ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

ทงเฮอยู่ที่สตูดิโอเพื่อถ่ายแบบนิตยาสารชื่อดังโดยมีนางแบบอีกสองคนมาถ่ายด้วย แต่ทงเฮไม่ได้สนใจสองคนนั้น
เลยซักนิดเดียว เพราะมัวแต่คิดเรื่องของยูริ สี่วันที่ผ่านมานี้ยูริไปหาฮีชอลแทบทุกวันเลยล่ะ ขนาดว่ายุนอาชวนไป
เที่ยวแล้วนะ เธอยังปฏิเสธไม่ไปเลยด้วยซ้ำ
"คุณทงเฮครับ ช่วยยิ้มหน่อยเถอะครับ" ช่างภาพเอ่ยขึ้นเนื่องจากทงเฮเอาแต่ทำหน้าเครียด คิ้วขมวดกันจนเป็นปม
เลยด้วยล่ะ ทงเฮเอ่ยขอโทษก่อนจะตั้งใจโพสท่าทางและถ่ายแบบต่อไปจนในที่สุดก็ถ่ายเสร็จ
"ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ" ร่างหนาโค้งตัวเป็นการขอบคุณและเดินไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะกลับบ้าน
Rrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของนายแบบสุดหล่อดังขึ้น ถึงแม้ทงเฮจะไม่อยากรับสายใครซักเท่าไหร่ก็ตาม แต่เมื่อเห็นเบอร์ของ
คนที่โทรมาแล้ว เค้าจึงจำต้องรับสายอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ว่าไงครับยุน?"
[ทงเฮ! ไปเที่ยวกันเถอะ] คนปลายสายเปล่งน้ำเสียงออกมาอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคนฟังถึงกับขมวดคิ้วด้วยความ
งุนงงว่าแฟนของเค้าไปอารทณ์ดีมาจากไหนกัน
"ทำไมอารมณ์ดีจังครับ" ทงเฮเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยซะจนปิดไม่อยู่ ตั้งแต่วันที่ยูริไปหาฮีชอล ยุนอาก็
ดูอารมณ์ไม่ดีมาตลอดเลย คอยโทรมาบ่นกับเค้ประจำว่าเพื่อนไม่สนใจอย่างโน้นอย่างนี้ แต่วันนี้โทรมาชวนให้ไป
เที่ยวกันเนี่ยนะ มันต้องมีเรื่องอะไรดีๆแน่เลย
[ยัยยูลเป็นคนชวนไปน่ะ] ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าจนทงเฮรู้ได้เลยว่าเธอต้องยิ้มหรือกระโดดโลดเต้นอยู่เป็นแน่
แต่มันก็เป็นเรื่องดีจริงๆนะที่ยูริชวนไปเที่ยว
"โอเคครับ ว่าแต่จะไปเที่ยวไหนกันเอ่ย"
[ปูซาน!!]
"หืม...ไปปูซานงั้นหรอ" น้ำเสียงสงสัยเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินสถานที่ที่จะไปเที่ยวกัน
[อื้ม! ยัยยูลมันอยากไปน่ะ ถึงจะแปลกไปซักหน่อยก็เถอะ] ไม่แปลกไปซักหน่อยหรอกแต่มันแปลกมากๆเลยล่ะ 
คนอย่าง ควอน ยูริ ที่ไม่ชอบไปทะเลเลยจะไปปูซานทำไมกัน เห็นชวนไปทีก็ปฏิเสธหัวชนฝาอย่างเดียว
"เอาเถอะครับ แล้วจะไปกันวันไหนล่ะ" ทงเฮถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากเมื่อกี้
[พรุ้งนี้ย่ะ!!] เสียงปลายสายดังขึ้นแต่มันไม่ใช่เสียงของยุนอา เค้ารู้เลยล่ะว่าเธอเป็นใคร คำพูดกระแทกแบบนี้น่ะ
มันมีแค่คนเดียวนั่นแหละ ควอน ยูริ ไงล่ะ
"ยัยคุณหนู ผมจะคุยกับแฟนครับ ไม่ใช่คุณ"
[ชิ!! ไม่ให้คุยโว๊ยยยยย ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด] เมื่อปลายสายตัดไปทงเฮก็จำต้องลอบถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้มันน่าจับมาตีก้นซะให้เข็ดเลยจริงๆ
 

 
หลังจากที่ยูริออกมาจากห้องพักยุนอา เธอก็ไปเดินเล่นห้างอย่างสบายใจเฉิบ ฮีชอลบอกเธอมาว่าตัวเค้าและแจจุง
จะไปเที่ยวทะเลกันตามคำขอร้องจากยัยนิโคลนั่น ยูริจึงไปชวนยุนอาและทงเฮให้ไปด้วยกัน ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียด
ทะเลมากขนาดไหนก็ตาม แต่เธอก็ขอสู้ตายเพื่อแย่งไอประธานหน้าตุ๊ดนั่นมาให้ได้แหละน่า
"หึ! รู้จัก ควอน ยูริ น้อยไปซะแล้วย่ะ" น้ำเสียงสะใจเอ่ยออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะหยิบแว่นสีชามาใส่ไว้และเดินช็อป
อย่างสนุกสนาน จนถุงในมือเธอมีเกือบสิบใบเลยทีเดียว หลังจากที่ช็อปอยู่นานร่างบางก็พาตัวเองมายังร้านอาหาร
หรูแห่งหนึ่งเพื่อที่จะหาอะไรกินประทังความหิว (บรรยายซะน่าสงสารเลยนะ : ยูริ)
"แซลมอนสเต็กและก็เปิดไวน์แดง BIN 407 ปี2005 มาให้ด้วย" ร่างบางสั่งอาหารอย่างที่เธอชอบอย่างเคยชิน
ตามด้วยไวน์แดงรสโปรดของเธอ เมื่อพนักงานสาวฟังออเดอร์จบก็เดินหายไปจากตรงนั้นทันที ยูริหันหน้ามองออก
ไปนอกหน้าต่างเพื่อชมวิวสวยๆของร้านนี้ ดีที่เธอได้ที่นั่งติดกระจก ไม่งั้นคงไม่มีอะไรให้ดูเพลินๆเพื่อรออาหารเป็น
แน่เลยล่ะ บรรยากาศที่ร้านนี้ดูเงียบสงบแถมยังมีเสียงดนตรีสบายๆให้ได้ฟังอีกต่างหาก แม้ยูริจะเป็นผู้หญิงที่เปรี้ยว
และชอบแสงสีหรือสถานที่บรรเทิงขนาดไหน เธอก็ยังอยากมีเวลาที่ได้อยู่อย่างสงบแบบนี้บ้างล่ะนะ เธอคิดเอาไว้
ว่าหลังจากที่กินอาหารที่ร้านนี้เสร็จ เธอกะจะไปแข่งรถเล่นแก้เบื่อซักหน่อย เพราะเธอก็ไม่อยากจะกลับไปเหยียบ
บ้านตัวเองซักเท่าไหร่ บ้านที่มีแต่สิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจน่ะ เธอไม่ชอบมันเลยซักนิดเดียว
"เฮ้ออออ! ทำไมชั้นต้องมามีครอบครัวที่แย่แบบนี้ด้วยนะ"
"ก็ยังดีกว่าคนไม่มีครอบครัวนะครับ" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหน้าของร่างบาง ทำให้เธอต้องละสายตาจากวิวอันสวยงาม
ขึ้นมามองเจ้าของเสียงนั้นอย่างไม่พอใจ แต้ผู้ชายครงหน้าเธอทำให้เธอถึงกับต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นอึ้งทันทีเลยล่ะ
ก็ผู้ชายตรงหน้าดูหล่อเอามากๆ ไม่สิ! ติดไปทางน่ารักเสียมากกว่า ผิวขาวอย่างกับอะไรดี และที่เธอติดใจที่สุดคือ
ริมฝีปากของคนตรงหน้า มันช่างมีสีที่สวยและน่าสัมผัสจริงๆเลยล่ะ ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอคิดแบบนั้น
"มีธุระอะไรกับชั้นรึเปล่าคะ?" ยูริถามคนตรงหน้าด้วยวาจาสุภาพ แต่น้ำเสียงของเธอยังคงความเย่อหยิ่งอยู่ในตัว
"ผมแค่อยากเอาของเพื่อนคุณมาคืนน่ะครับ" เจ้าของใบหน้ามีสเน่ห์พูดพร้อมกับวางสิ่งของที่ต้องการนำมาคืนให้
กับยูริที่นั่งอยู่ สายตามองไปยังของที่ถูกส่งมานั่นก็คือกระเป๋า และมันเป็นของยุนอาเพื่อนเธอ ยูริเงยหน้ามามอง
ชายหนุ่มด้วยความสงสัย เค้าไปเอากระเป๋านี่มาจากไหนกัน แล้วรู้ได้ยังไงว่าเธอรู้จักเจ้าของกระเป๋านี่ สำคัญที่สุด
เค้าเอามาคืนเธอถึงนี่ได้ไงกัน
"ผมเป็นเพื่อนกับยุนอา และมีรูปคุณที่ถ่ายคู่กับยัยนั่นในนี้ สำคัญที่สุด ผมมากินอาหารที่นี่เลยเจอคุณเข้าน้ะครับ"
เหมือนกับอ่านใจได้ ชายหนุ่มตรงหน้าคลายข้อสงสัยในใจเธอได้อย่างไม่มีติดขัด ยูริถึงกับอมยิ้มออกมาด้วยความ
เหลือเชื่อกับคนตรงหน้า
"งั้นผมขอตัว..."
"เดี๋ยวก่อนค่ะ" ร่างกำยำเตรียมหันหลังเดินออกไปจากตรงนี้แต่ทว่าคุณหนูจอมวีนก็เรียกเค้าเอาไว้เสียก่อน
"พอจะบอกชื่อได้มั๊ยคะ เผื่อชั้นจะได้บอกยัยยุนว่าใครเอามาคืน" ยูริแสร้งอ้างชื่อเพื่อนสาวขึ้นมาเพราะเธออยาก
จะรู้จักชื่อของผู้ชายคนนี้ คนถูกถามยิ้มมุมปากออกมานิดๆก่อนจะเอ่ยชื่อตัวเองออกมา
"คิม จุนซู ครับ!" เจ้าของเสียงอันมีสเน่ห์หันหน้ามายิ้มให้กับยูริก่อนจะเอ่ยประโยคนึงที่ทำให้ร่างบางต้องยิ้มออก
มาอย่างอดไม่ได้
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณ ควอน ยูริ!"
 

 
มาแล้วๆ หลังจากที่หายไปหนึ่งวันเต็มๆ (พอดีติดการ์ตูนไปนิสนึง 55555)
ยังไงก็อย่าลืมเข้ามาอ่านกันเยอะๆน้าจ๊ะ ^[++]^