อุบัติ(เหตุ)รักวุ่นวายกับคุณชายในกระจก

Fang part
หลังจากที่ร่างกายโดนแรงดูดมหาศาลให้ทะยานเข้าไปข้างหน้า ไม่เพียงแค่พุ่งอย่างเดียวนะ มันทั้งหมุน
ทั้งชักกระตุกฉันหลับตาปี๋ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น จนกระทั่งครั้งสุดท้ายทำให้ฉันลอยละลิ่วลงไปนอนอยู่
บนอะไรสักอย่าง ฉันลืมตาขึ้นหลังจากที่คิดว่าตัวเองปลอยภัยดีแล้ว
"อะไรเนี่ย!!"
ฉันพบว่าตัวเองกำลังนอนคร่อมผู้ชายอยู่ ฉันมองไปในตาสีดำของเขา สแกนใบหน้าเกรี้ยงเกลาที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ไม่ผิดแน่นายคนนี้คือป๊อปปี้!!!!!โซลแมนของฟางเองงงงงงงงงงงง
นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆๆเลย ฉันลงมือตีแขนตัวเอง1ครั้งก็พบว่ามันเจ็บมากกกกกกแสดงนี่คือเรื่องจริงไม่นะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"ฟางมี่"
ตานั่นเลิกคิ้วทันทีเมื่อเห็นฉันพร้อมกับยื่นมือมาบีบที่หัวไหล่ฉัน
"ฟางมี่ ฟางมี่ไหน ปล่อยนะมันเจ็บ"ฉันตวาดเสียงดัง"
"เธอเป็นบ้าไปแล้วหรึไง แล้วเธอออกมาจากกระจกได้ยังไง"
เอ่อขอเรียบเรียงเหตุการณ์แปบนะประการแรกฉันออกมาจากกระจกประการที่สอง...ฉันพบกับป๊อปปี้ที่เรียกฉันว่าฟางมี่  ฟางมี่(?) มันแปลกๆๆนะอีกอย่างฉันไม่ชอบชื่อฟางมี่ด้วยมันติ๊งต๊องเกินไป
"ฟังนะฉันชื่อฟาง!!ไม่ใช่ฟางมี่"ฉันเริ่มอธิบาย
พอพูดจบฉันก็เดินไปยังหน้าต่างบานใหญ่และแหวกม่านนั่นออก
แช้บบบบบบบบบบบบบบบ
ที่นี่มันครองหกนี่นี่มันไม่ปกติแล้ว!!!!!!!
"ที่นี่ที่ไหน"ฉันหันไปถามเสียงสั่น
"รังสิตไง"เขากอดอกทำหน้างงๆ
"ป๊อปปี้'ฉันรวบรวมความกล้าเรียกชื่อเขา
"ว่าไงครับที่รัก^^"
ทะ...ที....ที่...ระ....รัก?????-O-
"เธอไม่สบายแน่เลยฟางมี่ เอาพารามั้ย เดี่ยวฉันไปหามาให้"
_______________________________________________________
จบแล้วๆๆๆวันนี้สั้นหน่อยนะค่ะคือว่าไรเตอร์ปวดแขนอ่ะและขี้เกียจด้วย5555
อย่าลืมเม้นต์+โหวตนร้า จุ๊ฟๆๆ555