พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายของเพื่อนแม่

2ปีที่แล้ว
"พ่อคะ พ่ออย่าเป็นอะไรนะคะพ่อ"ลูกสาวคนโตพูดกับผู้เป็นพ่อที่กำลังจะหมดลม และลาจากโลกไปภายในไม่ช้า
"ฟะ...ฟาง แก้ว เฟย์ ฟ้า ละ..ลูกดูแลตัวเองด้วยนะลูก ดูแลแม่ๆแทนพ่อด้วยนะลูก"ชายชราวัย72ปีมีภรรยา2คน และลูกบุญธรรมอีก1คนเอ่ยขึ้นก่อนที่
"พ่อคะ พ่ออย่าทิ้งแก้วไปเลยนะคะ แก้วยังไม่ได้ทดแทนบุญคุณพ่อที่ไปรับแก้วมาจากมูลนิธิเด็กกำพร้าเลย"แก้วลูกเลียงของเขาเดินมากุมมือข้างซ้ายไว้ น้ำตาแห่งความกตัญญูได้เอ่อล้นอาบแก้มขาวอมชมพูของหญิงสาวอย่างไม่ขาดสาย
"พ่อรักลูกทุกคนนะ เวลาของพ่อกำลังจะหมดแล้ว... รักษาตัวเองด้วยนะ...ลูก"หลังจากคำพูดนั้นลมหายใจของชายชราก็ดับลง
"พ่อ!!"หญิงสาวทั้งสี่ เข้ามากอดร่างไร้วิญญาณของพ่อตัวเอง น้ำตาไหลรินอาบแก้มของหญิงสาวทั้งสี่ภรรยาทั้งสองของชายชราเข้ามาปลอบลูกตัวเอง เหลือแต่แก้วที่ยืนกุมมือพ่อไว้คนเดียว
'คุณพ่อไม่เคยทำให้แก้วรู้สึกมีปมด้อย คุณพ่อรักแก้วเหมือนกับลูกทุกคน แล้วแม่ทั้งสองล่ะคะพ่อ'หญิงสาวคิดในใจก่อนที่
"แก้ว ไม่เป็นไรนะลูก คุณพ่อไปสบายแล้วนะ แม้คุณแม่ใหญ่จะไม่สนใจแก้ว แต่แม่รองก็รักแก้วเหมือนลูกแท้ๆเหมือนแก้วเป็นพี่สาวแท้ๆของยัยฟ้าเลยนะลูก"
"คุณแม่รอง"แม่รองอ้าแขนให้แก้วกอดแม่รองแล้วรองไห้
"ฟ้าก็รักพี่แก้วนะคะ"น้องสาวคนเล็กของบ้านเข้ามากอดแก้ว
"พี่ก็รักแก้วนะ"ฟางเข้ามากอดแก้ว
"เฟย์ด้วย"แล้วสี่พี่น้องก็กอดกันร้องไห้ต่อหน้าร่างไร้วิญญาณของพ่อ
กลับมาที่โลกปัจจุบัน
ฟางเรียนจบแล้ว2ปี ปัจจุบันทำงานบริหารงานอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง
แก้วเรียนจบแล้วก็มาเป็นผู้ช่วยให้ฟาง
เฟย์เรียนอยู่ปี3แล้ว
ฟ้ากำลังจะขึ้นมหาลัย
19:00น.
"พี่ฟางจะแต่งงานหรอคะคุณแม่ แต่งกับใครคะคุณแม่"เฟย์ที่รู้ข่าวว่าพี่สาวจะถูกจับแต่งงานถามขึ้น
"แม่ก็แก่ลงทุกวัน จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ พ่อก็เสียไปตั้งแต่สองปีที่แล้ว บ้านเราก็ไม่มีผู้ชายเลย แม่กลัวว่าเราจะไม่มีคนดูแล ฝั่งนู้นเขาก็จะมาดูตัวเราพรุ่งนี้ พรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆนะยัยฟาง"คนเป็นแม่พูดอย่างสบายอารมณ์
"มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอคะคุณแม่ใหญ่ แก้วเห็นว่าพี่ฟางเพิ่งเรียจบได้สองปี คง อยะ..."
"มันไม่เร็วไปหรอกยัยแก้ว! อ้อ! หรือว่าที่แกพูดมาเนี่ยเพราะอิจฉายัยฟาง แกมันเลี้ยงแล้วเสียข้าวสุกจริงๆเลย"แก้วพูดไม่ทันจบก็โดนแม่ใหญ่พูดตัดบท
"คุณพี่คะ คุณนนท์คงนอนตายตาไม่หลับแน่ๆถ้าคุณพี่ยังคิดอคติกับหนูแก้วแบบนั้น"แม่รองพูดขึ้น
"เฮอะ! เธอก็เอาแต่เข้าข้างมันอยู่อย่างนี้ไงมันถึงเคยตัว"
"แต่ฟ้าเห็นด้วยกับพี่แก้วนะคะแม่ใหญ่ พี่ฟางยังอายุแค่26"ฟ้าพูดขึ้นหลังจากที่ฟังผู้ใหญ่พูดกัน
"ถ้ารอให้ยัยฟางโตกว่านี้แม่ไม่พักได้อุ้มหลานกันพอดีนะยัยฟ้า"แม่ใหญ่พูดกับลูกสาวต่างสายเลือด
"แต่พี่ฟางไม่ได้รักเขานะคะคุณแม่"เฟย์พูด
"อยู่กันไปก็รักกันไปเองนั่นแหละ ยังไงซะยัยฟางก็ต้องแต่งกับลูกชายคนโตของบ้านเขาหวังว่าคงจะไม่มีปัญหานะยัยฟาง"
"ค่ะ"ฟางตอบสั้นๆ
[Special:Fah]
ฉัน พี่ฟาง พี่เฟย์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นส่วนตัวของเราสี่คนพี่น้อง(รวมแก้วด้วย) พี่แก้วไม่ได้ขึ้นมาพร้อมเรา พี่ฟางนั่งทำงานอย่างเคร่งเครียด ฉันกับพี่เฟย์นั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ในห้อง
"น่าสงสารพี่ฟางนะคะพี่เฟย์"ฉันพูดกับพี่สาวต่างแม่ที่นั่งมองพี่สาวคนโตที่กำลังนั่งทำงานอย่างจิตตก
"ถ้าพี่ฟางถูกจับแต่งงาน...พี่ก็คงต้องโดนไปอีกคนล่ะยัยฟ้า"พี่เฟย์หันมาหาฉันแล้วลูบหัว
"อย่าคิดมากเลยค่ะพี่เฟย์ ถ้ามันยังไม่ถึงเวลาอ่ะนะ เราก็ใช้ชีวิตไปอย่างที่อยากเป็น"ฉันยิ้มให้พี่เฟย์เจื่อนๆก่อนที่จะได้ยินเสียงประตู
แอ้ดดดด!!
"นมร้อนๆมาแล้วจ๊ะ"พี่แก้วเดินเข้ามาด้วยสีหน้าแจ่มใสที่แอบแฝงไปด้วยแววตาที่สงสารพี่ฟางแบบคนอื่น ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ จมูกที่โด่งเข้ารูปหน้าออกสีแดงๆ บ่งบอกได้ชัดเลยว่า...พี่แก้วเพิ่งร้องไห้มา
"พี่แก้วร้องไห้ทำไมคะ"พี่เฟย์ถามพี่แก้ว
"พี่แก้วอย่าคิดมากเลยนะคะ ที่แม่ใหญ่พูดไปอย่างนั้นเอง ในใจแม่ใหญ่ก็รักพี่แก้วเหมือนกับเราทั้งสามเนี่ยแหละค่ะ"
"พี่ก็อยากคิดอย่างนั้นนะคะน้องฟ้า แต่พี่ไม่ไหวจริงๆค่ะ แม่ใหญ่ว่าพี่ตลอดเลย บางที่พี่ก็ชินแล้วล่ะค่ะ แต่พี่ไม่เคยเกลียดแม่ใหญ่เลยนะคะ"พี่แก้วพูดไปร้องไป
"โถ๋... พี่แก้ว"พี่เฟย์และฉันกอดกันกลม
ฉันเกลียดคนบ้านนั้นจริงๆ ทำให้ครอบครัวฉันวุ่นวายขนาดนี้ถ้าเจอตัวเมื่อไหร่เละแน่ เฮอะ!
[End Special:Fah]
บ้านจิระคุณ
"ใครเอาผู้หญิงมาขายให้พี่ป๊อปอีกล่ะครับคุณแม่"ลูกชายคนที่สองพูดขึ้นเมื่อได้ยินข่าวว่าพี่ชายจะถูกจับแต่งงาน
"พูดดีๆหน่อยตาโมะ ให้เกียรติเขาบ้าง"พี่ชายคนโตพูดขึ้น
"ครับพี่ป๊อปผมจะให้เกลียดเขาสุดๆไปเลย"โทโมะยังพูดต่อไป"
"ตาโมะไม่พูดเขาก็ไม่ได้หาว่าเป็นใบ้นะ"แม่ของสี่หนุ่มพูดขึ้น"พรุ่งนี้เราต้องไปหาน้องเขาที่บ้าน เตรียมตัวให้พร้อม 'ทุกคน'"
"ผมไม่ไปนะครับแม่"เขื่อนโทโมะและโซ่พูดพร้อมกัน
"ก็ได้"
"วู้วว!ๆสามหนุ่มแท๊กมือไฮไฟว์กัน"
"แต่แม่จะตัดออกจากกองมรดก"แล้วแม่ของทั้งสี่หนุ่มก็เดินออกจากบ้านไป
"สรุปเราต้องไปใช่ป่ะพี่โมะ"โซ่น้องคนเล็กถามพี่ชาย
"มีทางเลือกด้วยหรอ"โทโมะตอบสั้นๆ
"มัดมือชกชัดๆ"เขื่อนพูด
"ช่ายย!"โซ่พูด"
"เอาเหอะน่าเห็นว่าบ้านนั้นมีลูกสาวอีกสามคนอาจจะสวยถูกใจพวกนายก็ได้นะน้องชาย"ป๊อปปี้มาพูดกับน้องชายที่ทำท่าหมดอาลัยกับชีวิต
"ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ"เขื่อนทำมือสาธุ
"แต่ยังไงก็มาขายลูกสาวให้พวกเราอยู่ดีนั่นแหละ"โทโมะพูด
"เมื่อไหร่แกจะเลิกมองผู้หญิงในแง่ร้ายสักที"เขื่อนพูด
"ก็จนกว่าฉันจะเจอผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นแบบนั้นไง"ว่าจบโทโมะก็เดินขึ้นห้องไป
 
มีคนบอกว่านิยายเรื่องนู้นไม่ค่อยมีPF,TK,KF,ไรเตอร์เลยเขียนเรื่องใหม่ให้แต่ยังไงไรเตอร์ก็ชอบโซ่&ฟ้าอยู่ดีเลยแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ฝากไว้ในอ้อมอกทุกท่านด้วยนะคะ^^ เย้!!(เย้ทำไม-_-)
 
04/05/2013
[Merin_zZ]