อุบัติ(เหตุ)รักวุ่นวายกับคุณชายในกระจก

Fang Part
"เห็นหรือไม่เห็นครับ"
หลังจากที่ทำพิธีเสร็จแล้วพี่อุ้ยก้ถามฉัน
 "เห็นค่ะ"
ทันที่ที่ฉันตอบ พี่อุ้ยก็ท่องคาถาอะไรบางอย่างเบาๆๆก่อนจะเป่ากระหม่อมฉันแล้วภาพชายคนนั้นก้หายไปจากกระจกเหลือเพียงหน้าที่คุ้นเคยของฉันเอง555
"1หวังว่าคงถูกใจกับเนื้อคู่นะครับน้องฟาง"
ฉันหัวเราะตัวเองในลำคอเล็กน้อยพลางคิดในใจ หึๆๆจะถูกใจมากถ้าเป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก เป็นคนที่ฉันไม่เคยพบกันมาก่อนแต่จะว่าไป...หมอนั่นก็หล่อเกินมนุษย์มะนาด้วยนะ
โอ๊ยแล้วจะใจเต้นทำไมเนี่ยกับอีแค่ความหล่อเกินมนุษย์ของนาย'ป๊อปปี้'ก็แค่นั้น
"ฟางงงงงงงงงงงง"แจมและพีจัง(นามสมมุติ)ประสานเสียงกันเรียกฉันทันทีที่ส้นเท้าฉันสัมผัสกับบันไดขั้นสุดท้าย
"เป็นไงบ้างแก"แจมถามฉัน
"พวกแก ฉันรับไม่ได้อ่ะ"ขอครวญครางหน่อยเถอะ
"ทำไมอ่ะ"คราวนี้พีจังเป็นคนถามฉัน
"ฉันเห็นเป็น....ป๊อปปี้อ่ะ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"
ยัย2คนนี้ประสานเสียงกันทำให้ฉันรีบอุดหูหนี
"ว้าย ป๊อปปี้หรอแก ดีเลยแกรีบไปตีสนิทไว้สิ"แจมคว้าไหล่ฉันไปเขย่าไว้ทั้งสองข้าง
"มะ...ไม่ไหวมั้งแจม เลิกเขย่าฉันได้แล้ว"
"ทำไมล่ะแก เนื้อคู่ประตูถัดไปอยู่ใกล้แค่เอื้อมเองนะ แกต้องรีบคว้าไว้"พีจังบอก
"ฉันไม่ชอบสายตาของตานั่นชอบมองฉันแปลกๆๆ"
"แต่ก็หล่อไม่ใช่หรอ"แจมเสริม
"ใช่!!หล่อ"
"พี่จังพูดบ้างสิ่อย่าเอาแต่เงียบ"แจมหันไปถามพี่จังที่ตอนนี้ทำหน้าครุ่นคิด
"ฉันอ่ะ.........."
______________________________________________
พีจังจะตอบว่ายังน้าฝากติดตามด้วยนะค่ะ
Talk
สวัดดีค่ะเพื่อนๆๆทุกคนเราชื่อลัยลานะ
ลัยลาพึ่งแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่2ยังไงก็ฝาก
คอมเม้น+วิจารณ์ด้วยนะค่ะ