Remembrances. ความทรงจำแห่งรัก

 

 

Boyfriend (?)

 

 

 

 

 

 

 

ความรักที่เริ่มผลิบาน

 

 

 

 

 

 

 

 

**คำเตือน

- ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นคู่แปลก ใครรับไม่ได้เชิญกด X ออกไปเลยน่ะค่ะ

- ถ้าใครหลงเข้ามาอ่าน แล้วไม่เม้นเนสท์ไม่ว่าน่ะค่ะ แต่ทีหลังอย่ากดเข้ามามั่วน่ะค่ะ

- อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา เนสท์จะขอเตือนไว้ก่อนเลย (ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องจะไม่สนุก)

- สามารถติชมได้ทุกรูปแบบ ถ้าไม่สนุกก็บอกได้ค่ะ จะนำไปปรับปรุงแก้ไขทันที

- และสุดท้าย ขอบคุณ ขอบคุณ.. จริงๆที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ

 

 

 

 

 

          ร่างของหญิงสาวร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ที่ริมชายหาดในเวลาช่วงเช้าของวันใหม่ หลังจากผ่านงานปาร์ตี้เมื่อคืนไปแล้ว

 

แบม ผู้ที่กลับจากงานมาก่อนจึงทำให้ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเมื่อคืนหลังจากตัวเองกลับไปแล้ว จึงไม่รู้เรื่องที่ตัวเองถูกเพื่อนพูดถึงยีนจบงาน

 

หญิงสาวเดินไปเรื้อยๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อดันไปเจอแหวนทองคำขาวไร้ลวดลายใดๆ แต่ข้างในมีตัวเขียนเป็นภาษาอังกฤษ

 

อย่างสวยงามเป็นตัวย่อว่า "N"

 

 

 

          ทางอีกด้านของริมฝั่งแม่น้ำ หญิงสาวร่างบางอีกคนนึงกำลังนั่งเล่นทรายอยู่ที่เนินริมชายหาด หญิงสาวคนนั้นก็คือ มายด์

 

หญิงสาวเดินคิดเรื้อยเปื้อยของเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมากับตัวของเค้าเอง ใช่! !!' ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนที่เค้าถูกทิ้งTT.TT

 

 

MILD TALK

 

          เริ่มตั้งแต่ตอนที่เค้าเดินเข้ามาบอกว่าเค้าชอบฉัน ตอนนั้นก็อยู่ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 เค้าน่ะอยู่ห้องA กับฉันทุกๆ ปี

 

ฉันแอบชอบเค้าแบบลับๆ แต่มีอยู่ 3 คน ที่รู้ นั้นก็คือ แบม เกล และโบว์ พวกเค้ารู้ว่าฉันแอบชอบผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่ชื่อ "เควิน"

 

แบมพยายามให้ฉันตัดใจจากเควิน เพราะเค้าน่ะฮอตเกินกว่าที่คนอย่างฉันจะเอื้ิอมมือไปแตะถึง เพราะแต่ก่อนฉันไม่ใช่แบบนี้หรอก

 

ตัดผมสั้นถึงคอ ใส่แว่นตาสีดำหนาเตอะ ใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม เสื้อก็ติดกระดุมถึงคอ ส่วนในมือทั้งสองข้างก็ถือหนังสือหลายเล่ม

 

จนวันนึงเค้าก็เดินเข้ามาบอกว่าชอบฉัน ฉันจึงถามเค้าออกไปว่าทำไมถึงหันมาชอบคนอย่างฉัน ? เค้าก็ตอบกลับมาว่า เพราะรักฉัน

 

ฉันตกลงตบกับเค้าในวันถัดมา แต่พอผ่านไปได้สัก 2 เดือน ก่อนปิดภาคเรียน เค้าก็เดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนใหม่ และบอกเลิกกับฉัน

 

ฉันเหมือนโดนตบจนหน้าชา เพราะ ในเวลานั้นฉันไม่รับรู้ความรู้สึกอะไรอีกแล้ว เกลกับโบว์ก็บอกให้ฉันทำใจ และบอกความจริงกับฉัน

 

ว่าที่เควินมาคบกับฉัน เพราะ แค่ต้องการให้ฉันทำงานให้แค่นั้น หลังจากนั้นเควินก็ยื่นใบลาออกจากโรงเรียนไปเรียนต่อต่างประเทศ

 

ส่วนฉันก็ให้แบมเปลี่ยนตัวเองให้ใหม่จนเป็นดั่งปัจจุบันที่เห็น

 

THE EAN MILD TALK

 

     ป๊อป : แบร่! !!' ยัยประธานหน้าเฉิ่มมาทำอะไรอยู่ตรงนี้คร้าบ

 

     มายด์ : ก็มาเดินเล่นน่ะสิ นายเห็นว่าฉันทำอะไรอยู่ล่ะ ?

 

     ป๊อป : โอ้ๆ! หายโกรธน่ะคนดี :)

 

     มายด์ : ชิ! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันไม่พูดกับนายแล้ว [พร้อมกับจะเดินจากไป แต่ป๊อปรั้งแขนไว้ก่อน]

 

     ป๊อป : ฉันรักเธอ (กระซิบ)

 

     มายด์ : :o นะ..นาย นายว่าอะไรน่ะ นายบอกว่านายรักฉันเนี้ยน่ะ >//< โกหก

 

     ป๊อป : ป่าวโกหกซะหน่อย ฉันรักเธอจริงๆ เป็นแฟนกับฉันน่ะ

 

     มายด์ : ฉันยังตอบนายไม่ได้หรอกน่ะ ฉันยังไม่เชื่อนายว่านายรักฉันจริงๆ หรือเปล่า

 

     ป๊อป : แล้วมายด์จะให้ป๊อปทำยังไง มายด์ถึงจะเชื่อป๊อปล่ะ ?

 

     มายด์ : เพราะว่า ฉันเคยโดนทิ้ง และฉันก็ไม่กล้าไม่เคยเชื่อใครอีกแล้ว 'มายด์จะให้เวลาป๊อปตลอด 10 เดือนนี้พิสูทธิ์ตัวเอง'

 

     ป๊อป : ป๊อปจะพิสูทธิ์ให้ยัยเฉิ่มคนนี้เห็นเอง ว่าฉันรักเธอแค่ไหน :)

 

          ทางอีกด้านนึงของฝั่ง เป็นฝั่งเดียวกับที่แบมเดินเล่นอยู่ แต่ทว่าตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเหล่าพวกเพื่อนพ้องน้องรักของมายด์

 

ที่กำลังแอบดูการกระทำและการสนทนาของทั้งคู่ทุกวินาทีที่คนทั้งคู่เพียรกระทำ ทั้งคำพูด และสีหน้าของคนทั้งคู่ที่แสดงออกมา :)

 

ฮู้ววววววววววววววววววววว ˜

 

     เกล : เจ้มายด์สละโสดแล้ว ฮู้ว!

 

     มายด์ : บ้า! ใครบอก ฉันยังไม่ได้ตอบรับคำขอเป็นแฟนจากตาบ้านี้เลยน่ะ >//<

 

     โบว์ : อุ๊ยๆๆ! เขินล่ะสิ เออ..ใช่ ยัยแบมแกรู้เรื่องเมื่อวานหรือเปล่า

 

     แบม : เมื่อวาน ? เมื่อวานทำไมเหรอ

 

     โบว์ : นี้แกทำเรื่องไว้แล้วยังลืมอีกอีกเหรอย่ะ เฮ้อ! ฉันล่ะปวดหัวกับเพื่อนคนนี้จริงๆ เลย

 

     แบม : ก็แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ โอ๊ย! ยัยเกลแกมาเคกหัวฉันทำไมเนี้ย

 

     เกล : แกจะได้นึกได้ไง ว่าเมื่อคืนแกเเดินไปจูบเนตั้นไง = ='

 

     แบม : O_o ( . .) เนตั้น!

 

     เนตั้น : เรื่องเมื่อคืนนี้ผมลืมไปหมดแล้วล่ะครับ [ 55. ใครจะไปลืมลงล่ะ เล่นเดินมาจูบผมซะขนาดนั้น (; ]

 

     แบม : ฉันก็ลืมไปแล้ว เนตั้นก็ลืมไปแล้ว งั้นก็ให้มันจบๆไปเทอะ [แล้วก็เดินออกไป]

 

     ทุกคน : 55.

 

//บ้านพักสาวๆ

 

          หลังจากที่กลับมาจากทะเลก็เป็นเวลาประมาณหกโมงเย็นพอดิบพอดี ทุกคนทำตัวปกติใช้ชีวิตประจำวันของตัวเองธรรมดา

 

ก็มีแต่เจ้ใหญ่ของกลุ่มที่ทำตัวผิดปกติตั้งแต่กลับมาจากเหตุการณ์ชวนเลี่ยนพวกนั้น จนทำให้เกลที่สังเกตุเห็นก่อนเพื่อนทักขึ้นมา

 

     เกล : เจ้เป็นไรอ่ะ เกลเห็นเจ้หน้าแดงๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ

 

     โบว์ : จะเป็นอะไรไปได้มากกว่านี้ล่ะ นอกจากเขินนายป๊อปน่ะ 55.

 

     มายด์ : บ..บ้า >//<

 

     แบม : บ้า แต่ทำไมหน้าแดงยังงั้นล่ะเจ้ 55.

 

     มายด์ : บอกว่าป่าวก็ป่าวสิ

 

     3 สาว : 55.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เนสท์ - สวัสดีค่ะ เอิ่ม..เนสท์มาลงไว้ตั้งนานแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าไม่ได้มาลง 'เนสท์ Talk' ไว้เลยค่ะ

เนสท์จะรอวันที่ทุกคนหันกลับมาอ่านนิยายเรื่องนี้ เรื่องเก่า คนแต่งคนเก่า เจ้าเดิมน่ะค่ะ :)