Choose One Love เลือกสักคนที่เธอรัก

 
-ไม่ถูกชะตา-
"เห่ออออออออออ! ถึงสักที"
   หญิงสาวร่างบางบิดขี้เกียจ ก่อนจะหยิบมือถือ โทรหาพี่สาวที่ออฟฟิต
"...พี่เบลล่าค้ะ แก้วถึงที่รีสอร์ท แล้วนะค้ะ"
"อ้อจ้ะ คุณน้อง คุณน้องเดินตรงไปที่ชายหาดเลยน้ะคะ"
"ค้ะๆ"
   หญิงสาวเดินไปตามที่ปลายสายพูด จนมาหยุดชะงัก ทันที ที่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังกำลังนอนกอดหญิงสาว
อีกคนอย่างไม่อายใคร เธอมองไปรอบๆ ก็พบว่า ผู้คนต่างนินทาชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่นี้ แต่ดูท่าทีแล้ว ชายหญิงคู่นี้
ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ไม่สนใจใคร ที่มาพบมาเจอ
"พี่เบลล่าค้ะ สักครู่น้ะคะ เดี๋ยวแก้วโทรไปใหม่..."
   หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยความโกรธ เมื่อการคุยโทรศัพท์สิ้นสุดลง หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่ม สักพัก.... ชายหนุ่ม
หันมาเจอสายตาเธอพอดีจึงลุกขึ้นมา
"มีอะไรจ้ะ สาวน้อย"
   ชายหนุ่มพูดยียวนกวนประสาท คล้ายๆเหมือนทักทายเ ทำให้แฟนสาวของเขาชกไปที่แขนขวาของเขาเบาๆ ด้วยความงอน
"พี่โทโมะค้ะ อย่าไปสนใจยัยบ้า แถวนี้เลยค้ะ สนใจแค่พิมพอ พิมงอนแล้วน้ะคะ"
   พิมทำปากยื่น เป็นเชิงงอน เพื่อหวังให้แฟนหนุ่มง้อ
"โถๆๆ อย่างอนไปเลยน้าา ... ว่าแต่เธอน่ะ ทำไมมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ มีอะไรรึปล่าว"
   ชายหนุ่มง้อแฟนสาว ก่อนที่จะตัดบทไปพูดกับหญิงข้างหน้าตน
"มีสิ ทำไมพวกคุณสองคนมาจู๋จี๋กัน อะไรกัน แถวนี้ ห้ะ ไม่อายชาวบ้านเขากันรึไง"
   หญิงสาวพูดพร้อมชี้นิ้วไปตามกลุ่มคนที่กำลังมองพวกเขากันอยู่
"ขอโทษน้ะคับ ทำไมผมต้องอายในเมื่อผมจู๋จี๋กับแฟนผม ใช่มั้ยคับบีบี๋ของผม"
   ชายหนุ่มถามแฟนสาว
"ใช่ค้ะ ดาร์ลิ่งของพิม"
 
'สองคนนี้ ทำอะไรกัน ไม่อายชาวบ้านชาวช่องเลย !'
 
"นี่นาย! ชั้นไม่ว่าหรอกถ้านายจะมาทำอะไรกับแฟนของนายมันเป็นเรื่องของนาย แต่ทำไมต้องแต่งตัวล่อนจ้อนแบบนี้ 
ทั้งสองคนเลย!"
   หญิงสาวมอง มองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าของทั้งสอง
 
'เห้อออออ นี่ก็ทูพีท นี่ก็กางเกงตัวเดียว เห็นแล้วอายแทน'
 
"นี่เธอ"
   ชายหนุ่มเรียกหญิงสาว
"อะไรย้ะ"
"อิจฉา อ้ะเดะ"
   ชายหนุ่มไม่ต้องรอให้หญิงสาวพูดอะไรต่อ เขาเดินเลี่ยงไปกับแฟนสาวของเขาทันที
"แอร้ยยยยยยย! ไอบ้า ใครจะไปอิจฉาเล่า!! ขออย่าได้พบเจอกันอีกเลย"
.
.
.
หญิงสาวเดินต่อไปทางชายหาด ไม่นานก็พบชายเจ้าของรีสอร์ทที่กำลังชายตามองหาใครสักคน
"สวัสดีค้ะ อาบารมี"
   หญิงสาวไหว้ชายวัยกลางคน ที่เป็นญาติกับพี่เบลล่า สาวประเพศสอง ที่ออฟฟิตเธอ
"โห.. หนูแก้ว ไม่ต้องเรียกอาเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ เรียก อามี ดีกว่าน้ะ"
"ค้ะ อามี"
   หญิงสาวร่างบางรับคำ
"ว่าแต่หายไปไหนมาล่ะ อารอตั้งนาน"
"เอ่อ..... ไม่มีอะไรหรอกค้ะ คุณอา"
   หญิงสาวกระอึกกระอักเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาไม่นาน
"นั้น... เดี๋ยวอาเรียกคนมาพาไปที่ห้องน้ะ"
   ไม่ทันที่จะเรียกใคร นาย พิเชษฐ์ ลูกชายคนโตของบ้าน ก็เดินมา
"พ่อครับ เดี๋วผมพาไปเองดีกว่า"
"ได้ๆ นั้นพ่อไปก่อนล่ะน้ะ"
   เมื่อชายเจ้าของบริษัทเดินผ่านไป พิเชษฐ์ ก็เดินเข้ามาหาหญิงสาวร่างบาง ด้วยแววตายิ้มแย้ม มีมนุษย์สัมพันธ์ ที่ดี
"สวัสดีคับ ผม พิเชษฐ์ เรียกว่า ทิม แล้วกันน้ะคับ"
"ค้ะ คุณทิม เอ่อ ชั้นชื่อ แก้วค้ะ"
"คัปนั้นเราไปกันเลยดีกว่าน้ะคัป"
   ชายหนุ่มพูดก่อน จะอาสาถือกระเป๋าของหญิงสาวร่างบาง ไปให้"
....................
ช่วยติ ชม กันด้วยน้ะค้า ขอบคุณค้ะ