มาเฟียก็มีหัวใจ

     จะทำไงได้เรามันแค่ "มาเฟีย" ที่ต้องเดินตามเส้นทางที่พ่อกำหนดให้ ไม่อย่างนั้นเราคงได้ตัดพ่อตัดลูกกันจริงๆแน่ มาเฟียอย่างเราใครจะไปสน แค่หน้าตาอย่างเดียวคงใช้จีบเธอคนนั้นไม่ได้หรอก มันต้องใช้ใจ เรามันก็แค่คนอ่อนแอ หัวใจเราจะมีไว้ให้ใครล่ะ...เสียงความคิดของชายหนุ่มดังขึ้นมาอย่างทุกข์ทรมาณใจ เพราะไม่ว่ายังไงเค้าก็คงไม่มีวันได้เป็นแฟนกับเธอคนนั้นแน่...

ด้านของหญิงสาวที่กำลังคิดทบทวนคำขอเป็นแฟนของชายหนุ่มอยู่นั้นก็ถึงกับปวดหัวเหมือนกัน เพราะอีกใจเธอก็เกลียดมาเฟีย อีกใจเธอก็รักเขา เธอยังไม่แน่ใจว่าเธอจะเลือกอะไร ระหว่าง เดินตามทางของหัวใจหรือจมกับความแค้นอย่างนี้

"พี่ฟาง!"เฟย์เรียกหญิงสาวเพราะเห็นเหม่อลอย

"ว้าย!"หญิงสาวอุทานพร้อมกับสะดุ้ง

"ทำไมต้องสะดุ้งด้วย"เฟย์กอดอกและจ้องจับผิดหญิงสาว

"เปล่าหรอก"หญิงสาวพุดแล้วหันไปมองท้องฟ้าที่มีเมฆสีขาวปกคลุมพร้อมกับสายรุ้งที่ทอดสะพานกลางเมฆหมอกมันเหมือนกับสะพานรักในความฝันของหญิงสาวว่าทุกครั้งที่สายรุ้งทอดสะพาน หญิงสาวสาวมักจะคิดว่าต้องมีชายหนุ่มรูปงามจะยืนบนสายรุ้งแล้วข้ามฝั่งมาหาตน แต่มันก็เป็นได้แค่ความฝันของเด็กผู้หญิงที่ไม่มีวันเป็นจริง

"อ่าๆงั้นเฟย์ไปเที่ยวกับเพื่อนก่อนนะ"เฟย์บอกหญิงสาวแล้วเดินออกจากห้อง

"อย่ากลับดึกนักล่ะ"หญิงสาวบอกกับเฟย์แล้วนอนคิดต่อ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นต่อเนื่องกัน 

"ค่าาาาาา"หญิงสาวตอบรับแล้วเดินไปเปิดประตู 

"ฟางบอกซะทีเถอะ ตกลงมั้ย ป๊อปทรมาณนะที่รอคำตอบฟาง"ชายหนุ่มนั่นเองที่มาหาหญิงสาวเพราะต้องการฟังคำตอบ

"บอกว่ายังให้ไม่ได้ ไม่ได้ไง! นี่มันหอพักหญิงยามให้นายขึ้นมาได้ไง!"หญิงสาวขึ้นเสียงกับชายหนุ่ม

"ปืนนี่ไง...แค่ขู่มันก็ให้ขึ้นล่ะ"ชายหนุ่มพูดแล้วโชว์ปืนให้หญิงสาวดู หญิงสาวถึงกับค้างไปชั่วขณะ

"นายนี่มันเลวจริงๆ ถ้าไม่มีปัญญาขอเข้าขึ้นมาได้ก็ไม่ต้องมา"หญิงสาวปิดประตู แต่ชายหนุ่มเอามือดันประตูเอาไว้ 

"เธอต้องตอบมาตอนนี้"ชายหนุ่มมองหญิงสาว

"บอกว่าไม่ก็ไม่"หญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิม

"ฉันให้เวลาเธอแค่พรุ่งนี้อีกวันเดียว ไม่งั้นน้องเธอได้เป็นเมียฉันแน่"ชายหนุ่มทิ้งคำขู่เอาไว้ให้หญิงสาวฟังแล้วเดินกลับ

"ทำไมนายต้องทำกับฉันแบบนี้"หญิงสาวทรุดลงกับพื้นทันทีที่ชายหนุ่มไป

อัพให้แล้วนะคร้าบ^^ 

จะทยอยอัพให้นะคร้าบลีดเดอร์ทุกคน