เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

“ป๊อปคะ แคทไปฮ่องกงมาแคทซื้อของมาฝากป๊อปด้วยนะ”เสียงแจ้วๆของแคททักป๊อปปี้ที่ทำงานอยู่พร้อมกับยื่นกล่องของฝากให้ป๊อปปี้

 

“ละน้องแก้วเป็นไงมั่งคะ หายแพ้ท้องรึยัง”แคทเอ่ยถามป๊อปปี้ต่อ ซึ่งในใจเธอไม่ได้เป็นห่วงแก้วหรอก สะใจซะมากกว่าที่จู่ๆก็ท้องไม่มีพ่อ

 

"ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะดีที่มีป้าอรช่วยดูแลแก้ว ช่วงที่พ่อต้องไปทำงานที่ฮ่องกง"ป๊อปปี้ตอบ

 

"แคทเนี่ยรู้สึกเห็นใจแก้วเค้านะคะ เห้อ ผู้หญิงเหมือนกันแท้ๆต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ใครกันนะ ที่เป็นคนทำแก้ว"แคททำทีเศร้าเห็นใจแก้ว

 

“แพทเป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดๆ”ป๊อปปี้ทักขึ้นเมื่อเห็นแพทเดินหิ้วถุงของฝากมาให้พี่สาว

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ สงสัยแพทกำลังลดน้ำหนักเลยเวียนหัวบ่อย แพทไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”แพทรีบบอกก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อออกมา จู่ๆโลกทั้งโลกก็หมุนคว้างทำให้แพทเวียนหัวเหมือนจะเป็นลมจู่ๆก็มีคนเข้ามาประคอง

 

“ปะ ปล่อยนะ”แพทร้องทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่มาช่วยเธอคือกวินนั่นเอง

“เป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดๆ”กวินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาทำเอาแพทใจหล่นวูบ

 

“เรื่องของชั้น หลีก”แพทฝืนตัวเองผลักกวิน จู่ๆก็คลื่นไส้เพราะน้ำหอมกวิน วิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำอาเจียนออกมา กวินไม่รู้จะทำยังไงดีจึงเดินมาลูบหลังแพทในห้องน้ำ

 

“อาเจียนอย่างกะคนท้อง เป็นอะไรมากรึเปล่า”กวินถามทำเอาแพทสะอึก

 

“อย่ามายุ่งน่า หลีกไปสิ”แพทบอกแต่กวินหมั่นไส้จึงไม่ยอมหลีกกลับชิดตัวเอาหาแพท จนแพทที่ไม่มีทางหนีตัวติดกับอ่างล้างมือในห้องน้ำ

 

“ถ้าไม่หลีกละจะทำไม แหม หายไปตั้งหลายเดือนลืมรสชาตของผัวคนนี้รึยังจ้ะ”กวินพูดก่อนจะโน้มหน้าหมายจะจูบแพท แต่แพทขืนหน้ากวินไว้

 

 

 

“ทำอะไรกันน่ะ”เสียงของแคทดังขึ้นทำให้กวินและแพทต้องผละออกจากกัน แคทมองทั้งคู่ด้วยสายตาไม่พอใจ

 

 

 

“แพทกลับบ้าน”แคทลากแพทกลับไปที่รถ ทันทีที่ถึงรถ แคทง้างมือตบหน้าแพทจนหน้าหันทันที

 

“ชั้นบอกแกแล้วใช่มั้ยอย่าไปยุ่งกับพวกมัน”แคทว่าน้องสาวตัวเอง

 

“แพทไม่ได้ไปยุ่งกับเค้านะคะ แค่แพทจะล้มละเค้ามาช่วยแพท ก็เท่านั้นเอง”แพทรีบบอก

 

“ก็ได้ๆ ชั้นจะยอมเชื่อแกละกัน ละนี่ก็กินยาด้วยล่ะ เวียนหัวจะอ้วกๆอยู่นั่นล่ะ หยั่งกะคนท้อง”แคทตอบก่อนจะเดินขึ้นรถ โดยที่เธอไม่ได้สังเกตว่าแพทมีสีหน้าหนักใจอย่างไร ที่ตัวเองดันท้องจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อะแฮ่ม โหมงานหนักแบบนี้ไม่รู้หรอว่ามีคนเป็นห่วง”ป๊อปปี้กระแอม ก่อนจะรวบฟางมากอดจากด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเธอยืนนับเอกสารอยู่ ซึ่งเวลานี้ก็เย็นมากแล้วทำให้ไม่ค่อยมีใคร

 

“คุณภานุ ฟางทำงานอยู่นะคะ อย่าเล่นสิ”ฟางดุ

“งั้นแบบนี้ก็คงไม่เล่นสินะ”ป๊อปปี้พูดจบก็รวบฟางเข้าแล้วหอมแก้มทันทีฟอดใหญ่ ฟางสะดุ้ง จึงใช้เอกสารทุบๆๆๆๆ ป๊อปปี้ทันที

 

“โอ๊ยๆๆ พอแล้วครับๆ นี่เป็นเลขารึนักมวยเนี่ย แรงเยอะจัง โอ๊ยยยย”ป๊อปปี้ร้องแต่ก็ไม่เลิกแซวจึงโดนฟางบิดแขนอย่างแรง

 

“อะแฮ่ม สวีทกันยามเย็นหรอจ้ะคู่รักทรหด”แก้วเดินเข้ามาเห็นก็ร้องแซวจนฟางรีบถอยห่างป๊อปปี้ทันที

 

“คู่รักอะไรคะ ไม่ใช่ ไม่มี ไม่ได้เป็นซักหน่อย”ฟางร้องปฎิเสธก่อนทันควัน

 

“จ้า ไม่ใช่จ้า เนี่ยพี่ชั้นรุกขนาดนี้ก็ใจอ่อนคบกับพี่ชั้นเร็วๆสิ”แก้วยังไม่เลิกแซวทำเอาฟางหน้าแดงเขิน แต่แล้วแก้วก็เผลอลื่นทำเอาป๊อปปี้คว้าตัวน้องสาวตัวดีของเค้ามาไว้แทบไม่ทัน

 

“นี่ยัยแก้วเดินระวังหน่อยสิ อย่าลืมว่าเธอไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ ละนี่ยังไงนั่งแท็กซี่มาคนเดียวรอชั้นก่อนไม่ได้รึไง แล้วไปอัลตร้าซาวน์มาผลเป็นยังไงบ้าง”เสียงป๊อปปี้หญิงเดินเข้ามาบ่นแก้วยาวเหยียดทำเอาฟางแอบอมยิ้ม เพราะตั้งแต่แก้วท้อง ป๊อปปี้หญิงก็คอยดูแลแก้วอย่างดีมาตลอด เคยถามเธอ เธอก็บอกว่าถึงเธอจะใจร้ายแต่เธอก็รักเด็กนะ

“ค่า คุณแม่ผลอัลตร้าซาวน์วันนี้เตรียมดีใจได้เลยนะ เพราะทุกคนจะได้เลี้ยงหลานชายจ้า”แก้วพูดอย่างภูมิใจพลางเอามือลูบท้องตัวเองที่ตอนนี้นูนขึ้นมาแล้วทำให้เธอจะทำอะไรต้องระวังสม่ำเสมอ

 

“ใน นี่รูปลูกใช่มั้ย พี่ขอนะ กะจะเก็บไว้ดู”ป๊อปปี้พูดจบก็เอารูปถ่ายจากการอัลตร้าซาวน์เก็บเข้าทันทีทำเอาแก้วทักท้วงแทบไม่ทัน

 

“เออ ละพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงเปิดตัวคอนโดใหม่กับผมด้วยนะครับคุณเลขา”ป๊อปปี้บอกฟางเมื่อเห็นว่าธามไทที่มากับป๊อปปี้หญิงนั้นทำท่าจะกลับบ้านแล้ว

 

“ค่า”ฟางตอบรับ

 

“เดี๋ยวชุดจะหาให้นะ รับรองพอดีตัวแน่ๆ เพราะวัดเองกับมือ โอ๊ย”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเพื่อยั่วฟางทำเอาฟางเขินจัดเอากระเป๋าซัดใส่ป๊อปปี้ทีนึงอย่างแรงก่อนวิ่งตามธามไทไป ป๊อปปี้อมยิ้มกับท่าทางของฟาง ที่หลังๆเธอเหมือนจะเป็นฟางคนเดิมของเขาขึ้นทุกที

 

 

 

 

งานเลี้ยงเปิดตัวคอนโดวันวันต่อมา

 

“คุณๆ ตื่นได้แล้ว”ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้ที่มานั่งรอเธอที่บ้านขนมจีนเพื่อเอาชุดมาให้และรอเธอแต่งตัวแต่งหน้าทำผมเพื่อไปงานกับเขา จนป๊อปปี้หลับรอ

 

“นี่คุณเลขาครับผมให้เวลาคุณไปแต่งตัวนี่คุณแอบไปหลับรึไงครับนานมากกก”ป๊อปปี้ตื่นก็พบกับเลขาของเขานั่งข้างๆ ด้วยเพราะความทำเอาเขาถึงกับตะลึงจนตาค้าง ก่อนจะรีบมาบ่นใส่ฟางเพื่อแก้เขินทำเอาขนมจีนที่แต่งตัวให้ก็แอบขำกับท่าทางของป๊อปปี้

 

“ละวันนี้ชั้นไม่สวยรึไง”ฟางเริ่มน้อยใจ

 

“ก็เหมือนเดิม”ป๊อปปี้บอก ก่อนจะรีบลุกขึ้นทำเอาฟางที่น้อยใจไม่ยอมลุก

 

“ชั้นไม่ไปแล้ว ชั้นมันไม่สวยให้คุณควงไปงานหรอก”ฟางงอแง

 

“ไม่เอาน่าคุณเลขาทำตัวไม่น่ารักเลย”ป๊อปปี้บอกยิ่งทำให้ฟางน้อยใจไปกันใหญ่

 

“ใช่สิชั้นมันไม่สวยไม่น่ารักนิ ทำไงได้ชั้นมันก็แค่ยัยกาฝากนินาจะไปสวยสู้ใครได้เล่า”เสียงบ่นของฟางทำเอาป๊อปปี้สะดุดคำว่า ยัยกาฝาก ที่เขาชอบเรียกตอนที่ฟางยังอยู่บ้านเขา ฟางบอกความจำเสื่อมจำไม่ได้ละนี่ทำไมถึงหลุดว่าตัวเองว่าเป็นยัยกาฝากออกมาได้ล่ะ

 

“งอแงนักใช่มั้ย ได้ มานี่”ป๊อปปี้อาศัยจังหวะฟางเผลอ อุ้มฟางขึ้นทันที

 

“นี่คุณทำอะไรน่ะชั้นไม่ไปแล้วนะ ไม่ไปๆๆๆๆ”ฟางโวยวายเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้อุ้มตัวเองออกจากบ้านไป

 

“คุณขนมจีนครับผมขอตัวพายัยเลขาของผมไปงานเลี้ยงก่อน รับรองผมมาส่งไม่เกินเที่ยงคืนแน่นอนครับผม”ป๊อปปี้หันไปขออนุญาตขนมจีนก่อนจะอุ้มฟางไปที่รถ ขนมจีนยิ้มรับก่อนโบกมือให้ทั้งคู่โชคดีก่อนจะปิดประตูบ้านแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มหน่อยสิ จะเข้างานละเนี่ย”ป๊อปปี้เดินจะเข้างานต้องสะดุดเมื่อเห็นฟางหน้ามุ่ยมาตลอดทางจนจะเข้างานเลี้ยงแล้ว

 

“ยังไม่หายงอนอีกหรอ คุณ เนี่ยที่ผมบอกไปว่าเหมือนเดิมเนี่ย เพราะคุณน่ะ น่ารักเหมือนเดิมอยู่แล้ว จะไปชมอีกทำไมล่ะครับคุณเลขา”ป๊อปปี้ตอบ ทำเอาฟางแอบยิ้มดีใจ แล้วต้องหันมาเก็กไม่ยิ้มต่อหน้าชายหนุ่ม

 

“ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ แล้วนี่ยืนรออะไรล่ะ ไปสิ เลทมาหลายนาทีแล้วไม่ใช่หรอคะ เข้างานค่ะเข้างาน”ฟางเฉไฉเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะควงป๊อปปี้เข้างานไป ทำเอาชายหนุ่มยิ้มกับท่าทางของฟาง

 

“อ่าวป๊อป ควงใครมาด้วยเนี่ย สวยซะด้วย”เสียงเพื่อนในกลุ่มป๊อปปี้ร้องแซวเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมฟาง ฟางยิ้มเขินเอียงอายนิดนึงแต่ก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาตัวเอง

 

“เลิกฝันได้แล้ว อย่างเธอน่ะหรอ ที่จะมาแทนที่จินนี่ นังเลขาเธอมันก็แค่ของเล่นของป๊อปปี้เค้าเท่านั้นล่ะ”แคทเดินเข้ามาพูดใส่ฟางเบาๆพอที่จะได้ยินกัน2คนได้

 

“จะเป็นของเล่นรึเปล่าอย่างน้อยก็ดีกว่าไปเสนอให้เค้าเล่น แต่เค้าไม่เคยคิดจะแตะต้องเลย จริงมั้ยคะ”ฟางหันไปตอบแคทช้าๆพร้อมกับแลหางตาใส่แคท ทำเอาแคทโกรธเลือดขึ้นหน้า ง้างมือจะตบ

 

“อ๊ะ อย่าค่ะ ดิชั้นมันก็แค่เลขาธรรมดาๆคนนึง คุณแคทอย่าลดตัวมาตบฟางเลยค่ะ เปลืองมือสวยๆเปล่าๆ เก็บมือสกปรกๆของคุณไว้ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหน้าฟางจะเปื้อนเอา”ฟางตอกกลับไปอีกยกก่อนจะเดินออกไปจากแคทอย่างสะใจ แคทไม่ยอมแพ้เดินไปกระชากฟางหมายจะตบ แต่ฟางไวกว่าคว้าแก้วไวน์จากบริกรมาสาดใส่แคททันที

 

“ว้าย คุณแคททำอะไรคะเนี่ย จู่ๆก็มากระชากฟาง เห็นมั้ยคะชุดสวยๆของคุณเปื้อนหมดแล้ว”ฟางแกล้งร้องเสียงดังเพื่อให้ป๊อปปี้และเพื่อนรีบมาดู

 

“แคทเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย แกเนี่ยนะซุ่มซ่ามใหญ่ละ”เพื่อนป๊อปปี้เอ่ยขึ้น

 

“ไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนป่ะแคทเปื้อนหมดละ”ปีอปปี้เอ่ยขึ้นเพื่อให้แคทไปล้างตัว

 

“กรี๊ดดดดด อีฟางแกจงใจแกล้งชั้นใช่มั้ย อย่าอยู่เลยมึง”แคททั้งโกรธทั้งอายเริ่มสติแตกพรวดพราดเข้าหาฟางหมายจะคว้ามาตบ แต่แพทที่ออกจากห้องน้ำมารีบวิ่งมาคว้าตัวพี่สาวเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไปมากกว่านี้

 

“อย่าค่ะพี่แคทอย่า/ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อย”แพทรั้งตัวแคท แต่แคทที่สติแตกเพราะโกรธจัดเผลอผลักแพทกระเด็นชนกับโต๊ะวางอาหาร ก่อนที่แจกันใบโตจะล้มใส่แพท กวินที่มางานนี้ก็รีบคว้าตัวแพทให้ห่างจากแจกันได้หวุดหวิด

 

“เจ็บตรงไหนรึเปล่าแพท”กวินรีบถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

 

“ละ ลูก”แพทพูดเบามาก แต่ก็ไม่พ้นที่กวินจะได้ยินเข้าชะงักก่อนจะถามอะไรต่อ เสียงกรี๊ดของแคทดังลั่น ทำเอาทั้งคู่รีบผละออกจากกันแล้วรีบไปดูแคทและฟางต่อทันที

 

“จะไปไหนนังตัวดีมานี่เลยนะ”แคทร้องลั่นวิ่งไล่ฟางที่ตอนนี้ถอดส้นสูงราคาแพงออกแล้ววิ่งเท้าเปล่าหนีอย่างรวดเร็ว จนถึงริมสระน้ำ

 

“อย่าคิดว่าจะหนีรอดอีฟาง วันนี้แกตายแน่”แคทวิ่งต้อนมาจนมุม

 

“ตาย แบบคุณจินนี่น่ะหรอคะ”ฟางย้อนกลับ ทำเอาป๊อปปี้ที่วิ่งตามมาได้ยินเข้าชะงัก หยุดฟัง

 

“จินนี่อะไรพูดพล่อย ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องวันนี้ล่ะหน้าแกเป็นแผลแน่อีฟาง”แคทชะงักเหมือนกันแต่ต้องเปลี่ยนเรื่อง ง้างมือจะตบ แต่เนื่องจากฟางเป็นคนตัวเล็กทำให้ใช้ด้านนี้ ก้มหลบวิถีตบของแคท และผลักแคทให้หลบอย่างแรง แต่เนี่องจากแคทใส่ส้นสูงจึงทำให้เสียหลัก ฟางอาศัยจังหวะแคทเสียหลักผลักแคทร่วงลงสระน้ำทันที

 

 

ตู้ม

 

 

“55555เป็นไงล่ะ ดีแต่ผลักคนอื่นโดนซะบ้างก็ดี อย่าคิดนะคะว่าดีแต่ระรานทำร้ายคนอื่นแล้วคนอื่นเค้าจะยอมให้ถูกกระทำแค่ฝ่ายเดียว ถือซะว่าหายกันจากทุกครั้งที่คุณแกล้งยัยกาฝากอย่างชั้นละกัน บาย”ฟางพูดออกมาอย่างสะใจก่อนจะเดินกลับเข้างาน ทิ้งให้แคทอยู่ในสระน้ำตีน้ำไปอย่างหงุดหงิดที่ทำอะไรฟางไม่ได้ในรอบนี้

 

 

 

 

“โว้ว ขอปรบมือให้กับฟางคนใหม่ แหมๆเล่นซะยัยนั้นตกน้ำนี่ไม่ใช่เล่นๆนะเนี่ย”กวินเดินมาทีหลังเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ตบมือแซวเพื่อนสาว

 

“ไม่ต้องเลยนะกวิน แต่แบบนี้ก็แฟร์ดีไม่ใช่หรอ ดีแต่ทำร้ายคนอื่นไว้เยอะ โดนซะบ้างก็ดี นี่ยังน้อยไปนะกับที่ยัยนั่นทำให้ฟางแท้งลูก”ฟางพูดออกมาอย่างเหลืออด ทำเอากวินอึ้ง

 

“นี่ตกลงฟางจำเรื่องราวได้หมดแล้วหรอเนี่ย”กวินทึ่ง เมื่อเห็นฟางพยักหน้าช้าๆ เขาจึงเดินไปกอดฟางอย่างดีใจ

 

"พอแล้วกวิน ฟางหายใจไม่ออกพอดี"ฟางนึกขำกับกวินที่วิ่งมากอดเธอด้วยความดีใจจนเธอแทบหายใจไม่ออก

 

“แต่ฟางต้องระวังตัวมากกว่านี้นะ เพราะฟางประกาศตัวแบบนี้แล้วฟางเป็นอันตรายแน่ๆ”กวินกอดฟางแล้วพูดจังหวะนั้นเองแพทที่วิ่งตามมาเห็นทั้งคู่กอดกัน จู่ๆน้ำตาแพทก็ไหลเอ่อออกมา

 

“เอาน่ากวิน พวกกวินน่ะสอนให้ฟางเข้มแข็งแค่นี้น่ะจิ๊บๆ”ฟางผละจากกอดของกวินแล้วตบไหล่เพื่อบอกว่าสบายมาก

 

“เอ่อ ฟางเดี๋ยวกวินขอตัวก่อนนะ เนี่ยเดี๋ยวรีบกลับไปหาคุณป๊อปเลยนะ เดี๋ยวยัยนางยักษ์นั่นลุกขึ้นจากน้ำมาเสร็จแล้วจะยุ่งเอา บาย”กวินพูดอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าแพทยืนร้องไห้อยู่ก็รีบไปหาทันที

 

“เอ้า อะไรเนี่ยเมื่อก่อนเคยบอกว่าไม่ชอบคุณป๊อปๆทีตอนนี้ล่ะมาฝากฟางไว้ กลับมาก่อนนะกวินนน”ฟางที่ยังไม่เข้าใจก็เรียกกวิน แต่ชายหนุ่มวิ่งหายไปแล้ว

 

“จะกลับกันได้รึยัง”ป๊อปปี้ที่โผล่มาจากมุมมืดเอ่ยขึ้นทำเอาฟางตกใจ หงายหลัง แต่ดีที่ป๊อปปี้คว้าฟางมาไว้ในอ้อมกอดได้ทัน

 

 

“ซุ่มซ่ามเหมือนเดิมเลยนะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

“ใครคะ ใครซุ่มซ่าม เรากลับกันเถอะค่ะคุณภานุ”ฟางรีบผละออกจากป๊อปปี้แล้วเดินไปแต่ป๊อปปี้คว้าแขนรั้งไว้ทัน

“นี่ เธอไม่มีอะไรจะบอกชั้นจริงๆหรอ”ป๊อปปี้มองฟางอย่างจับผิด

 

“มะ ไม่มีนิคะ อื้อ”ทันทีที่ฟางปฎิเสธก็โดนป๊อปปี้จูบปิดปากทันที

 

“หึ ถือซะว่าลงโทษเด็กดื้อแถวนี้ละกัน ทำซะงานเลี้ยงวุ่นวายไปหมด”ป๊อปปี้ถอนจูบแล้วกระซิบบอกฟางข้างหู ก่อนจะจูงมือพาฟางกลับไปที่บ้าน ทันทีที่ส่งฟางกลับบ้านแล้ว ป๊อปปี้มองตามคนตัวเล็กเข้าบ้านไปจนปิดประตูบ้านแล้ว เขาค่อยๆหยิบรูปที่เฟย์ถ่ายจากกล้องโพรารอยด์ออกมาจากลิ้นชักรถ เป็นรูปที่แอบถ่ายตอนที่เขาและฟางหลับนั่นเอง

 

 

 

 

“เล่นแบบนี้ใช่มั้ยยัยตัวแสบ ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเธอต้องโกหกชั้นด้วยว่าจำอะไรไม่ได้”ป๊อปปี้พูดใส่รูปก่อนจะเก็บมันไว้ที่เดิมก่อนจะปิดลิ้นชักไปโดยไม่ได้สังเกตกับซีดีแผ่นที่เอามาจากฟางที่อยู่ในลิ้นชักนั่นเลย

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจะไปไหน”กวินวิ่งมารวบตัวแพทไว้ไม่ให้หนี

 

“ปะ ปล่อยชั้น”แพทร้องสะอึกสะอื้น

 

“ทำไมเธอต้องร้องไห้ด้วย”กวินพลิกตัวแพทมาเพื่อเช็ดน้ำตา แพทเบือนหน้าหนี

 

“รึว่าหึงชั้น”กวินพูดดักคอ แพทโมโหผลักกวินออกจากตัวเอง แต่เขาไม่ยอม

 

“ชั้นทายถูกสินะ ดูสิร้อนตัวใหญ่เลย”กวินหัวเราะ แพทจึงตบหน้าเค้าไปทีนึง

 

“ใครหึงนาย ชั้นไม่มีวันหึงนาย ไม่มีวันรักคนเลวๆแบบนายหรอก ชั้นเกลียดนาย ได้ยินมั้ยว่าชั้นเกลียด”แพทตะโกนบอก กวินโมโหจึงจูบปิดปากแพททันที

 

“ดี งั้นก็เกลียดให้สุดๆไปเลยนะ เพราะยังไงคืนนี้คนที่เธอเกลียดนักหนานี่ล่ะ จะทำให้เธอไม่ได้นอนเอง”กวินพูดจบก็กระชากแพทไปอย่างแรงและขึ้นรถไปทันที

 

 

 

 

อย่าพึ่งโกรธเราน้าาา เรากลับมาแล้ววว ขอโทษช่วงนี้เรายุ่งๆเลยไม่ค่อยได้มาอัฟ เอาเป็นว่าอย่าพึ่งหายไปละกันน้าๆๆๆ ไรเตอร์ขอ