พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังทานข้าวเช้ากันอยู่ ก็ทำให้แก้วหายกังวลใจไปบ้าง...ที่พี่สาวสุดสวยของเธอต้องไปแต่งงานกับชายแปลกหน้า การทานข้าวครั้งนี้ทำให้แก้วได้รู้จักตัวตนของป๊อปปี้ ป๊อปปี้เป็นหนุ่มขี้อาย แต่รักใครรักจริงซึ่งแก้วก็คิดในใจว่าเธอคงไม่ห่วงพี่สาวมากแน่ๆถ้าผู้ชายคนนี้รักพี่สาวของเธอจริง
"ตายแล้ว!! แก้วลืมดูเวลาไปค่ะ คือแก้วต้องรีบไปที่ร้านดอกไม้น่ะค่ะแก้วไปก่อนนะคะ"นี่ไม่ใช่แผนของแก้วแน่นอน เพราะแก้วไม่ใช่คนอย่างนั้น
"กะ..แก้ว ให้พี่ไปส่งม๊ะ..."ยังไม่ทันที่ฟางจะพูดจบแก้วก็วิ่งขึ้นแท๊กซี่ทันที"อ่าวว..ไวอย่างกะลิงแหนะ"
ฟางอดขำไม่ได้กับท่าทีเกรงใจคนของแก้ว แก้วไม่เคยผิดนัดใคร แก้วเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟคคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ถ้าไม่ติดกับปมด้อยที่แม่ใหญ่สร้างมันไว้ให้แก้ว ทำให้แก้วเติบโตมาอย่างน่าสงสาร
"ดูคุณแก้วเป็นห่วงคุณจังเลยนะครับ"ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟาง
"ค่ะ แก้วเธอมีอดีตที่น่าสงสารมากเลยล่ะ..."ฟางพูด
[Special:'Kaew']
ตอนนี้ฉันมาถึงร้านดอกไม้แล้วล่ะ นอกจากฉันจะช่วยงานครอบครัวแล้ว ฉันยังมีร้านดอกไม้เล็กๆ วินเทจๆ เป็นของตัวเองอีกด้วย มีลูกค้าคนหนึ่งนัดฉันมาวันนี้ บอกว่าช่วยจัดดอกไม้ช่อใหญ่สีขาวให้หน่อย ซึ่งฉันก็ทำเสร็จแล้ว และต้องเป็นฉันคนเดียวที่ทำ ไม่รู้อะไรนักหนา
"อื้ม...จัดได้สวยดีหนิ แต่ฉันเปลี่ยนใจละ ฉันอยากได้ดอกไม้...สีแดง"นี่มันไอ้ผู้ชายที่เลี้ยงสุนัขไว้ในปากนี่
"นาย!! มาทำอะไรที่นี่"ฉันรีบเดินออกจากเด้าท์เตอร์มาประจันหน้ากับเขา
"ฉันมาสั่งดอกไม้...ที่เธอถืออยู่นั่นแหละ แต่ว่า... ตอนนี้ฉันอยากได้สีแดงแล้วล่ะ"โทโมะมองไปที่ดอกกุหลาบที่อยู่ในแจกันสวยๆ
"อะไรของนาย ก็นายสั่งดอกไม้สีขาวเอง"ฉันวางดอกไม้ช่อนั้นอย่างเบามือ แล้วเอามือท้าวสะเอวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน(ฉันเคยเห็นน้องฟ้าทำนะ)
"แต่ตอนนี้ฉันอยากได้สีแดง"โทโมะหยิบดอกไม้ช่อสีขาวแล้วทิ้งลงถังขยะที่ใกล้ที่สุด
"นาย!! ก็ได้.. เดี๋ยวฉันจะไปจัดมาให้ใหม่สีแดงใช่มั๊ย"ฉันว่าฉันจี้จุดถูกแล้วล่ะ จุดประสงค์ของหมอนี่คือ... เห็นฉันโกรธไงล่ะ ถ้าฉันใจเย็นไม่เอะอะโวยวาย มันก็จะไม่เข้าทางเขา
"ดี! ไปจัดเดี๋ยวนี้"โทโมะไปนั่งที่โซฟาของร้าน ฉันเริ่มจัดดอกไม้สีแดงใหม่จนมันได้ครึ่งทาง..."ฉันอยากได้... ดอกไม้สีชมพูแล้วล่ะ"
"อืม...รอสักครู่นะ"ฉันไปหยิบดอกไม้สีชมพู... สีม่วง สีเหลือง สีชมพูนม ฯลฯ"ต่อไปจะเอาสีอะไรดีล่ะ ถ้าฉันจัดสีชมพูไปแล้ว"
"เธอ!! เธออย่ามาลองดีกับฉันนะ"โทโมะเข้ามาฉุดแขนขวาของฉันแล้วบีบอย่างแรง ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากแต่ยังไงซะ เขาจะไม่มีทางได้เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของฉัน"ก็อย่างว่าอ่ะนะ... คนมีปมเรื่องแม่ก็แบบนี้แหละ พยายามทำตัวให้เข้มแข็งแต่เธอน่ะ... อ่อนปวกเปียก!"
"เฮ้อ!! ฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงเหมือนกันนะ..."โทโมะมองหน้าฉันอย่างงงๆ"แต่ลูกผู้ชายที่แท้จริงเขาไม่หาเรื่องผู้หญิงหรอก^^"
"เธอ!!"สิ้นสุดคำนั้นเขาก็ลากฉันออกจากร้าน คนรอบข้างมองเราเป็นตาเดียว ถึงเขาไม่อาย แต่ฉันอายนะ!!
"นี่นาย!! ปล่อยฉันนะ!! ฉันจะไปทำงาน"ฉันเอะอะโวยวายไปตลอดทางจนมาถึงรถเขา
"เข้าไป!!"ตาบ้านี่จับฉันยัดเข้าไปในรถแล้วปิดประตู สตาร์ทรถทันที"นายจะพาฉันไปไหน!! ฉันไม่ไป!! ปล่อยฉันลงนะ!!"
"เงียบๆไป"แล้วเขาก็ขับรถไป ตลอดทางฉันถามอะไรเขาก็ไม่ตอบ
[End Special:'Kaew']
ซ่าส์ ซ่าส์...
เสียงน้ำกระทบชายฝั่งตอนนี้โทโมะกับแก้วกำลังอยู่ที่...ทะเล
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"แก้วมองทะเลแล้วเผลอยิ้มไม่ได้เพราะมันเป็นที่ที่สวยที่สุดสำหรับแก้ว
"เธอชอบทะเลนี่... หรือฉันพูดไม่ถูก"โทโมะยักคิ้วใส่แก้วแล้วยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์
"ใครชอบ... นายรู้ได้ไง"แก้วถามอย่างสงสัย
"จริญญา ศิริมงคลสกุล เกิดวันที่22 มิถุนายน พ.ศ.25XX นิสัยส่วนตัว ใจเย็น ขี้เกรงใจคน ไม่ชอบคนโกหก ไม่เคยโกหกใครถ้าไม่จำเป็น เป็นเด็กกำพร้าที่นายอานนท์เก็บมาเลี้ยง เธอเป็นคนกตัญญู แม้คุณผู้หญิงใหญ่ของบ้านนั้นจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอเท่าไหร่แต่เธอก็ยังทดแทนบุญคุณท่านอยู่เสมอ... แล้วที่สำคัญ เธอไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่ออกมาจากท้องแม่ เพราะความคิดในวัยเรียนของเธอคิดไว้เสมอว่าจะตั้งใจเรียนให้จบเพื่อจะมาช่วยพ่อแม่ทำงานแต่เมื่อ2ปีที่แล้ว นายอานนท์ก็ได้ลาจากโลกนี้ไป^^"แก้วทึ่งกับข้อมูลที่โทโมะพูดเกี่ยวกับตัวเอง'ทำไมรู้เยอะขนาดนี้วะ เมนส์ฉันมาช่วงไหนของเดือนล่ะรู้ป่าว'แก้วคิดในใจ"แต่ไม่ว่าเธอจะเป็นคนยังไงฉันก็ไม่ไว้ใจเธอหรอก"
"รู้ขนาดนี้นายน่าจะไปเป็นนักสืบนะ รับรองเงินรุ่ง"แก้วพูด
"เฮอะ! ฉันต้องรู้ประวัติทุกคนที่เข้าใกล้ครอบครัวฉัน"โทโมะพูด
"ทำไมอ่ะ?"แก้วทำหน้าสงสัย โทโมะมองแก้วเป็นนัยๆประมาณว่า'เธอไม่จำเป็นต้องรู้'แก้วรูตัวทันที"ไม่บอกก็ไม่เป็นไร.. ไม่ซีเรียส... ถ้านายรู้ประวัติฉันแล้ว...ประวัติพี่สาวฉันล่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ"โทโมะตอบไปอย่างนั้น แต่ไม่รูทำไม ถึงอยารู้ประวัติของผู้หญิงคนนี้...คนเดียว
"อ่าวว... แล้วทำไมถึงรู้เรื่องฉันอ่ะ"แก้วถามอย่างสงสัย
"ก็พี่สาวของเธอไม่ได้เหยียบเท้าฉันไง ไม่มีผู้หญิงคนไหนเหยียบเท้าฉันเลยนะ"โทโมะพูด
"..."
"แต่ยังไงฉันก็ไม่มีวันมองพี่สาวเธอเป็นคนดี... จนกว่าฉันจะมั่งใจด้วยตยเอง"โทโมะพูดอย่างหนักแน่น คำพูดคำจาของโทโมะทำให้แก้วรู้ทันทีว่าโทโมะเป็นคนขี้ระแวง ใจร้อนไม่ค่อยไว้ใจคน... แต่เค้าก็รักครอบครัวเป็นที่หนึ่ง
 
20/7/2013
[Merin_zZ]