พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

"อ้าว โดนัทยังไม่นอนอีกหรอคะ"โทโมะอุ้มเด็กสาวมานั่งบนตักตัวเอง
 
"คุณพ่อคะ... ทำไมโดนัทไม่มีแม่"เด็กสาวหันหน้ามาถามโทโมะ"วันแม่ปีนี้ที่เพิ่งผ่านมา เพื่อนๆเค้ามีแม่กันหมดเลย ..ทำไมคุณแม่ไม่มาหาโดนัทล่ะคะ หรือคุณแม่ไม่รักโดนัทแล้ว"
 
"เอ่อ.. คือ"
 
"คุณพ่อไม่ต้องบอกโดนทว่าคุณแม่อยู่เมืองนอกแล้วนะคะ.. โดนัทอยากมีแม่"โดนัทกอดโทโมะแล้วร้องไห้"วันนี้โดนัทหกล้มด้วยค่ะ เจ็บมากเลย"
 
"จริงหรอลูก! ไหนให้พ่อดูซิ"โทโมะจับขาของโดนัทที่มีแผล"เจ็บมากมั๊ย"
 
"ถ้าเป็นคนอื่น.. แม่เขาคงจะมาดูตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ... ขนาดวันนี้เป็นวันเกิดของโดนัท... คุณแม่ยังไม่มาเลย ตั้งแต่เกิด.. โดนัทยังไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย.. โดนัทยังไม่รู้เลยว่าหน้าแม่เป็นยังไง.. คุณพ่อมีรูปคุณแม่มั๊ยคะ"โดนัทถาม
 
"มีสิคะ... แต่ถ้าโดนัทเห็นแล้วอย่าบอกเค้านะว่าโดนัทคือลูกของเค้า"โทโมะบอก
 
"ทำไมคะ"โดนัทถาม
 
"ถ้าโดนัทอยากเห็นแม่จริงๆ อย่าบอกแม่"โทโมะบอกพร้อมหยิบรูปผู้หญิงคนหนึ่งให้โดนัทดู เด็กสาวเบิกตากว้าง
 
'3ปีที่แล้ว
 
'ฉันฝากลูกของฉันด้วยนะโทโมะ ฉันต้องไปแล้ว'ผู้หญิงผมสั้นที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลพูดขึ้นด้วยเสียงโอดโอย
 
'ไม่นะกิ่ง เธอต้องอยู่กับฉัน เธอบอกฉันมา.. พ่อของยัยหนูคือใคร'โทโมะจับมือผู้หญิงคนนั้นอย่างให้กำลังใจ
 
'เขาเป็นใครไม่สำคัญหรอก... นายช่วยตามหาผู้หญิงคนที่หน้าเหมือนฉัน.. เมื่อ20กว่าปีที่แล้วเธอกับฉันถูกแยกจากกันที่มูลนิธิเด็กกำพร้า เธอเป็นน้องสาวฝาแฝดของฉัน เธอชื่อ'แก้ว' บอกเธอว่าโดนัทเป็นหลานของเธอ เธอคงลืมไปแล้วว่ามีพี่สาว ให้รูปใบนี้กับเธอด้วย.. ดูแลโดนัทแทนฉันด้วยนะ... ลา...ก่อน'
 
'กิ่ง!!!'โทโมะทรุดลงที่เก้าอี้ข้างเตียงกำรูปถ่ายของเด็กผู้หญิงสองคนไว้แน่น'ฉันจะหาผู้หญิงคนนี้ให้เจอ... และจะดูแลโดนัทให้เธอเอง หลับให้สบายนะกิ่ง...'
 
[Special : Kaew]
 
ฉันกำลังนั่งมองดวงดาวพร้อมกับคิดเรื่องของโทโมะกับเด็กคนนั้น
 
'คุณคือใครหรอคะ'ฉันถูกเรียกตัวมาจากห้องเรียนกระทันหันมาพบกับผู้ชายวัยกลางคน
 
'ไปอยู่กับพ่อนะ เรียกพ่อว่าพ่อนะแก้ว'ผู้ชายคนนั้นพูด
 
'ไม่! แก้วไม่ไปไหนทั้งนั้น คุณใช่มั๊ยที่เอาพี่สาวแก้วไป.. เอาพี่สาวแก้วคืนมานะ'ฉันเขย่าแขนของคนคนนั้น
 
'พ่อรู้นะว่าแก้วอยู่ที่นี่แก้วโดนรังแก... ไปอยู่กับพ่อนะแก้ว พ่อจะดูแลแก้วเอง'ผู้ชายคนนั้นพูดต่อ
 
'คุณโตแล้ว แก้วไปอยู่แล้วแก้วจะเล่นกับใคร'ฉันพูด
 
'พ่อมีลูกสาวอยู่ชื่อพี่ฟาง แล้วก็ยังมีเจ้าตัวเล็กในท้องอีก1คน เท่านี้แก้วก็มีเพื่อนเล่นแล้วนะ ไปอยู่กับพ่อนะลูก'แล้วฉันก็ไปกับผู้ชายคนนั้น เขารักฉันเหมือนเป็นลูกแท้ๆ... เขาส่งฉันเรียนสูงๆ ฉันโชคดีจริงๆที่ได้มีพ่อ...
 
________________________________________________________
 
"ฮึก.. คุณพ่อคะ แก้วคิดถึงคุณพ่อจังเลย"น้ำตาของฉันหยดลงมาแหมะๆ... พี่สาวหรอ พี่สาวฉันถูกลักพาตัวไปนี่ เมื่อ20ปีที่แล้ว... พี่กิ่ง!!
 
[End Special : Kaew]
 
มหาวิทยาลัยโดโม่ฯ
 
[Special : Soo ]
 
"พรวดด!"ผมที่กำลังดื่มน้ำอยู่ต้องสำลังทันทีที่เห็นโปสเตอร์ที่หน้ามหา'ลัย ยะ..ยัยป้าเข้าประกวดMISSDEMO ในรูปยัยป้าใส่ชุดมหา'ลัยกระโปรงสั้นเทียมเข่าอย่างที่ยัยนี่ชอบใส่ผมปล่อยลงเป็นธรรมชาติ แล้วทำหน้าไร้อารมณ์ให้กล้อง... ถามว่าสวยมั๊ย.. ตอบได้เลยว่าสวยกว่าผู้เข้าประกวดทุกคนในโปสเตอร์เลยล่ะ
 
"ปกติไม่เห็นสนใจ ปีนี้แอบเล็งรุ่นน้องคนไหนไว้หรือเปล่าล่ะจ๊ะ"สไปร์ทเพื่อนร่วมมหา'ลัยที่ผมสนิทรองจากนิวถาม ยัยนี่ชอบเอาความลับของผมไปบอกสาวๆด้วยน่ะสิ ผมถึงกลัวยัยป้ารู้เรื่องรั่วๆของผมแล้วเอาไปหัวเราะน่ะสิ
 
"เปล่าสักหน่อย"ผมเดินไปอย่างชิลๆ แต่ในใจไม่ชิลตามเลยน่ะสิ ถ้าผู้ชายคนอื่นเห็นยัยป้าตอนถอดแว่นก็มาจีบหมดอะดิ-*- ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
 
[End Special : Soo]
 
"กลับมาแลวหรอคะพี่ป๊อป.. ฟางทำพายแอปเปิ้ลให้ด้วยนะคะ"ฟางเข้ามาเอาเสื้อสูทและกระเป๋าจากมือป๊อปปี้มาถือ แล้วเอาไปวางที่ห้องทำงานป๊อปปี้
 
"ขอบใจนะ ฟอด!"ป๊อปปี้หอมแก้มฟางหนึ่งที ฟางยิ้มให้ก่อนจะไปเอาน้ำที่เตรียมไว้
 
"ดื่มน้ำก่อนสิคะ"ฟางยื่นแก้วน้ำให้ป๊อปปี้
 
"ฟางอยู่บ้านทั้งวันเบื่อแย่เลย"ป๊อปปี้จับฟางมานั่งบนตักก่อนหอมแก้มอีกฟอด
 
"ไม่เบื่อหรอกค่ะ ฟางมีงานให้ทำเยอะแยะ"ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้
 
"พี่หาลูกให้ฟางเลี้ยงสัก2-3คนดีกว่าฟางจะได้ไม่เบื่อ"ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโดนมือเรียวเล็กฟาดที่แขน1ที"โอ๊ยย เค้าเจ็บนะตัวเอง"
 
"พี่ป๊อปอ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ ถ้าคุณแม่กลับมาเมื่อไหร่ ฟางจะฟ้องคุณแม่ว่าพี่ป๊อปแกล้งฟาง"ฟางทำหน้างอนๆใส่ป๊อปปี้
 
"แกล้งเรื่องนี้น่ะหรอ พี่ว่าคุณแม่จะเห็นดีเห็นงามกับพี่มากกว่าน่ะสิ... ท่านยิ่งอยากได้หลานอยู่ด้วย จุ๊บ!"ป๊อปปี้หอมแก้มฟางอีกครั้ง
 
"พี่ป๊อป! นี่แหนะๆ"ฟางตีป๊อปปี้รัวหลายๆครั้งป๊อปปี้กำข้อมือฟางเข้ากับตัวแล้วทาบริมฝีปากของตนเองเข้ากับริมฝีปากเล็กของฟางอย่างเบาๆ และนุ่มนวล
 
"ถ้าตีพี่อีก พี่จะไม่หยุดแค่จูบนะ ไปทานข้าวกัน ป่านนี้ป้าน้อมจัดโต๊ะเตรียมไว้แล้วแหละ"ฟางกับป๊อปปี้ลุกไปกินข้าว
 
โต๊ะอาหาร
 
"พี่ฟางครับๆ"โซ่เลือกที่จะนั่งใกล้ฟางเพื่อจะได้คุยกันลับๆ
 
"หืม.. อะไรหรอคะ"ฟางเลิกคิ้วอย่างสงสัย
 
"ปกติเวลาว่างฟ้าชอบทำอะไรหรอครับ ไม่ต้องถามว่าสงสัยทำไมนะ ผมไม่มีเวลา"โซ่พูด
 
"ก็.. ส่วนใหญ่ก็จะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดของมหา'ลัยน่ะจ่ะ ฟ้าชอบอ่านหนังสือมากเลยล่ะแต่ใจร้อนไปหน่อย ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีซะก่อน ใครทำอะไรมาฟ้าก็ทำตอบ ติดนิสัยจากเฟย์นั่นแหละค่ะ"ฟางตอบ
 
"ขอบคุณมากครับ... ผมอิ่มแล้วนะ"โซ่บอกทุกคนก่อนขึ้นไปบนห้อง
 
"ได้ข่าวว่าข้าวมันอยู่ครบทุกเม็ดเลย"เขื่อนใช้ช้อนเขี่ยข้าวของโซ่ไปมา
 
บนห้องป๊อปปี้//ฟาง
 
"คุยอะไรกับโซ่น่ะ พี่เห็นนะ"ป๊อปปี้มองฟางอย่างเคืองๆ
 
"ถ้าโซ่กระซิบ ก็แสดงว่าโซ่ไม่อยากให้ใครรู้ ฟางจะรักษาความลับของโซ่ค่ะ"ฟางบอกป๊อปปี้
 
"แต่พี่เป็นพี่ชายโซ่ เป็นสามีฟาง เป็นว่าที่พ่อของลูกฟางนะ"ป๊อปปี้พูด
 
"ไม่บอกค่ะ"ฟางเอามือมาทำเป็นกากะบาทเพื่อย้ำป๊อปปี้ว่าจะไม่บอก
 
"แม้ต้องถูกลงโทษงั้นหรอ"ป๊อปปี้ผลักฟางไปที่เตียงแล้วใช้มือคร่อมร่างฟางเอาไว้
 
"พี่ป๊อปจะทำอะไรคะ"ฟางถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว
 
ป๊อปปี้ใช้ริมฝีปากอันเร่าร้อนของตนเองหาความหวานจากริมฝีปากของคนใต้ร่างอย่างเนิ่นนาน สติของฟางเริ่มจางหาย เอ๊ะ! มือของป๊อปปี้เริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้วสิ ไรเตอร์ต้องขอหยุดภาคย์ไว้ก่อนแล้วกันนะ ไปจินตนาการต่อเอาเองนะคร้าบท่านผู้อ่าน^^
 
08/09/2013
 
[Merin_zZ]
 
รักคนอ่านนะ จุ๊บๆ