ยัยน่ารักสุดร้ายกับนายสุดหล่อ

แก้ว - โทโมะ
โทโมะ - ก็แค่นี้ล่ะ
แต่ด้วยความว่าเป็นคนไม่ค่อยพอเลย ดึงหญิงสาวเข้าจูบ
แก้ว - อุ๊บ
โทโมะถอนจูบออก
แก้ว - ขี้โกงนี่ 0//0
โทโมะ - ค่าตอบช้า ป่ะไปได้ล่ะยืนหน้าแดงอยู่ได้
แก้ว - ไอบ้า
คอนโด โทโมะ
แก้ว - นี่ๆ ให้ชั้นนอนไหนอ่ะ
โทโมะ - เอางี้ เธอแทนตัวเองว่าแก้ว แล้วเรียกชั้นว่าพี่โทโมะ
แก้ว - ก็ได้ๆๆ ตกลงให้แก้วนอนที่ไหน
โทโมะ - นอนกับพี่ในห้องไง 
แก้ว - พี่นอนโซฟาใช่ไหม 
โทโมะ - บนเตียงดิ 
แก้ว - งืมม ผู้หญิงกับผู้ชายนิยเตียงเดียวกันไม่ดี
โทโมะ - ไม่มีใครเห็นหนิ
ก๊อก ก๊อก
แก้ว - เดี๋ยวแก้วไปเปิดเอง
แอ็ดด
แก้ว - อ้าว พี่เขื่อน
เขื่อน - น้องแก้ว
ป็อปปี้ - ไหนว่ะ 
โทโมะ - เอะอะ อะไรกันว่ะ
เขื่อน - แกอธิบาย มาดิ
ห้องรับแขก
แก้ว - เดี๋ยวแก้วเอาน้ำมาให้
แก้วเดินไป
ป็อปปี้ - ไอโมะ ตกลงแกยังไงกันแน่ว่ะ เกลหรือแก้ว
โทโมะ - เกลสิว่ะ แก้วเจ๊กิ่งมาให้ข้าช่วยดู3-4วัน
เขื่อน - ชั้นว่ายัยเกลดูแอ๊บๆไงไม่รู้
เพล้ง
แก้ว - โอ๊ยย
เสียงดังมาจากในครัว
โทโมะ - แก้ว!!!
รีบวิ่งเข้าครัว
เขื่อน - กุว่าไม่ใช่ยัยเกลอะไรนั่นแล้วว่ะที่ไอโมะมันรัก
ป๊อปปี้ - กุก็ว่างงั้น
โทโมะอุ้มแก้วออกมา
โทโมะ - มึงทำอะไรกัน ไปกล่องปฐมพยาบาลมาสิว่ะ
เขื่อน - เออๆๆ
พอทำแผลเสร็จ
แก้ว - แผลนิดเดียวเองทำเป็นเรื่องใหญ่
โทโมะ - ใครกันที่ร้องไห้แทบตาย
แก้ว - อย่ามาล้อแก้วนะ
เขื่อน - งั้นกุกลับล่ะ
ป๊อปปี้ - เออกุก็กลับล่ะ
พอป๊อปปี้กับเขื่อนกลับบ้านไป
แก้ว - แก้วนอนแล้วนะ
พอแก้วหลับตาลงโทโมะเอื่อมมือไปกอดร่างเล็กอย่างหวงแหน
kaew talk
นายคิดยังไงกับชั้นกันแน่นะ
แต่เอาเถอะนายคงไม่มีวันรักผู้หญิงร้ายๆอย่างชั้นหรอก เกลน่ะนางฟ้า ส่วนชั้นน่ะ นางมาร
end kaew talk
เช้า 
โทโมะ - แก้วๆๆตื่นวันนี้เรียนนะ
พอโทโมะเอามืออังหน้าผากแก้วดู
โทโมะ - ตัวร้อนจี๋เลย
รีบกดโทรศัพท์
โทโมะ - คุณแม่ครับวันนี้โมะไม่เข่าบริษัทนะ
แม่โทโมะ - ไม่เป็นไรลูก
ตู๊ดดด
โทโมะห่มผ้าให้แก้วแล้วเดินลงไปซื้อยาและกับข้าว(ความจริงป๊าของเราจะไม่กินอาหารในห้องนะ)
แกร็ก
เกล - พี่โมะค่ะ
แอร็ด
เกล - นังแก้วแก
gail talk
นังแก้วมานอนที่ได้ยังไง ถ้าพี่โมะรักแก แผนของชั้นก็พังน่ะสิ งั้นแกก็ตายๆไปเลยล่ะกัน 

end gail talk
เกลหยิบหมอนข้างแก้วแล้วมาอุดใบหน้า
เกล - แกตายๆๆๆๆๆ
แก้ว - อ่วยอ้วย ใออ้อ้าย 
เกล - อะไรนะ แกจะให้ขั้นเอาแกตายเลยเหรอ
แก้ว - อ่วยอ้วย
น้ำตาของแก้วเริ่มไหลออกมา
โทโมะ - เกลทำอะไรน่ะ
เกล - คือ เอ่อ คือ 
โทโมะ - ออกไปแล้วอย่ามาให้ชั้นเห็นอีกนะ
เกล - อะไรนะ 
แก้ว - ฮึก ฮืออ 
แก้วร้องไห้
เกล - สำออย พี่โมะเชื่อมันเหรอ
โทโมะ - ใช่พี่เชื่อแก้ว ออกไป
เกลวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
แก้ว - แก้วกลัว ฮือฮึก
โทโมะ - โอ๋ๆๆๆไม่เป็นไรแล้วนะ

โทโมะกอดแก้วอย่างหวงแหน

โทโมะ - รู้มั๊ยว่าพี่น่ะเป็นห่วงเรามากนะ

โทโมะพยุงแก้วขึ้นไปนอนบนเตียง

โทโมะเดินออกไปเอา ข้าวต้มมาให้

แก้ว - เย้หิ วพอดีเลย

โทโมะ - มาเดี๋ยวพี่ป้อน อ้าปากเร็ว

แก้ว - อ้าา อั้ม งั่มๆๆ 

โทโมะ - แก้วพี่รักเรานะ

แก้ว - ฮะ แอะ 

ข้าวติดคอแก้ว

โทโมะรีบเอาน้ำมาให้แก้วกิน

แก้ว - แล้วเกลล่ะ

โทโมะ - พี่พึ่งรู้ตัวว่าพี่หลงรักคนใกล้ตัวน่ะสิ ส่วนเกลเค้าจะฆ่าแก้วหนิ พี่จะไปรักลงได้ยังไง

แก้วหันหน้าหนี

โทโมะ - เรารักพี่บ้างไหม

แก้ว - แก้ว แก้ว แก้ว......

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฉับ ตัดล่ะลุ้นตอนหน้านะจ๊ะรีดเดอร์ 10 เม้นนะจ๊ะถึงอัพไม่ถึงไม่อัพ พูดจริงทำจริงนี่คือไรเตอร์