ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

แจจุงนอนก่ายหน้าผากคิดเรื่องที่ยูริบอกชอบเค้าเมื่อวานอย่างสับสน ทั้งๆที่เธอยังอารมณ์เสียใส่เค้าอยู่เลยแท้ๆนี่

ทำไมจู่ๆถึงมาบอกชอบเค้าได้หน้าตาเฉยล่ะ และที่สำคัญ..บอกต่อหน้านิโคลซะด้วย จริงด้วย!! นิโคลก็อยู่นี่หว่า

"ซวยแล้วไง" แจจุงเอ่ยออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ เค้าลุกจากเตียงของตัวเองและเดินออกจากห้องพักไปเพื่อไปหา

แฟนสาวของตนเองที่ตอนนี้คงบจะอยู่ที่ห้องเช่นกัน ขายาวๆก้าวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อนและว่องไว ในใจก็กังวลว่า

นิโคลจะโกรธเรื่องเมื่อวานนี้รึเปล่า เค้าไม่ได้สังเกตุและไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยซักนิดเดียว และในที่สุดตัวของเค้าก็มา

หยุดอยู่หน้าห้องของแฟนสาวจนได้

"นิโคลครับ..เปิดประตูให้ผมหน่อยได้มั๊ย?" เสียงทุ้มเล็ดลอดออกมาจากลำคอของแจจุงอย่างนุ่มนวล ซัหพักประตู

ห้องก็เปิดออก แต่สภาพของเจ้าของห้องนั้นทำให้แจจุงต้องรีบหันหน้าหนีทันทีด้วยความตกใจ นิโคลอยู่ในสภาพ

ที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวปิดบังร่างกายอยู่เท่านั้นเองนี่นา สงสัยคงกำลังจะไปอาบน้ำแน่ๆเลย

"แจจุงเป็นอะไรรึเปล่าคะ" นิโคลถามแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงงุนงง ส่วนแจจุงก็ยังคงหันหน้าไปมองทางอื่นอย่างไม่

คิดที่จะหันมามองคนตรงหน้าเลยซักนิดเดียว

"คือว่า..ระเรื่องเมื่อวานน่ะครับ ที่คุณยูริมา..."

"อ๋อ! เรื่องที่ยูริบอกชอบแจจุงน่ะหรอคะ นิโคลไม่คิดมากหรอกค่ะ ^-^" แจจุงหันหน้ามาหาแฟนสาวอย่างลืมตัว

ด้วยความดีใจ แต่หันมาได้แปปเดียวก็ต้องหันกลับทันที เพราะนึกได้ว่าแฟนเค้าอยู่ในสภาพที่ไม่น่ามองนัก นิโคล

มองไปยังแจจุงก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทีของเค้า

"งั้นผมขอตัว..." พูดยังไม่ทันจบประโยค แจจุงก็ต้องนิ่งค้างไปด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆนิโคลก็โผเข้ากอดเค้าอย่าง

ไม่ทันได้ตั้งตัว แถมยังพยายามเบียดตัวของเธอมาใกล้ๆกับเค้าอีกต่างหาก แจจุงไม่รู้จะทำยังไง จะกอดตอบก็คง

จะไม่ดี จะดันเธอออกก็เสียมารยาทแน่ๆ เค้าจึงทำได้แค่ปล่อยให้เธอกอดอยู่อย่างนั้น

"นะนิโคลครับ"

"แจจุงคะ..นิโคลรักคุณนะคะ" เสียงหวานหยดย้อยเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง ร่างเพรียวคลายกอดจากแฟนหนุ่มก่อน

จะยิ้มบางๆให้กับเค้า ใบหน้าเรียวสวยเคลื่อนเข้ามาใกล้กับใบหน้าคมของแจจุง ริมฝีปากของทั้งคู่แตะกันอย่างช้าๆ

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรสจูบอันอ่อนโยน แจจุงเองก็จูบตอบแฟนสาวอย่างดีแขนแกร่งดันตัวแฟนสาวให้เดินเข้าห้องไป

ด้วยความไม่รู้ตัว เสียงประตูที่ถูกปิดด้วยฝีมือของแจจุงดังขึ้นเบาๆก่อนที่ร่างทั้งสองจะพากันเดินไปยังเตียงขนาด

คิงไซส์ที่ตั้งอยู่กลางห้องพักนี่ ประธานหนุ่มผลักร่างเพรียวๆของนิโคลลงนอนราบกับเตียง ริมฝีปากยังบดขยี้กันอยู่

อย่างร้อนแรง ลิ้นร้อนเริ่มควานหาน้ำหวานๆในปากร่างบางอย่างชำนาญ มือใหญ่ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของคนใต้

ร่างอย่างหลงไหล แจจุงในตอนนี้แทบไม่มีสติเหลืออยู่แล้วเพราะแฟนสาวของเค้าช่างยั่วกันซะเหลือเกิน ถึงแม้ว่า

เค้าจะไม่เคยเห็นด้านนี้ของเธอก็เถอะ แต่มันก็ทำให้เค้าเคลิ้มได้อย่างดีเลยล่ะ ปากหนาถอนออกมาจากปากบาง

และเลื่อนลงมาขบเม้มซอกคอทันที

"ยัยนิโคล!!..ปังๆๆ!..ยัยนิโคลเปิดประตู!!" เสียงของกยูริดังขึ้นที่หน้าห้องทำให้สติแจจุงคืนกลับมา เค้ารีบผละตัว

ออกมาจากนิโคลและเดินไปเปิดประตูทันที กยูริที่ทำท่าจะเคาะประตูอีกครั้งก็หยุดชะงักเมื่อเห็นแจจุงเดินออกมา

จากห้องของเพื่อนตัวเอง แจจุงยิ้มให้คนตรงหน้าเจื่อนๆก่อนจะรีบสาวเท้าเดินหายไปทันที กยูริก็มองตามแจจุงไป

จนลับตาก่อนจะวิ่งมาหาเพื่อนสาวที่นั่งอารมณ์เสียอยู่บนเตียง กยูริยิ้มแหยออกมาเมื่อรู้ว่าตสัเองมาขัดจังหวะเพื่อน

"ยัยกยูริ!! แกนี่มันจริงๆเลย!!"

แจจุงเดินจ้ำอ้าวอยู่ที่ชายหาด พยายามสงบสติตัวเองไม่ให้เตลิดไปไกล นี่เค้ากล้าทำลุ่มล่ามใส่นิโคลได้ยังไงกัน

ถึงแม้ว่านิโคลจะเริ่มก่อนก็เถอะ เค้าก็ไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ ร่างสูงโปร่งหยุดยืนและสูดหายใจเข้ามาอย่างแรง

หนึ่งทีเพื่อไล่ความคิดนั่นออกจากสมอง

"เฮ้ออออ เราทำไปได้ไงวะเนี่ย ไอแจจุงเอ๊ย!" มือหนายกขึ้นมาขยี้หัวตัวเองอย่างแรง ท่าทางของเค้าในตอนนี้ได้

อยู่ในสายตาของ ควอน ยูริ ที่มองอยู่จากที่ไกลๆหมดแล้ว ยูริยืนขำกับท่าทางของแจจุงอย่างอดไม่ได้ ก็มาดูจาก

ที่ไกลๆแบบนี้แล้วมันตลกนี่นา ร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ริมทะเลทำตัวเหมือนคนบ้าก็ไม่ปานเลย ขาเรียวก้าวออกมาข้าง

หน้าเพื่อที่จะเดินไปหาคนที่ยืนอยู่ แต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามันเป็นทะเล ขาที่ก้าวออกมาย้อนกลับมาอยู่

ยังที่เดิมที่มันเคยอยู่

"ถ้ากลัวแบบนี้แล้วจะได้รุกมั๊ยล่ะเนี่ย ยัยยูริเอ๊ย!" เสียงหวานพูดกับตัวเองอย่างหมดหวัง ผู้ชายคนนี้เข้าหายากซะ

จริงๆเลย แม้ว่าจะเป็นสถานที่สบายๆแบบนี้ แต่เธอก็เข้าหาเค้าไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ไม่สิ!..เธอรุกใส่ไปแล้วตั้ง

ครั้งนึงนี่นา รอพรุ่งนี้ค่อยรุกก็ได้มั้ง คิดอย่างนั้นร่างบางๆของยูริก็เตรียมจะหมุนกลับ แต่ทว่า...

"นี่คุณ!!" เสียงของแจจุงเอ่ยเรียกเธออย่างดัง ทำให้คนถูกเรียกต้องหันกลับมาอย่างไม่รีบร้อน

"นายแจจุง! มีอะไรงั้นหรอ?"

"อยู่คุยเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ" ยูริขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปมด้วยความงุนงง แต่เธอก็ยอมยืนคุยกับแจจุงเพราะนี่

มันเป็นเรื่องที่ดีที่แจจุงเข้ามาคุยกับเธอก่อน พระเจ้าคงจะเข้าข้างคนสวยอย่างเธอสินะ

"นายก็เลยกลุ้มอยู่อย่างนี้เนี่ยนะ" ยูริพูดออกมาอย่างนึกขำ หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของคนข้างตัวกับนิโคลจากปาก

ของเค้าเองมันทำให้เธองงนิดๆว่าเค้าจะมาเล่าให้เธอฟังทำไม พูดตรงๆว่ามันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงสำหรับเธอหรอกนะ

คนเป็นแฟนกันมันก็มีบ้างที่จะทำอะไรแบบนั้น ทำไมต้องมากลุ้มใจด้วยก็ไม่รู้

"อืมมม...ผมไม่รู้จะสู้หน้าเธอยังไงดี"

"ก็เลิกกันไปสิ แล้วมาคบกับชั้นไง" ยูริแหล้งพูดขึ้นทีเล่นทีจริง แต่มันทำให้แจจุงถึงกับไม่พอใจได้เลยล่ะ

"โอเคๆ! ชั้นพูดเล่นย่ะ" และทั้งคู่ก็นั่งคุยกันเพลินจนค่ำมากแล้ว แจจุงเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ตอนนี้มันเป็นสีดำ

สนิทไปแล้ว ดาวบนท้องฟ้าระยิบระยับสวยงามจนอดไม่ได้ที่จะมองต่อ ใบหน้าเรียวสวยของยูริหันมามองแจจุงและ

เงยขึ้นมองไปด้านบนด้วยความสงสัย แต่พอเธอได้เงยขึ้นไปมองก็ต้องยิ้มออกมา ทั้งสองคนนั่งดูดาวโดยไม่มีใคร

คิดจะพูดอะไรออกมาเลยซักนิดเดียว เวลาผ่านไปนานพอสมควรแจจุงจึงหันมามองยูริที่ตอนนี้เธอได้หลับไปเรียบ

ร้อยซะแล้ว หัวเล็กๆผงกขึ้นลงนิดๆทำเอาแจจุงหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

"นี่คุณ! คุณยูริ!!" แจจุงสะกิดไหล่ร่างบางเบาๆเพื่อเรียกให้เธอตื่น ยูริลืมตาขึ้นมามองแจจุงอย่างสลึมสลือ

"ไปนอนได้แล้วมั้งคุณ" ยูริพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นและเดินเซกลับห้องไป แจจุงก็เดินตามเธอไปเพื่อดูว่าเธอ

กลับห้องไปอย่างปลอดภัยดีรึเปล่า หลังจากนั้นเค้าก็กลับห้องตัวเองอย่างสบายใจ บอดตรงๆว่าพอได้คุยกับยูริแล้ว

มันทำให้เค้าหายเครียดเรื่องนิโคลไปได้เป็นปริดทิ้งเลยล่ะ

"ควอน ยูริ!..คุณก็ไม่ใช่คนร้ายกาจนี่นา ^-^"

ไรท์ปวดหัวจริงๆกับ คิม แจจุง!! อยากจะฆ่ายัยนิโคลและเอาไปหมกส้วมจริงๆ (แกแต่งเองนะยัยไรท์ : นิโคล)

ยูริกับแจจุงน่ารักมากเลยอ่ะ คิคิ! แต่งไปเขินไปเลย >//<

ไปและน้าทุกคน จุ๊ฟฟฟๆ!