พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

มหา'ลัยเดโมฯ
 
ห้องสมุด
 
"ฮะแฮ่ม"โซ่กระแอมเสียงดังเพื่อจงใจให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออยู่หันมาสนใจ
 
"หมาติดคอหรอ"ฟ้าหันมาพูดแล้วอ่านหนังสือต่อ
 
"นี่เธอเห็นมั๊ย ฉันอ่านหนังสือ"โซ่ถือวิสาสะนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฟ้า
 
"แล้ว?"ฟ้าเลิกคิ้วถาม
 
"เธอไม่สนใจฉันหน่อยหรอ"โซ่ถาม
 
"อะไรของนาย"ฟ้าวางหนังสือแล้วมามองหน้าโซ่ตรงๆ
 
"ฉันอ่านหนังสือเลยนะ"โซ่ยังพูดต่อ
 
"ฉันดีใจกับการอ่านหนังสือของนาย จบ! แล้วถ้านายยังกวนฉันอีกฉันจะเอาหนังสือฟาดหน้านายให้หงายไปเลย!"ฟ้าพูด
 
"แต่ว่าฉันอ่านหนังสือ เธอก็น่าจะมองฉันอะไรงี้แล้วก็..."
 
ผลัวะ!!!
 
"โอ๊ะ!..."โซ่กำลังจะร้องออกมาแต่โดนฟ้าปิดปากไว้ซะก่อน ดีที่ตรงที่ฟ้านั่งเป็นมุมลับตาคน ผู้คนเลยไม่แตกตื่นกับการกระทำของฟ้า ที่เอาหนังสือไม่หน้ามากยาวประมาณ30เซนติเมตร หนาประมาณ1000หน้าฟาดหน้าไป
 
"อย่าร้องออกมาเชียวนะ!"ฟ้าปล่อยแล้วเก็บหนังสือออกไปจากห้องสมุด
 
'คนอะไรมือนุ๊มนุ่ม... หอมด้วย'โซ่คิดแล้วเอาหนังสือไปเก็บเดินตามฟ้าไปทันที
 
โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง
 
"1+2เท่ากับเท่าไหร่คะนักเรียน..."คุณครูกำลังสอนวิชาคณิตศาสตร์ แต่เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ"น้องดีโอ! อย่าหลับในห้องเรียนสิคะ หลับแบบนี้จะรู้เรื่องได้ไง!"
 
"ขอโทษครับ"ดีโอก้มหัวหงึกหงัก
 
"น้องโดนัทคะ ครูบอกแล้วไงว่าดูแลเพื่อนด้วยนั่งข้างกันอย่าปล่อยให้เพื่อนหลับ ดีโอเรื่องนี้ไม่ใช่ครั้งแรกนะ ครูจะรายงานพฤติกรรมแน่ๆ ถ้ามีอีกครั้งหนึง"แล้วคุณครูก็ไปสอนต่อ
 
"เราบอกเธอแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าหลับในห้องเรียน"โดนัทกระซิบให้ดีโอ
 
"ก็มันอดไม่ได้นี่นา เรียนคณิตทีไรต้องหลับให้ได้ทุึกที"
 
"โดนัท! ปล่อยให้เพื่อนหลับแล้วยังชวนเพื่อนคุยอีกหรอ วันนี้เวรไม่ต้องทำความสะอาด สองคนนี้ต้องทำแทน หัวหน้าบอกชั้น"แล้วทั้งสองก็ต้องรับงานไปเต็มๆของวันนี้
 
ตอนเย็น
 
เพื่อนๆกลับกันหมดแล้ว เหลือแค่โดนัทกับดีโอที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จ
 
"โดนัทรู้มั้ยว่าโรงเรียนนี้เคยมีครูพี่เลี้ยงผูกคอตายด้วย"ดีโอเล่าเรื่องให้โดนัทฟัง
 
"จริงหรอ แล้วดีโอรู้ได้ไงอ่ะ"โดนัทถาม
 
"ไม่สำคัญหรอก เขาบอกว่าพี่เลี้ยงผูกคอตายที่ห้องน้ำอาคารนี้ชั้นสามเนี่ยแหละ"ดีโอเล่าต่อ
 
"งั้นก็ชั้นนี้อะดิ ดีโอ..โดนัทกลัว"โดนัทเข้ามาเกาะแขนดีโอด้วยความหวาดกลัว"เรากลับกันเถอะ"
 
"ถ้าโดนัทกลัวงั้นระ..."จู่ๆก็มีเงามืดพร้อมเสียงกรีดร้องมาจากห้องน้ำชั้นสาม เสียงน้ำกระฉูดดังไปทั่ว
 
"กรี๊ดดด!//เฮ้ยยย!!"ทั้งสองรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิตลงมาชั้นล่างก็เจอกับโทโมะและแก้วพอดี
 
เรื่องเมื่อกี้
 
"อร๊ายย! แกรรฉันอยากจะบอกเลยนะว่าลิปสติกสีนี้ของฉันสวยมว๊ากก"พี่เลี้ยงที่เพิ่งทำงานเสร็จมาเข้าห้องน้ำแล้วคุยโทรศัพท์"กรี๊ดดดด!"
 
พี่เลี้ยงคนนั้นร้องเพราะเปิดน้ำแรงเกินจนเสื้อเปียกปอนไปหมด
 
จบ!เรื่องเมื่อกี้
 
"พ่อคะ! โดนัทกับดีโอโดนผีห้องน้ำหลอก! น่ากลัวมากๆเลยค่ะ"โดนัทรีบวิ่งมากอดโทโมะ
 
"ใช่ๆ พี่แก้ว ที่นี่มีผีจริงๆด้วย"ดีโอเข้ามาเขย่าแขนแก้ว
 
"โดนัทไม่เรียนที่นี่แล้ว ที่นี่มีผีค่ะพ่อ"โดนัททำหน้าแบะเหมือนจะร้องไห้
 
"ใจเย็นๆก่อนลูก... ผีที่ไหนลองบอกพ่อมาซิ"โทโมะลูบหัวโดนัทอย่างอ่อนโยน
 
"ผีห้องน้ำค่ะ เป็นเงาๆ พอเรากำลังจะเดินกลับบ้านก็ร้องกรี๊ดเลยค่ะ โดนัทไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะคุณพ่อ เรากลับกันเถอะ พรุ่งนี้คุณพ่อย้ายโรงเรียนให้โดนัทด้วยนะคะ"โดนัทพูด
 
"พ่อไม่ลาออกให้อะไรทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวพ่อจะไปดูให้แน่ใจก่อน เธอต้องไปกับฉัน"โทโมะหันไปหาแก้ว
 
"เกี่ยวอะไรกับฉันเล่า"แก้วถอยหลังไปหนึ่งเก้า
 
"หึ...กลัวล่ะสิ"โทโมะยืนกอดอกและเลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย
 
"ใครกลัว จะไปก็ไปสิ ดีโอรอพี่อยู่นี่ก่อนนะ"แก้วหันไปบอกดีโอ
 
"โดนัทไปด้วยค่ะพ่อ โดนัทกลัว"โดนัทไปเกาะขาโทโมะ
 
"โดนัทอยู่นี่กับดีโอเนี่ยแหละ... ฉันไว้ใจเธอให้ดูแลลูกชายฉันได้ใช่มั๊ยหนุ่มน้อย"โทโมะซึ่งรู้ว่าดีโอกำลังคิดอะไรอยู่พูดขึ้น
 
"แน่นอนครับ"ดีโอพูด
 
"ไปกันได้แล้ว"โทโมะมาจับมือของแก้วไว้หลวมๆแล้วเดินขึ้นไป
 
ชั้นสาม
 
"นายฉันว่ามันมืดแล้วล่ะ กลับกันเถอะ"แก้วพูดขึ้นมา
 
"ไม่ ฉันจะพิสูจน์ให้ลูกเห็นว่าที่นี่ไม่มีผี"โทโมะจับมือแก้วแน่นแล้วกำลังเดินไปที่หน้าห้องน้ำแต่
 
"ฮือ... ฮือออ! ฮึกๆๆ ฮือออ"เสียงผู้หญิงร้องไห้ดังมา
 
"โทโมะ นายได้ยินเหมือนที่ฉันได้ยินมั้ย"แก้วปล่อยมือโทโมะแล้วมาหลบด้านหลังโดยอัตโนมัต
 
"ได้ยิน แต่เธอตั้งสติไว้นะ มันต้องไม่มีอะไร"โทโมะหันหลังมาหาแก้ว
 
"ฉันยอมรับนะว่าฉันกลัว กลับเถอะโทโมะ"แก้วเข้ามาเขย่าแขนโทโมะ
 
"ฮือออออ"เสียงร้องเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ มือของโทโมะตอนนี้อยู่ที่รอบเอวของแก้ว แก้วฟุบหัวอยู่ที่แผงอกแข็งแกร่งของโทโมะ ตัวแก้วสั่นระริกๆ แก้วหลับตา...
 
ฝั่งดีโอกับโดนัท
 
"เราขึ้นไปดูสองคนนั้นดีกว่าดีโอ โดนัทเป็นห่วงคุณพ่อกับคุณมะ...เอ่อ พี่แก้ว"โดนัทพูดแต่เกือบจะหลุดคำว่าแม่ออกไป
 
"แต่สองคนนั้นบอกให้เรารอด้านล่างนะ"ดีโอพูด
 
"ถ้าดีโอไม่พาโดนัทไป โดนัทจะโกรธดีโอ จะไม่คุยกับดีโอตลอดชีวิต"โดนัททำหน้าโหดใส่ดีโอ
 
"ไปก็ไป จับมือเราไว้นะโดนัท"ดีโอยื่นมือให้โดนัทจับ แล้วเดินขึ้นไปช้าๆ อย่างกลัวๆ
 
ฝั่งโทโมะกับแก้ว
 
"อ้าว... พวกคุณมาทำอะไรกันป่านนี้คะ โรงเรียนปิดแล้วนะ"พี่เลี้ยงที่เห็นสองคนนี้พูดขึ้น
 
"คุณ... คือคนที่ร้องไห้เมื่อกี้น่ะหรอคะ"แก้วถาม
 
"คือพอดีเมื่อกี้ฉันคุยโทศัพท์ในห้องน้ำ เห็นเด็กสองคนเลยจะถามว่าทำไมไม่กลับบ้าน ก็เผลอเปิดก๊อกน้ำแรงไป แถมโทศัพท์เครื่องนั้นก็ตกลงไปในน้ำใช้ไม่ได้เลยค่ะตอนนี้ เลยร้องน่ะค่ะ"พี่เลี้ยงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
 
"อย่างนี้นี่เอง พอดีเด็กสองคนนั้นมาเห็นเลยตกใจคิดว่าผีน่ะครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ"โทโมะพูดมือยังไม่ปล่อยจากเอวแก้ว
 
"เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของคุณๆหรอคะ สองคนนั้นต้องเข้าใจผิดแน่เลย ฝากคุณพ่อคุณแม่ไปอธิบายให้ฟังด้วยนะคะ"พี่เลี้ยงพูด
 
"ฉันไม่ใช่..."แก้วยังพูดไม่จบแต่โดนโทโมะแกล้งซะก่อน
 
"ที่รัก บอกแล้วไงว่าไม่มีผีหรอก ที่รักน่ะกลัวไปได้ นี่เกือบจะย้ายโรงเรียนให้ลูกเชี่ยวนะ"โทโมะโอบเอวแก้วไม่เลิก
 
"คุณพ่อคะ..."โดนัทยิ้มแก้มฉีก ทั้งสองได้ยินทุกคำที่โทโมะพูด ดีโอมองแก้วอย่างอึ้งๆ แล้วโดนัทก็ยิ้มที่เห็นพ่อและคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นแม่รักกัน
 
"ปล่อย"แก้วสะบัดตัวจากโทโมะแล้วจูงมือดีโอ"กลับบ้าน"
 
"รอด้วยสิ"โทโมะจูงมือโดนัทวิ่งตามแก้วไปอย่างมีความสุข
 
19/09/2013
[Merin_zZ]