มาเฟียก็มีหัวใจ

ตอนเช้าที่อากาศสดใสในวันหยุดร่างบางเดินออกจากบ้านมายืดเส้นยืดสายพร้อมกับสายลมที่พัดมาเบาๆ จากนั้นร่างบางก็เดินไปสุดกลิ่นดอกไม้ที่อยู่หลังบ้าน พร้อมกับพูดว่า ฉันอยากเป็นดอกไม้แบบแกจังคงจะมีความสุขมากเลยนะ เพราะไม่มีเรื่องให้กวนใจ แกคงมีความรักสินะถึงได้ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้านแบบนี้น่ะ ร่างบางหยิบสายยางมารดน้ำต้นไม้แล้วเดินเข้าบ้าน พร้อมกับนั่งกอดเข่า ภายในวันเสาร์ร่างบางจะเศร้าเป็นพิเศษ 

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน ตรงกับวันหยุด

ร่างบางเตรียมทำของขวัญเซอร์ไพรแฟน พอทำเสร็จก็ไปบริษัทของแฟนร่างบาง

"เอ่อ...คุณภัทรดนัยอยู่มั้ยคะ"ร่างบางถามเลขาที่ทำงานอยู่หน้าห้องของแฟนหนุ่ม

"ออกไปกินข้าวกับผู้หญิงคนนึงอ่ะคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร"เลขาบอกกับร่างบาง

"แล้วตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหนอะคะ"ร่างบางถามต่อ 

"อยู่ที่ร้านอาหารข้างล่างนี่เองคะ"เลขาบอกกับร่างบาง

"ขอบคุณมากคะ"ร่างบางกล่าวแล้วเดินไปที่ร้านอาหารตามที่เลขาบอก

พอถึงร้านอาหารร่างบางก็เห็นแฟนหนุ่มกำลังจุมพิศมือหญิงปริศนาอยู่ เลยเดินไปถาม

"นี่ใครคะพี่เขื่อน"ร่างบางพูดพร้อมกับกระชากหญิงปริศนาตกจากเก้าอี้ "กรี๊ด!"หญิงปริศนาร้องลั่น "จิน!" แฟนหนุ่มผลักแก้วพร้อมกับรีบพยุงหญิงปริศนาขึ้นมาทันที "พี่เขื่อนทำไมทำกับแก้วแบบนี้" ร่างบางพูดทั้งน้ำตา ส่วนแฟนหนุ่มได้แต่กอดหญิงปริศนาไว้แน่น 

"พี่ไม่ได้รักแก้วแล้ว!" แฟนหนุ่มของร่างบางตะคอกใส่ร่างบาง "ม...ไม่จริง"ร่างบางมองหญิงปริศนาอย่างโกรธแค้น พร้อมกับดึงหญิงปริศนามาตบหน้าอย่างแรง เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ "โอ๊ย!"หญิงปริศนาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แฟนหนุ่มเมื่อเห็นแบบนั้นก็ผลักร่างบางพร้อมกับตบหน้าร่างบาง "โอ๊ย!"ร่างบางร้องออกมา

"อย่าทำนิสัยอันธพาลแบบนี้นะ"แฟนหนุ่มชี้หน้าร่างบาง พร้อมกับประคองหญิงปริศนาเดินออกจากร้าน ระหว่างเดินออกจากร้านหญิงปริศนายิ้มเยาะเย้ยร่างบาง "หน็อย" ร่างบางกำหมัดไว้แน่นเพราะความแค้นมีอยู่เต็มหัวใจ 

หลังจากนั้นร่างบางก็ไม่เคยมีความสุขเลยเมื่อถึงวันหยุด บางครั้งร้องให้ออกมาแบบไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำ....

ไรเตอร์อัพแล้วนะ 

อ่านด้วยนะคร้าบ ลีดเดอร์ทุกคน 

ตอนหน้า โทโมะ-แก้ว จะเปิดใจคุยกันมากขึ้น

ยังไงๆก็ติดตามด้วยนะคร้าบ