พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

"ฉันขอโทษนะที่เอาชื่อนายไปอ้าง"ฟ้ากับโซ่กำลังนั่งให้อาหารปลาอยู่ริมคลองนั่งมองดวงอาทิตย์

ตกดินช้าๆ[โรแมนทิคเฟ่ออ่ะ บ่องตง!:ไรเตอร์]

"ไม่เป็นไรๆ"โซ่ตอบยิ้มๆให้ฟ้า"แต่รุ่นพี่คนนั้นก็หล่อนะ เธอไม่สนใจหน่อยหรอ?"

"ก็หล่อนะ... แต่ฉันสัญญากับไอ้ตี๋ที่ไหนไม่รู้ไว้อะดิ ฮ่าๆ :p"ฟ้าแลบลิ้นใส่โซ่ โซ่มองหน้าฟ้าแล้วยิ้มออกมาเขินๆ

"ใส่ใจด้วยหรอ?"โซ่เลิกคิ้วข้างนึง

"ไม่รู้สิ ฉันเป็นคนรักษาสัญญานะ เพราะฉันรู้ดีว่าการโดนคนที่ไว้ใจผิดสัญญากับเรามันเป็นยังไง.."ฟ้าพูดแววตาเริ่มเศร้าหมอง

"เธอมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ...บอกฉันได้นะ"โซ่เอามือมาจับที่ไหล่ฟ้าเหมือนให้กำลังใจ

"ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจนะที่เป็นห่วง^^"ฟ้ายิ้มให้โซ่ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง"ทำไมนายถึงมาเรียนคณะบริหารธุรกิจล่ะ?"

"ฉันคิดว่าจะช่วยที่บ้านทำงาน.. เหมือนกับพวกพี่ๆน่ะ จริงๆฉันไม่ได้อยากบริหารอะไรหรอก แล้วเธอล่ะ?"

"ฉันหรอ... คงเหมือนนายละมั้ง ฉันอยากเป็นหมอ อยากรักษาคนป่วย แต่แม่ฉันก็บังคับให้ฉันเรียนสายบริหาร"ฟ้าพูด

"ฉันอยากเป็นนักบินนะ ดูเท่ไงไม่รู้ แม่ก็ไม่ได้บังคับหรอก ฉันเต็มใจ"โซ่พูด

"ถ้านายชอบทำไมไม่เรียนล่ะ ชีวิตของนายเองนายเลือกได้อยู่แล้ว"

"งั้นฉันจะเป็นนักบินหนึ่งวัน"โซ่เดินไปข้างหน้าเล็กน้อยกางแขนออกแล้วย่อเข่า"สวัสดีครับขอต้อนรับเข้าสู่สายการบินโซ่ตี๋น้อย กัปตันชื่อศตายุ นาคทองเพชร กรุณาเกาะแน่นๆ ระวังตกครับ"

"บ้าปะเนี่ย"ฟ้าส่ายหัวนิดๆก่อนจะขึ้นขี่หลังโซ่ตามระเบียบ

"เกาะแน่นๆครับผู้โดยสาร"โซ่กางแขนออกแล้วพาฟ้าวิ่งไปมา

"อ๊ายย! อย่าวิ่งสิ ฮะๆ"ทั้งสองเล่นกันโดยไม่รูเลยว่าใครแอบมองอยู่

แชะ!

เสียงชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปดังขึ้น

"เด็ดแน่ๆ โซ่เดือนคณะกับฟ้าผู้เข้าแข่งขันMISSDEMOเป็นแฟนกัน แล้วคณะสำนักพิมพ์ของเราก็จะดังสักที"ขนมจีนประธานคณะหนังสือพิมพ์พูด

บ้านจิระคุณ

"ป้าฟางคะ โดนัทอยากทานคุ๊กกี้ป้าฟางทำให้หน่อยได้มั้ยคะ"ฟางกำลังยืนทำคุ๊กกี้อยู่

"รอก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าทำให้นะไปนั่งรอบนเก้าอี้ก่อนนะจ๊ะอีก5นาที"

"ค่ะ^^"แล้วโดนัทก็ไปนั่งบนเก้าอี้ตามคำสั่งของฟาง"ลุงป๊อปคะกลิ่นคุ๊กกี้หอมจัง ลุงป๊อปต้องหิวแล้วแน่เลย"

"ลุงขอตัวก่อนนะ อุ๊บ!"ป๊อปปี้เอามืออุดปากไว้ก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

"ลุงป๊อปเป็นอะไรหรอคะป้าฟาง"โดนัทถาม

"ป้าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ บอกให้ไปหาคุณหมอก็ไม่ไป รู้มั้ยลุงของเราอะดื้อจะตาย"ฟางพูด

"แอบนินทาอะไรกันสาวๆลุงได้ยินนะ"ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างเพลียๆ

"ก็จริงนี่คะ ลุงป๊อปไม่ยอมไปหาหมอสักที"ฟางพูด

"แต่ป้าฟางก็ไม่ยอมไปหาหมอเหมือนกันค่ะ เป็นลมไม่รู้กี่รอบ"ป๊อปปี้พูด

"ไปหาหมอค่ะ"โดนัทจับแขนป๊อปปี้กับฟางแล้วลากไปที่รถ

"ป้าฟางไม่ไปดีกว่าค่ะ พาลุงป๊อปไปคนเดียวดีกว่านะคะ"ฟางพูด

"ถ้าใครขัดขืน โดนัทจะไม่คุยด้วย พาไปล่องแก่ง ไปสวนสนุก ไปร้านไอศกรีมก็จะไม่หายโกรธ! ลุงต๋อยค้าาา"โดนัทตะโกนเรียกหาคนขับรถ

"ครับๆๆมาแล้วครับคุณหนู"

"พาโดนัทกับลุงป๊อปป้าฟางไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ด่วนจี๋ค่ะ"โดนัทพูด

"ครับๆๆ ด่วนๆเลย คุณป๊อป คุณฟาง คุณหนูโดนัท เชิญครับ"ต๋อยเปิดประตูรถให้ทั้งสามคน

"เพราพี่ป๊อปแท้ๆ ฟางไม่อยากออกมาสักหน่อย"ฟางพูด

"เพราะเรานั่นแหละ ถ้าไม่ไปฟ้องหลานก่อนพี่คงไม่ฟ้องกลับหรอก"ป๊อปปี้พูด

"นี่พี่ป๊อปโทษฟางหรอ ใช่สิ ฟางผิดเองจะเลิกกันมั้ยล่ะ!"ฟางพูด ลีดเดอร์คงรู้อารมณ์คน...เป็นยังไง

"ฟาง... ทำไมฟางพูดแบบนี้ล่ะ"ป๊อปปี้พูด

"ฟาง... ฟางควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทำไมฟางไม่ใจเย็น ทำไมๆๆๆ"ฟางพูดกับตัวเองทำให้ป๊อปปี้เริ่มเป็นห่วงเข้าไปใหญ่

30/09/2013

[Merin_zZ]