My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"ก็แล้วแต่จะคิด..."
"เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบรึไงห๊ะแก้ว! ฉันเป็นอะไรกับเธอ...เธอรู้ดีแก้ว ต่อให้วันนี้เธอจะปิดบังฉันไปได้แต่แล้วไง...ต่อไปเธอก็ต้องท้องโตขึ้นเรื่อยๆแล้วที่นี่เธอจะบอกกับทุกคนได้อย่างไงที่'ท้อง'แต่'ไม่มีพ่อ'น่ะ"
เพียะ!!
"อย่ามาพูดจาดูถูกฉันนะ! ถึงฉันจะท้องไม่มีพ่อแต่มันก็ยังดีกว่าให้มีพ่ออย่างนายโทโมะ!"
"แสดงว่าเธอท้องจริงๆสินะ...ทำไมไม่บอก...ฉันจะได้รับผิดชอบ"
"เลิกพูดเรื่องรับผิดชอบสักทีนึงเหอะ! ฉันไม่เคยต้องการมันจากคนอย่างนาย!"
----------------------------------------------------------------------------------------
"แต่ฉันอยากให้มีอะไรมะ!?" โทโมะกระชากแขนแก้วแล้วทำหน้าตากวนประสาทนแก้วนึกฉุน
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการ จะมายุ่งอะไรกับฉันกันนักกันหนาห๊ะ!!"
"ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะต้องการความรับชอบของฉันหรือไม่! แต่เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!" ว่าจบโทโมะก็ลากแก้วลงมาจากห้องทันทีก่อนจะตรงเข้าไปหาพ่อแม่ของแก้วและกิ่ง
"ทีอะไรรึเปล่าโทโมะทำไมนายลากน้องฉันมาแบบนั้นล่ะ" กิ่งลุกขึ้นถามโทโมะที่เดินตรงเข้ามาด้วยใบหน้าที่นิ่งซึ่งต่างจากน้องสาวเธอโดยสิ้นเชิง
"พี่กิ่งช่วยแก้วด้วย..." แก้วพยายามแกะข้อมือตัวเองออกจากมือของโทโมะ
"ผมจะแต่งงานกับแก้วครับ..." คำพูดของโทโมะทำเอาทุกคนอึ้งไม่เว้นแม้แต่ตัวแก้วเอง
"นายกำลังเล่นอะไรอยู่ฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะ!" กิ่งโวยวายเมื่อเห็นทุกคนอึ้งกันหมด
"ผมพูดจริงๆนะครับ...โอเคผมยอมรับก็ได้...ผมทำแก้วท้องแล้วผมก็กำลังจะรับผิดชอบแต่เจ้าตัวไม่ยอม"
ผลัวะ!!
ทันทีที่โทโมะพูดจบพ่อของแก้วก็ตรงเข้ามาต่อยหน้าเค้าส่งผลให้โทโมะที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับล้มฟุบลงไปแล้วปล่อยมือออกจากแก้วทันที เมื่แก้วหลุดออกมาจากพันธนาการของโทโมะแล้วก็รีบวิ่งไปหาพี่สาวตัวเองทันที
"ยัยแก้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ" กิ่งถามพรางปัดผมตรงหน้าของแก้ว
"เดี๋ยวผมจะเล่าทุกอย่างเอง..."
+
+
+
"ไอ้เลว!! แกทำอย่างนี้กับลูกสาวฉันได้อย่างไงห๊ะ!" เมื่อฟังโทโมะเล่าเรื่องจบผู้เป็นพ่อก็เดือดขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเข้าไปต่อยหน้าโทโมะแต่ภรรยาห้ามไว้ก่อน
"คุณคะ...ฉันว่าเราให้ยัยแก้วแต่งงานกลับตาโทโมะก็ได้นิคะอย่างไงซะวันนี้เราก็เสียหน้ากันมามากพอแล้วนะคะอีกอย่าง...ยัยแก้วก็...เราคงต้องปล่อยให้แกได้เลือกทางเดินของตัวเองแล้วนะคะ"
"แล้วต้นเหตุผลทั้งหมดมันไม่ใช่เพราะคุณรึอย่างไงห๊ะ! คุณเองไม่ใช่รึไงที่พยายามยัดเยียดยัยแก้วให้ตาเขื่อนน่ะห๊ะ!" คำพูของสามีทำให้หล่อนหน้าเจื่อนลงไปทันทีทำไมล่ะแค่เธออยากลูกมีความสุขในแบบที่เธอต้องการ เธอผิดมากรึไง!
"คุณเองก็เห็นดีเห็นงานด้วยไม่ใช่รึอย่างไงห๊ะไม่ต้องมาโทษฉันคนเดียวเลยนะ!"
"เอาเหอะๆไหนๆเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว จะทำอะไรก็รีบทำถ้าจะแต่งก็ให้ผู้ใหญ่มาขอซะให้เป็นพิธีก็พอ" ผู้เป้นพ่อบอกก่อนจะลุกขึ้นถอนหายใจแล้วเดินหนีภรรยาทันที
"นี่หยุดนะ! คุณจะเดินหนีฉันงั้นหรอกลับมาพูดกันให้รู้เรื่องนะ!" ผู้เป็นแม่รีบเดินจ้ำอ้าวตามสามีไปทันที
"ทีนี้ก็เหลือแต่ฉันแล้วนะ แกมีอะไรจะพูดไอ้เพื่อนตัวดี" กิ่งน้องสบตากับโทโมะโดยที่แก้วเองก็นั่งอยุ่ข้างๆกิ่ง
"ก็...เอ่อ...ขอโทษด้วยว่ะที่ล่วงเกินน้องแก" โทโมะปรายสายตามองไปยัยแก้วที่นั่งก้มหน้าก้มตาขดตัวอยู่ข้างๆพี่สาว
"หึ! เพิ่งจะรำลึกและสำนึกได้รึไงว่ะ ฉันเป็นเพื่อนแกนะโว๊ยแล้วนี่ก็น้องสาวฉันทีหลังแกจะทำอะไรก็ช่วยบอกฉันด้วย เราก็ด้วยแก้ว...ทำไมไม่บอกพี่"
"แก้ว..."
"อย่าโทษแก้วเลย ฉันผิดเองแหละ เอาล่ะได้เวลาล่ะขอยืมตัวน้องสาวแกหน่อยนะจะพาไปเปิดตัวน่ะ..." โทโมะพูดพรางดึงขอมือแก้วให้ลุกขึ้น
"ไม่นะ! ฉันจะไม่แต่งงานกับนาย!" แก้วโวยวายทันทีเมื่อโทโมะลากเธอออกมาจากประตูบ้านได้สำเร็จ
"แต่ฉันจะแต่งมีอะไมะ!" ว่าจบโทโมะก็จับแก้วยัดใส่รถของตนเองแล้วขับออกไปทันที
+
+
+
"เธอทำอะไรของเธอ!" เขื่อนกระชากแขนเฟย์เข้ามาตะคอกใส่ อีกฝ่ายแสระยิ้มน้อยๆก่อนจะปัดแขนเขื่อนออกแล้วถอยหนีไปหนึ่งก้าว
"ทำอะไร...ฉันทำอะไรหรอไม่ยักจะรู้ตัวแห๊ะ"
"นี่เธอ!...ฉันเลิกกับเธอแล้วนะเมื่อไรเธอจะเลิกยุ่งกับฉันสักทีห๊ะ!" เขื่อนโวยวายเมื่อยังเห็นเฟย์ทำหน้าไม่สนใจอะไร
"แล้วไง...ฉันก็เลิกกับนายไปแล้วเหมือนกันแต่ฉันก็แค่...หาอะไรทำอะไรสนุกๆน่ะ หมันไส้!" เฟย์จ้องเข้าไปในดวงตาลึกของเขื่อน พอกันที! สำหรับผู้ชายจอมลวงโลกคนนี้! ฉันจะไม่ทนอีกแล้ว
"ก็ในเมื่อเราจบกันด้วยดีแล้ว เธอมีความสุข ฉันก็มีความสุขแล้วเธอจะมายุ่งวุ่นวายอีกทำไม"
"ใครบอก...ใครบอกว่าเรา'จบกันด้วยดี' ใครบอกว่าฉันมีความสุข...จะบอกอะไรให้นะความสุขของฉันน่ะ...คือการได้เห็นายล่มจมต่างหากล่ะ" เฟย์พูดพรางแสระยิ้มให้เขชื่อนอีกครั้ง
"เฟย์ครับ..." เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยดังขึ้นจากข้างหลังเขื่อนจนเขื่อนต้องหันมองก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน มันเป็นใคร?
"คะพี่ป็อป...รอนานมั้ยคะ" เฟย์เดินเข้าไปควงแขนผู้มาใหม่ทันทีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเต็มที่
"ไม่นานหรอกครับว่าแต่นี่ใครกันหรอครับ" ป็อปปี้ถามเฟย์
"แฟนเก่าน่ะค่ะ เฟย์ว่าเรารีบไปกันเหอะนะคะเดี๋ยวร้านจะปิดซะก่อน" เฟย์พูดพรางส่งรอยยิ้มที่แสนหวานให้ป็อปปี้ซึ่งต่างจากเวลาที่เธอยิ้มให้เขื่อน
"ครับ...แล้วนี่เราทานอะไนรึยังเนี่ยดูผอมลงไปเยอะเลยนะเนี่ย เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่มีแรงหรอก" ป็อปปี้ประคองเฟย์ให้เดินไปพร้อมก่อนจะพูดออกทำเอาเขื่อนถึงกับอึ้งกับคำพูดพวกนั้นทันที อะไรนะคืนนี้งั้นหรอ!!
"เฟย์สู้ตายอยู่แล้วค่ะคืนนี้เป็นพิเศษซะด้วยเดี๋ยวจะอยู่จนเช้าให้ดูฮ่าๆ" เฟย์พูดพรางเอาน้ิวมาเขี่ยที่แก้มของป็อปปี้
ทุกการกระทำของคนทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของเขื่อน เค้ามองแผ่นของคนสองคนที่เดินควงกันออกไปแล้วรู้สึกเจ็บทั้งๆที่เค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เค้าไม่ได้รักเฟย์แล้วไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมพวกภาพเมื่อกี้มันถึงทำให้หัวใจของเค้าปวดจนแทบจะแตกอย่างนั้นล่ะ...
...ruktomokaew...
-------------------------------------------------------------------------------------------------- มาแล้วๆสำหรับเรื่องนี้ต้องกราบขอประทมานอภัยจริงๆขอรับ พอดีว่าคอมเจ้งแล้วไม่มีเวลา(อีกแล้ว) ก็เลยดูเงียบๆไป 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
