Remembrances. ความทรงจำแห่งรัก

 
 
Boyfriend (?)
 
 
 
 
 
 
 
ความรักที่เริ่มผลิบาน
 
 
 
 
 
 
 
 
**คำเตือน
- ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นคู่แปลก ใครรับไม่ได้เชิญกด X ออกไปเลยน่ะค่ะ
- ถ้าใครหลงเข้ามาอ่าน แล้วไม่เม้นเนสท์ไม่ว่าน่ะค่ะ แต่ทีหลังอย่ากดเข้ามามั่วน่ะค่ะ
- อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา เนสท์จะขอเตือนไว้ก่อนเลย (ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องจะไม่สนุก)
- สามารถติชมได้ทุกรูปแบบ ถ้าไม่สนุกก็บอกได้ค่ะ จะนำไปปรับปรุงแก้ไขทันที
- และสุดท้าย ขอบคุณ ขอบคุณ.. จริงๆที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ
 
 
 
 
 
          ร่างของหญิงสาวร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ที่ริมชายหาดในเวลาช่วงเช้าของวันใหม่ หลังจากผ่านงานปาร์ตี้เมื่อคืนไปแล้ว
 
แบม ผู้ที่กลับจากงานมาก่อนจึงทำให้ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเมื่อคืนหลังจากตัวเองกลับไปแล้ว จึงไม่รู้เรื่องที่ตัวเองถูกเพื่อนพูดถึงยีนจบงาน
 
หญิงสาวเดินไปเรื้อยๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อดันไปเจอแหวนทองคำขาวไร้ลวดลายใดๆ แต่ข้างในมีตัวเขียนเป็นภาษาอังกฤษ
 
อย่างสวยงามเป็นตัวย่อว่า "N"
 
 
 
          ทางอีกด้านของริมฝั่งแม่น้ำ หญิงสาวร่างบางอีกคนนึงกำลังนั่งเล่นทรายอยู่ที่เนินริมชายหาด หญิงสาวคนนั้นก็คือ มายด์
 
หญิงสาวเดินคิดเรื้อยเปื้อยของเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมากับตัวของเค้าเอง ใช่! !!' ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนที่เค้าถูกทิ้งTT.TT
 
 
MILD TALK
 
          เริ่มตั้งแต่ตอนที่เค้าเดินเข้ามาบอกว่าเค้าชอบฉัน ตอนนั้นก็อยู่ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 เค้าน่ะอยู่ห้องA กับฉันทุกๆ ปี
 
ฉันแอบชอบเค้าแบบลับๆ แต่มีอยู่ 3 คน ที่รู้ นั้นก็คือ แบม เกล และโบว์ พวกเค้ารู้ว่าฉันแอบชอบผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่ชื่อ "เควิน"
 
แบมพยายามให้ฉันตัดใจจากเควิน เพราะเค้าน่ะฮอตเกินกว่าที่คนอย่างฉันจะเอื้ิอมมือไปแตะถึง เพราะแต่ก่อนฉันไม่ใช่แบบนี้หรอก
 
ตัดผมสั้นถึงคอ ใส่แว่นตาสีดำหนาเตอะ ใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม เสื้อก็ติดกระดุมถึงคอ ส่วนในมือทั้งสองข้างก็ถือหนังสือหลายเล่ม
 
จนวันนึงเค้าก็เดินเข้ามาบอกว่าชอบฉัน ฉันจึงถามเค้าออกไปว่าทำไมถึงหันมาชอบคนอย่างฉัน ? เค้าก็ตอบกลับมาว่า เพราะรักฉัน
 
ฉันตกลงตบกับเค้าในวันถัดมา แต่พอผ่านไปได้สัก 2 เดือน ก่อนปิดภาคเรียน เค้าก็เดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนใหม่ และบอกเลิกกับฉัน
 
ฉันเหมือนโดนตบจนหน้าชา เพราะ ในเวลานั้นฉันไม่รับรู้ความรู้สึกอะไรอีกแล้ว เกลกับโบว์ก็บอกให้ฉันทำใจ และบอกความจริงกับฉัน
 
ว่าที่เควินมาคบกับฉัน เพราะ แค่ต้องการให้ฉันทำงานให้แค่นั้น หลังจากนั้นเควินก็ยื่นใบลาออกจากโรงเรียนไปเรียนต่อต่างประเทศ
 
ส่วนฉันก็ให้แบมเปลี่ยนตัวเองให้ใหม่จนเป็นดั่งปัจจุบันที่เห็น
 
THE EAN MILD TALK
 
     ป๊อป : แบร่! !!' ยัยประธานหน้าเฉิ่มมาทำอะไรอยู่ตรงนี้คร้าบ
 
     มายด์ : ก็มาเดินเล่นน่ะสิ นายเห็นว่าฉันทำอะไรอยู่ล่ะ ?
 
     ป๊อป : โอ้ๆ! หายโกรธน่ะคนดี :)
 
     มายด์ : ชิ! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันไม่พูดกับนายแล้ว [พร้อมกับจะเดินจากไป แต่ป๊อปรั้งแขนไว้ก่อน]
 
     ป๊อป : ฉันรักเธอ (กระซิบ)
 
     มายด์ : :o นะ..นาย นายว่าอะไรน่ะ นายบอกว่านายรักฉันเนี้ยน่ะ >//< โกหก
 
     ป๊อป : ป่าวโกหกซะหน่อย ฉันรักเธอจริงๆ เป็นแฟนกับฉันน่ะ
 
     มายด์ : ฉันยังตอบนายไม่ได้หรอกน่ะ ฉันยังไม่เชื่อนายว่านายรักฉันจริงๆ หรือเปล่า
 
     ป๊อป : แล้วมายด์จะให้ป๊อปทำยังไง มายด์ถึงจะเชื่อป๊อปล่ะ ?
 
     มายด์ : เพราะว่า ฉันเคยโดนทิ้ง และฉันก็ไม่กล้าไม่เคยเชื่อใครอีกแล้ว 'มายด์จะให้เวลาป๊อปตลอด 10 เดือนนี้พิสูทธิ์ตัวเอง'
 
     ป๊อป : ป๊อปจะพิสูทธิ์ให้ยัยเฉิ่มคนนี้เห็นเอง ว่าฉันรักเธอแค่ไหน :)
 
          ทางอีกด้านนึงของฝั่ง เป็นฝั่งเดียวกับที่แบมเดินเล่นอยู่ แต่ทว่าตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเหล่าพวกเพื่อนพ้องน้องรักของมายด์
 
ที่กำลังแอบดูการกระทำและการสนทนาของทั้งคู่ทุกวินาทีที่คนทั้งคู่เพียรกระทำ ทั้งคำพูด และสีหน้าของคนทั้งคู่ที่แสดงออกมา :)
 
ฮู้ววววววววววววววววววววว ˜
 
     เกล : เจ้มายด์สละโสดแล้ว ฮู้ว!
 
     มายด์ : บ้า! ใครบอก ฉันยังไม่ได้ตอบรับคำขอเป็นแฟนจากตาบ้านี้เลยน่ะ >//<
 
     โบว์ : อุ๊ยๆๆ! เขินล่ะสิ เออ..ใช่ ยัยแบมแกรู้เรื่องเมื่อวานหรือเปล่า
 
     แบม : เมื่อวาน ? เมื่อวานทำไมเหรอ
 
     โบว์ : นี้แกทำเรื่องไว้แล้วยังลืมอีกอีกเหรอย่ะ เฮ้อ! ฉันล่ะปวดหัวกับเพื่อนคนนี้จริงๆ เลย
 
     แบม : ก็แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ โอ๊ย! ยัยเกลแกมาเคกหัวฉันทำไมเนี้ย
 
     เกล : แกจะได้นึกได้ไง ว่าเมื่อคืนแกเเดินไปจูบเนตั้นไง = ='
 
     แบม : O_o ( . .) เนตั้น!
 
     เนตั้น : เรื่องเมื่อคืนนี้ผมลืมไปหมดแล้วล่ะครับ [ 55. ใครจะไปลืมลงล่ะ เล่นเดินมาจูบผมซะขนาดนั้น (; ]
 
     แบม : ฉันก็ลืมไปแล้ว เนตั้นก็ลืมไปแล้ว งั้นก็ให้มันจบๆไปเทอะ [แล้วก็เดินออกไป]
 
     ทุกคน : 55.
 
//บ้านพักสาวๆ
 
          หลังจากที่กลับมาจากทะเลก็เป็นเวลาประมาณหกโมงเย็นพอดิบพอดี ทุกคนทำตัวปกติใช้ชีวิตประจำวันของตัวเองธรรมดา
 
ก็มีแต่เจ้ใหญ่ของกลุ่มที่ทำตัวผิดปกติตั้งแต่กลับมาจากเหตุการณ์ชวนเลี่ยนพวกนั้น จนทำให้เกลที่สังเกตุเห็นก่อนเพื่อนทักขึ้นมา
 
     เกล : เจ้เป็นไรอ่ะ เกลเห็นเจ้หน้าแดงๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ
 
     โบว์ : จะเป็นอะไรไปได้มากกว่านี้ล่ะ นอกจากเขินนายป๊อปน่ะ 55.
 
     มายด์ : บ..บ้า >//<
 
     แบม : บ้า แต่ทำไมหน้าแดงยังงั้นล่ะเจ้ 55.
 
     มายด์ : บอกว่าป่าวก็ป่าวสิ
 
     3 สาว : 55.
 
 
 
 

 
 
 
 
 
เนสท์ - สวัสดีค่ะ เอิ่ม..เนสท์มาลงไว้ตั้งนานแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าไม่ได้มาลง 'เนสท์ Talk' ไว้เลยค่ะ
เนสท์จะรอวันที่ทุกคนหันกลับมาอ่านนิยายเรื่องนี้ เรื่องเก่า คนแต่งคนเก่า เจ้าเดิมน่ะค่ะ :)