ออฟฟิตจิตป่วน.. กวนหัวใจยัยเด็กฝึกงาน

ตอนที่ 6 ถาม
"กลับมาแล้วค่า...."ฉันพูดแล้วรีบพุ่งเข้าไปหาคุณพ่อคุณแม่ทันที 
 
"เป็นไงบ้างจ้ะลูก ทำงานวันแรกสนุกมั๊ย"แม่ของฉันถาม
 
"ก็ดีนะคะ แต่แก้วไม่ชอยอีตาบ้านั่นเลย"
 
"อีตาบ้านั่น.. ใครกัน"พ่อของฉันถาม
 
"ก็นายโทโมะลูกของผู้บริหารคนเก่าไงคะ แก้วละไม่ชอบขี้หน้ามันจริงๆ"
 
"ระวังไว้เถอะ.. โบราณเค้าว่า เกลียดอะไรจะได้อย่างงั้น"
 
"แล้วตอนนั้นแม่เกลียดพ่อมั๊ยคะ"
 
"ไม่นี่จ้ะ แม่กับพ่อรักกัน เนาะพ่อเนาะ"แม่พูดแล้วหันไปซบพ่อ
 
"ใช่แล้วจ้ะแม่จ๋า"พ่อพูดพลางลูบหัวแม่เบาๆ
 
"โอย~~ จะอ้วก จะสวีตกันก็เชิญในห้อง"
 
"งั้นแม่ขอไปนอนก่อนนะพ่อ"
 
"จ้ะๆ เดินดีๆนะ"
 
"แล้วพ่อไม่ตามไปนอนละ เผื่อแก้วจะได้น้องมาแก้เหงา"
 
"เอ้.... ไอ้ลูกคนนี้นี่"
 
"อ่า... ล้อเล่นน้าพ่อ..."
 
"เออ.. พ่อคะ แก้วขอถามอะไรหน่อย"
 
"อะไรล่ะลูกว่ามาเลย"
 
"พ่อรู้จักผู้บริหารคนเก่าที่เป็นพ่อของนายโทโมะใช่มั๊ยคะ"
 
"ใช่ลูก.. ทำไมหรอ"
 
"แก้วอยากรู้ว่าทำไมตอนนี้เค้าไม่มาบริหารแล้ว"
 
"แก้วจะถามไปทำไมล่ะ"
 
"ก็แก้วคิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะไม่ว่าแก้วจะถามใคร ก็ไม่มีใครตอบแก้วเลย ทุกคนพยายามปัดๆไปเรื่องอื่นตลอด"
 
"เค้าคงไม่อยากให้แก้วรู้ล่ะมั้ง"
 
"แต่แก้วอยากรู้.. และพ่อต้องบอกแก้ว"
 
"แก้ว พ่อว่าแก้วอย่าไปยุ่งกับเรื่องนี้ดีกว่านะ พ่อไท่อยากให้แก้วต้องเจ็บตัว พ่อกลัวว่าถ้าแก้วคิดจะยุ่งกับเรื่องนี้จะมีคนคิดร้ายกับแก้ว เหมือนที่คนอื่นๆโดน อย่า-พูด-ถึง-เรื่อง-นี้อีก!!!!!!!!!!! "
 
อ้าว.. ไรอ่ะ ฉันผิดด้วยหรอ ที่จะอยากรู้เรื่องนี้ แล้วทำไมฉันถึงจะรู้ไม่ได้ ฉันว่า... เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนพิรอด เอ้ย! เงื่อนงำอะไรแน่ๆ