มาเฟียก็มีหัวใจ

ณ มหาวิทยาลัย
 
"นี่ๆวันนี้พี่ป๊อปที่อยู่ปี2จะรับตำแหน่งมาเฟีย"เสียงหญิงสาวทุกคนในมหาลัยต่างซุบซิบกันทั่วมหาลัยทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง
 
"นี่ๆคุยไรกันหรอ"หญิงสาวเดินเข้าไปทักกลุ่มเพื่อนๆ
 
"ก็คุยเรื่องพี่ป๊อปคณะบริหารธุรกิจที่หล่อๆไง"เพื่อนสาวคนนึงบอกพร้อมกับทำท่าสะดีดสะดิ้ง
 
"แล้วไงต่อ"หญิงสาวถามอีกครั้ง
 
"ก็เค้าจะเป็นมาเฟียต่อจากพ่อเค้าไง"เพื่อนสาวอีกคนบอก
 
"ห้ะ!มาเฟีย"หญิงสาวตะโกนออกมา แต่โชคไม่ดีนักชายหนุ่มอยู่เดินมาด้านหลังพอดี
 
"ทำไมมาเฟียแล้วมันเป็นไง"ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด
 
"ไม่มีไรขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะ"หญิงสาวพอรู้ก็รีบเดินออกห่างจากชายหนุ่มไปหาแก้วทันที ปล่อยให้ชายหนุ่มมองอยู่อย่างนั้น
 
"แก้ววันนี้ไปทำรายที่ห้องเรานะ"หญิงสาวเอ่ยปากชวนเพื่อนสนิท
 
"ได้สิห้องแกกับห้องชั้นก็อยู่ข้าวๆกันนิ"สาวร่างบางเอ่ยปากพูด
 
"ได้ๆไปเรียนกัน"หญิงสาวบอกกับแก้วแล้วเดินไปที่คณะ แก้วก็เช่นกัน
 
ด้านของป๊อป
 
"ทำไมรู้สึกเหมือนมีคนตามตลอดเลยวะ"ชายหนุ่มพูดเบาๆ 
 
"เฮ้ย!"ชายร่างสูงตะโกนดังพร้อมกับแตะไหล่ชายหนุ่ม
 
"กูรู้สึกเหมือนมีคนแอบมองกูอยู่อะ"ชายหนุ่มกระซิบชายร่างสูง
 
"งั้นระวังตัวเอาไว้"ชายร่างสูงพูดจบก็เดินไปเรียน ส่วนชายหนุ่มก็หันไปมองตรงพุ่มไม้แต่ไม่เห็นสายตาที่แอบมองเขาเพราะคนที่อยู่ในพุ่มไม้หลบได้ทัน
 
"เฮ้ย มองไรวะเข้าเรียนได้แล้วเดี๋ยวสาย"ชายร่างสูงตะโกนเรียกชายหนุ่ม
 
"เออๆรอเดี๋ยว"ชายหนุ่มหันไปมองพุ่มไม้อีกครั้งแล้ววิ่งไปที่คณะ
 
"วันนี้แกต้องตาย"ชายปริศนาทั้งสองคนพูดแล้วเดินออกจากมหาลัย
 
ณ คณะบริหารธุรกิจ
 
ขณะที่อาจารย์กำลังสอนอยู่ชายร่างสูงได้ปากระดาษไปที่หัวชายหนุ่ม
 
"ไรวะ"ชายหนุ่มหันไปมองด้านหลังแล้วหยิบกระดาษขึ้นมาดู"เป็นไรวะเห็นดูวิตกกังวลตั้งแต่หน้าร้านค้าแล้ว"พอชายหนุ่มเห็นก็หันไปมองชายร่างสูงแล้วเขียนต่อพร้อมกับส่งให้ชายร่างสูงโดนวิธีปาเช่นกัน
 
"จะเขียนว่าไรวะ"ชายร่างสูงพูดเบาๆแล้วเปิดอ่าน"เดี๋ยวเล่าให้ฟังหลังเลิกเรียน"ชายร่างสูงค่อยๆเงยหน้ามองชายหนุ่มแล้วเก็บกระดาษพร้อมกับเรียนต่อ
 
หลังเลิกเรียน
 
"ไอ้ป๊อปเล่ามาเป็นไร"ชายร่างสูงพอเห็นอาจารย์ออกไปก็รีบวิ่งมาหาชายหนุ่มทันที
 
"มีคนแอบมองกูตอมีคนแอบมองกูตอนเช้า"ชายหนุ่มพูด
 
"ใครวะ"ชายร่างสูงถาม
 
"ไม่รู้ไปก่อนนะวันนี้วันรับตำแหน่งว่ะ"ชายหนุ่มบอก
 
"เออๆเดี๋ยวตามไป"ชายร่างสูงพูด แล้วชายหนุ่มก็รีบเดินไปขึ้นรถพร้อมกับขับรถกลับบ้านแต่ระหว่างทางได้เจอหญิงสาวเข้าเลยหันไปมองแล้วยิ้มให้แต่หญิงสาวทำเป็นไม่เห็น ชายหนุ่มเลยขับรถต่อด้วยสีหน้าเศร้าๆ
 
ณ บ้านจิระคุณ
 
"ป๊อปวันนี้วันดีของแกนะ"ชายชราบอกลูกชาย
 
"ครับผมขอไปอาบน้ำก่อนนะ"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินขึ้นห้องตัวเอง
 
"ตอนเช้ามันยังดีๆอยู่นี่หว่า"ชายชราพูดขึ้นแล้วเตรียมงานต่อ
 
ณ ห้องนอนชายหนุ่ม
 
"ทำไมเธอเกลียดชั้นนักรึไง"ชายหนุ่มโยนกระเป๋าไปที่เตียงแล้วนั่งร้องให้ ตอนนี้เขานึกถึงแต่หญิงสาวเพียงคนเดียวและไม่คิดถึงใครอีกเลย
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
 
"ใครครับ"ชายหนุ่มตะโกนถาม
 
"นมเองค่ะคุณหนู"เสียงแม่นมของชายหนุ่มนั่นเอง
 
"นมหรอ ผมไม่ได้ล็อคประตู"ชายหนุ่มตะโกนออกไป
 
"คะ"แม่นมของชายหนุ่มเปิดปรตูเข้ามาเห็นชายหนุ่มยังไม่ได้อาบน้ำเลยตกใจ
 
"มองไรครับ"ชายหนุ่มเงยหน้าถาม
 
"ทำไมยังไม่อาบน้ำคะ เดี๋ยวคุณท่านก็โกรธหรอก"แม่่นมพูดด้วยอาการตกใจ
 
"ครับงั้นผมอาบน้ำก่อนนะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินไปอาบน้ำ
 
"เร็วๆนะคะคุณหนูนมลงไปรอข้างล่างนะ"แม่นมพูดจบก็เดินไปเตรียมกับข้าวเพื่อให้แขกที่มาทานอาหารได้ทานกัน 
 
ผ่านไป20นาที 
 
ชายหนุ่มเดินออกจากห้องน้ำแล้วค้นตู้เสื้อผ้ามองหาชุดสูตรของตัวเองที่จะต้องใส่ พอมองเห็นแล้วชายหนุ่มก็ใส่แล้วลงไปข้างล่างลูกน้องทุกคนมองชายหนุ่มด้วยสายตาเดียวเพราะไม่เคยเห็นชายหนุ่มแต่งตัวแบบนี้(จินตนาการภาพเองนะครับคือไรเตอร์หารูปลงไม่ได้)
 
"ไอ้ป๊อป!"ชายชราตกใจอย่างมากที่เห็นลูกชายแต่งตัวแบบนี้
 
"ทำไมครับพ่อผมแต่งตัวแบบนี้ผิดหรอ"ชายหนุ่มพูดแล้วมองตัวเอง
 
"ไม่ผิดแต่แปลกปกติแกแต่งตัวเรียบร้อยวันนี้คิดยังไงแต่ซะ...."ชายชราพูดแล้วเงียบไป
 
"ผมอยากแต่งตัวแบบนี้"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินไปที่งาน แต่ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะถูกยิงเพื่อล้างแค้น
 
ณ งานเลี้ยง(บนเวที)18.00
 
"ทุกคนครับ"เสียงชายชราดังขึ้น พวกทุกคนที่อยู่ในงานก็หันไปมองอย่างยินดี
 
"นี่ไงๆลูกชายของคุณเอกสิทย์"เสียงซุบซิบของพวกผู้หญิงดังขึ้น
 
"หล่ออะแก"เสียงผู้หญิงอีกคนก็กระซิบกลับ
 
"มีไรอยากพูดแกพูดเลย"ชายชรากระซิบลูกชาย
 
"ผมจะไม่พูดอะไรมากนะครับ"ชายหนุ่มเดินไปกลางเวทีแล้วพูดกับไมค์
 
"หล่อๆกรี๊ดๆ"เสียงหญิงสาวจากข้างล่างเวทีกรี๊ดขึ้น
 
"เงียบๆหน่อยครับ"ลุกน้องของชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวทั้งหลาย
 
"ผมจะทำให้แก๊งของเราเจริญขึ้นและผมจะทำให้แก๊งอื่นไม่กล้ามายุ่งวุ่นวายกับแก๊งเราด้วยความกล้าหาญของผมเอง"ชายหนุ่มพูดอยู่ได้มีเลเซอร์สีแดงเล็งมาที่ชายหนุ่ม
 
ณ หน้าบ้านชายหนุ่ม18.30
 
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังพูดอยู่นั้นเพื่อนสนิทชายหนุ่มก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านพอดี และเขาได้มองเห็นชายสองคนกำลังปีนกำแพงแล้วถือปืนเล็งไปที่ชายหนุ่ม
 
"เฮ้ย!"ชายร่างสูงตะโกนขึ้นแล้วรีบหยิบปืนจากด้านหลังยิงไปที่ขาของผู้ชายสองคนนั้น
 
"โอ๊ย/อ๊าก"ชายสองคนร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วตกเข้าไปในบ้านของชายหนุ่ม
 
"นั่นใคร/ใครวะ"ลูกน้องหลายคนต่างสงสัย
 
"จับมันไว้"ชายร่างสูงวิ่งเข้าบ้านแล้วตะโกน พวกลูกน้องชายหนุ่มเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็รีบล็อคตัวชายแปลกหน้าสองคนนี้ไว้
"จะทำไร/จับไมวะ"ชายทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
 
"มึงจะยิงเพื่อนกูหรอ"ชายร่างสูงพูดแล้วเดินไปต่อยปากชายแปลกหน้้าทั้งสองคน
 
"โอ๊ย!"ชายแปลกหน้าทั้งสองคนร้องด้วยความเจ็บ
 
"ใครสั่งมึงมา"ชายร่างสูงตะคอก
 
"ไม่มี"ชายคนนึงตอบ
 
"กูไม่เชื่อ"ชายร่างสูงพูดแล้วต่อยปาก
 
"บอกแล้วๆมีคนจ้างมา"ชายคนที่สองพูดแทรกขึ้น
 
"ใครวะ"ชายร่างสูงหันไปมอง
 
"คุณ วรกร ศิริสรณ์ ครับ"ชายคนที่สองบอก
 
"เอามันไปให้ตำรวจ"ชายร่างสูงบอก
 
"ครับๆ"ลูกน้องทั้งสองคนพูดแล้วพาคนแปลกหน้าไปให้ตำรวจ
 
"ไอ้ป๊อปต่อเลยๆ"ชายร่างสูงตะโกน ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วพูดต่อ
 
"ขอโทษครับทุกคน ผมจะไม่ให้มีเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นอีก"ชายหนุ่มโค้มตัวลงขอโทษทุกคนที่มาร่วมงาน
 
"เริ่มเลย"ชายชราบอก
 
"ผมจะเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสัญญาครับ ผมจะไม่ให้ใครมารุกรานแก๊งเราได้"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง หลังจากนั้นงานก็เลิกแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเองอย่างชื่นใจ วันนี้เป็นวันแรกที่พ่อของชายหนุ่มยอมรับในตัวลูกชายของเขา ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะเดินเข้าบ้าน
 
"เดี๋ยวก่อนเจ้าป๊อป"ชายชราจับไหล่ลูกชาย
 
"มีไรครับพ่อ"ชายหนุ่มหันกลับไปถาม
 
"วันนี้ทำได้ดีมากเลยนะลูกพ่อ"ชายชราบอกแล้วเดินไปที่ห้องทำงาน
 
"ผมอยากได้ยินคำนี้มานานแล้วครับ"ชายหนุ่มคิดในใจแล้วเดินขึ้นห้องอาบน้ำ
 
ณ ห้องนอนชายหนุ่ม
 
ชายหนุ่มเดินออกจากห้องน้ำด้วยความชื่นใจเป็นอย่างมากแล้วใส่ชุดนอน
 
"ชั้นอยากให้เธอมาอยู่ตรงนี้ด้วยจัง......ฟาง"ชายหนุ่มพูดชื่อหญิงสาวครั้งสุดท้ายแล้วเผลอหลับไปบนเตียงที่แสนจะนุ่ม
 

 
เดี๋ยวมาอัพครับทุกคน
 
เม้นๆกันหน่อยนะ
 
จะได้มีกำลังใจในการแต่ง