Deeply in love... เขย่ารักสั่นหัวใจยัยหน้าหวาน
9.8
เขียนโดย Swicshty
วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.16 น.
1 ตอน
6 วิจารณ์
5,695 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2556 23.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความDeeply in love... เขย่ารักสั่นหัวใจยัยหน้าหวาน
ตอนที่ 1
อากาศตอนเช้าช่างดีอะไรแบบนี้ ท้องฟ้าสีสดใสที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆสีสวย และลมเย็นๆที่พัดกระโชกเข้ามากระทบใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวร่างบางทำให้เจ้าของร่างรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย ร่างบางกางมือออกรับลมเย็นๆที่พัดเข้ามาประทะตัวเธออีกทั้งสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น ทุกครั้งที่่เธอรู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ หรือมีเรื่องทุกข์ร้อนใจเธอจะมาที่นี่... ทะเล ใช่ทะเลเป็นสถานทีเดียวที่เธอใช้ดับทุกข์เพราะเธอหลงใหลและโปรดปรานสถานที่นี้เป็นพิเศษ
" อ้ะ กี่โมงแล้วเนี้ย! " อุทานขึ้นมาเบาๆแล้วก้มลงมองนาฬิกาสีสวยบนข้อมือของตัวเอง
" โอ้ยย! ตายแล้ว โดนยัยแก้วเพ่นกระบาลแน่ๆ "
วันนี้เป็นวันหยุดของเธอแท้ๆ แต่เพื่อนตัวดีของเธอกลับให้มาช่วยทำงาน ทั้งๆที่เธอก็ทำไม่ค่อยจะเป็น ก็เธอเรียนหมอมานี่แล้วจะให้มาทำงานเกี่ยวกับบริหารธุรกิจโน่นนี่นั่นได้อย่างไร คิดแล้วก็อารมณ์เสีย แต่ทำไงได้เธอตอบรับเพื่อนตัวดีของเธอไปแล้ว ด้วยเหตุผลที่เพื่อนตัวดีของเธอนั้นอ้างว่าจะต้องพรีเซนต์งานในวันพรุ่งนี้แล้วแต่ยังเหลือรายละเอียดอีกเยอะแยะที่ต้องเก็บ ถ้าเธอไม่ช่วยก็เห็นทีว่าจะใจร้ายกับเพื่อนเกินไปก็เลยตอบตกลง ร่างบางพลางนึกแล้วก็รีบเดินตรงดิ่งไปที่รถ ออกรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดใจกลางเมืองของเพื่อนสนิททันที.....
" โอ้ยยยย! แก้วอย่าบ่น ก็มาแล้วนี่ไง เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะเลย " ร้องออกไปเพราะทนฟังเสียงบ่นของเพื่อนตัวดีไม่ไหว เธอก็มาแล้วนี่ไง อุตส่าห์รีบบึ่งรถมาจากพัทยาเพื่อมาช่วยงาน แล้วยังจะมาบ่นเธออีก แก้วนะแก้ว! คอยดูเถอะ วันหลังจะไม่ช่วยแล้ว
" ก็ดูสิ แกเลทนัดมาตั้ง 20 นาทีจะไม่ให้บ่นได้ไง " แก้วตอบออกไปหน้าตายแล้วทำหน้าจะหาเรื่องเธอต่อ
" พอเลย จะทำไหมงานหน่ะ ถ้าไม่ทำจะกลับ เหนื่อย! " ร่างบางตอบออกไปอย่างงอนๆ
" โอ๋ๆ ทำสิ 5555 ช่วยเค้าหน่อยนะตัวเองงงงง " เมื่อดูท่าทีงอนๆของสาวร่างบางแล้วก็อดขำไม่ได้ จึงเดินเข้าไปง้อแล้วแอบจุ๊บแก้มเพื่อนสาวหนึ่งที
" ชิ! " สะบัดหน้าหนีแก้วแล้วเดินไปดูงานที่กองเต็มโต๊ะ " ให้ทำอะไรบ้าง อย่าเยอะนะ ทำไม่เป็น "
" ไม่เยอะหรอกหน่า แกก็... อืม อ้ะ ตรวจรายละเอียดเอกสารกองนั้นหน่ะ แล้วก็สรุปให้หน่อย แค่นั้นแหละ " พูดพลางชี้กองเอกสารให้ฟางดู เมื่อร่างบางเห็นถึงกับตาโต
" แก้วววว! ทำไมมันเยอะแบบนี้! "
" เยอะที่ไหนแก ฉันมาร์กไว้แล้วแค่สรุปให้เฉยๆนะๆๆๆๆ "
" ก็ได้ " ตอบไปอย่างปฏิเสธไม่ได้ สุดท้ายเธอก็ต้องมานั่งทำงานที่แสนจะเยอะของเพื่อนตัวดี แอบนึกคิดไปว่าถ้าวันนี้เธอไม่มาช่วยแก้ว แก้วคงได้ทำงานคนเดียวยันรุ่งเช้าแน่ๆ คิดไปพลางส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วหันไปจัดการกับงานตรงหน้าต่อให้เสร็จ
" เย้! เสร็จแล้ว เหนื่อยชะมัด โอ้ยยยย!! ทำไมปวดคอแบบนี้เนี้ย แก้ว! แกต้องรับผิดชอบนะ " หันไปเอ็ดตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอเมื่อยไปทั้งตัว
" จะให้รับผิดชอบอะไรอีกหล่ะค่ะแม่คู๊ณ.. " แก้วตอบพลางเก็บงานต่างๆใส่แฟ้ม
" เลี้ยงข้าวฉันเลย เดี๋ยวนี้...ไรท์นาวววว! "
" โอเคๆ แต่ขอเก็บของแปปนึง คิดไว้ละกันจะกินอะไร "
" โถ่ เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องคิดล่วงหน้าเลยแก อิอิ "
แก้วถึงกับส่ายหน้าให้กับความขี้เล่นของเพื่อนสาว อย่างนี้สินะใครๆถึงได้ต่างก็หลงรักเธอ
" เออฟาง พรุ่งนี้แกมีนัดคนไข้หรือป่าว " แก้วถามขึ้นขณะที่กำลังนั่งทานข้าวกัน
" มีดิ ถามทำไม " ตอบทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่
" เปล่า แค่จะชวนไปช็อปปิ้งหน่ะ "
" อ่อ ว่างตอนบ่ายๆอ่ะแก ไว้แกพรีเซ้นต์งานเสร็จค่อยโทรหาฉันละกัน "
" โอเคๆ อย่าเบี้ยวฉันหล่ะ "
" นี่แกเห็นฉันเป็นแบบนั้นหรอย้ะ! " แก้วถึงกับหัวเราะน้อยๆให้กับท่าทีของเพื่อนสนิทที่ถลึงตาใส่เธอ
…………………........……….....................................................
" ฮัลโหล ไอ้โมะ ออกมาเจอกันหน่อยดิ๊ วันนี้เบื่อๆหว่ะ " ร่างสูงกรอกเสียงทุ้มลงไปในโทรศัพท์
" เออๆ กูก็เห็นมึงพูดว่าเบื่อทั้งปี "
" จะไปไม่ไป? " ชายหนุ่มพูดออกไปอย่างอารมณ์ที่ดูฉุนๆนิดหน่อย
" ไปดิ หยอกเล่นแค่นี้ทำเป็นอารมณ์เสีย กี่โมงว่ามา "
" 3 ทุ่ม ที่เดิม " พูดเสร็จก็ตัดสายจากเพื่ิอนสนิทไป
วันนี้ที่เขาต้องเอ่ยปากชวนเพื่อนสนิทออกไปนั่งดิ๊งก็เพราะเขารู้สึกเบื่อจริงๆ หลังจากที่หมกตัวอยู่กับงานที่ช่วงนี้ค่อนข้างจะยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวออกไปไหน ในเมื่อวันนี้มีโอกาสเขาจึงไม่อยากให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์
เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทุกอนูทิศ ผู้คนมากมายที่ต่างพากันมาหาความสุขใส่ตัว ต่างก็พากันโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะของเสียงเพลง แต่ร่างสูงสองร่างกำลังนั่งดิ๊งกันอย่างเมามัน พลางพูดคุยกันอย่างถูกอกถูกใจ
" ห้ะ 555 ไอ้เขื่อนเนี้ยนะมีแฟน มึงมั่วหรือเปล่าว่ะไอ้โมะ คนอย่างมันคาสโนว่าตัวพ่อ จะยอมสละโสดได้ไง " บอกออกไปอย่างขำๆ
" 5555 ตอนแรกกูก็ไม่เชื่อหรอก แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนมันพามาเปิดตัวหว่ะ ใช้ได้อยู่เหมือนกัน " โทโมะตอบออกไปอย่างท่าทีขำๆเช่นกัน
ก็จริงอยู่หรอกที่ไอ้ป๊อปจะไม่เชื่อ อย่างเขื่อนหน่ะ 'คาสโนว่าตัวพ่อ' ขนาดมีคนสวยๆเด็ดๆมาชอบมัน คิดจะจริงจังกับมันไปตลอดชีวิต มันยังไม่สนใจเลย แล้วนี่อะไร อยู่ๆก็มาป่าวประกาศว่าตัวเองมีแฟนแล้ว โทะโมพลางคิดไปเหตุการณ์เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
' เฮ้ยไอ้โมะ วันนี้กูมีเซอร์ไพรส์หว่ะ ' พูดกับเพื่อนอย่างตื่นเต้น
'อะไรของมึง ถ้าเรื่องไร้สาระกูไม่ฟังนะ ' พูดออกไปแบบไม่ใส่ใจ พร้อมยกแก้วในมือกระดกแอลกอฮอล์ลงคอรวดเดียวหมด
' เออ จะพูดยังไงให้มึงเชื่อดีว่ะ '
' ไม่ต้องพูดไง จบ '
' เอ้ยย ไม่ได้! มึงต้องรู้ ' เขื่อนบอกอย่างร้อนรน
' มีอะไรก็รีบๆพูดออกมาสิว่ะ ' โทโมะเริ่มโมโหกับท่าทีกระอึกกระอักของเขื่อน
เมื่อเขื่อนรับรู้ถึงท่าทีที่จะไม่ค่อยพอใจของเพื่อนเลยเดินเลี่ยงออกมาจากโทโมะ ทำให้โทโมะงงนิดๆ
' อะไรของมันว่ะ '
ผ่านไปสักพักเขื่อนก็กลับมาพร้อมกับสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนนึง โทโมะไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าเขื่อนคงไปสอยสาวน้อยมาจากแถวๆนี้
' ไอ้โมะ นี่เฟย์ แฟนกูเอง '
เมื่อได้ยินแบบนั้นโทะโมะถึงกับสำลักพรวดจนทำให้เขื่อนและเฟย์ต้องเข้ามาช่วย
' แคร้กๆ อะไรนะ! เมื่อกี้มึงบอกกูว่าไงนะไอ้เขื่อน ' ถามออกไปอย่างตกใจ ได้ยังไง เป็นไปไม่ได้หรอกไอ้เขื่อนมีแฟน คงหูฝาดสินะเรา
' นี่เฟย์ แฟนกู เอ่อ.. เฟย์นี่ โทโมะเพื่อนพี่ '
' สวัสดีค่ะ พี่โทโมะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ' เฟย์แนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเองพร้อมทั้งยิ้มน้อยๆให้กับท่าทีตกใจไม่หายของโทโมะ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขื่อนหน่ะเจ้าชู้ขนาดใหนแต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขื่อนได้พิสูจน์อะไรหลายๆอย่างให้เธอเห็นว่าเขาจะจริงจังกับเธอเพียงคนเดียว
' เอ่อ สวัสดีครับน้องเฟย์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ ' โทโมะยิ้มตอบเฟย์เล็กน้อยและทั้งสามก็พูดคุยกันเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งแยกย้ายกันกลับบ้าน
" คงเหลือแค่เราสองคนแล้วสินะที่ต้องโสดอยู่แบบนี้ มึงไม่สนใจหาสาวๆมาเดินข้างๆเหมือนไอ้เขื่อนหรอว่ะ? "
เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้โทโมะหลุดจากภวังค์
" ก็กำลังมองหาอยู่หว่ะ แต่ยังไม่เจอใครที่ถูกใจเลย ว่าแต่มึงเหอะ เจอบ้างหรือยัง "
" วันๆนั่งทำแต่งานจะเจอได้ไงว่ะ มึงนี่ก็ถามอะไรไม่เคยจะคิด "
" เอ้า กูจะไปรู้หรอ คิดว่าจะสนใจควงสาวๆในบริษัท 55555 "
ฮาาาโหลลล เป็นไงกันบ้างอ่าา สั้นไปมั้ย สนุกหรือป่าว ไม่ค่อยมั่นใจเลย เรื่องนี่เรื่องแรกของเรานะยังไงก็ฝากติดตามด้วย ตอนนี้ยังคิดแนวเรื่องไม่ค่อยออกเลย แงๆ แต่จะพยายามแต่งให้จบนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ