มาเฟียก็มีหัวใจ

ณ กลางดึกคืนหนึ่ง(ในบ้านชายหนุ่ม)

     "ไอ้หน้ากบไม่อยู่ทางโล่ง" เฟย์มองต้นทางแล้วค่อยๆลงจากบันไดเพื่อไปหาของกินในห้องครัว "อิอิ ไอ้หน้ากบคงหลับแล้วมั้ง ของกินในตู้เย็นนี่ก็เสร็จเฟย์สุดสวยคนนี้ล่ะ" เฟย์เปิดตู้เย็นค้นหาของกิน ก่อนจะหยิบมา4-5ชิ้น แล้วเดินขึ้นห้องนอนไปอย่างง่ายดาย

รุ่งเช้าแม่บ้านได้มาแจ้งเขื่อนว่า "คุณผู้จัดการคะๆ" แม่บ้านรีบวิ่งตรงไปหาเขื่อนด้วยความรีบร้อน "มีอะไรครับคุณแม่บ้าน" เขื่อนถาม "ของกินในตู้เย็นหายไป4-5ชิ้นค่ะ ทั้งช็อคโกแลตจากเมืองนอกของคุณหนู น้ำโค้ก สปาเก็ตตี้ในตู้กับข้าวที่เตรียมไว้ให้คุณหนูในวันนี้ก็หายค่ะ" แม่บ้านเล่าเรื่องจนหมด "ห๊ะ แล้วมันจะหายไปได้ไง เก็บไว้ดีหรือเปล่าคุณแม่บ้าน" เขื่อนถาม "ดีค่ะ เก็บดี ของกินของคุณหนูเก็บดีค่ะ ปกติไม่เคยหายเลยนะคะ" แม่บ้านบอก

"งั้นทำอย่างอื่นก็ได้ครับ คุณหนูคงเข้าใจ" เขื่อนสั่งแม่บ้านก่อนจะเดินสำรวจรอบๆบ้านว่ามีวี่แววขโมยหรือตีนแมวแอบย่องมาขโมยของในตอนกลางคืนรึเปล่า

"ก็ไม่เห็นจะมีรอยเท้าหรืออะไรเลยนิ" เขื่อนยืนคิด ก่อนจะเดินไปเช็คกล้องวงจรปิด

"ไม่เห็นมีเลย" เขื่อนเช็คกล้องวงจรปิดไปเรื่อยๆ "ก็ไม่มีอะไรวะ แล้วของกินจะหายไปไหน" เขือนคิดก่อนจะเดินออกจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิด

จนกระทั่งมาเจอเฟย์นั่งกินขนมอยู่กลางห้องโถงใหญ่ "หรือจะเป็นยัยนี่" เขื่อนคิดในใจก่อนจะมองช็อคโกแลตที่เฟย์กิน "อะไรไอ้กบ" เฟย์หันไปมองเขื่อน "ไปเอาช็อคโกแลตนี่มาจากไหน" เขื่อนถามพร้อมทำท่าทางจับผิด "ซื้อมาจากร้านค้า มีไรป่ะ???" เฟย์บอกพร้อมทำท่าทางปกติ "แต่นี่มันเหมือนช็อคโกแลตจากเมืองนอกของคุณหนูในตู้เย็นเลยนะ" เขื่อนพุด "บ้า! ช็อคโกแลตที่ไหนเค้าก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ" เฟย์ทำท่าทางอารมณ์เสียใส่เขื่อนก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องนอน "ยัยนี่แน่ๆ" เขื่อนพูดเบาๆ

พอเฟย์ถึงห้องนอนก็รีบปิดประตูพร้อมล็อคกลอน "เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ยัยเฟย์" เฟย์พิงประตู "ดีที่ตีหน้าเก่ง" เฟย์ยิ้มพร้อมทั้งหยิบช็อคโกแลตมากิน "ถ้าโดนจับได้ล่ะ" เฟย์พูดกับตัวเอง "คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แค่ของกินเอง" เฟย์บอกตัวเองพร้อมทั้งพยักหน้า

ด้านของโทโมะ-แก้ว

"เตง" ร่างสูงกอดร่างบางพร้อมทั้งท่าทางออดอ้อน "ว่าไรๆ" ร่างบางทำเสียงห้าวใส่ "ขอไรหน่อยสิ" ร่างสูงกระซิบข้างหูร่างบาง "ขอไร" ร่างบางมอง "ขอซั่มได้มั้ยอ่ะที่รัก" ร่างสูงพูดอย่างไม่อายปากในห้องนอน "ไม่!" ร่างบางผลักร่างสูง "โอ๊ย!" ร่างสูงล้มลง "ยังไม่อยากมี จนกว่าจะแน่ใจ ว่านายจริงจัง" ร่างบางบอกร่างสูง "ก็ได้" ร่างสูงทำท่าทางงอนๆแล้วนอนที่เตียง

"อย่างอนสิ เดี๋ยวโทรหาฟางก่อนนะ" ร่างบางบอกร่างสูง "จะนัดกันไปทำอะไรล่ะ" ร่างสูงทำเสียงเย็นชา "คุยเล่นอ่ะนาน หมู่นี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลย" ร่างบางตอบ "เหอะ! หวังว่าลับหลังคงไม่นัดไปซั่มกันหรอกนะ" ร่างสูงพูดด้วยทำนองหาเรื่อง ร่างบางที่กำลังหาเบอร์หญิงสาวก็เหลือบตามองก่อนจะพูดขึ้นว่า "บอกกี่รอบแล้วๆ ว่าฟางเป็นแค่เพื่อน ทำไมเพื่อนกับเพื่อนโทรคุยกันไม่ได้รึไง" ร่างบางขึ้นเสียง "ก็ถ้าไม่หอมแก้มให้ดูวันนั้นก็จะเชื่อ" ร่างสูงเริ่มขึ้นเสียงบ้าง "เหอะๆ" ร่างบางหัวเราะในลำคอก่อนจะก้มหน้าหาเบอร์หญิงสาวต่อ ส่วนชายหนุ่มก็ได้แต่นั่งตาเขียวใส่ร่างบาง

"ทำไมหาไม่เจอล่ะเนี่ย" ร่างบางเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย "เอามานี่ไม่ต้องโทรล่ะ" ร่างสูงแย่งโทรศัพท์จากมือร่างบาง "เฮ้ย! เอามานะ" ร่างบางพยายามแย่งคืนแต่ร่างสูงเอามือหลบ "เอามาจะโทรหาฟาง" ร่างบางย้ำไปเรื่อย จนร่างสูงขมวดคิ้ว "ไม่ต้องทง ไม่ต้องโทรมันละ" ร่างสุงปาโทรศัพท์ร่างบางทิ้ง ก่อนจะฉุดร่างบางลงเตียงพร้อมทั้งขึ้นคร่อม "เฮ้ย! ไอ้โมะอย่าทำนะเว้ย" รางบางพยายามขัดขืน "กับแฟนพุดแบบนี้นะ กับคนอื่นพูดดีจัง" ร่างสูงพุดด้วยความเจ้าเล่ห์พร้อมจูบลงไปที่ริมฝีปากแสนสวยของร่างบาง

เดี๋ยวมาอัพต่อนะคร้าบ