My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
 
     "แก้วลงมาแล้ว..." เสียงใครสักคนเอ่ยขึ้นทำให้ผู้คนข้างล่างต่างพากันมารวมกันอยู่ที่ห้องนั่เล่นที่ใช้เป็นสถานที่จัดงานหมั้นโดยมีพี่เขื่อนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
 
 
     "วันนี้น้องแก้วสวยมากเลยครับ" พอนั่งปุ๊ปเขื่อนก็เอ่ยทักทันที
 
 
     "ค่ะ..."
 
 
     หลังจากที่พิธีการผ่านไปได้สักระยะนึง จนมาถึงเวลาสำคัญเวลาที่เขื่อนจะต้องสวมแหวนให้แก้วและแก้วเองก็ต้องสวมแหวนให้เขื่อนด้วยเช่นกัน... วันนี้แก้วยังไม่เห็นโทโมะเลยสงสัยเค้าคงจะไม่มาและเธอหวังว่าเค้าคงจะหายออกไปจากชีวิตทันที แม้ว่าจะรู้สึกแปลกไปหน่อยก็ตามเถอะ
 
 
     "เดี๋ยวสิคะ..." เสียงผู้หญิงคนนึงเอ่ยดังขึ้นมาจากทางประตูหน้าบ้าน ผู้คนในงานพากันแหวกทางให้เธอและเขื่อนได้เห็นผู้หญิงคนนั้นชัดๆ
 
 
     "เฟย์!!"
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
     "อะไรกันคะเขื่อนทำไมต้องทำหน้าตกใจอย่างนั้นด้วยคะ...เฟย์ก็แค่อยากจะมาแสดงความ'ยินดี'เท่านั้นเอง หึ!"
 
 
     "..." เขื่อนและแก้วต่างก็นั่งนิ่งเงียบก่อนที่แก้วจะค่อยๆวางกล่องแหวนลงแล้วหลบสายตาของเฟย์
 
 
     "น้องแก้วเป็นอะไรไปคะหลบหน้าพี่ทำไม..."  
 
 
     "เฟย์กลับไปก่อน..." เขื่อนพูดเบาๆแต่เฟย์กลับแสระยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาทั้งคู่
 
 
     "ทำไมคะ...ขอเฟย์ดูหน้าพวกที่ชอบแย่ง'แฟน'ชาวบ้านก่อนสิคะ" เฟย์พูดพรางกระชากข้อมือแก้วให้ลุกขึ้น
 
 
     "หยุดนะเฟย์!...ปล่อยแก้วแล้วกลับไปซะ!" เขื่อนร้อนรนต้องรีบลุกมากระชากมือที่เฟย์กระชากแก้วไว้
 
 
     "ทำไมรักมันมากนักหรอ! แล้วฉันล่ะนายเอาฉันไปไว้ที่ไหน!!"
 
 
     "แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก้วนะ...ฉันว่าเรามาเคลียกันก่อนดีกว่า" เขื่อนรีบกระชากข้อมือของเฟย์ก่อนที่อีกมือจะหลุดออกจากข้อมือแก้วไปอย่างง่ายดายและโดนเขื่อนลากออกไปทันที
 
 
     "ทำไมจะไม่เกี่ยวถ้าไม่มีมัน นายก็ต้องรักฉัน!!" เฟย์ทำท่าจะพุ่งเข้ามาแก้วอีกครั้งจนแก้วต้องหลบไปอยู่หลังพี่สาวตนเองพรางสะอื้น
 
 
     แขกในงานเริ่มมีเสีนงซุบซิบและเริ่มทยอยกลับกันจนเกือบหมดเหลือไว้เพียงญาติและเพื่อนๆที่ค่อยข้างจะสนิทของทั้งสองฝ่ายไว้ แก้วอายจนแทบจะไม่หลากมองหน้าใครแม้กระทั่งคนในครอบครัวแต่ภายในใจเธอกลับนึกถึงใคร...คนนั้น ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหนหรือว่าบางทีเค้าอาจจะนั่งหัวเราะกลับความอับอายของเธอไปแล้วก็ได้แน่สิ! งานวันนี้พังไม่เป็นท่า!!
 
 
     "พี่กิ่ง...แก้วขอตัวนะ" แก้วปาดน้ำตาแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ ตอนนี้เธอต้องการอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด
 
 
     "ไง...หึๆเสียดายมากรึไง"
 
 
     เมื่อเปิดประตุเข้ามาก็มีเสียงทักที่เธอแสนจะคุ้นเคยพร้อมกับร่างสูงที่นั่งรอเธออยู่บนเตียงกว้างสีขาวสะอาดตา แก้วอึ้งไปนิดหน่อยไม่คิดว่า'เค้า'จะอยู่ที่นี่
 
 
     "เรื่องของฉัน"
 
 
     "..."
 
 
     "นายกลับไปก่อนเหอะ...ฉันอยากอยู่คนเดียว" แก้วปาดน้ำตาออกอีกครั้งก่อนจะหยิบชุดเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ
 
 
     "..."
 
 
     "ฉันบอกให้กลับไปไง!...ออกไป!!" แก้วที่ออกมาจากห้องน้ำก็ดึงแขนของโทโมะให้เดินออกไปทางประตูแต่โทโมะกลับนั่งนิ่งเหมือนเดิมอย่างไม่สนใจแก้ว
 
 
     "หึ! ทำไมมีอะไรปิดบังฉันรึไง...ถึงได้พยายามไล่ฉันนัก" คำพูดของโทโมะทำเอาแก้วหน้าซีดทันที
 
 
     "มะ...ไม่มี! แต่ถึงมีฉัน-ก็-ไม่-บอก-นาย" แก้วเน้นทีละคำก่อนจะชี้ไปที่ประตูเป็นการไล่ทางอ้อม
 
 
     "ฉันไม่ไป หึ! ธอมีอะไรปิดบังฉันอยู๋บอกมาซะดีๆแก้ว..." แก้วเม้มปากแน่นพรางหลบสายตาที่จ้องจะจับผิดของโทโม
 
 
     "ก็ฉันบอกว่าไม่มีไง!" ฉันหลับตาแน่นก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางประตู
 
 
     "ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดนะ! เรายังคุยกัน'ไม่จบ'..."
 
 
     "ความจริง...มัน'จบ'ไปนานแล้วโทโมะ มันจบด้วยน้ำมือของนาย ขอร้องล่ะเลิกยุ่งกับชีวิตของฉันซะที" แก้วพูดพรางปนสะอื้นไปด้วย
 
 
     "หึ! ฉันกำลังดูแล'ลูก'ของฉันอยู่ต่างหาก" แก้วหน้าทันทีเมื่อโทโมะรู้'ความลับ'ที่เธอไม่เคยบอกใครว่าเธอ'ท้อง'
 
 
     "...!!"
 
 
     "คิดไม่ถึงล่ะสิ...ว่าฉันจะรู้เรื่องนี้ หึ! ความจริงฉันต้องขอบคุณเฟย์ที่เอา'หลักฐาน'มาให้ฉันดู...ในวันนี้เค้าไปหาเธอนั่นแหละ" แก้วถึงกลับบางอ้อทันที ใช่แล้ว! วันนั้นเฟย์เดินสำรวจไปรอบๆห้องเธอและสงสัย...เธอคงจะลืมทิ้งสิ่งที่เค้ารู้
 
 
     "..."
 
 
     "และเธอก็ไม่ต้องบอกนะว่าจะไม่ให้ฉันรับผิดชอบ...อย่างไงซะเด็กนั่นก็เป็นลูกของฉันแล้วฉันก็ยังมีความเป็นคนอยู่...คงจะไม่ทิ้งให้เธอลำบากคนเดียวหรอก" ใจแก้วเต้นแรงแบบไม่รู้ว่าเพราะอะไรคงไม่ใช่เพราะคำพูดที่ฟังดูแสนจะงี่เง่าของเค้าหรอกนะ
 
 
     "เหอะ! เลิกแสดงเป็นคนดีเหอะฉันฟังแล้วรู้สึกอยากจะอ้วก!"
 
 
     "ไม่เชื่อฉัน?"
 
 
     "บางครั้ง...สิ่งที่นายเห็นมันอาจจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่นายคิดก็ได้จริงมั้ย ไอ้'หลักฐาน'ที่นายบอกน่ะมันอาจจะไม่ใช่ของฉันก็ได้นิ...นายจะเอาอะไรมายืนยันมิทราบ หึ!" แก้วยืนแสระยิ้มน้อยๆพรางกลบเกลื่อนความจริงที่เธอปิดไว้
 
 
     "นี่เธอกำลังจะบอกฉันว่าเธอ'ไม่ได้ท้อง'งั้นหรอ"
 
 
     "ก็แล้วแต่จะคิด..."
 
 
     "เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบรึไงห๊ะแก้ว! ฉันเป็นอะไรกับเธอ...เธอรู้ดีแก้ว ต่อให้วันนี้เธอจะปิดบังฉันไปได้แต่แล้วไง...ต่อไปเธอก็ต้องท้องโตขึ้นเรื่อยๆแล้วที่นี่เธอจะบอกกับทุกคนได้อย่างไงที่'ท้อง'แต่'ไม่มีพ่อ'น่ะ"
 
 
เพียะ!!
 
     
     "อย่ามาพูดจาดูถูกฉันนะ! ถึงฉันจะท้องไม่มีพ่อแต่มันก็ยังดีกว่าให้มีพ่ออย่างนายโทโมะ!"
 
 
     "แสดงว่าเธอท้องจริงๆสินะ...ทำไมไม่บอก...ฉันจะได้รับผิดชอบ"
 
 
     "เลิกพูดเรื่องรับผิดชอบสักทีนึงเหอะ! ฉันไม่เคยต้องการมันจากคนอย่างนาย!"
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------- มาแล้วสำหรับเรื่องนี้ขอโทษนะคะที่หายไปนานแต่ช่วงนี้งานหนักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะไรท์เตอร์ไม่มีเวลาจริงๆ