ถ้าหากฉันรักนาย จะผิดไหม
9.3
เขียนโดย KAEM_K
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.00 น.
22 ตอน
45 วิจารณ์
31.83K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 14.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) เลี้ยงไอติม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ กริ๊ง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~(ออดเลิกเรียน)
''ฟ้ากลับบ้านกันเถอะ'' โซ่เดินเข้ามาหาฉัน
''.......'' ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วจะเดินหนี แต่นายโซ่เดินมาดักหน้า
''ฟ้า คือเรื่องเมื่อเช้าอ่ะ โซ่ขอโทษนะ โซ่ผิดไปแล้ว'' นายโซ่เอาหน้ามาถูๆไถๆหัวไหล่ฉัน
''อือๆ ฉันไม่ได้โกรธอะไรนายมากมายหรอก แต่ช่วยเอาหน้าออกไปก่อนได้ไหม ฉันอายคนอื่นเขาอ่ะ'' ฉันพูดไปเขินไปเพราะคนทั้งห้องมามุงดูการกระทำของโซ่
''งั้น ไปกินไอศกรีมกันนะ นะ นะ'' โซ่ทำหน้าตาอ้อนวอนใส่ฉัน
''ก็ได้'' ฉันตอบไปทำให้โซ่ฉีกยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่(เวอร์)
''ไปกัน'' โซ่จูงทือฉันออกจากห้องไปที่รถ
ร้านไอศกรีม~
''พี่คะ เอา ช็อกโกแลต ซันเดย์ ที่นึงค่ะ'' ฉันส่งเมนูให้พนักงาน
''ผมเอา Banana Split ครับ'' นายโซ่ส่งเมนูให้พนักงานแล้วหันหน้ามาทางฉัน
''วันนี้เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง'' โซ่พูด
''ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจ่ายเอง'' ฉันโบกมือ
''ไม่ ฉันเป็นคนทำให้เธอโกรธ เดี๋ยวฉันจ่ายเอง'' โซ่พูดอย่างจริงจัง
''อืม....ก็ได้'' ฉันพยักหน้าเบาๆ
~~~~~~~~~~~~~~
หลังจากที่เรากินไอศกรีมกันเสร็จแล้ว โซ่ก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน
''ขอบใจนะโซ่ ที่เลี้ยงฉัน'' ฉันยิ้ม
''ไม่เป็นไร''
''ฉันเข้าบ้านก่อนนะ บาย'' ฉันโบกมือลาโซ่
''อืม บาย'' โซ่พูดแล้วก็ถอยรถเข้าบ้านไป
ฟ้า~
''กลับมาแล้วเหรอฟ้า'' แม่ที่ออกมาจากห้องครัว ที่ในมือถือข้าวผัดที่หอมฟุ้งมา หันหน้ามาถามฉัน
''ค่ะ''
''ทำไมกลับซะมืดค่ำ'' คุณแม่วางจานข้าวผัดลงบนโต๊ะ
''พอดีโซ่เขาพาไปเลี้ยงไอศกรีมอ่ะค่ะ'' ฉันพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป
ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
''วันนี้เหมื่อยจังเลย'' ฉันบ่นกับตัวเอง
''ความจริงนายโซ่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย'' ฉันเดินไปหยิบไดอารี่เล่มโปรดมาวางบนโต๊ะแล้วลงมือเขียนสิ่งที่ทำวันนี้
ฉันปิดไดอารี่ แล้วเดินออกไปกินข้าว
ก่อนนอน~
ฉันเตรียมจะกระโดดขึ้นเตียงนอน แต่ เสียงโทรศัพท์ดันดังขึ้นซะก่อน ทำให้ฉันเบรกไม่อยู่ ล้มหน้าทิ่มเตียง ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปรับโทรศัพท์
''หืม เบอร์นายโซ่นี่'' ฉันกดรับ
''ฮัลโหล'' ฉันหันไปมองนายโซ่ผ่านหน้าต่าง
''555'' นายโซ่ยืนหัวเราะ
''นายหัวเราะทำไม''
''ฉันเห็นเธอล้มหัวทิ่มเตียงเลยอ่ะ'' นายโซ่พูดไปขำไป
''นายบ้า ถ้าโทรมาเพราะเรื่องนี้ ก็แค่นี้นะ'' ฉันเตรียมจะกดวางสายแต่ก็ได้ยินนายโซ่ตะโกนใส่โทรศัพท์
''เดี๋ยว''
''อะไร''
''เธอช่วยเปิดหน้าตางมาคุยกับฉันหน่อยได้ม่''ะ
''ก็ได้'' ฉันวางสายแล้วเดินไปเปิดหน้าต่าง
''มีอะไร รีบๆพูดมาเลย ฉันง่วงนอนแล้ว'' ฉันยืนหาวฟอกใหญ่
''คือ...ฝันดีนะ'' นายโซ่ทำท่าเขิน
''ห่ะ แค่นี้''
''อืม'' นายโซ่พยักหน้า
''งั้นก็ฝันดีเช่นกัน ล่ะกัน'' ฉันปิดหน้าต่างแล้วเดินขึ้นเตียงนอนไป
.........................................
ไรเตอร์มาอัพแล้วนะ อย่าลืมมาอ่านกันเยอะๆล่ะ
ติดตามด้วยนะจร๊ะ
''ฟ้ากลับบ้านกันเถอะ'' โซ่เดินเข้ามาหาฉัน
''.......'' ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วจะเดินหนี แต่นายโซ่เดินมาดักหน้า
''ฟ้า คือเรื่องเมื่อเช้าอ่ะ โซ่ขอโทษนะ โซ่ผิดไปแล้ว'' นายโซ่เอาหน้ามาถูๆไถๆหัวไหล่ฉัน
''อือๆ ฉันไม่ได้โกรธอะไรนายมากมายหรอก แต่ช่วยเอาหน้าออกไปก่อนได้ไหม ฉันอายคนอื่นเขาอ่ะ'' ฉันพูดไปเขินไปเพราะคนทั้งห้องมามุงดูการกระทำของโซ่
''งั้น ไปกินไอศกรีมกันนะ นะ นะ'' โซ่ทำหน้าตาอ้อนวอนใส่ฉัน
''ก็ได้'' ฉันตอบไปทำให้โซ่ฉีกยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่(เวอร์)
''ไปกัน'' โซ่จูงทือฉันออกจากห้องไปที่รถ
ร้านไอศกรีม~
''พี่คะ เอา ช็อกโกแลต ซันเดย์ ที่นึงค่ะ'' ฉันส่งเมนูให้พนักงาน
''ผมเอา Banana Split ครับ'' นายโซ่ส่งเมนูให้พนักงานแล้วหันหน้ามาทางฉัน
''วันนี้เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง'' โซ่พูด
''ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจ่ายเอง'' ฉันโบกมือ
''ไม่ ฉันเป็นคนทำให้เธอโกรธ เดี๋ยวฉันจ่ายเอง'' โซ่พูดอย่างจริงจัง
''อืม....ก็ได้'' ฉันพยักหน้าเบาๆ
~~~~~~~~~~~~~~
หลังจากที่เรากินไอศกรีมกันเสร็จแล้ว โซ่ก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน
''ขอบใจนะโซ่ ที่เลี้ยงฉัน'' ฉันยิ้ม
''ไม่เป็นไร''
''ฉันเข้าบ้านก่อนนะ บาย'' ฉันโบกมือลาโซ่
''อืม บาย'' โซ่พูดแล้วก็ถอยรถเข้าบ้านไป
ฟ้า~
''กลับมาแล้วเหรอฟ้า'' แม่ที่ออกมาจากห้องครัว ที่ในมือถือข้าวผัดที่หอมฟุ้งมา หันหน้ามาถามฉัน
''ค่ะ''
''ทำไมกลับซะมืดค่ำ'' คุณแม่วางจานข้าวผัดลงบนโต๊ะ
''พอดีโซ่เขาพาไปเลี้ยงไอศกรีมอ่ะค่ะ'' ฉันพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป
ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
''วันนี้เหมื่อยจังเลย'' ฉันบ่นกับตัวเอง
''ความจริงนายโซ่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย'' ฉันเดินไปหยิบไดอารี่เล่มโปรดมาวางบนโต๊ะแล้วลงมือเขียนสิ่งที่ทำวันนี้
ฉันปิดไดอารี่ แล้วเดินออกไปกินข้าว
ก่อนนอน~
ฉันเตรียมจะกระโดดขึ้นเตียงนอน แต่ เสียงโทรศัพท์ดันดังขึ้นซะก่อน ทำให้ฉันเบรกไม่อยู่ ล้มหน้าทิ่มเตียง ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปรับโทรศัพท์
''หืม เบอร์นายโซ่นี่'' ฉันกดรับ
''ฮัลโหล'' ฉันหันไปมองนายโซ่ผ่านหน้าต่าง
''555'' นายโซ่ยืนหัวเราะ
''นายหัวเราะทำไม''
''ฉันเห็นเธอล้มหัวทิ่มเตียงเลยอ่ะ'' นายโซ่พูดไปขำไป
''นายบ้า ถ้าโทรมาเพราะเรื่องนี้ ก็แค่นี้นะ'' ฉันเตรียมจะกดวางสายแต่ก็ได้ยินนายโซ่ตะโกนใส่โทรศัพท์
''เดี๋ยว''
''อะไร''
''เธอช่วยเปิดหน้าตางมาคุยกับฉันหน่อยได้ม่''ะ
''ก็ได้'' ฉันวางสายแล้วเดินไปเปิดหน้าต่าง
''มีอะไร รีบๆพูดมาเลย ฉันง่วงนอนแล้ว'' ฉันยืนหาวฟอกใหญ่
''คือ...ฝันดีนะ'' นายโซ่ทำท่าเขิน
''ห่ะ แค่นี้''
''อืม'' นายโซ่พยักหน้า
''งั้นก็ฝันดีเช่นกัน ล่ะกัน'' ฉันปิดหน้าต่างแล้วเดินขึ้นเตียงนอนไป
.........................................
ไรเตอร์มาอัพแล้วนะ อย่าลืมมาอ่านกันเยอะๆล่ะ
ติดตามด้วยนะจร๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ