รักนี้ ต้องมีลุ้น!

เมื่อมีแสงสว่างอ่อนๆของแดดยามเช้า ซึ่งเป็นเวลาของผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองหลวงเตรียมตัวออกเดินทางไปทำงาน ส่องผ่านผ้าม่านสีครีมอันหรูหราเข้ามาในห้องของชายหนุ่มที่กำลังหลับใหลอยู่ภายในห้องที่ตกแต่งได้สวยงามและบ่งบอกถึงฐานะที่ร่ำรวยของชายหนุ่ม

  ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

แก้ว : เฮียป๊อปๆๆ เฮียป๊อปตื่นยังเนี่ย!!!!

เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงเคาะประตูพร้อมเสียงเรียกปนหงุดหงิดของลูกพี่ลูกน้องดังขึ้น ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังประตูพร้อมกับเปิดประตูทันที

ป๊อปปี้ : อะไรๆๆยัยแก้ว มากวนอะไรเฮียตั้งแต่เช้าหืม?

แก้ว : เช้าบ้าอะไรเฮีย นี่จะแปดโมงแล้วนะ เฮียรีบจัดการกับตัวเองแล้วรับลงไปเลยคุณป้ารออยู่

ป๊อปปี้ : โอเคเฮียขอเวลา 10 นาที เดี๋ยวเฮียตามไป

______________________________________________________________

10 นาทีต่อมา

โฉมฉาย : อ้าว! ตาป๊อปลงมาแล้วหรอลูก มากินข้าวเร็ว

ป๊อปปี้ : ครับแม่

        หลังจากที่นั่งกินข้าวกันไปได้สักพัก โฉมฉายก็เปิดประเด็นขึ้นมา

โฉมฉาย : ป๊อป เย็นนี้แม่ต้องบินไปช่วยพ่อของลูกทำงานที่เกาหลีสักพักนะ ลูกอยู่ทางนี้ลูกก็ดูแลให้เรียบร้อยด้วยนะ

ป๊อปปี้ : ครับ ว่าแต่แม่ไปนานเท่าไหร่?

โฉมฉาย : ยังไม่มีกำหนดลูก อ้อ!ส่วนเรายัยแก้ว ป้าไม่อยู่ก็อย่าดื้อกะพี่เค้านะลูก

แก้ว : โหป้า! แก้วโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ แก้วไม่ดื้อหรอก

ป๊อปปี้ : หรออออออออออออออออออออออออออ

แก้ว : แหะๆ มันก็ต้องมีบ้างแหล่ะน่า

แก้ว : แล้วคุณป้าจะไปกี่โมงคะ? แก้วจะได้ไปส่ง

โฉมฉาย : ประมาณสองทุ่มจ้ะ แล้ววันนี้เราไม่มีเรียนรึไง?

แก้ว : วันนี้ไม่มีเรียนค่ะ พอดีว่าแก้วนัดกับเพื่อนไว้เดี๋ยวจะรีบกลับมาส่งนะคะ

โฉมฉาย : จ้ะ(พยักหน้าเล็กน้อย)

        เมื่อแก้วเดินออกไป คุณโฉมฉายก็ขึ้นห้องไปจัดกระเป๋า ส่วนชายหนุ่มก็นั่งทำงานอยู่ในสวนหลังบ้าน

@สุวรรณภูมิ (19:30น.)

แก้ว : คุณป้าดูแลสุขภาพด้วยนะคะ (เข้าไปกอดคุณโฉมฉาย)

โฉมฉาย : จ้ะ ป้าจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดนะ แล้วเราก็อย่าดื้อกะพี่เค้าล่ะ รู้ไหม??

ป๊อปปี้ : เดินทางปลอดภัยนะครับแม่ ถึงเกาหลีแล้วโทรบอกป๊อปด้วยนะครับ

โฉมฉาย : จ้ะ แล้วแม่จะโทรหาบ่อยๆนะ แม่ไปแล้วนะลูก(เดินเข้าห้องผู้โดยสารไป)

          ขณะที่แก้วและป๊อปปี้กำลังเดินจะกลับรถนั้น ก็ได้มีผู้หญิงผมยาวดัดเป็นลอนๆ หน้าตาบ้องแบ๊วมาชนกับแก้ว

…… : อุ้ย! ขอโทษค่ะ

ทายกันหน่อยจ้า ว่าใครมาเดินชนแก้วเอ่ย???