มาเฟียก็มีหัวใจ

โทโมะเมื่อเห็นเพื่อนโดนตบเลยเข้ามาดูว่าโดนตบเรื่องอะไร
 
"ไปกันได้ยัง"ชายหนุ่มถามโทโมะที่เดินเข้ามาหาตัวเอง
 
"ไปดิ"โทโมะตอบแล้วเดินไปที่รถ ชายหนุ่มเดินไปขึ้นรถของตัวเองแล้วขับตามเพื่อนไป
 
ณ สนามยิงปืน
 
"ไอ้โมะกลับเหอะ กุกลัวปืน"ชายหนุ่มบอกเพื่อนแล้วเดินไปที่รถ
 
"เฮ้ย มานี่"เพื่อนชายหนุ่มได้จับแขนชายหนุ่มไว้
 
"อะไรจะกลับแล้ว"ชายหนุ่มตะคอกใส่เพื่อน
 
"มานี่ แกต้องฝึก"เพื่อนชายหนุ่มทำเสียงเข้ม
 
"ไม่อยากฝึกแล้ววะ"ชายหนุ่มทำเสียงอ่อน
 
"แล้วจะเป็นมาเฟียที่เข้มแข็งได้ไง แกก็ต้องใจอ่อนอย่างนี้ต่อไป"โทโมะพูดจบก็พาชายหนุ่มเข้าไปในสนามยิงปืน
 
 
ปัง ปัง ปัง พอเข้าไปเสียงยิงปืนก็ดังขึ้น
 
 
"อ๊ากกกก"ชายหนุ่มร้องลั่นด้วยความตกใจ
 
"กลัวอะไรวะ"โทโมะตบหลังชายหนุ่ม
 
"กูตกใจ กลับเถอะ"ชายหนุ่มบอกเพื่อน
 
"ต้องฝึกยิงปืนก่อน"โทโมะลากหนุ่มไปที่ช่องยิงปืน
 
"อยากจะเป็นลม"ชายหนุ่มเสียงสั่น
 
"ลองยิงดู อะปืน"โทโมะยื่นปืนให้ชายหนุ่ม
 
"จะดีหรอ"ชายหนุ่มเหงื่อตกไปทั้งตัวและรับปืนจากโทโมะด้วยมือที่สั่น
 
"อย่าสั่นดิวะมือน่ะ"โทโมะตบบ่าชายหนุ่ม
 
"มันห้ามไม่ได้นี่หว่า"ชายหนุ่มตอบด้วยเสียงที่กลัวๆ
 
"ใส่ซะ แว่นด้วย"โทโมะยื่นหูฟังให้และก็แว่นตา
 
"เออ"ชายหนุ่มรับแล้วก็ใส่ให้เรียบร้อย
 
"ฟังนะ เล็งไปที่เป้าหมายดีๆอย่าไปคิดเรื่องอื่น"โทโมะชี้เป้าหมายให้ดูและพูดให้ฟังช้าๆ
 
"เออ"ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างหนักและเริ่มยิงปืนทันที 
 
 
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงยิงปืนที่ชายหนุ่มยิงไปที่เป้าดัง6ครั้งด้วยกัน
 
"เดี๋ยวบอกให้คนคุมไปเอามาให้ดุยิงเข้ามั้ย"โทโมะพูดจบก็เดินไปบอกผู้คุม พอผู้คุมเดินไปเอาเป้ายิงมาให้ดูชายหนุ่มถึงกับอึ้ง
 
"เฮ้ยยิงเข้าหมดเลย"ชายหนุ่มพูดด้วยความดีใจ
 
"ดีใจด้วยๆ แต่มันไม่เข้าหัว กับหัวใจเลยวะ"โทโมะบอกกับชายหนุ่ม
 
"วันนี้พอก่อนเถอะหัวใจมันเต้นรัวเลย"ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินไปที่รถของตัวเองแล้วขับรถกลับบ้าน
 
"อ่อนจริงๆวะ"โทโมะพูดกับตัวเองแล้วขับรถกลับบ้านเช่นกัน
 
ด้านของฟาง
 
"ชั้นจะเป็นไรมั้ยเนี่ย ดันไปตบหน้าพวกมาเฟีย"ฟางบ่นและนั่งโต๊ะหินอ่อนในมหาลัย
 
"บ่นไรยัยฟาง"แก้วเดินเข้าไปถามหญิงสาว
 
"ไม่ได้เป็นไร"หญิงสาวตอบกลับ
 
"ทำอย่างกับไปหาเรื่องพวกมาเฟียอย่างนั้นแหละ"แก้วพูดพร้อมกับกินน้ำไปด้วย
 
"หยุดพูดเลยแก้ว"ฟางตะคอกแก้วพร้อมกับทุบโต๊ะ
 
"ไม่เห็นต้องขึ้นเลยแค่ลองเดาดู"แก้วบอกกับฟาง
 
"หรอ งั้นขอโทษทีแก้วไม่ได้ตั้งใจ"ฟางมองหน้าแก้ว
 
"ได้รู้ว่ากำลังขึ้นเลยไม่โกรธ"แก้วพูดพร้อมกับแตะบ่าฟาง
 
"อืม พอนึกถึงมาเฟียก็แค้นไม่หาย"หญิงสาวพูดด้วยความโมโห
 
"อย่าไปคิดเลยเรื่องเก่านะ"แก้วปลอบใจหญิงสาว
 
"พ่อขอเธอไม่ได้ถูกมาเฟียฆ่าเธอไม่เข้าใจหรอกแก้ว"หญิงสาวพูดจบก็เดินหนีแก้วไป
 
"ใครว่าชั้นจะไม่เข้าใจ ชั้นโดนพ่อทิ้งมันไม่แย่กว่าเธอหรอฟาง"แก้วพูดหลังจากที่ฟางเดินหนีไปน้ำตาของแก้วเริ่มไหลลงบนแก้วที่น่ารักของเธอ
 
เดี๋ยวอัพต่อให้ครับ