เลขาหน้าใสป่วนหัวใจนายตัวดี
8.6
เขียนโดย primlovefangpoppy
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.17 น.
37 chapter
168 วิจารณ์
59.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2556 18.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความkaew past
มาอยู่กับแก้วใจหน่อยไปอยู่โทโมะกันนานเลยเมื่อกี้โทโมะพาไปห้างมาเจอป้าเบลด้วยหล่ะ จะบอกว่าเจ๊แกหน้ากลัวจริงอะไรจริง ดีน่ะที่โทโมะมาเห็นก่อนไม่งั้นแก้วตางกลางห้างแน่ๆ
"แก้วจะไปอาบน้ำก่อนมั้ย"อาบน้ำหรอก็ดีเหมือนกันน่ะ
"อืม"จากนั้นชั้นก็เดินขึ้นข้างบนเพื่อจะไปอาบน้ำ
30นาทีผ่านไป
ตอนนี้แก้วอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ แต่ว่า......ปัญหาใหญ่หลวงที่สุดของตอนนี้คือแก้วลืมหยิบชุดเข้ามาด้วยอ่ะดิ แล้วโทโมะจะอยู่ข้างนอกมั้ยเนี่ย
5นาทีผ่านไป
สุดท้ายชั้นก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดย่องออกจากห้องน้ำ(มีผ้าขนหนูด้วย) อ๊ะนั้นโทโมะนิหลับอยู่ด้วยงั้นก็รอดตัวไปจากนั้นชั้นก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อจะหยิบเสื้อแต่ได้ยินเสียงนุ่มๆของใครบางคน
"ไม่เห็นจะต้องยั่วกันเลยนิ"โทโมะเดินมากอดชั้นแล้วกระซิบที่ข้างๆหูของชั้นจากนั้นก็ขบที่ปลายติ่งหู
"โทโมะหลับอยู่ไม่ใช่หรอ"
"ใช่ แต่ได้ยินเสียงคนเดินก็เลยลุกขึ้นมาดู"ทีงี้หูดีจริงเลยพ่อคุณ
"ปล่อยแก้วก่อน แก้วจะแต่งตัว"ชั้นพยายามสบัดตัวเค้าออกแต่ไม่ได้ผลแถมยังกอดแน่นกว่าเดิมอีก
"ขอรักแก้วหน่อยไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้"
"ทำไมอ่ะ"
"เพราะว่า.......พรุ่งนี้แก้วถึงจะให้จัดเต็มถ้าจะทำวันนี้พรุ่งนี้อด"มันคิดได้แค่นี้เอง แล้วเมื่อกี้ชั้นพูดอารายออกปายยยยยยย
"ก็ได้แต่อย่าหวังน่ะว่าพรุ่งนี้แก้วจะรอด"โทโมะพูดแล้วประกบปากแก้วอย่างอ่อนหวาน
"อืม"ชั้นครางออกมาเบาเพราะชั้นเริ่มหมดอากาศในการหายใจ จากนั้นโทโมะก็ถอนริบฝีปากออกแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ
สั้นๆเพราะสมองเค้าเริ่มจะงงและมึนแล้ว เม้นซักนิดโหวตซักหน่อยเค้ามีกำลังใจอัพ
มาอยู่กับแก้วใจหน่อยไปอยู่โทโมะกันนานเลยเมื่อกี้โทโมะพาไปห้างมาเจอป้าเบลด้วยหล่ะ จะบอกว่าเจ๊แกหน้ากลัวจริงอะไรจริง ดีน่ะที่โทโมะมาเห็นก่อนไม่งั้นแก้วตางกลางห้างแน่ๆ
"แก้วจะไปอาบน้ำก่อนมั้ย"อาบน้ำหรอก็ดีเหมือนกันน่ะ
"อืม"จากนั้นชั้นก็เดินขึ้นข้างบนเพื่อจะไปอาบน้ำ
30นาทีผ่านไป
ตอนนี้แก้วอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ แต่ว่า......ปัญหาใหญ่หลวงที่สุดของตอนนี้คือแก้วลืมหยิบชุดเข้ามาด้วยอ่ะดิ แล้วโทโมะจะอยู่ข้างนอกมั้ยเนี่ย
5นาทีผ่านไป
สุดท้ายชั้นก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดย่องออกจากห้องน้ำ(มีผ้าขนหนูด้วย) อ๊ะนั้นโทโมะนิหลับอยู่ด้วยงั้นก็รอดตัวไปจากนั้นชั้นก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อจะหยิบเสื้อแต่ได้ยินเสียงนุ่มๆของใครบางคน
"ไม่เห็นจะต้องยั่วกันเลยนิ"โทโมะเดินมากอดชั้นแล้วกระซิบที่ข้างๆหูของชั้นจากนั้นก็ขบที่ปลายติ่งหู
"โทโมะหลับอยู่ไม่ใช่หรอ"
"ใช่ แต่ได้ยินเสียงคนเดินก็เลยลุกขึ้นมาดู"ทีงี้หูดีจริงเลยพ่อคุณ
"ปล่อยแก้วก่อน แก้วจะแต่งตัว"ชั้นพยายามสบัดตัวเค้าออกแต่ไม่ได้ผลแถมยังกอดแน่นกว่าเดิมอีก
"ขอรักแก้วหน่อยไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้"
"ทำไมอ่ะ"
"เพราะว่า.......พรุ่งนี้แก้วถึงจะให้จัดเต็มถ้าจะทำวันนี้พรุ่งนี้อด"มันคิดได้แค่นี้เอง แล้วเมื่อกี้ชั้นพูดอารายออกปายยยยยยย
"ก็ได้แต่อย่าหวังน่ะว่าพรุ่งนี้แก้วจะรอด"โทโมะพูดแล้วประกบปากแก้วอย่างอ่อนหวาน
"อืม"ชั้นครางออกมาเบาเพราะชั้นเริ่มหมดอากาศในการหายใจ จากนั้นโทโมะก็ถอนริบฝีปากออกแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ
สั้นๆเพราะสมองเค้าเริ่มจะงงและมึนแล้ว เม้นซักนิดโหวตซักหน่อยเค้ามีกำลังใจอัพ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ