เลขาหน้าใสป่วนหัวใจนายตัวดี

"โมะค่ะพิมมาหาแล้ว คิดถึงมั้ย"ซวยแล้วไงไอโมะมาอะไรตอนนี้ล่ะว่ะเนี้ย พิมเป็นเด็กผมเองหล่ะ
"โมะค่ะเบลมาหาค่ะ" ซวยคูนสองเบลมา ผมว่างานนี้ต้องมีสงครามกันแน่ๆเลย แก้วลุกออกจากตัวผมแล้วหันมาพูดกับผมว่า 
"เคลียเรื่องของคุณให้เรียบร้อยล่ะกันน่ะ ชั้นขอตัว"เห้ย!แก้วอย่าพึ่งไปสิ ช่วยผมก่อนได้ม้ายยยยยย
"โมะค่ะนังนี้มันเป็นใครค่ะ"
"โมะนี้มันเรื่องอะไรกัน"
"ใจเย็นๆกันก่อนน่ะ เบล พิม"
"ไม่ค่ะจนกว่าโทโมะจะบอกว่ามันเป็นใคร" อ๊ากกกกกกกกกกกก เมื่อไหร2คนนี้จะเลิกทะเลาะกันผมเริ่มรำคาญเเล้วน่ะ อย่าให้ผมเดือดน่ะ และตอนนี้ผฟมก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วด้วย
"หยุด!!!! เลิกทะเลาะกันได้เเล้ว น่ารำคาญ เบล พิมคุณ2คนกลับไปแล้วอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีกน่ะ"
"อ้อ เดี๋ยวนี้หลงรักนังคู่หมั้นเข้าแล้วหรอค่ะ ได้ค่ะ มันอยู่ไหนเบลจะไปฆ่ามัน" นี้มันไม่ใช่เบลที่ผมเคยรู้จักเลยทำไมเค้าถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ ใช่แก้ว แก้วจะเป็นอะไรมั้ย ไม่ได้หล่ะยังไงผมก็จะไม่ให้ใครมาทำร้ายแก้วเด็ดขาด
"ถ้าคุณทำอะไรแก้วแม้แต่นิดเดียวล่ะก็น่ะอย่าว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เบลไม่ยอมน่ะ เบลไม่ยอม อ๊ายยยยยยยย"
"เลิกกรี๊ดได้แล้วน่ารำคาญ กลับไปซะคุณด้วยน่ะพิม"
"แต่....."
"ผมบอกให้กลับไปไงเล่า!!!" ตอนนี้อารมณ์ของโทโมะถึงขีดสุดแล้ว เลยตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
"ก็ได้ค่ะ แต่อย่าหวังน่ะค่ะว่านังแก้วมันจะมีความสุข"แก้ว ใช่แก้วตอนนี้แก้วต้องไม่ไว้ใจผมแล้วแน่เลยผมต้องรีบง้อแล้วซิน่ะผมยิ่งเป็นพวกง้อใครไม่เป็นอีกต่างหากผมจะง้อยังไงดีน่ะ แต่เรื่องนี่ยังไม่สำคัญตอนนี้หาแก้วก่อนดีกว่า อ๊ะ นั้นไงนั่งเล่นกับดอลล่าอยู่นี้เอง
".................................."

 
พอก่อนน่ะมีเวลาว่างแค่นี้ พึ่งได้แตะคอมT^T ที่เหลือต้องอ่านนิยายที่โทรศัพท์เอา
ตอนนหน้าโมะจะง้อแก้ว จะง้อแบบไหนก็ติดตามเอาเองเง้อ ง้อแบบน่ารักหรือง้อแบบเถื่อนก็ไม่รู้แหละ
ม่านเม้นม่ายอัพน้า