พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

[Specail:'Fang']

 

               ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ฉันไม่ไดไปโรงพยาบาลหรอกนะคะ คุณสามีเห็นทีท่า

ไม่ดีเลยพาฉันกลับมาก่อน ฉันคงพักผ่อนน้อยมั้งคะ ขืนคุณหมอให้ยาให้ยามาฉันก็ไม่ทานอยู่ดี ก็ฉัน

ไม่ชอบนี่คะ ส่วนคุณสามีก็ไปตรวจที่โรงพยาบาลเพราะน้องโดนัทขอไว้ เพราะคุณสามีอาเจียรทั้งวัน

ฉันเป็นห่วงมากเลยค่ะ คงเป็นโรคกระเพาะละมั้ง ฉันควรจัดอาหารช้าว กลางวัน เย็นให้เข้มงวดกว่านี้!

ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า จะได้เตรีมน้ำอุ่นไว้ให้พี่ป๊อปตอนกลับมาจากโรงพยาบาล

 

               ฉันอ้วนขึ้นหรือเปล่านี่ แต่ปกติถ้าน้ำหนักจะขึ้นขาฉันจะมาก่อนเลยนะ.. ช่างเถอะ ยังไง

ฉันจะควบคุมอาหาร ออกกำลังกายบ่อยๆแล้วกันค่ะ ฉันนั่งอยู่บนชักโครกเนิ่นนานจนสายตาเหลือบไป

เห็นอะไรบางอย่างในกระเป๋าสีชมพูรูปคิตตี้ที่ฉันซื้อมาตั้งไว้เองเมื่อ2เดือนที่แล้ว ผ้าอนามัย! นี่ฉัน

ไม่มีรอบเดือนมา3เดือนแล้วหรอ! เอาวะ! ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว วัดดวงไปเลยแล้วกัน!

 

"หนูฟางไปไหนลูก"ระหว่างทางฉันจ๊ะเอ๋กับคุณแม่สามีคนสวยท่กำลังนั่งร้อยมาลัยอยู่

 

"ฟางขอไปร้านขายยาสักครู่นะคะคุณแม่ แล้วจะรีบกลับมาค่ะ"ฉันตอบคุณแม่แล้วสตาร์ทรถไปที่ร้าน

ขายยาที่ใกล้ที่สุดทันที

 

ร้านขายยา

 

"หายาอะไรอยู่คะ"พนักงานเภสัชมาทักฉัน

 

"ที่ตรวจครรภ์ค่ะ ยัยโฟร์! นี่ไม่ได้เจอกัน5ปีกว่าๆป่องแล้วหรอ"ฮะๆ เพื่อนสมัยมัทยมปลายของฉันเองค่ะ เพราะฉันเรียนบริหารแต่ยัยนี่เรียนเภสัชก็ทำงานอย่างที่เห็นเนี่ยแหละค่ะ

 

"ยัยฟาง! คิดถึงแกจัง กอดๆๆ"ยัยโฟร์อ้าแขนให้ฉัน ฉันเข้าไปกอดแต่กอดไม่มิด-*- ยัยนี่ป่องไป

นะ

 

"กี่เดือนแล้วเนี่ย?"ฉันถาม

 

"6เดือนแล้ว เอ๊ะ! เมื่อกี๊ฉันได้ยินแว่วๆ หาซื้อที่ตรวจครรภ์หรอจ๊ะ แต่งงานเมื่อไหร่แล้วเนี่ย"โฟร์ถาม

 

"5เดือนกว่าแล้ว แล้วแกอ่ะ แต่งกับใคร เมื่อไหร่?"ฉันถามกลับบ้าง เห็นตอนมัทยมคบกับพี่นัทตั้งแต่ม.4

 

"พี่นัทนั่นแหละ"โฟร์เริ่มหน้าแดงขึ้น

 

"นานขนาดนั้นเชียว"ฉันยิ้มให้โฟร์

 

"อะๆ เลิกแซวฉันได้แล้ว นี่ที่ตรวจครรภ์ ถ้าขึ้นสองขีด.."

 

"ฉันรู้ๆ ขอเลยละกัน แล้วเจอกันใหม่เพื่อนรักแล้วจะมาเยี่ยมบ่อยๆ"ฉันพูดแล้วออกจากร้านไปโดย

ไม่ลืมที่จะไม่จ่ายตังค์ให้ยัยโฟร์สักบาท เพื่อนกันนี่เนอะ ฮ่าๆ

 

ที่บ้านจิระคุณ

 

ในห้องป๊อปปี้ ฟาง

 

ฉันเดินเข้ามาก็เห็นคุณสามีกำลังนั่งดูทีวีอยู่ปลายเตียง

 

"ไปไหนมา.."พี่ป๊อปถามฉันโดยไม่มองหน้า โกรธอะไรฉันหรือเปล่า?

 

"ไปร้านยามาค่ะ"ฉันตอบแล้วเดินไปวางกระเป๋า

 

"อืม"นี่พี่ป๊อปเขารู้ว่าฉันไปร้านยาแล้วไม่ถามว่าไปทำไมแบบนี้มันไม่ปกตินะ! เขาไม่เป็นห่วงฉันเลย

 

"ค่ะ ไปหาหมอมาคุณหมอว่าไงบ้างคะ ให้ยามาทานหรือเปล่า"ฉันยังคงถามต่อ

 

"หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง.. ส่วนยาก็ไม่มี"พี่ป๊อปพูดแต่สายตาก็ยังว่างเปล่าเหมือนเดิม

 

"ฟางจะอาบน้ำแล้วนะคะ พี่ป๊อปจะอาบก่อนหรือเปล่า"ฉันถามพร้อมหยิบชุดอาบน้ำมา

 

"เธออาบก่อนเถอะ"ฮะ? 'เธอ' หรอ? พี่ป๊อปไม่เคยใช้คำนี้กับฉัน ตาฉันเริ่มเปียกๆแล้วนะ..

 

"ค่ะ"ฉันเข้ามาในห้องน้ำแล้วส่องกระจกแล้วลูบท้องของตัวเอง ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย.. ถ้าพี่ป๊อปจะไม่สนใจฉันกับลูกจะอยู่ยังไง ปกติฉันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้นะ.. แต่ทำไม?

 

          ฉันค่อยๆนั่งลงบนชักโครก ก่อนจะลุกขึ้นเพราะทำธุระเสร็จแล้วเอาก่องสองกล่องที่ฉันเอา

มาจากร้านยัยโฟร์ขึ้นมา ทำไมฉันเอามาสองอันน่ะหรอ... ก็กลัวไม่แต่ใจอ่ะ แบบแรกเป็นแบบจุ่น

แบบที่สองเป็นแบบหยด ฉันลองแบบหยดก่อนดีกว่า ฉันค่อยๆเอาที่ดูดไปดูดปัสสาวะไปดูดแล้ว

หยดลงที่เครื่องแล้วตั้งรอไว้ ก่อนที่จะเอาอีกเครื่องมาจุ่มลงแล้วเอาทั้งสองอันมาดูพร้อมกัน.. สะ

สองขีด

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!"ฉันเผลอกรี๊ดด้วยความดีใจ ทั้งๆที่ตั้งใจจะไม่ให้พี่ป๊อปรู้แท้ๆ ทำไง

ดี ฉันลืมล๊อคประตู!

 

"ฟาง! เป็นอะไร"พี่ป๊อปรีบเปิดประตูเข้ามาหาฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังถือที่ตรวจครรภ์ถึงสองกันในมือ  และฉันก็ยังตกใจไม่หาย ทำให้พี่ป๊อปเอาไปจากมือฉันได้อย่างง่ายดาย

 

"ฟาง.."พี่ป๊อปเข้ามากอดฉันไว้"อย่ากรี๊ดแบบนั้นอีกนะ พี่เป็นห่วงนะรู้มั้ย"

 

"หนูฟางเป็นอะไรลูก"คุณแม่ คุณโทโมะกำลังอุ้มน้องโดนัท คุณเขื่อน คุณโซ่ ป้าน้อม(แม่บ้าน) พี่ต๋อย(คนขับรถ)ต่างเข้ามาดูฉันกันหมด น่าอายจัง-///-!

 

"ฟางตกใจมั้งครับคุณแม่"พี่ป๊อปพูด

 

"ตกใจอะไรหรอคะป้าฟาง"น้องโดนัทถาม

 

"คุณแม่ดูเป็นใช่มั้ยครับ"พี่ป๊อปยื่นที่ตรวจครรภ์ไปให้คุณแม่ คุณแม่ยิ้มแก้มฉีก

 

"แม่จะได้เป็นย่าแล้วๆ ตาป๊อป แม่รักลูกที่สุดเลย"คุณแม่เข้ามากอดพี่ป๊อปแล้วเข้ามากอดฉัน"เป็น

แม่คนแล้ว แคร์ตัวเองหน่อยนะลูก"

 

"ถึงป้าจะไม่ได้เป็นหมอ แล้วก็เรียนมาน้อยแต่ป้ารู้แล้วล่ะค่ะว่าอาการที่คุณป๊อปเป็นตอนนี้คือโรค

อะไร"ป้าน้อมพูด

 

"โรคอะไรหรอคะป้าน้อม"ฉันถามด้วยความอยากรู้ ก็อาการที่คุณสามีเป็นมันน่าเป็นห่วงจริงๆนะ

 

"ก็แพ้ท้องแทนภรรยาไงคะ"ป้าน้อมพูด

 

"เย้! โดนัทก็จะมีเพื่อนเล่นแล้วใช่มั้ยคะคุณย่า"น้องโดนัทเข้ามากอดคุณแม่

 

"ใช่แล้วค่ะ แต่คงต้องรออีกหลายเดือนเลย หนูฟางคิดว่าจะไปฝากครรภ์วันไหนดีจ๊ะ"

 

"ยังไม่ได้คิดเลยค่ะคุณแม่"ฉันพูด

 

"จ้ะๆ ตาป๊อปดูแลน้องให้ดีนะลูก ดูแลหลานของแม่ให้ดีด้วย แม่ไปนอนแล้วนะ ฝันดีจะลูกๆ"แล้ว

คุณแม่ก็เดินจากไปพร้อมกับ

 

"ฟางสร้างความลำบากใจให้พี่ป๊อปหรือเปล่าคะ"ฉันถาม ก็มันน่าคิดใช่มั้ยล่ะคะ เมื่อกี้ยังไม่สนใจฉันอยู่เลย

 

"ทำไมฟางพูดแบบนั้นล่ะ"พี่ป๊อปทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

 

"ก็พี่ป๊อปไม่คุยกับฟาง"น้ำตาของฉันมันไหลมาเองแบบอัตโนมัติ

 

"ฟาง.. พี่ขอโทษ อย่าร้องนะฟาง"แล้วพี่ป๊อปก็ปลอบฉันจนเผลอหลับไป...

 

[End Special:'Fang']

 

07/10/2013

 

[Merin_zZ]

 

ไม่เมนต์ไม่อัพ^^