เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

“เอกสารค่ะ”ฟางเอาเอกสารมาให้ป๊อปปี้ที่ห้อง หลังจากคืนนั้น ฟางก็พยายามหลบหน้าป๊อปปี้มาโดยตลอด ไปอยู่กับธามไทบ้าง กวินบ้าง จนตอนนี้ป๊อปปี้เริ่มเหนื่อยกับที่จะตามฟาง

 

“เอาให้แล้วก็ออกไปสิ ชักช้าอยู่นั่น”แคทสั่งก่อนจะหันไปคุยกับป๊อปปี้ต่อ ทำเอาฟางหน้าตึง

 

“เอ่อ คุณภานุคะ ฟางทำซุปมาให้คุณแก้วค่ะ คือฟางฝากให้คุณไปให้คุณแก้วได้มั้ยคะ”ฟางขอป๊อปปี้

 

“มันใช่เรื่องอะไรของชั้น อยากให้ก็เอาไปให้เองสิ อย่าลืมสิธาราว่าผม เป็นเจ้านายคุณ”เมื่อได้ยินป๊อปปี้ตอบอย่างเย็นชาใส่ทำเอาแคททำหน้าสะใจมากกับอาการมึนตึงของทั้งคู่

“งั้นดิชั้นก็ขอโทษละกันนะคะเจ้านายที่ดิชั้นเผลอลืมไป”ฟางเดินมึนตึงออกไป ป๊อปปี้มองซักพักก่อนจะหันไปคุยกับแคทต่อ

 

 

ตกเย็น

 

ฟางนั่งแท็กซี่มาที่บ้านของป๊อปปี้

 

“สวัสดีค่ะป้า ฟางมาเยี่ยมคุณแก้วค่ะ”ฟางกล่าวทักทายป้าอรก่อนจะฝากซุปใส่ชามจากนั้นเธอก็เดินขึ้นห้องไปอย่างคุ้นเคย เธอเดินผ่านห้องนอนห้องหนึ่งไป ฟางหันไปมองนิดนึง ก่อนจะเดินไปที่ห้องแก้ว

 

ก๊อกๆ

 

 

“คุณแก้ว ฟางมาเยี่ยมนี่ซุปนะคะ บำรุงเยอะๆ เผื่อน้องในท้องด้วย”ฟางบอกก่อนที่ป้าอรจะเอาซุปมาให้แก้ว แก้วยิ้มแล้วทานซุปจนหมดชาม ป้าอรจึงเอาถ้วยซุปไปเก็บ

 

“ขอบคุณฟางมากนะที่มาเยี่ยมชั้น”แก้วยิ้มรับ ฟางจึงเดินเอามือไปจับมือแก้วอย่างอ่อนโยน

 

“คุณแก้วคะ ฟางมีเรื่องอยากจะถาม”ฟางบอก

 

“คุณแก้วคิดดีแล้วหรอคะที่จะไม่ให้คุณโทโมะรับผิดชอบคุณแก้วกับลูกในท้อง”ฟางถามทำเอาแก้วสะอึก ก่อนจะค่อยๆถอนมือออกจากมือฟางออกมาแล้วนั่งกอดเข่า

 

“ชั้นไม่อยากได้แค่ตัว ถ้าเค้าไม่รักชั้น เค้าก็ไม่ต้องมารับผิดชอบ”แก้วบอก

 

“แล้วลูกคุณล่ะคะ จะให้เด็กเกิดมาโดยที่ไม่มีพ่องั้นหรอคะ”ฟางแย้ง

 

“แล้วถ้าชั้นให้โทโมะรับผิดชอบ แล้วแพทล่ะ แพทเป็นเพื่อนชั้นนะฟาง”แก้วบอก

 

“โธ่ คุณแก้ว”ฟางบอก ก่อนจะดึงแก้วไปกอด

 

“ฟาง ชั้นเหนื่อยเหลือเกิน ชั้นไม่รู้จะทำยังไงดี”แก้วกอดร้องไห้ ส่วนฟางได้แต่ปลอบใจแก้ว จนเธอหลับ เมื่อฟางเห็นว่าแก้วหลับสนิทแล้ว เธอจึงค่อยๆย่องออกจากห้องไป ก่อนจะเอากุญแจที่เธอซ่อนไว้ในกระเป๋าออกมาไขห้องนั้น นั่นคือห้องนอนของเธอเอง!

 

“ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไปเลยนะ”ฟางเดินมาเรื่อยๆ มองเตียงที่ตกแต่งด้วยสีชมพูที่เธอชอบ ตุ๊กตากระต่ายสีชมพูที่เธอชอบกอด รูปเธอกับแม่ที่หัวเตียง รูปกับพ่อของป๊อปปี้ ฟางยิ้มกับรูปของแม่ ก่อนจะแกะมันเอาไปใส่ในกระเป๋า ก่อนจะไปที่โต๊ะ เธอค่อยๆเปิดลิ้นชักออกมา นั่งเปิดไดอารี่ตัวเองนั่งอ่านไปก็ขำไปแล้วจู่ภาพๆนึงก็หล่นลงมาจากไดอารี่

 

 

ฟืบ

 

ฟางหยิบมันขึ้นมา มันคือรูปของฟางและป๊อปปี้ที่ถ่ายในวันเกิดของเธอตอนม.ปลาย ภาพที่เธอถูกแก้วจับเธอและป๊อปปี้ถ่ายรูปคู่กันรูปแรกของทั้งคู่ก็ผุดขึ้นมาในหัว ตอนแรกป๊อปปี้ไม่ยอมแล้วยังโวยวายแต่สุดท้ายเขาก็ยอมเพราะโดนจินนี่ดุใส่

 

“คุณจินนี่คะ ฟางจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคุณนะคะ และฟางก็จะจัดการกับคนที่ทำร้ายเราให้สาสมเหมือนกัน”ฟางพูดเบาๆก่อนจะเก็บรูปนั้นใส่กระเป๋าก่อนจะรีบออกมาจากห้องนอนตัวเองแล้วค่อยๆปิดประตูห้องอย่างเบามือ

 

 

 

“เธอเข้าไปทำอะไรในห้องนั้น”ป๊อปปี้เอ่ยถามขึ้นทำเอาฟางสะดุ้งหน้าถอดสี

 

“เอ่อ คือ”ฟางอึกอัก พยายามจะเดินหนี จึงโดนป๊อปปี้กระชากแขนแล้วลากเข้าห้องนอนตัวเองทันที

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะ”ฟางร้องทันทีเมื่อถูกโยนลงเตียง

 

“ชั้นถามทำไมไม่ตอบ หรือว่าเธอเข้าไปขโมยของในห้องนั้นห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกถาม ทำเอาฟางหลบสายตาคมของป๊อปปี้ทันที จริงที่เธอเข้าห้องนั้นไปเพื่อเอารูปเธอกับแม่

 

“จริงด้วยสินะ เธอเข้าห้องนั้นไปขโมยของจริงๆด้วย บอกชั้นมา ว่าเธอไปเอาอะไรในห้องนั้น ในเมื่อเธอเป็นคนบอกเองว่าจำอะไรไม่ได้”ป๊อปปี้ผลักฟางลงเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมร่างฟาง ฟางหลบสายตานั้นพยายามหาคำตอบเพื่อเอาตัวรอด

 

“ทำไมไม่ตอบล่ะธารา ชั้นไม่รู้นะว่าเธอทำไปทำไมแต่ชั้นเริ่มจะเชื่อกับสิ่งที่แคทบอกละล่ะ ว่าที่เธอเข้ามาทำงานในบริษัทชั้นเพราะเธอร่วมมือกับขนมจีนและพวกของเธอเพื่อจะเล่นงานแคท นี่คงจะมาหาหลักฐานน่ะสิ เธอนี่มันร้ายจริงๆเลยนะ จอมวางแผน”ป๊อปปี้เยาะหยัน

 

 

เพียะ

 

“คนหูเบา อะไรๆก็ดีแต่เชื่อคุณแคท อยากรู้อะไรทำไมไม่ถามชั้นล่ะ มิน่าล่ะ หูเบาแบบนี้นิเองหัวถึงไปเบา ใครจูงจมูกไปไหนมาไหนง่ายๆ อื้ออ”ฟางเถียงฉอดๆใส่ป๊อปปี้ แต่ต้องถูกป๊อปปี้ปิดปากด้วยปากของเขาเอง ก่อนที่ป๊อปปี้จะผลักฟางนอนลงเตียงตามเดิมโดยที่ปากยังคงทำงานอยู่ไม่หยุด

 

“แฮ่กๆ ดี งั้นชั้นก็ขอทำโทษยัยหัวขโมยคนนี้ละกัน”พูดจบป๊อปปี้ก็ซุกไซร้คอขาวๆของฟาง ฟางดิ้นขัดขืนก่อนที่จะน้ำไหลเอ่อออกมา

 

 

แควก

 

เสียงของชุดที่ถูกฉีกทึ้งออกไป ฟางอึ้ง ภาพในอดีตที่ป๊อปปี้เคยข่มขืนเธอที่คอนโดผุดมาในหัว ฟางเริ่มดิ้นด้วยความกลัวเมื่อป๊อปปี้ทำคิสมาร์คไว้ตามลำคอและเนินอก ฟางเริ่มรับรู้ชะตากรรมตัวเองที่จะโดนต่อจากนี้ คงเหมือนที่คอนโดเขาสินะ ฟางค่อยๆนิ่งไร้แรงขัดขืนป๊อปปี้แล้วนอนร้องไห้ออกมา จนชายหนุ่มเริ่มรู้สึกถึงว่าฟางเลิกขัดขืนเขาแล้วจึงเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่าฟางนอนร้องไห้อยู่ ภาพที่เขาทำร้ายฟางเมื่อก่อนผุดเข้ามาในหัว ป๊อปปี้ค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นฟางเมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระก็หนีชายหนุ่มจนชนกับหัวเตียงแล้วกอดเข่าร้องไห้

 

“หยุดร้องเถอะ ชั้นไม่ทำอะไรเธอแล้ว”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเลื่อนตัวเองไปเช็ดน้ำตาให้ฟาง แต่ฟางเบือนหน้าหนีป๊อปปี้รู้สึกใจเสียทันที ที่ทำให้ฟางกลัวอีกแล้ว

 

“ชั้นขอโทษฟางอย่าร้องไห้สิ”ป๊อปปี้พูดก่อนก่อนจะค่อยดันหัวฟางไปซุกไว้ที่อกเพื่อปลอบเธอ

 

“เดี๋ยวชั้นไปหาชุดใหม่ให้เธอนะ ชุดนี้มันใส่ไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางพยักหน้าเบาๆเมื่อปีอปปี้เดินออกไปจากห้อง ฟางค่อยปาดน้ำตา ก่อนจะเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงป๊อปปี้เพื่อหยิบแหวนรูปกระต่ายที่ป๊อปปี้เคยให้ตัวเองก่อนจะรีบยัดใส่กระเป๋าตัวเอง พอดีกับป๊อปปี้เดินเอาชุดมาให้เธอเปลี่ยน

 

“เปลี่ยนชุดก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้าน”ป๊อปปี้บอกฟางรับชุดไปเปลี่ยนในห้องน้ำโดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าตัวเองไปด้วย ซักพักใหญ่ฟางก็เดินออกมาแล้วเธอกับป๊อปปี้ก็ลงมาด้านล่างเพื่อให้ป๊อปปี้ขับรถไปส่งฟางที่บ้าน

 

“เอ่อ ขอบคุณนะคะคุณภานุที่มาส่ง”ฟางเอ่ยตอบก่อนจะเดินลงบ้านไป แล้วต้องตกใจเมื่อบ้านไม่มีคนอยู่ แถมเอดันซุ่มซ่ามทำกุญแจประตูใหญ่หล่นหาย

 

“มีอะไรรึเปล่าฟาง”ป๊อปปี้ลงรถมาถามฟาง

 

“เอ่อ คุณภานุช่วยฟางได้มั้ยคะ คือฟางเข้าบ้านไม่ได้”ฟางยิ้มเจื่อนๆ ป๊อปปี้เห็นก็ปันข้ามรั้วบ้านมาก่อนเพื่อจะรอรับฟาง เมื่อฟางกำลังปีนข้ามรั้วเกิดกระโดดพลาดทำให้เสียหลักล้มลง ป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมาได้ แต่ตัวเองต้องล้มลงไปในพื้นหญ้าที่เปื้อนโคลนจากตอนฝนตกที่ผ่านมา ทำให้ตัวป๊อปปี้มีแต่คราบโคลนเลอะไปหมด

 

“ว้าย คุณภานุ เข้าไปในบ้านก่อนนะคะเดี๋ยวฟางหาชุดมาเปลี่ยนให้”ฟางพาป๊อปปี้เข้ามาในบ้านและขึ้นไปบนห้องนอนตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องไปที่ห้องนอนกวินเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ให้ ป๊อปปี้มองไปรอบๆห้องนอนจนสะดุดที่โต๊ะคอมที่มีซีดีแผ่นนึงวางอยู่ ป๊อปปี้จึงเดินไปหยิบมันมา แล้วต้องสะดุดตาเมื่อเห็นจ่าหน้าปกซองว่าให้ตัวเขา

 

“ให้ชั้น แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ป๊อปปี้สงสัย แต่ต้องรีบเก็บซีดีใส่เสื้อสูทตัวเองไปก่อนเพราะฟางเดินเข้ามาพร้อมชุดใหม่ ป๊อปปี้จึงเข้าห้องน้ำไป ฟางอาบน้ำเสร็จก่อนเดินเข้ามาต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินออกห้องน้ำมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว(ฟางไปอาบน้ำห้องขนมจีน)

 

 

“ว้ายคนบ้า ทำไมไม่แต่งตัวดีๆออกมาเล่า”ฟางรีบปิดตา

 

“ทำอย่างกับไม่เคยเห็น ก้ผมลืมเสื้อผ้าไว้ข้างนอกนินา”ป๊อปปี้หมั่นไส้ เมื่อเห็นว่าฟางเอามือลงแล้ว เขาก็แกล้งยั่วฟางด้วยการใส่เสื้อผ้าตรงนั้นดื้อๆเลย

 

“ไปใส่ในห้องน้ำสิคุณชั้นเป็นผู้หญิงนะ”ฟางรีบหันหลังใส่

 

“ครับคุณภรรยา เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้คร้าบ จุ๊บ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะร้องแซวฟางโดยไม่ลืมขโมยหอมแก้มฟางก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ฟางตกใจแต่จะหันมาตบไม่ทันเพราะป๊อปปี้วิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้ว

 

“คนบ้า คนฉวยโอกาส บ้าที่สุดเลย”ฟางว่าไล่หลังไปแต่ก็อมยิ้มก่อนจะเอามือจับแก้มตัวเองข้างที่โดนป๊อปปี้หอมเมื่อกี้นี้

 

 

“นี่คุณ ตกลงจะไม่ให้ชั้นซักเสื้อผ้าให้คุณแน่นะ”ฟางเดินลงมาส่งป๊อปปี้ที่รถ โดยชายหนุ่มซ่อนซีดีแผ่นนั้นไว้ในเสื้อตัวเองไว้

 

“ไม่ล่ะ ผมกลัวคุณเอาเสื้อผมไปทำเสน่ห์”ปีอปปี้แซว จึงโดนฟางตีไปทีนึง

 

“แต่ถึงไม่ทำเท่านี้ก็หลงจะแย่อยู่แล้วจริงมั้ยจ้ะเมียจ๋า โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้ยังไม่เลิกแซวจึงโดนฟางหยิกแขนทันที

 

“กลับได้แล้วค่ะดึกมากแล้ว”ฟางดันป๊อปปี้ไปที่รถทันที

 

“ขับรถดีๆนะคะ”ฟางโบกมือลา

 

จุ๊บ

 

 

“กู้ดไนท์คิสนะจ้ะเมียจ๋า บาย”ป๊อปปี้อาศัยทีเผลอจุ๊บปากฟางทีนึงก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ฟางเขินจัดเดินกุมปากที่ถูกจูบขึ้นไปบนห้องนอนตัวเอง ก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีพูห์ที่ป๊อปปี้ให้เมื่อวันก่อนมาทุบแทนการทุบเจ้าของที่ให้มา

 

“คนบ้า คุณป๊อปบ้า”ฟางทุบตุ๊กตาไปมาก่อนจะล้มลงนอนลงโดยที่ตัวเองกอดตุ๊กตาหมีพูห์เอาไว้

 

“กู้ดไนท์คิสเหมือนกันนะคะคุณป๊อป”ฟางยิ้มก่อนจะนอนกอดตุ๊กตาหมีพูห์แล้วหลับไป

 

 

 

 

 

 

“อ้วกกก”แพทวิ่งเข้าไปอ้วกอีกครั้งจนแคทสงสัยเดินไปเคาะที่ประตูห้องน้ำ

 

“เป็นอะไรรึเปล่าแพท ไปหาหมอมั้ย”แคทตะโกนถามน้องสาว

 

“มะ ไม่เป็นไรค่ะพี่แคท แพทไม่เป็นอะไร”แพทตะโกนตอบพี่สาวไป

 

“เออๆ ตามใจละกัน แต่อย่ามาตายในบ้านล่ะ ขี้เกียจเก็บศพ”แคทเมื่อได้ยินคำตอบจากน้องสาวจึงเดินกลับไปอย่างไม่ใส่ใจแล้วนั่งทาครีมต่อ

 

“ฮึกๆ ชั้นจะทำยังไงดีๆ”แพทกลั้นสะอื้นไว้แล้วหยิบผลตรวจจากแผ่นทดสอบครรภ์ออกมาระบุไว้ชัดเจน2ขีด แพทเอามือกุมหน้าตัวเองปิดหน้าร้องไห้เงียบๆอยู่ในห้องน้ำนั้นอย่างหมดหนทางออก

 

 

 

 

อย่าลืมเม้นให้เรา โหวตให้เราเยอะๆน้า อัฟให้ละๆๆๆๆๆๆ