The opera concerto เำพลงรักในยามวิกาล

บทที่เก้า When I look at you (เมื่อไหร่ที่ฉันมองเธอ)  End.

 

วันนี้เป็นวันที่เธอและเขากลับจากลอนดอนสามวันสองคืนถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆสำหรับเมฆกับพลอย ตะวันกับหมอกมารับเมฆและพลอยทั้งสองถึงประตูขาออกแล้วแต่ไม่เห็นวี่แววของตะวันกับหมอกเลย

 

“พี่เมฆคะ? หมอกกับพี่ตะวันมาถึงแล้วเหรอค่ะ?”เธอถามอย่างสงสัย

 

“อืม...พี่ว่าน่าจะมาถึงแล้วนะ”

 

“พี่เมฆ! พี่พลอย!”ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนนนั้นก็คือหมอกนั่นเองที่วิ่งมากับตะวันอย่างกระหืดกระหอบ

 

“โอ๊ย! ยัยหมอกแรงเยอะจริงน้องคนนี้”หมอกที่ทำท่าที่จะวิ่งไปหาเมฆและเมฆอ้าแขนรับ เธอก็วิ่งชิ่งไปหาพลอยเสีย

 

“หะ! เจ็บท้องเหรอ? หรือว่า...”หมอกที่ทำหน้าสงสัยส่งสายตาไปหาเมฆทันที

 

“เฮ้ย! ยัง...”

 

“ยังอะไร?”

 

“ยังไม่ได้ตรวจ”เมฆที่พูดมาอย่างนั้นทำเอาพลอยตีแขนดัง เพียะ ตะวันตาโต ส่วนหมอกอึ้งตาแตก

 

“ไอ้เมฆ! ฉันละนับถือแกว่ะ ฮ่าๆ”ตะวันที่หายอึ้งแล้วก็รีบชิ่งมาพูดเลย

 

“หมอก! ยัยหมอก”หมอกอ้าปากค้างไม่รู้ว่า ‘แอคติ้ง’ หรือจริงกันแน่

 

“หมอกคนเดิมไปไหนแล้วหล่ะ พี่ว่าเราต้องกรี๊ดนะ”ตะวันทำมือขึ้นๆลงๆหาหมอกที่กำลังอ้าปากค้างอยู่

 

“ฉันว่ายัยหมอกกำลัง กรี๊ด! ข้างใน”เมฆพูดอย่างขำๆ

 

 กรี๊ด!!!!!!! ฉันจะมีหลานแล้ว เฮ้ยยัยหมอกแกอย่างแอคติ้งเยอะเลย เมื่อยกราม หมอกพูดในใจกับตัวเอง

 

“ตื่นแล้วค่ะ แหะๆ นี่ถ้าไม่ใช้สนามบินนะ หมอกจะกรี๊ดไปแล้ว”หมอกที่สั่งให้ตัวเองกลับมาสู่ปกติพูดอีกครั้งก่อนจะช่วยเข็นกระเป๋า งานถนัดของเธอ เธอชอบเข็นของพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นรถเข็นของซุปเปอร์ หรือที่เธอรอคือ รถเข็นเด็ก

 

“แอ๊คติ้งเยอะนะเรา”พลอยพุดก่อนช่วยน้องเข็นไปที่รถแต่ก็โดนเมฆกับตะวันชิ่งไปและบอกว่า เรื่องนี้งานถนัดของผู้ชาย

 

ความจริงตามประเพณีเจ้าสาวจะต้องไปอยู่บ้านเจ้าบ่าวเมฆเลยให้พลอยมาอยู่ที่บ้านเขา ความจริงก็เป็นบ้านเธอหน่ะแหละ เพราะเธอแต่งงานกับเมฆแล้ว ส่วนบ้านพลอยที่จริงเป็นบ้านของน้าเธอรอให้น้าเธอกลับมาจากต่างประเทศก่อน รถเลี้ยวมาที่บ้านเมฆและหอมที่เพิ่งกลับมาจากกองถ่ายก็มาเซอร์ไพส์ที่บ้าน

 

“เซอร์ไพส์ เฮียเมฆ ยัยพลอย ไม่ใช่สิ! พ่อเมฆ แม่พลอย เอาหลานฉันมาด้วยหรือเปล่าย่ะ!”หอมพูดอย่างติดตลก

 

“บ้าเหรอแกยัยหอม พูดอะไรเนียะ”

 

“อ่าว! ฉันละเซง!”

 

“ไม่ต้องเซงหรอกค่ะ พี่หอมเพราะพี่เมฆบอกว่า ยัง!”

 

“ยัยหมอกอย่าซ้ำเติมพี่ ฮือ”หอมเล่นบทบาทเจ้าน้ำตาเล่นๆใส่

 

 

“ยังไม่ได้ตรวจ ฮ่าๆๆ”หมอกกับตะวันพูดพร้อมกันและหันไปตลบมือพร้อมกัน

 

“เฮ้ย! จริงหรือว่ะ ไอ้เมฆ”หอมพูดและเขย่าตัวทั้งสองคน

 

“เอ่อจริง แต่ครั้งเดียวเองนะ”เมฆพูดและหลบฝ่ามือของภรรยาเขาได้ทันเอ่ยขึ้น

 

“ครั้งเดียวได้โชคละฉัน เฮ! ฉลองกัน”หอมที่พาสองคนที่กลับมาจากฮันนีมูนไปดูหลังบ้านเห็นเป็นปาร์ตี้เล็กๆในสวน มีอาหารมากมายและลูกโป่งสีสันจัดแต่ง พร้อมเขียนว่า M&P เมฆและพลอยเขียนตรงลูกโป่งพร้อมกับคำอวยพรของคนในบริษัทที่เขียนไว้ตรงไหนไม่รู้ตรงลูกโป่ง

 

“ฉันระดมคนทั้งบริษัทเลยนะ ฮ่าๆหอมผู้ยิ่งใหญ่”หอมพูดอย่างติดตลก

 

“ที่รักครับ ที่รักไม่ได้ทำคนเดียวนะครับ พี่ก็ทำนะครับ”ตะวันพูดจบก็ไปกอดคอหอมและหอมแก้มหนึ่งฟอด ทำเอาเมฆและพลอยงงเป็นไก่ตาแตกส่วนหมอกได้แต่กลั้นหัวเราะเอาไว้ เพราะสีหน้าของพีชายและพี่สาวเธอ

 

“เฮ้ย! แกสองคน”เมฆพูดพร้อมกับชี้นิ้วสลับไปๆมาๆ

 

“เอ่อเราคบกันตั้งแต่พวกแกไปฮันนีมูนอ่ะ”

 

“หะแค่สามวันเนี่ยนะ”พลอยชิ่งพูดก่อน

 

“อื้ม!”หอมและตะวันตอบพร้อมกันอย่างเขินๆ

 

“เอ่อไอ้หอมตะวันมันเจ้าชู้นะเว้ย!”เมฆหลบฝ่าเท้าอรหันต์ของตะวันได้ทำเอาตะวันชี้หน้าเขาเลย

 

“ก็พี่ตะวันจะหยุดที่ฉันแล้ว พี่เขาขอฉันเป็นแฟนหลายรอบแล้ว แต่ว่าฉันขอพิสูจน์เขาและเขาก็พิสูจน์ให้ฉันเห็นจริงๆว่าเขารักฉัน จบป่ะ!”หอมที่พูดทำเอาเธอหน้าแดงทันที

 

แปะๆๆ เมฆและพลอยตรบมือต่อความจริงใจของตะวันและความดุเดือดของเพื่อนเธอ

 

“เอ่อ...อะแฮ่ม! ทุกคนปาร์ตี้กันเถอะ หายข้อสงสัยกันแล้วนะค่ะ”หมอกพูดอย่างยิ้มๆ

 

“โอเค! งั้นเราเริ่มปาร์ตี้กันเถอะ”เมฆพูดก่อนและเริ่มไปโอบกอดภรรยาสาวอย่างแสนรัก

 

“เฮ้ย! คู่นั้นเขาหวานกว่าเราอ่ะ ไม่ยอมเว้ย!”ตะวันพูดเสร็จก็ฉกหอมแก้มที่รักของเขาทั้งสองข้าง เอ่อ ภาพนี้มันคุ้นๆว่ะ

 

“โหย...มีคู่หมดเลย หมอกหล่ะเงิบ!”หมอกพูดอย่างบูดๆ ความจริงเธอก็ไม่คิดจะมีใครหรอก เพราะตอนนี้เป็นเวลาที่เราต้องเรียน เธอมีคู่นะคีย์บอร์ด เปียโนไง แฟนเธอ

 

“เดี๋ยวพี่หาให้”ตะวันพูดอย่างขำขัน

 

“จะบ้าเหรอ!พี่ตะวัน ฮ่าๆหมอกล้อเล่น พี่ตะวันกับพี่หอมก็รีบแต่งงงานกันสิจะได้มีหลาน พี่เมฆพี่พลอยจะมีให้หมอกแล้วนะ”หมอกพูดอย่างยิ้มๆและกระดกคิ้วให้เขาสองคน

 

“เยอะละๆ”เมฆพูดจบก็หันไปเอาขนมปังยัดใส่ปากหมอก เอิ่ม! ท่านี้ของเรานี้หว่า ท่ายัดขนมใส่ปากคนอื่น

 

“เชอะ!”หมอกพูดจบก็หลุดหัวเราะออกมาทันที

 

     ปาร์ตี้เลิกเวลาสามทุ่มตะวันขอไปส่งหอมตามแฟนที่ดีส่วนหมอกก็ขอตัวไปหลับก่อน เหลือแต่เมฆกับพลอยที่อยู่กันสองคนที่ริมสวน

 

“พลอยครับ เราจะได้ลูกชายหรือลูกสาวดี”เขาพูดจบก็ไปกอดเธอไว้อย่างหวงแหน

 

“อื้อ พลอยไม่ได้ท้องสักหน่อย”เธอพูดอย่างยิ้มๆ

 

“ไม่มีเดี๋ยวก็มี”เขาพูดอย่างยิ้มๆและฉกหอมแก้มเธออย่างดัง

 

“พี่เมฆเจ้าเล่ห์จริงๆ”เธอพูดอย่างน่ารัก

 

“พี่ก็เป็นอย่างนี้มาห้าปีแล้วน้องทนหน่อยนะครับ”เขายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอ

 

“เชอะ! คนเจ้าเล่ห์ ฮิฮิ”เธอยังไม่รอพูดให้จบเขาก็ก้มลงมาหอมที่คอเธออย่างไม่ยั้ง

 

“อื้อ…พอแล้วค่ะ”เธอหน้าแดงซ่านและผลักเขาออกไป

 

“อะไรกัน มากกว่านี้ยังเคยทำมาแล้วเลย น้องลืมแล้วเหรอครับ”เขายักคิ้วใส่เธอและหมายจะก้มลงไปหมอต่อแต่ภรรยาสาวของเธอตีแขนเขาดัง เพียะ!

 

“นี่แหนะๆ”เธอตีแขนเขาอย่างไม่ยั้ง

 

“โอ๋ๆอย่างอนนะคนดี พี่ให้เอาคืนก็ได้”เขาพูดอย่างยอมแพ้

 

“จริงนะ”เธอตาโตและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

“จริงสิ!น้องจะทำอะไรหล่ะครับ?”

 

“ก็...พี่เมฆหลับตาก่อนสิ”เธอพูดและสั่งให้เขาหลับตาเขาก็หลับตาอย่างเร็ว พลอยก้มหน้าลงไปหาเขาลมหายใจของทั้งสองรดใส่กันและเมฆก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่รู้ว่าสาวน้อยจะทำอะไร “โอ๊ย!!!”

 

 

 “คิดทะลึ่ง! พี่เมฆ แบร่”เธอหยิกท้องเขาและรีบวิ่งไปบนห้องทันที

 

“ยัยตัวแสบ!”เขาพูดจบก็วิ่งตามเธอไปและนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่งที่เขากับเธอมีความสุขมากเช่นกัน

 

2 เดือนผ่านไป

 

             วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมงเช้าของวันอาทิตย์ เสียงร้องดังลั่นบ้านปูนเปลือยอย่างกับ แมนเชสเตอร์เตะลูกบอลเข้าโกลได้และชนะ

 

“อะไออันอี่เอก”หมอกที่กำลังแปรงฟันต้องโผล่ออกมาจากประตู พูดว่า ‘อะไรกันพี่เมฆ”

 

“หมอกๆๆๆ หมอกจะมีหลานแล้วนะ”เมฆเขย่าตัวหมอกอย่างรัวทำเอาน้องสาวแทบสำลักยาสีฟัน

 

“แอ่กๆๆ แอบอึงออไอแองอันอ่อน” หมอกพูดจบก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ เธอพูดว่า ‘แปปนึง ขอไปแปรงฟันก่อน’

 

“พี่เมฆค่ะ ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”พลอยที่เพิ่งแพ้ท้องและเอาที่ตรวจการตั้งครรภ์มาตรวจ พบว่าเธอท้อง

 

“พี่ดีใจหนิ พลอยครับขอบคุณที่มีลูกให้พี่นะครับ”เขาพูดด้วยเสียงที่ตื้นตันเขากำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว เขาอุ้มเธอและวนไปรอบๆห้อง และเฮอย่างดีใจ

 

“พี่เมฆค่ะ พอแล้วค่ะ ฮิฮิ”เธอตอบอย่างมึนหัว

 

“พี่ดีใจหนิ ขอจูบที่นึง”เขาพูดจบก็จูบไปบนหน้าผากของเธออย่างแสนรัก

 

“อื้อ...”เขาไม่รอให้เธอปฎิเสธเขาฉกเธอไปจูบเสียดื้อๆเลย

 

“จิงกาเบลๆ เรนเดียร์ออกมาเต้นรำ เอิ่มไม่ใช่ละ”หมอกที่เพิ่งไปบ้วนเอายาสีฟันเธอออกมาพร้อมกับเพลง จิงกาเบล

 

“เป็นอะไรยัยหมอกร้องเพลง จิงกาเบล”เมฆพูดอย่างงุนงง

 

“ก็พี่เมฆกับพี่หมอกมีน้องน้อยในวันคริสต์มาสพอดีเลยค่ะ นี้มันเดือนธันวานะพี่!”

 

“งั้นเราตั้งชื่อลูกเลย”เมฆพูดกับพลอยอย่างเร็วทันใจ เหมือนเขารู้งั้นหล่ะ ว่าลูกจะออกมาเป็น ชายหรือหญิง

 

“อีกตั้ง 9 เดือน จะรีบไปไหนค่ะพี่น้องสองคนนี้”พลอยพูดอย่างติดตลก ก็จริงนะ อีกตั้ง 9 เดือน

 

“ไม่ได้!”สองคนพูดพร้อมกัน “ต้องคิดไว้ก่อนนะพลอย”เมฆพูดจบก็ทำหน้าที่เหมือนพ่อที่ดีเลยอย่างไหนอย่างนั้น

 

      ความจริงคนเป็นพ่อกับคนเป็นน้าสาวก็เห่อเหมือนกันนะ

 

ตลอดเวลา 8 เดือนเมฆและหมอกสลับหน้าที่กันจนพลอยรู้สึกขำตัวเอง และสองพ่อและน้าสาวในอนาคตเห่อไปหรือเปล่า หอมกับตะวันที่เพิ่งแต่งงานไปหมาดๆก็มาเยิ่ยมบ้างหอมตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าๆแล้ว ตามฉบับของตะวัน ก็คอยผลัดกันตั้งชื่อลูกบ้างตามประสาคนเป็นแม่

 

  วันนี้หมอกไปเรียนดนตรีจึงมีแค่พลอยกับเมฆอยู่บ้านเขาพาภรรยาของเขามานั่งริมสวนใต้ต้นไม้เขานอนตักภรรยาสาวอย่างน่าเอ็นดูและจูบลงบนท้องซึ่งมีเจ้าตัวน้อยอยู่ในนั้นอย่างแสนรัก

 

“จำเสียงพ่อได้ไหมสายฟ้าพ่อรอลูกอยู่นะ”เขากับพลอยไปตรวจอันตราซาวน์มาแล้วพลอยได้ลูกเป็นผู้ชายหน้าตาแสนน่ารัก ทำเอาพลอยน้ำตาไหลเลยทีเดียว

 

“ฮิฮิ พี่เมฆค่ะ อีกเดือนเดียวก็คลอดแล้วค่ะ”เธอพูดและลูบท้องลูกรัก

 

“พ่อกับแม่รักลูกเสมอนะครับ”เขาพูดจบก็ลงไปหอมท้องของพลอยอย่างตื้นตัน พลอยเห็นภาพอย่างนี้แล้วนึกถึงแม่ของเธอและภาวนาบอกแม่กับพ่อของเธอว่า แม่ค่ะ พลอยมีหลานให้พ่อกับแม่แล้วนะค่ะ

 

“พลอยครับ พลอยร้องไห้ทำไม”เมฆที่เห็นเธอก้มหน้าแลหยาดน้ำตาใสๆของเธอไหลรินเขาลุกขึ้นจาตักเธอและมาเช็ดน้ำตาให้

 

“พลอยขอบคุณพี่เมฆนะค่ะ ที่ทำให้พลอยรับรู้ถึงความเป็นแม่ ขอบคุณพี่เมฆที่ไม่ทิ้งพลอยไปไหน ขอบคุณพี่เมฆที่...รักพลอยแสนเอาแต่ใจคนนี้นะค่ะ”เธอพูดและยิ้มพร้อมกับน้ำตาเอ่อล้นอยู่ที่ดวงตาของเธอ

 

“พี่เมฆก็ขอบคุณพลอยนะครับ ที่อยู่กับพี่มาจนถึงวันนี้”เขาพูดพร้อมกับซับน้ำตาที่ไหลมาอีก “ขอบคุณที่ทำให้พี่ได้รับรู้ถึงความเป็นพ่อ พี่รักพลอยนะครับ”เขาพูดแล้วให้เธอเอามือมาจับที่อกข้างซ้ายของเขา

 

“พลอยก็รักพี่เมฆค่ะ”เธอยิ้มกว้างให้เขา

 

“จะมีแต่เราสองคนตลอดไป พลอยสัญญากับพี่นะครับ”เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ

 

“ค่ะ จะมีแค่เราสองคนตลอดไป”เธอพูดเสร็จเขาก็ก้มลงมาประทับริมฝีปากของเขาและเธอ สัญญาว่าความรักระหว่างเขาและเธอจะมั่นคงตลอดไป

 

แสงแดดส่องลงมา เสียงนกขับร้อง เสียงบรรเลงเพลงเปียโน เสียง...ความรักของทั้งสองจะมั่นคงตลอดไป เหมือนกับ ความรักยามวิกาลที่สองคนแปลกหน้ามาเจอกัน ความรักคืออะไรเหรอ? หลายคนเขาถามมา แต่อันนี้ก็คง ตอบ ไม่ได้เพราะความรักขึ้นอยู่ระหว่าง คนสองคน

 

 

 

Everybody needs inspiration

Everybody needs a song

A beautiful melody when the night's so long

'Cause there is no guarantee that this life is easy

 

ทุกๆ คนต้องการแรงบันดาลใจ

ทุกๆ คนต้องการบทเพลง

ท่วงทำนองอันงดงาม ในยามค่ำคืนที่ยาวนาน

เพราะไม่มีอะไรมาการันตี ว่าชีวิตนี้แสนง่ายดาย

 

Yeah, when my world is falling apart

When there's no light to break up the dark

That's when I look at you

 

เมื่อโลกของฉันพังสลาย

เมื่อไร้ซึ่งแสงไฟที่ใช้หยุดยั้งความมืด

เมื่อนั้นที่ฉันมองไปที่เธอ

 

 

When the waves are flooding the shore

And I can't find my way home anymore

That's when I look at you

 

เมื่อคลื่นซัดซาชายฝั่ง

และฉันหารอยเท้าเดิมกลับบ้านไม่ได้อีกแล้ว

เมื่อนั้นที่ฉันมองไปที่เธอ

 

 _____________________________________________________________

 

จบเเล้วนะค่ะ เป็นเรื่องเเรกที่เเต่งจบเลย (ปาดน้ำตา) 555

ขอบคุณสำหรับการอ่านค่ะ ^^ ถึงเเม้ตอนจะนิดเดียวเเต่ความหวานล้นค่ะ 

พบกันเรื่องหน้าค่ะ