ชั้นจะนอนที่ไหนเนี่ยย”โทโมะเคาะประตูเรียกแก้วแล้วส่ายหน้าเซ็งๆ ไม่น่าแกล้งเลยเรา

 

เรื่องนี้ใกล้จบแล้วนะๆๆ อย่าพึ่งหายไปน้าาาา ฝากติดตามเรื่องที่เหลือด้วยนะจ้ะ