I Love you for ever จะขอตามรักคุณทุกชาติไป
เขียนโดย 
Float
วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 14.19 น.
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2556 16.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ดูแลคนบาดเจ็บ ( Kaew)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอีกด้านหนึ่ง ~ เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน
P: Kaew
ฉันเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนไปเจอกับร่างของชายคนหนึ่งลอยมาติดอยู่ที่ฝัง
กอแก้ว : นี้คุณตื่นสิคุณ คุณ!
รัก : อ่าว เฮ๊ย! ใครมานอนตายอยู่ตรงนี้ว่ะ o_O?
กอแก้ว : เขายังไม่ตายซักหน่อย 
รัก : อ่าวเหรอ 
กอแก้ว : นี้รักมาช่วยฉันแบกหน่อยสิ 
รัก : ครับผม!
กอแก้ว : แล้วนี้รักออกมาทำอะไรเหรอ เห็นปกติเอาแต่หมกอยู่ในกองหนังสือ
รัก : โห้ พูดซะ แล้วนี้ิธอไม่ไปงานแต่งงานของโทมะเหรอเค้าคงอยากเจอเธอนะ
กอแก้ว : ไม่หรอก เค้าคงไม่อยากเห็นหน้าฉัน 
รัก : เหรอ
ทั้งสองพูดคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงบ้านของรัก
ชาติ : พี่รักทำไมมึงหายไปนานจังห่ะ รู้ไหมพ่อรอสมุนไพรจากพี่อยู่เนี่ย แล้วนั้นหิ้วใครมา
รัก : พี่เจอเค้าลอยมาติดกับชายหาดเลยพามาด้วย อะนี้สมุนไพรที่พ่อสั่งให้ไปเก็บ
ชาติ : เออ ขอบใจ แล้วกอแก้วละจะดื่มอะไรก่อนไหมครับ ^^
รัก : ไรว่ะ ทำไมทักต่างกันราวฟ้ากับเหวอย่างนี้ละฉันพี่แกนะโว้ย >[____]<!!!
ชาติ : พี่ก็พี่ดิ แล้ก็นะไม่ใช่ฟ้ากับเหวหรอก นรกกับนางฟ้าต่างหาก กาก (หัวเราะได้อุบาดมาก - -)
กอแก้ว : เออ รีบพาเค้าเขาไปในบ้านเถอะจะ
รัก : ครับ ^^ เฮ๊ย! มึงหลบดิ -*-
แล้วรักก็พาร่างของชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน
หมอ : อ่าว หนูแก้วสวัสดีจะ ^^ แล้วนี้แกแบกใครมาเนี๊ยไอ้รัก
รัก : ไม่รู้อะพ่อเห็นนอนสลบอยู่ที่ชายหาดสงสัยตกเรือมั้ง
หมอ : เออ วางไว้บนเตียงแล้วแกก็รักษาเองก็แล้วกัน
รัก : อ่าว พ่อทำไมไม่รักษาเองอะ
หมอ : ช่วงนี้คนเจ็บป่วยมีเยอะฉันเลยไม่ว่างมารักษาให้นายคนนั้นหรอกแกก็เป็นผู้ช่วยฉันตั่งแต่เด็กแค่นี้แกรักษา
ได้สบายๆอยู่แล้วไม่ใช่เหรอถือว่าเป็นประสบการณ์ไปในตัวเลยก็แล้วกัน
รัก : เออๆ ก็ได้
ไทย : ไงพี่รักทำอะไรอยู่
รัก : ซักผ้ามั้งก็เห็นอยู่ว่าทำแผลให้คนเจ็บ
ไทย : โห้ พี่ล้อเล่นแค่นี้เอง -3-
กอแก้ว : สวัสดีจ๊ะไทย วันนี้จับปลาได้เยอะเลยนะ
ไทย : สวัสดีครับคุณกอแก้ว ขอบคุณครับที่ชม -///- เดี๋ยวผมแบ่งให้คุณกอแก้วกลับบ้านนะครับนะครับ ^^
กอแก้ว : ไม่เป็นไรหรอกค่ะเกรงใจ ^^
หมอ : ไม่เป็นอะไรหรอกคนกันเอง
กอแก้ว : ขอบคุณนะจ๊ะคุณลุงหมอ
หมอ : ไม่เป็นไรหรอก
ไทย : เออ พี่วันนี้ผมเจออะไรเจ๋งๆด้วยล่ะ
ชาติ : อะไรว่ะ
ไทย : นี้ไง ผมเก็บได้ตอนไปหาปลา
ไทยพูดพร้อมหยิบของสิ่งนั้นให้ดู
ผ่าง!
รัก : เฮ๊ย! น..นี้มัน
กลับมาปัจจุบัน
รัก : ชาติ : ไทย : ปืน!!!
โทมะ : ห่ะปืน
มอลซี้ : ก็เอาไปขายซิได้เงินเพียบแน่ (สมัยนั้นปืนเป็นของหายากมาก)
พ่อโทมะ : พวกนายจะบอกอะไรเรากัยแน่
รัก : ก็ช่วงนี้หมู่เกาะระแหว่กนี้จู่ๆก็ขาดการติดต่อไป
มอลซี้ : แล้วไง
ชาติ : ก็ปืนนี้ใครมักจะใช้ละ
โทมะ : หรือว่าพวกทหาร
ไทย : ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
มอลซี้ : พวกทหารคงทำตกเรือมั้ง
รัก : ชาติ : ไทย : ก็ไม่แน่...
เย้จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
