เลขาหน้าใสป่วนหัวใจนายตัวดี

''แก้ว''ผมเรีกเธอที่นั่งเล่นอยู่กับดอลล่า
"หืม มีอะไรหรอ"
"คือโมะขอโทษ"
"เรื่องอะไรอ่ะ"แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก ดูก็รู้ว่างอน
"เรื่อง2คนนั้นไง"
"แล้วเกี่ยวอะไรกับชั้นล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงแบบนั้นอีกแล้ว น้ำเสียงที่ดูห่างเหินแบบนั้น ผมไม่ชอบมันเลย
"ทำไมจะไม่เป็นเธอเป็นเมียชั้นน่ะ แล้วก็เป็นคู่หมั้นกันอีกด้วย"
"คู่หมั้น....ที่ไม่ได้เกิดจากความรักงั้นหรอ มันไม่มีประโยชน์หรอกน่ะ โทโมะ" ใช่เราหมั้นกันโดยการบังคับเราไม่ได้รักกันนิ แต่ทำไมความรู้สึกมันเปลี่ยนไปทำไมผมอยากจะอยู่กับเธอตลอดเวลา ทำไมผมถึงไม่ชอบเวลาที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ทำไมผมไม่ชอบที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบนั้น นี้ผมรักเธอเข้าแล้วหรอ ผมพยายามไล่ความคิดของตัวเองแล้วฉุกคิดว่ายังไงผมกับแก้วก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วถ้าเรารักเค้าจริงๆทำไมเราไม่บอกเค้าไปเลยล่ะ แต่ยังหรอกผมกลัวเสียฟอร์ม-*- งั้นลองมาเป็นกันก่อนดีกว่า ถ้าผมพร้อมเมื่อไหรผมจะบอกเธอเอง
"งั้นเรามาเป็นแฟนกัน"
"นายพูดเล่นใช่มั้ย"
"ชั้นจะหลอกเธอเพื่อ"
"จะมาขอเป็นแฟนทำไมเราไม่ได้รักกัน"
"ก็ใช่ แต่ยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วลองคบกันดูนิสัยก่อนไม่ได้รึไง"
 " ก็ได้ยังไงเราก็ต้องแต่งกันอยู่แล้ว แต่งแบบที่ไม่ได้รักกัน แล้วก็มีอีกเรื่องชั้นกลัวยัยพวกนั้นน่ะ ตอนออกมาด้านนอก2คนนั้นจ้องชั้นยังกะจะฆ่าชั้น "พวกนั้น....อ้อเบลกับพิมนี่เอง ผมอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไร
"ไม่เป็นอะไรหรอกอยู่กับผมไม่ต้องกลัว"
"แต่ถ้าชั้นอยู่คนเดียวอ่ะ"เออว่ะถ้าแก้วอยู่คนเดียวจะโดนฆ่ามั้ยว่ะ แต่ยังไงผมก็ไม่ปล่อยเธอหรอน่ะ
"งั้นเธอก็ต้องอยู่กับชั้นตลอดเวลา จะได้ปลอดภัย"
"อืม"แก้วพยักหน้าเบาๆ
"ป่ะ งั้นไปทำงานก่อนน่ะตอนเย็นจะพาไปเที่ยวห้าง"พอผมพูดแค่นั้นแหละรีบให้ผมไปทำงานเลยน่ะคงอยากไปเที่ยวล่ะมั้ง ส่วนแก้วก็ต้องนั่งอยู่ที่ตักผมเหมือนเดิมเพราะผมบังคับเธอเองแหละ ถ้าไม่บังคับว่า ถ้าไม่นั่งเจอดี แค่นั้นแหละรีบมานั่งเลย 

 
ว่างแบ้วแค่นี้ก่อนได้ม้า แอบมีบอกตอนต่อไปนิดนุงแก้วจะเจอกับเบลที่ห้างเน้อ อาจจะมีการประทะกันนิดหน่อย
ตอนนี้ป๊าปากแข็งมากเบย
ม่ายเม้นม่ายอัพ บายๆ