3สาวซ่ากับ5หนุ่มเพลย์บอย

ไรเตอร์ขอเปลี่ยนนะตอนนี้ทุกคนเข้ามหาวิยาลัยกันหมดแล้วโทดนะแต่มันจำเป็น
******************************************************************
Poppy Talk
วันรุ่งขึ้นนที่บ้านผมเองเฮ้อออ เมื่อวานก็ดันเลิกกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมไปไหนหรอ? อ๋อไม่ได้ไปไหนหรอกอยู่บ้านนี่แหละคราวที่แล้วไปมุดอยู่ที่ไหนไม่รู้ครั้งนี้แหละนอนอยู่บ้านจบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
"ป๊อบๆมีคนมาหาลูก"แม่ผมพูด(ตะโกน)
 
"บอกให้ขึ้นมาเลยครับ"ผมพูดอย่างงัวเงีย
 
"ปัง!!!!(เสียงประตูเปิดผมสะดุ้งทันทีใครจะไปรู้ล่ะว่า..)ไอ้หน้าหมีนายเป็นไรทำไมไม่บอกฉัน....ห๊ะ!!!(พร้อมกับวิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อผม)"ฟาง..เธอนั่นเอง
 
"พวกนาย บอกเธอหรอ"ผมถามเพื่อนชายของผมที่อยู่อยู่กับอีกสองสาว
 
"ก็ฟางเนี่ยดิโทรมาหาฉันแล้วก็ถามป๊อบปี้อยู่ไหนๆอยู่นั่นแหละ"เขื่อนบอกผม แล้วผมก็ผละสายตาจากเขื่อนมามองฟางที่กระชากเสื้อผมอยู่
 
"เป็นห่วงฉันล่ะสิ ยัยเตี้ย"ผมถามยัยเตี้ยที่ขึ้นมากระชากเสื้อผมอยู่บนเตียงเนี่ยสงสัยขาไม่ถึง 55
 
"วู้วววว (ผละมือออกจากเสื้อผม)ใครจะไปเป็นห่วงนายกัน ไปเรียนเหอะเดี๋ยวสาย"ฟางลงไปจากเตียงของผม
 
"พี่สาวฉันบ๊องไปแล้วแน่ๆ"เฟย์พูดอย่างหนักใจ แล้วเดินลงไป
 
"ฉันก็คิดว่างั้น"แก้วมองตามหลังฟางแล้วเดินลงไป
 
"แล้วนายจะเอาไงเรื่องเกล"จองเบถาม
 
"เกล?!?! อ๋อ ยัยนั่นน่ะหรอ ก็ไม่มีเธอแล้วไง"ผมตอบอย่างแผ่วเบาแต่เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด
 
"คืนนี้เจอกันที่ผับนะเพื่อน!! เดี๋ยวตามไปฉันอาบน้ำก่อน"ผมเด้งจากเตียงลุกไปอาบน้ำ
 
"แมร่งไม่เศร้า"เพื่อนผมสามคนพูดพร้อมกัน 555 สะใจผมไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วแค่ของเล่นเท่านั้นนิ
 
บนรถ
 
"นายเป็นอะไรกับเกล"ฟางที่นั่งอยู่ข้างๆหันมาถามผม
 
"อ๋อ แฟนน่ะ ตอนนี้ไม่ใช่แล้วล่ะแล้วจะเป็นแบบนี้ตลอดไป"ผมพูดสบายๆ
 
"นายไม่เหงาหรอ..."เธอดูเศร้าๆนะ
 
ถ้าย้อนไปเมื่อก่อน
 
ฉันรักผู้ชายคนหนึ่งและไม่รู้ว่าเขารักฉันจริงๆรึเปล่าแต่รู้ว่าเขาบอกรักกับฉันและฉันก็บอกรักเขาเหมือนกัน อืมมม  
 
วันนี้เขาต้องไปแล้วล่ะไปเรียนต่อไปนานเหมือนกันหลายปีเลย
 
"ฟางรอแบงค์(black vanilla)ก่อนนะ"รอยยิ้มนั้นฉันยังจำได้ดี
 
"นายต้องกลับมานะ"
 
"ฉันต้องกลับมาหาเธอแน่ๆฉันรักเธอนะ"
 
"ฉันก็รักนายนะรักมากๆด้วย"
 
"ฉันไม่ทิ้งเธอหรอกนะ ยัยขี้แย.....ยัยเตี้ย"
 
หลังจากนั้นฉันก็รอเขามีคนหลายๆคนเข้ามาให้ฉันรู้จักแต่ฉันปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด ฉันรอเขาอยู่ฉันรอเขาหลายปี
 
สำหรับฉันไม่ว่านานเท่าไหร่ฉันก็จะรอเขาคนนั้นฉันรอนายอยู่นะแบงค์กลับมาสักทีสิ หลังจากนั้นเขาก็กลับมาพร้อม
 
กับงานแต่งงานของเขา(ย้ำว่างานแต่งงาน)ถ้าเขามีแฟนใหม่อันนี้ฉันก็คงยังจะพอทำใจได้นะแต่นี่ งานแต่งงานเลยหรอ..เขาดูมีความสุขนะ ส่วนฉันล่ะทำไมๆ นายทำแบบนี้กับฉันทำไมทั้งที่สัญญาแล้วแท้ๆว่าจะกลับ
 
มา ฉันมันโง่เองที่ไปรักนาย ฮึก หลังจากนั้นฉันก็เก็บตัวอยู่คนเดียว ใช่ อยู่คนเดียวมาตลอดเลยฉันคิดมาเสมอไง
 
ว่าเขาต้องไม่ลืมสัญญากับฉันแน่ๆแต่เขากลับลืม ฉันร้องไห้เป็นเวลานานมาก จนมีครั้งหนึ่งฉันตัดสินใจออกมาจาก
 
ห้องของฉันที่มีแต่คราบน้ำตาของฉัน ฉันออกไปข้างนอกไปสูดอากาศหายใจ มันเป็นที่ที่ฉันกับเขามาเที่ยวนั่งเล่น
 
อยู่ด้วยกันบ่อยๆฉันพยายามลืม จนวันนั้นฉันเจอกับแก้ว จากนั้นชีวิตของฉันก็ดีขึ้นแก้วกับน้องสาวของฉันเฟย์มาให้
 
กำลังใจฉันเสมอทุกๆเรื่องฉันมีความสุขมากชีวิตฉันกลับมาสดใสอีกครั้ง ฉันไม่อยากกลับไปเห็นมันแล้วล่ะความ
 
รู้สึกแบบนั้นน่ะ นายจะรู้บ้างไหมนะว่าการรอคอยน่ะทรมานแค่ไหน การที่โดนทิ้งไปมันเจ็บแค่ไหนกัน
 
กลับมาปัจจุบัน
 
"ฉันต้องกลับมาหาเธอแน่ๆฉันรักเธอนะ"นายทิ้งฉันทำไม คิดแล้วมันจุกที่หน้าอกจังมันเจ็บเหลือเกิน
 
"ฟาง ฟางๆ ยัยเตี้ย"ผมสะกิดเท่าไหร่เธอก็ไม่ได้รู้สึกตัวสักทีค้างอยู่นั่น
 
"เหมือนจังเลยนั่นใช่นายรึเปล่าแบงค์ ไม่ใช่นี่ไม่ใช่อดีต เราอยู่ปัจจุบันเราอยู่กับเพื่อนของเรา ป๊อบปี้นายเหมือนเขาจังเลยเหมือนคนที่ชื่อว่าแบงค์ ไม่ชั้นต้องลืมเขาให้ได้ทั้งๆที่กะจะลืมอยู่แล้วเชียว ทำไมกันนะ"
 
"ห่ะ? อะไรหรอป๊อบ"
 
"เป็นไรรึเปล่า"ผมชักเป็นห่วงเธอแล้วสิ
 
"อ๋อ ไม่มีอะไร"
 
"อ๊ะ ถึงมหาลัยแล้วล่ะ"แก้วบอกกับเพื่อนๆทุกคน
 
"ตอนเย็นเจอกันที่เดิมนะเพื่อน"ป๊อบปี้บอกพวกเพื่อนชายแต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนหญิงก็ได้นัดกันไปเหมือนกัน
 
ณ ห้องปี2 
 
"นี่เฟย์ฟางจินนี่มิน เย็นนี้ไปเที่ยวผับกัน"แก้วชวนฉันกับเพื่อนๆไป
 
"อารมณ์ไหนของยัยแก้วเนี่ย"จินนี่พูดพร้อมกับยิ้มมม ทำให้เคนตะที่นั่งดูสาวๆคุยกันอยู่ถึงกับเคลิ้มม
 
"แอบมองจินนี่หรอ..."เขื่อนมากระซิบข้างๆหูเคนตะ
 
"เฮ้ยๆๆ วู้ววว ไม่ใช่ผมมองผนังๆ เรียนๆดีกว่านะ"
 
"5555 พวกเรารู้หมดแล้วไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง"ป๊อบ จงเบ โทโมะพูดทำให้เคนตะมองหน้าเขื่อนอย่างเอาเรื่อง
 
"เฮ้ยๆๆฉันไม่เกี่ยวมันรู้เอง เนอะๆ(พร้อมกับยิ้มแห้งๆ)"
 
"เออ จะพยายามเชื่อ ชิส์"
 
"อ๊ากกก เคนตะอย่างอนเขื่อนนะ เขื่อนขอโทดดดด ม่ายยยนะ T^T"
 
 
 
 
******************************************************************
เลิกเรียนแล้วตอนนี้ทุกคนกำลังเตรียมตัวไปผับ
 
"โหไอ่โมะวันนี้จะสอยสักกี่คนล่ะ"เขื่อนถาม
 
"ไม่รู้อ่ะแต่ที่เข้าๆมาก็สิบกว่าคนมั้ง"โทโมะบอก
 
"ไอ่โมะนายมาฉันดับเลย"เขื่อนพูดอย่างงอนๆ
 
"ไม่ต้องมางอนง้อไอ้เคนตะได้ยังเหอะ"ป๊อบปี้พูด
 
"เคนตะ?!?! เออ เห็นเคนตะป่ะ"เขื่อนถาม
 
"เอ้า!! ก็เมื่อกลางวันยังง้อกันอยู่เลยไม่ใช่หรอ"ป๊อบปี้ถาม พร้อมกับใส่เสื้อ เท่มากกก
 
"ไม่รู้ว่ะ เออเห็นมันบอกว่ามันจะเลิกเป็นเพลย์บอยแล้วไม่ใช่หรอว่ะ"เขื่อนบอก
 
"สงสัยตอนนั้นมันกำลังฟินจินนี่อยู่ม้างง"โทโมะบอก
 
"เออนั่นดิ 555"ป๊อบกับเขื่อนพูดพร้อมกัน หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ไปที่ผับเคนตะกับจงเบไปล่วงหน้าก่อนแล้ว
 
ณ ผับ ผับ
 
"ว่าไง สาวๆ"เคนตะพูดเนี่ยนะจะเลิกเป็นเพลย์บอย
 
"กรี๊ดด พี่เคนตะคะหนูรักพี่จังเลยอ่ะ"สาวๆที่ผับนั่นแหละ
 
จงเบซึ่งนั่งอยู่กับสาวๆเช่นกันแต่ไม่ได้พูดไรมาก
 
"พี่จงเบวันนี้เท่จังเลยนะคะ"สาวๆที่ผับ
 
"อ่อ ครับๆ^^"
 
"ปึง!!(เสียงเปิดประตูผับ) เห? กรี๊ดดดดดดดดด พี่เขื่อน พี่โทโมะ พี่ป๊อบปี้"สาวๆผละตัวออกจากเคนตะกับจงเบไปหาหนุ่มๆ
 
"เสียใจด้วยนะไอ่เคน ไอ่เบ 5555"พวก T P K หัวเราะอย่างสะจายยยย
 
"ช่างเหอะชินแล้ว มาๆนั่งๆเหลือที่อีกตั้งเยอะ"
 
"แซ่ดๆๆๆๆ"เสียงหนุ่มๆดังมากๆมาจากกลุ่มสาวๆกลุ่มหนึ่ง
 
"เฮ้ยพวกเราดูนั่น"เขื่อนชี้ให้ดู
 
"เฮ้ยยย นั่นมัน"หนุ่มๆที่นั่งอยู่ตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็นนั่นใช่พวกเธอจริงๆรึนี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพให้แล้วยาวๆเลยค่ะ นานๆว่านอัพอ่ะงานมันเยอะเข้าใจว่านหน่อยน้าา ยังไงว่านก็ไม่ลืมหรอกถ้าว่างจะมาอัพให้แน่นอนค่ะ รักทู๊กกกคน(บอกทำไม)