He 's DIE!! ... จีบได้แฟนตายแล้ว!!

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องสั้น :He 's DIE!! ... จีบได้แฟนตายแล้ว!! ผู้เขียน : ออมอนี่_cake
Rate : PG-15  [เรทรั่ว] อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ ..... เพราะมันไม่มี อารมณ์พาไปล้วนๆ มีแต่บทสนทนา ไร้การบรรยาย ไร้สาระสุดๆ!=[]=
 
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
 
 
"อยู่ไหน เมื่อไหร่กลับ?"
 
 
 
 
 
 
((หนามบาสครับ ไม่มีกำหนดนะแก้ว))
 
 
 
 
 
"ฮึ่ย หิวแล้วนะ"
 
 
 
((ไปกับเฟย์ฟางนะ))
 
 
 
 
 
 
"ไม่!!!"
 
 
 
 
 
 
((งั้นก็มาที่หนามบาส))
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ไป!!!"
 
 
 
 
 
 
((กลับไปกินที่ห้อง จบนะ ..ตึ๊ดๆๆ..))
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไอ้บ้าโทโมะ!!!!!!!!!!!!!!!"
 
 
 
 
 
 
        โทโมะ นศ.สถาปัตย์ ปีที่ 4 งานอดิเรก บาสฯ งานประจำ บาสฯ แฟนหนุ่มที่คบกันตั้งแต่เรียน ม.ปลายของแก้วใจ นศ.นิเทศฯ โทโมะผู้ชายที่เป็นยอดคุณแฟน สุดแสนจะตามใจ ไม่นอกลู่นอกทาง  ไม่มองผู้หญิงอื่น ไม่ให้ความหวังใคร ขอกำลังใจแค่เธอคนเดียว แสดงออกว่าเธอคือผู้หญิงที่เค้ารักและจริงใจด้วย
 
 
 
 
 
 
....เป็นคนสำคัญที่สุด....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
....แต่น้อยกว่าบาส....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฉันจะเลิก"
 
 
 
 
 
 
"อะไรเลิก? // นั่นดิ่เลิกอะไร?"
 
 
 
 
 
 
"เลิกกับไอ้บ้าโทโมะ!!!"
 
 
 
 
 
 
"หา !!!!!!!// หืม ???"
 
 
 
 
 
 
"ฉันทนไม่ไหวแล้ว ไอ้บาสเบิสนั่นดีกว่าฉันตรงไหน!!!"
 
 
 
 
 
 
"จะเลิกเพราะว่าโทโมะมันติดบาสว่างั้น? // ก็ว่าอยู่ คนรักเดียวใจเดียวอย่างตานั่นทำอะไรขัดใจแก ที่แท้ก็เรื่องแค่นี้"
 
 
 
 
 
 
"อือ เรื่องแค่นี้แหล่ะ ที่เจ้าบ้านั่นมันกล้าขัดใจฉัน"
 
 
 
 
 
 
"ทำไมแกไม่ลองเปิดใจดูบ้างอ่ะ โทโมะเป็นแฟนที่เพอเฟ็กซ์ที่สุดแล้วนะใน ม.เราเนี่ย // เออ จริง ดูแล เอาใจ ไม่เคยนอกใจ ไม่สร้างปัญหา"
 
 
 
 
 
 
 
"แต่คลั่งบาส!!!"
 
 
 
 
 
 
"ฮึ่ย แก้วใจเย็นดิ่ เวลาปกติที่มันไม่คลั่งบาส มันออกจะคลั่งแกนี่ ก็ให้มันได้อยู่กับสิ่งที่ชอบบ้าง หรือแกว่าไงฟาง ? // อือ ฉันเห็นด้วย มันก็บ้าพอๆกะป๊อบกะเขื่อนแหล่ะ เวลามีแข่งมีซ้อม ไม่เคยหรอกที่จะสนใจกันน่ะ"
 
 
 
 
 
 
"สองคนนั่นค้างที่โรงยิมไหม?"
 
 
 
 
 
 
"ไม่นะ // อืม ก็กลับห้องทุกวัน"
 
 
 
 
 
 
"ซ้อมสองเดือน , เตรียมตัวแข่งสองอาทิตย์ , ฤดูกาลแข่งสามเดือน ,ฟื้นฟูสภาพร่างกายหลังแข่งสองอาทิตย์ .... 6 เดือนที่มันนอนโรงยิม และตลอด 6 เดือนนั้น หลังจาก 4 โมงเย็นแล้วฉันเหมือนสาวโสดสนิทเป็นพิษต่อสายตาผู้พบเห็น เจอกันอีกทีตอน 9 โมงเวลาเข้าเรียน"
 
 
 
 
 
 
"อา....... อืม ฉันก็พอจะรู้มาบ้าง ว่าโทโมะมันค่อนข้างจะมุ่งมั่น // มะ มาก"
 
 
 
 
 
 
"ใช่ มุ่งมั่นมาก ก.ไก่ล้านตัว!!!!!!!!!!!"
 
 
 
 
 
 
"เอาน่า เวลานอกสนามมันก็ดูแลแกดีออก // เค้าอิจฉากันทั้ง ม. ....กัปตันบาสรูปหล่อ สวีท ว่าที่ผู้ประกาศข่าวสาวสุดเท่ห์ ความหวานไม่เคยลดลง แม้จะคบกันมานานถึง 6 ปี!!!! คุณพระ นี่แกได้ลงหนังสือพิมพ์ ม.ว่ะ"
 
 
 
 
 
 
"น้องเค้าน่าจะมาสัมภาษณ์ฉันบ้างนะ ก่อนจะปล่อยข่าวมั่วๆออกไปน่ะ...ฉันไม่เคยรับมือเจ้าลูกกลมๆสีแดงนั่นได้เลยจริงๆ 6 ปีมาแล้วเหรอวะเนี่ย? ตกลงว่านี่ฉันอยู่ทนหรือทนอยู่กันแน่????"
 
 
 
 
 
 
"พูดเหมือนไม่ได้รักกันแล้ว // อือ ทำยังกะที่ผ่านๆมาคบไปเพราะหน้าที่"
 
 
 
 
 
 
"หน้าที่? ... ไม่ใช่หน้าที่นะ ฉันรักโทโมะ แล้วก็เชื่อว่าโทโมะรักฉัน ถ้าพูดเรื่องเลิกหรือมีใครเข้ามาจีบ อีกฝ่ายจะโกรธมากและไม่ยอมให้เหตุการณ์มันแย่ลงแน่ๆ"
 
 
 
 
 
 
"ไม่เลิกแล้วใช่ป่ะ?"
 
 
 
 
 
 
"ไม่เลิก...แต่ฉันจะดัดนิสัยเจ้าคนบ้าบาสนั่นให้ได้!!!!!!"
 
 
 
 
 
 
"น่าสนุกนะ ฮิฮิ // คิดไว้หรือยังว่าจะจัดการยังไงน่ะ?"
 
 
 
 
 
 
"ไปสำนักหนังสือพิมพ์มหาลัยกัน ฉันคิดอะไรสนุกๆออกแล้ว....คิกคิก"
 
 
 
 
 
       
        ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ที่ต้องหลับตาลงโดยไม่ได้พบหน้า ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นแม้เงา ที่คบกันมายาวนานขนาดนี้โดยไม่มีปัญหาอะไรเหมือนปัจจุบัน เพราะพึ่งจะมาอยู่ด้วยกันก็ตอนปี 4 เทอม 2 นี่เอง ถึงเพิ่งจะได้รู้ว่าเจ้าบ้านั่นมันคลั่งบาสแค่ไหน เมื่อก่อนไปส่งเราที่บ้านตอนเย็น มารับเราตอนเช้าก็เลยไม่รู้เลยว่าหลังจากนั้น หรือก่อนหน้านั้นมันไปฝังไข่(?)อยู่ในโรงยิม !!!!!!!!
 
 
 
 
 
.
.
.
 
 
 
 
 
"จะให้ผมลงแบบนี้จริงๆเหรอครับ?"
 
 
 
 
 
 
"ใช่จ้ะ ตามนั้นเลย ขอพาดหัวข่าวตัวใหญ่ๆเลยนะ แสงสีจัดเต็มไม่ต้องเกรงใจข่าวอื่นหรอก ข่าวนี้ดังสุดแล้วล่ะ // นี่แก จะใส่รูปคู่ลงไปด้วยจริงๆเหรอแก้ว ชัดไปป่ะ?"
 
 
 
 
 
 
"แต่ผมว่า......"
 
 
 
 
 
 
"ฮือ อ.อ่างล้านตัว T^T กระซิก ฮึก ฮือ"
 
 
 
 
 
 
"แก้วทำใจดีๆไว้นะ นะคะน้องช่วยหน่อยนะคะ // ยายเฟย์ ยายแก้ว ฮึ่ย ฟางไม่รู้แล้วด้วยนะ!!!!"
 
 
 
 
 
 
"เรียบร้อยครับ ผมจะจัดการให้ พี่แก้วครับไหนๆตอนนี้พี่ก็ว่างแล้ว ผมของแอดไลน์ได้ไหมครับ >w< "
 
 
 
 
 
 
"อ่า ฟางจะติวอิ๊งให้แก้วกะเฟย์ใช่ป่ะ ? ไปเหอะแก้วรู้สึกโง่ๆอิ๊งยังไงไม่รู้อ่ะ"
 
 
 
 
 
 
"พะ พี่แก้ว ครับ งือ T^T"
 
 
 
 
 
 
        เสร็จอิฉันแน่ คุณชายวิศวะ ถ้าได้เห็นพาดหัวข่าวขนาดนี้ ยังจะทำตัวติดไอลูกกลมๆนั่นมากกว่าแก้วใจคนแมน(?)คนนี้อีกไหม !!!!!!!
 
 
 
 
 
 
.
.
.
 
 
 
 
 
"เฮ้ย มึงเห็นหนังสือพิมพ์ ม. ยังวะ?"
 
 
"เออๆ จริงป่าววะ แบบนี้กูมีหวังนะเว้ย ถึงจะแมนไปหน่อยแต่แม่ง สวยเฉี่ยวว่ะ สเป็คเลยมึงครับ"
 
 
"เที่ยงนี้ไปกินข้าวที่ตึกนิเทศนะเว้ย จะไปจีบแม่ม่ายแฟนตายว่ะ 555+"
 
 
.
 
 
.
 
 
 
 
 
"ใครตายวะครับมึง?"
 
 
 
 
 
 
"อะไรตาย ที่ ม. เรามีคนตายเหรอครับเฟย์?"
 
 
 
 
 
 
"ไม่มีนิ่ เนอะฟาง // อือ ไม่มี ตอนบ่ายไม่มีเรียนไปหอสมุดไหม แก้วยังค้างรายงานอยู่นิ่ใช่ป่ะ"
 
 
 
 
 
 
"....พยักหน้า...."
 
 
 
 
 
 
"เอ้อ แก้ว ไอ้โมะมันฝากมาบอก เย็นนี้มันเลิกซ้อมเร็ว รอมันด้วยนะ มันบอกว่าทำกุญแจห้องหายน่ะ"
 
 
 
 
 
 
"....พยักหน้า...."
 
 
 
 
 
"ป๊อบกับเขื่อนจะไปไหนหรือเปล่า ตอนบ่ายมีเรียนไหม?"
 
 
 
 
 
 
"ไม่มีครับฟาง ก็กะจะไปนั่งเล่นเย็นๆที่หอสมุดกับสามสาวแหล่ะ"
 
 
 
 
 
 
"อือ ดีแล้วล่ะ อยู่หลายๆคนสนุกดี อ้อ แล้วโทโมะไปไหนล่ะ ไหนว่าหมดฤดูกาลแข่งแล้วไง"
 
 
 
 
 
 
"นัดสุดท้ายวันมะรืน มันก็เลยซ้อมหนักหน่อย แต่วันนี้เห็นบอกจะกลับไปซักผ้าที่ห้องก็เลยจะเลิกเร็วมั้ง"
 
 
 
 
 
 
"แล้วนี่สองคนไม่ซ้อม?"
 
 
 
 
 
 
"ขอโดดมาวันนึง อยากเห็นหน้าเฟย์จ๋าจะแย่อยู่แล้ว พักมั่งเหอะ"
 
 
 
 
 
 
"ไม่เห็นมันจะคิดแบบนี้กะเค้ามั่งล่ะ"
 
 
 
 
 
 
"แก้วว่าไงนะ?"
 
 
 
 
 
 
"............."
 
 
 
 
 
 
        เดี๋ยวจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รับไม่รู้ ปิดหูปิดตา จะหนีให้ตามหาไม่เจอเลยทีเดียว เอาให้อกแตกตายไปเลย 555+
 
 
 
 
 
 
.
 
.
.
 
 
 
 
"ฟางหยิบหนังสือพิมพ์ของ ม.ฉบับใหม่มาดูหน่อยดิ่ เผื่อเราจะได้ขึ้นปกมั่งอ่ะ // อ่ะ เล่มนี้ล่าสุดแล้วป่ะ?"
 
 
 
 
 
 
"ว้าย ย.ยักษ์ล้านตัว ยายแก้วแกได้ขึ้นปกอีกแล้วว่ะค่ะ >w< .....จีบได้ แฟนตายแล้ว!!! นศ.สาวจากคณะนิเทศฯชื่อย่อ ก. แก้ว ประกาศก้อง จีบได้แฟนตายแล้ว คุณพระ นศ.คณะสถาปัตย์ชื่อย่อ ม.โมะ เป็นอะไรตาย??  // ไม่ต้องใส่เอฟเฟ็คได้ป่ะยายเฟย์ คนเค้ามองกันหมดแล้ว ว่าแต่เค้าจะใส่ชื่อย่อทำไม? บอกหมดแล้วมั้ง"
 
 
 
 
 
 
 
"ห้ะ !!! ไอโมะตาย?? เดี๋ยวนะ มะกี๊ยังคุยไลน์กันอยู่เลย ข่าวมั่วอะไรวะเนี่ย?? // คุณแก้วครับ ยังไงครับมึง???"
 
 
 
 
 
 
 
"อะไร ก็ตามข่าวนั้นแหล่ะ  ตอนนี้ฉันเป็นม่ายแฟนตายซะแล้ว กระซิก T^T"
 
 
 
 
 
 
"แก้วครับ ........... ผมขอแอดไลน์หน่อยสิครับ ตอนนี้ว่างคุยแล้วใช่ไหม? // ผมด้วยฮะพี่แก้ว // พี่ด้วยครับ // เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวๆตามลำดับครับพี่ครับ อย่าแซง ครับ คนนี้ผมมองตั้งแต่อยู่ปี 1 ครับ"
 
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวป๊อบกับเขื่อนมานะครับ // ฮึ่ย เฟย์จ๋าเก็บมือถือเราสองคนไมอ่ะครับ"
 
 
 
 
 
 
"ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น ไหนบอกอยากอยู่กับเราไง รายงานก็มีทำนิ่ ไปทำสิ อย่ายุ่งเรื่องที่ไม่ใช่ของตัวเอง....เข้าใจ๋????"
 
 
 
 
 
 
"อา เข้าใจครับ // ขะ เข้าใจ ....ไอโมะ งานเข้าแล้วครับมึงครับ"
 
 
 
 
 
.
.
.
 
 
 
 
"คิกคิก ตลกดีว่ะ เอาเรื่องนี้ไปดูกันไหมคืนนี้?"
 
 
 
 
 
 
"3 เรื่องร้อยอะ แกเลือกมาก็แล้วกัน ให้คนละเรื่องเดี๋ยวฟางกะป๊อบจะไปเตรียมขนมรอที่ห้อง"
 
 
 
 
 
 
"เฟย์ครับ......เราอยู่ในนี้ 5 ชั่วโมงแล้วนะครับ จะ 3 ทุ่มแล้วนะ ถ้าเฟย์ไม่รีบ ก็น่าจะคืนมือถือให้เขื่อนไหมครับ เขื่อนเริ่มเบื่อแล้ว อยากเล่นเฮเดย์จุงเบย"
 
 
 
 
 
 
"เขื่อนเบื่อเฟย์เหรอ!!!? อ้ะ แก้ว เรื่องนี้ก็น่าสนว่ะ คิกคิก นี่ๆ ฉันเห็นพี่คนขายมองแกนานแล้วนะ เมื่อกี๊แอบกระซิบถามฉันว่า แกเลิกกะแฟนจริงหรือเปล่า ก่อนกลับอย่าลืมให้เบอร์พี่เค้าหน่อยเผื่อเราจะมีหนังดีๆดูฟรีทั้งปีอ่ะ ฮิฮิ"
 
 
 
 
 
 
"ไอโมะ มึงเอ๊ย.......... คนไม่สนโลกอย่างมึงจะได้อ่านหนังสือพิมพ์ ม. กะชาวบ้านเค้ามั้ยเนี่ย คุณเมียจะโดนงาบแล้วครับมึงครับ"
 
 
 
 
 
 
        พอใกล้เวลาที่ชายคนรักจะมารับเพื่อกลับหอด้วยกัน ก็วางแผนกับเพื่อนๆลากตัวสองหนุ่มไปร้านเช่าซีดีกลุ่มนึง แยกตัวไปซื้ออะไรใส่ท้องอีกกลุ่มนึง โดยที่ห้ามใครติดต่อสื่อสารกับคนตัวสูงทั้งสิ้น โทรมาเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ คงเริ่มคลั่งเธอแทนบาสขึ้นมาแล้วสิ คิกคิก ...... เหมือนจะโรคจิตนิดๆหรือเปล่านะเรา? (ไม่เหมือนหรอก แต่เป็นเลย =__=)
 
 
 
.
 
 
.
.
 
 
 
"ฟาง....นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ จริงอยู่ที่ไอโมะมันบ้าบาสแต่ก็มันก็ไม่เคยนอกใจแก้วนะ แบบนี้ก็เหมือนกับแก้วเปิดตัวว่าโสดอ่ะดิ่ ถ้าไอ้โมะรู้ได้คลั่งตายแน่ๆ"
 
 
 
 
 
 
"แล้วจะคลั่งพอๆกะบาสไหมล่ะ? หรือก็ยังน้อยกว่า..........ป๊อบก็เห็นนะ ว่าที่โมะทำอ่ะเกินไป เล่นทิ้งๆขว้างๆแก้วไว้ แต่คล้องคอว่ามีแฟนแล้ว แบบนี้ไม่ถูก เป็นแฟนก็ต้องดูแลให้เป็นปกติสิ แก้วทานข้าวเย็นคนเดียว นอนคนเดียวหลัง 4 โมงเย็นตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ"
 
 
 
 
 
 
"แต่มันก็ไม่ได้นอกลู่นอกทางไปที่ไหนนะครับ .... ป่านนี้รอจนเหน็บกัดตูดแล้วมั้ง แต่ เอ๊ะ .... ฟางเอาที่ไหนมาพูดน่ะ ไอโมะมันกลับไปนอนที่ห้องตลอดนะ??"
 
 
 
 
 
 
"ไม่รู้ไม่ชี้ ...ของแค่นี้คงพอนะสำหรับ 5 คน กลับเหอะ ได้เวลานัดแล้ว"
 
 
 
.
 
.
.
 
 
 
 
 
"แก้วไปไหนเนี่ย? มือถือก็ไม่รับ 2ฟ ก็ตัดสายทิ้ง ไอเพื่อนบ้าก็หายหัวไปอีกทั้งวัน ฮึ่ย อะไรวะเนี่ย??? อ่ะ ป้าครับ แก้วกลับมาหรือยังครับ? พอดีผมลืมเอากุญแจมา"
 
 
 
 
 
 
"อ้าว คุณโมะ ป้าลืมหน้าไปแล้วนะคะ หายไปไหนตั้งนาน ป้าเห็นแต่คุณแก้วคนเดียวจนนึกว่าคุณโมะย้ายออกซะแล้ว"
 
 
 
 
 
 
"เปล่าครับ พอดีผมซ้อมบาสหนักไปหน่อยน่ะครับ"
 
 
 
 
 
 
"เส้นเชือกที่มันดึงจนตึงเกินไปวันนึงมันอาจจะขาดได้นะคะ เราต้องคอยผ่อนมันบ้าง จะได้ยืนอยู่ที่ความพอดี ถึงคุณโมะกับคุณแก้วจะมาเช่าอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแต่ป้าก็ชอบเห็นคุณสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันมากกว่า ไม่ชอบเห็นคุณแก้วทำหน้าหงอยคนเดียวเลยค่ะ ... เอ๊ะ ว่าแต่คุณโมะจะเอาอะไรนะคะ?"
 
 
 
 
 
 
"เออ ไม่ครับ ผมขอฝากเสื้อผ้าลงเครื่องซักให้หน่อย เดี๋ยวผมออกไปธุระแปบนึง"
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวป้าจัดการให้ค่ะ ถ้าคุณแก้วกลับมาป้าจะรีบบอกนะคะ ว่าคุณโมะถึงห้องแล้ว อ่ะ อ้าว รีบไปไหนล่ะนั่น?"
 
 
 
 
 
 
        ตอน 5 โมงเย็นเรียกน้องๆมาแนะนำเทคนิคอีกนิดหน่อยแล้วปล่อยตัวกลับ เป็นเพราะเราซ้อมหนักกันมามาก จึงไม่ต้องพูดอะไรให้เยอะ จริงๆคืออยากกลับไปให้แก้วเห็นหน้าก่อนเที่ยงคืนบ้างก็เท่านั้น รายนั้นนอนแต่หัวค่ำ พอเขาซ้อมเสร็จกลับถึงห้องคนสวยก็เข้าสู่นิทราไปเป็นที่เรียบร้อย
 
 
 
 
 
        ตอนเช้าก็ต้องรีบตื่นมาวิ่งแต่เช้าแล้วเข้าไปอาบน้ำที่โรงยิมแทน เพราะไม่อยากกลับไปที่ห้องปลุกคนตัวเล็กให้ตื่นก่อนเวลา แต่ตอนนี้ ณ ที่แห่งนี้ที่ควรจะมีแฟนสาวจอมแก่นเขายืนอยู่กลับไม่พบ มาที่ห้องก็ไม่เจอ เข้าก็ไม่ได้ แถมยังงุนงงหนักไปกว่าเดิมเมื่อไม่สามารถติดต่อเพื่อนฝูงได้เลย
       
 
 
 
 
        โดนน็อคหนักกว่าเดิมเมื่อเจอคำพูดบางคำของคนสูงวัยกว่าที่ดูจะเข้าใจอะไรมากกว่าเขาเยอะ ... เขากำลังทำลายความเชื่อใจของแก้วหรือเปล่า ?
 
 
 
.
 
 
 
.
.
 
 
 
 
 
"ป้าคะ มายืนทำอะไรตรงนี้?"
 
 
 
 
 
 
"คุณแก้ว!!! คุณโมะพึ่งออกไปเมื่อกี๊เองค่ะ เจอกันหรือยังคะ? อ้าวเด็กๆมากันเยอะเลย"
 
 
 
 
 
 
"เจอแล้วค่ะ พอดีแก้วกับเพื่อนจะมาดูหนังด้วยกันน่ะค่ะ อาจจะเสียงดังหน่อยนะคะป้าจ๋า"
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะ/ครับ คุณป้า รบกวนด้วยนะคะ/ครับ ....ยายแก้วนะยายแก้ว โกหกคนแก่แล้วสิ..."
 
 
 
 
 
.
.
.
 
 
 
"ห้องหมีเป็ดก็ไม่มี ห้องกบหัวหอมก็ไม่มี.....ไปอยู่ที่ไหนนะแก้ว โมะจะบ้าตายอยู่แล้วนะ"
 
 
 
 
 
 
"อ้าว คุณโมะ ป้าลืมหน้าไปแล้วนะคะ หายไปไหนตั้งนาน ป้าเห็นแต่คุณแก้วคนเดียวจนนึกว่าคุณโมะย้ายออกซะแล้ว"
 
 
 
 
 
 
....ตรู๊ด.....ตรู๊ด...
 
 
 
 
 
 
"โธ่ แก้วรับสายสิครับ"
 
 
 
 
 
 
"เส้นเชือกที่มันดึงจนตึงเกินไปวันนึงมันอาจจะขาดได้นะคะ เราต้องคอยผ่อนมันบ้าง จะได้ยืนอยู่ที่ความพอดี"
 
 
 
 
 
 
 
"....ตรู๊ด....ตรู๊ด.....รับสายสิครับแก้วใจ"
 
 
 
 
 
 
"ถึงคุณโมะกับคุณแก้วจะมาเช่าอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแต่ป้าก็ชอบเห็นคุณสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันมากกว่า ไม่ชอบเห็นคุณแก้วทำหน้าหงอยคนเดียวเลยค่ะ"
 
 
 
 
 
 
"จะให้ทำยังไง โมะก็ยอมทั้งนั้นนะครับแก้ว รับสายเถอะคนดี"
 
 
 
 
 
 
        ออกตามหาคนสวยทุกที่ๆเคยไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นร้านค้า ร้านอาหาร สนามเด็กเล่น สวนสาธารณะ ฯลฯ แม้แต่ ม. ก็เข้าไปหาทุกซอกทุกมุมตึกจนเวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะเที่ยงคืน อ่อนล้าไปหมดทั้งร่างกายและจิตใจ จึงพาร่างที่ไร้วิญญาณของตัวเองกลับห้องเพื่อกลับมาตั้งหลักก่อนแล้วค่อยคิดต่อว่าจะทำยังไงต่อไป
 
 
 
 
 
 
.
.
 
 
 
"เสร็จแล้วหรือคะคุณแก้ว ของคุณโมะเยอะหน่อยนะคะ เลอะเชียว"
 
 
 
 
 
 
 
"ค่ะ ซ้อมหนักทุกวันน่ะค่ะป้า อ้าว คุณลุงสวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"
 
 
 
 
 
 
"สงสัยคุณแก้วจะเห็นตอนที่ลุงไม่อยู่น่ะสิ ลุงอยู่ตลอดแหล่ะครับ เป็นเวรกะดึก ให้ป้าเค้าได้พัก ตอนกลางวันสงสัยลุงจะนอนมากไปหน่อย หนูแก้วคงไม่เห็นลุง เหมือนคุณโมะแหล่ะครับ เจอกับลุงทุกคืนประมาณเที่ยงคืน ตอนเช้าก็แวะทักลุงก่อนออกไปวิ่งทุกๆเช้า แปลกนะครับปกติเวลานี้แกจะถึงห้องแล้วนี่นา"
 
 
 
 
 
 
"ทะ เที่ยงคืน....อะ เวลาแบบนั้นแก้วคงหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องแล้วล่ะค่ะ"
 
 
 
 
 
 
 
"อะไรที่เราไม่เห็น ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีอยู่จริงนะครับหนูแก้ว ป้าไปนอนเถอะ เดี๋ยวลุงอยู่เอง // ป้าเข้านอนนะคะคุณแก้ว"
 
 
 
 
 
 
 
.
.
 
 
 
"เจอทุกคืน..."
 
 
 
 
 
 
"เหมือนคุณโมะแหล่ะครับ เจอกับลุงทุกคืนประมาณเที่ยงคืน ตอนเช้าก็แวะทักลุงก่อนออกไปวิ่งทุกๆเช้า"
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
"อะไรที่เราไม่เห็น ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีอยู่จริงนะครับ"
"อะไรที่เราไม่เห็น ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีอยู่จริงนะครับ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อะไรที่เราไม่เห็น ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีอยู่จริงนะครับ"
 
 
 
 
.
 
.
.
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว..."
 
 
 
 
 
 
"โมะ..."
 
 
 
 
 
 
"ผะ ผ้า...เสร็จแล้วเหรอ"
 
 
 
 
 
 
 
"อือ อะ โมะไปไหนมาน่ะ เพื่อนๆรออยู่ข้างบนแน่ะ กำลังดูหนังกันอยู่"
 
 
 
 
 
 
"มา เดี๋ยวโมะถือให้ เอ่อ มือถือแก้วล่ะ"
 
 
 
 
 
 
"อ้อ แบตหมดน่ะ หมดทุกคนเลย กลับมาก็หิวจัดเลยลืมชาร์จ"
 
 
 
 
 
 
"ทุกคน?.....อา ถึงว่าโมะโทรหาใครไม่ติดเลย....ซักคน"
 
 
 
 
 
 
"โมะไม่หิวเหรอ ?? แก้วซื้อกุ้งของโปรดโมะมาเยอะเลยไปบนห้องเหอะ ^_^"
 
 
 
 
 
 
 
 
        ต่างคนต่างพูดไม่ออก เหมือนแค่เพียงได้เห็นหน้ากัน ความรู้สึกไม่พอใจก็หายไปจนหมด กลายเป็นความโล่งใจและความเข้าใจมาแทนที่ เวลานี้ไม่อยากคิดถึงการแกล้งหรือการถูกหลอกให้คลั่งอะไรแล้ว เพียงแค่ได้อยู่ด้วยกันกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านับจากนี้ ชีวิตจะไม่ขออะไรอีกแล้ว
 
 
 
 
.
.
.
 
 
 
 
 
 
 
".....โมะขอโทษนะครับ"
 
 
 
 
 
 
 
"ต่อไปก็กลับก่อนเที่ยงคืนสิ แก้วก็อยากได้กู๊ดไนท์คิสแบบรู้ตัวนะ มาแอบจุ๊บเค้าตอนหลับได้ไง ไม่มีมารยาทเลย"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"รักนะครับคนดี / รักนะไอ้บ้า"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"...จุ๊บ... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หน้า ๑ นสพ. มหา'ลัย เช้าวันถัดมา
 
 
 
 
 
 
 
 
นศ.นิเทศฯ ปี ๔ ชื่อย่อ ก.แก้ว ประกาศก้อง "จีบไม่ได้ ... แฟนไม่ตายแล้ว" โล่งอกไปที กัปตันบาสหน้าหยก ชื่อย่อ ม.โมะ ฟื้นคืนชีพปาฏิหารย์!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โปรเจคคั่นเวลาที่บังเอิญคิดพล็อตได้ ระหว่างที่คนโสดกำลังนั่งฟังเพลง เจ้าที่แรง เอ๊ะยังไง?? เปิดไปเจอช่องลูกทุ่งเลยได้ฟัง จีบได้ แฟนตายแล้ว ตอนแรกที่ได้ฟัง หื้ม แรงนะนั่น พาลคิดไปถึง จีบได้แฟนไม่รัก ของดูโอ้สุดcute แต่ก็กลัวไม่เข้ากะเรื่องกากๆของเรา เพลงนี้(จีบได้แฟนตายฯ)  MV น่ารักดี เลยลองแต่งอีกซักเรื่องก่อนจะวางมือ(ชั่วคราว)อย่างเป็นทางการ เนื้อเรื่องอาจจะไม่เข้ากับชื่อเรื่อง อย่าได้แคร์นะจ๊ะ รักตัวนะจุ๊บุๆ