Dance to Love เต้นจับจังหวะรัก

Kaew Part's
20 นาทีต่อมา
 
 
~เธอนั้น จะอยูในใจของฉันเสมอ ความรักที่มีให้เธอ ไม่เคยลดหายจากไป~
เสยงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นเป็นครั้งที่สองของวัน ฉันไม่ต้องมองจอก็รู้ว่าใครโทร.มา
"ว่าไง" ฉันกรอกเสียงเบื่อๆลงไป
"ฉันมาอยู่หน้าคอนโดแล้วน่ะ ออกมาได้ล่ะ" ไม่รู้ทำไม ไม่ว่าฉันจะวีนยังไงก็มีแต่ตานี้เท่านั้นที่ไม่โกรธ
ฉัน
แล้วก็โต้ฉันกลับ ถ้าเป็นคนอื่นคงด่าฉันกลับไปนานล่ะ
"อืม เดี๋ยวฉันลงไป" ฉันตอบเสียงเย็น
.
.
.
.
.
"ว่าไง" เค้านั่งอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม พร้อมกับเข้ามาทักทายฉัน ตอนนี้เค้าอยู่ในชุดปกติที่เรามักเห็นกัน
นั้นก็คือเสื้อกล้ามสีขาวสวมทับด้วยเสื้อแจ็กเก็ตกับกางเกงยีนเดฟสีดำ ปกปิดน่าตาด้วยแว่นกันแดดกับ
หมวก
"อืม แล้วนี้นายจะพาฉันไปไหนละเนี่ย" ฉันก็เดินมาจากลิฟท์ด้วยชุดปกติ โดยใส่เสื้อยืกตัวนึกกับกางเกง
ยีนขาสั้น พร้อมกับกระเป้าสะพายใบนึง และฉันก็ไม่ลืมแว่นกันแดด ที่ใช่ปกปิด
"มันเป็นความลับ" เค้าพูดพร้อมกับยิ้มและยักคิ้วข้างเดียว
"แต่ฉันไม่ชอบความลับ และการเซอร์ไพรซ์" ฉันกอดอก
"เอานา อีกไม่นานหรอกที่มันยังเปิดความลับอยู่ เพราะว่าความลับไม่มีในโลก" เค้ายิ้มอีกครั้ง
"เอาๆ ยังไงก็เอาเหอะ ฉันไม่ค่อยอยากอยู๋คอนโดเบื่อๆเหมือนกัน การออกไปกับนายครั้งนี้อาจจะดีก็ได้"
"ถ้างั้น...พร้อมรึยัง" เค้าพูดพร้อมกับยื่นมือมาข้างหน้าฉัน
"อือ" ฉันวางมือของตัวเองบนมือของเค้า แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เ้ค้าฉัน
อาจจะไม่ยอมคนๆนึงได้มากถึงขนาดนี้ก็ได้ ทั้งที่ตัวของฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ยอมอะไรได้ง่ายๆซักเท่าไหร่
 
แล้วเราก็เดินจับมือกันออกมาที่รถของเค้าที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถของคอนโด
"นี่นายเล่น จากัวร์ เอ็กซ์เอฟ 3.0 วี6 เลยหรอ!!" ฉันตะโกนออกมาอย่างตื่นตลึง พร้อมกับลดแว่นลง
"ที่จริงยังมีอีกคันนึง แต่เป็นพอร์ช" เค้าหันมายักคิ้ว
"นี้มันเจ๋งมาเลยน่ะ!! ฉันอยากได้รถแบบนี้มานานแล้ว" ฉันหันไปมองน่าเค้า
"เราไปธุระของเราก่อนดีกว่น่ะ แล้วค่อยมาสำรวจรถฉัน" เค้าหันมายิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินอ้อมไปด้าน
คนขับและกดรีโมทเพื่อเปิดรถ
 
 
ไม่นานเราก็มาถึงสถานที่ๆนึงซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวธรรมดาๆหลังนึง
"เรามาที่นี้ทำไม" ฉันหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้าง
"ลงมาก่อนมั้ยแลล้วฉันจะพาไปดูอะไร" แล้วเค้าก็ดับเครื่องรถและเดินลงไป และฉันก็เดินตามลงมา
"เค้าไปข้างในกัน" แล้วเค้าก็เปิดประตูรั่วและเดินนำฉันเข้าไป ฉันจึงจำใจเดินตามไป
พอเดินเข้ามาฉันก็เพิ่งสังเกตเห็นป้ายไวนิลขนาดใหญ่ เขียนข้อความว่า 'TOMO FANCLUB' พร้อมกับ
มีรูปตานั้นเต็มป้ายไปหมด
"มานี้สิ" เค้าเรียกฉันเพราะว่าฉันเอาแต่จ้องป้าย ก่อนที่เค้าจะยืนมือมาให้ฉันจับ และเค้าก็ลากฉันมาที่
ประตูบ้าน
"เธอเห็นอะไรมั้ย" เค้าหันถามฉัน และชี้ไปที่กลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่นั่งกระจัดกระจายไปทั่วห้อง
"ใครกัน แล้วพวกเธอมาทำอะไรที่นี้" ฉันหันไปถาม
"แฟนคลัของผมมาเช่าบ้านที่นี้เพื่อเป็นศูนย์ของแฟนคลับผม และพวกเค้าก็จะผลัดเปลี่ยนกันมาทำ
กิจกรรมที่นี้" เค้าหันมาตอบฉันยิ้มๆ ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าตอนนี้เค้าถอดแว่นออกแล้ว
"พวกเค้าทำขนากนั้นเลยหรอ แล้วกิจกรรมที่นายว่าคืออะไร"
"ก็มาทำป้ายเชียร์บ้าง ป้ายไฟบ้าง สกรีนเสื้อขายเพื่อเป็นกำไรให้ศูนย์บ้าง ผมเองก็ให้เงินช่วยบ้าง" เค้า
ตอบ
"ทำไมเค้าถึงทำได้มากขนาดนี้น่ะ" ฉันพูดออกมาเบา แต่เค้ากลับได้ยิน
"เพราะคำๆเดียวเลยน่ะ คำว่า 'รัก' ไง" เค้าตอบ สายตาของเค้าส่องประกายความสุข ทราบซึ่ง และ
ขอบคุณ 
"นายดูมีความสุขมากเลยน่ะ ที่เห็นแฟนคลับของนาย"ฉันพูดออกไป
"ไม่รู้สิ แต่สิ่งที่พวกเค้าทำให้ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งและอยากจะขอบคุณพวกเค้า แต่พวกเค้ากลับบอก
ฉันว่าไม่ต้องขอบคุณ เพราะสิ่งที่พวกเค้าทำไปเพราะเค้าอยากทำและอยากจะเห็นฉันมีความสุข แต่สิ่ง
เดียวที่เค้าของจากฉันคืออยากให้ฉันเป็นคนดีและผลิตผลงานดีๆออกมาให้เพื่อพวกเค้า ฉันถึงได้เต็มที่กับ
ทุกงานยังไงล่ะ" ฉันแอบสังเกตว่าเค้าเสียงสั่นและเริ่มมีน้ำตาคลอ
"ซาบซึ่งจัง ฉันจะมีแฟนคลับที่ดีแบบนี้เหมือนนายมั้ยเนี่ย"
"เธอต้องมีแน่ แต่เธอแค่ต้องเปิดใจ ให้เห็นพวกเค้า" เค้าตอบโดยไม่มองน่าฉัน
"นี่คือสิ่งี่นายอยากให้ฉันเห็น??" ฉันเดาเอา แต่มันก็คงจะใช่
"ใช่" จริงๆด้วย
"ไม่เอานา นายอย่าร้องสิ" ฉันหันไปมองเค้าก่อนที่จะเอามืออีกข้างไปเช็ดตาให้เค้า และเหมือนพวกแฟน
คลับจะได้ยินเสียงฉัน พวกเค้าก็ละจากสิ่งที่ทำอยู่และหันมามอง
"พี่โมะ!!!" คนแรกที่เห็นพูดขึ้นและคนอื่นก็เริ่มมองตาม
"ว่าไงจ๊ะสาวๆ วันนี้มาทำอะไรกันบ้าง" เค้าเดินเข้าไปหาแฟนคลับและก็ไม่ลืมที่จะดึงฉันเข้าไปด้วย
"เรื่อยๆล่ะค่ะ" คนที่สองตอบ
"โอ๊ะโอ เหมือนว่าเรากำลังมีแขกพิเศษของพี่โมะน่ะ" คนที่สามพูดขึ้น และเริ่มน่าแดง
ผู้หญิงอีกเกือบสิบคนก็หันมามองและยิ้มกัน
"จริงด้วยๆ แขกพิเศษ....มากๆ"คนที่สี่พูดและเริ่มชี้มาที่มือของฉันกับเค้าที่จับกันอยู่ เราทั้งตกใจ
จึงรีบปล่อยมือออกจากกัน
"กิ้วๆแฟนพี่โมะหรอค่ะ พี่แก้วอ่ะ" คนที่ห้าเริ่มแซว
"ฮิ้ววววว" ทุกคนโฮ่
"ไม่ใช่สักหน่อย พอดีพี่มีงานคู้กับแก้วหน่ะ แล้ววันนี้พอดีอยากแวะมา เลยชวนเค้ามาด้วย" โทโมะเริ่ม
แก้ตัว
"แต่คนที่พี่พามาต้องพิเศษมากแน่ๆเลยน่ะ เพราะขนาดเพื่อนสนิทของพี่อย่างพี่เขื่อน พี่เคนตะ
พี่จองเบ แล้วก็ครูป็อปปี้ที่พี่รักยังไม่เคยมาที่นี้เลยสักครั้งน่ะ" แฟนคลับเริ่มตั้งข้อสังเกต
"ไปกันใหญ่แล้ว" โทโมะประท้วง
"แนะนำให้รู้จักหน่อยสิค่ะ" แฟนคลับคนแรกพูด
"เอ่อ นี่แก้ว เค้าเพิ่งได้รับงานให้มาออกอัลบั้มคู่กับพี่" โทโมะชี้มาที่ฉัน
"เอ่อ...สวัสดีค่ะ" ฉันตอบอย่างเก้ๆกังๆ
"สวัสดีค่ะพี่แก้ว" ทุกคนพูดพร้อมกับ
"อยู่ทานอาหารเที่ยงด้วยกันมั้ยคู่พี่โมะ พี่แก้ว" แฟนคลับคนใหม่เดินออกมาจากห้องครัว
เมื่อเห็นฉันกับโทโมะเลยถามขึ้น
"เอาไงอ่ะ" เค้าหันมาถามฉัน
"ยังไงก็ได้ ล้วแต่นายเลย ก็นายเป็นคนที่พาฉันมานิ" ฉันตอบไป
"งั้นไหนดูซิสาวน้อยว่าวันนี้มีอะไรกินบ้าง" แล้วแฟนคลับทั้งหมดก็กรูกับเข้าไปใน
ครัวพอฉันจะเดินไปเค้าก็หันมาลากฉันให้เดินไปด้วย
 
หลังจากทานข้าวเสร็จแฟนคลับทั้งหมดก็มาร่วมกันส่งฉันกับโทโมะ
"ไปล่ะน่ะ" โทโมะบอกลาพร้อมกับโบกมือ ฉันก็ได้แต่ยืนยิ้มอยู้ข้างๆ
"พี่โมะจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ค่ะ"
"ยังไม่รู้เลย ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ไว้เจอกันตอนคอนฯที่ต่างก็แล้วกันน่ะ"
"ค่ะ" แล้วแฟนคลับทุกคนก็เดินเข้ามากอดโทโมะ และบอกลา
"พี่แก้วค่ะ หนูขอลายเซ็นต์พี่แก้วแล้วก็ขอกอดพี่หน่อยได้มั้ยค่ะ" แฟนคลับคนนึงที่ไม่พูด
อะไรเลยตั้งแต่ฉันมา
เดินเข้ามาถาม
"ได้สิ" ฉันตอบพร้อมกับยิ้ม หลังจากคนแรกผ่านไป คนอื่นๆก็ขอเข้ามากอดบ้าง ฉันก็ให้
ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอม ปกติฉันคงจะวีนไปแล้ว แต่นี้ไม่
"ไปล่ะน่ะ" แล้วเราทั้งคู่ก็ขึ้นรถไป
 
ในรถ
"เธอเห็นรึยัง" เค้าถามขณะที่ยังขับรถอยู่
"เห็นอะไร??" ฉันถาม
"เห็นรึยัง ว่าแฟนคลับรักศิลปินของเค้ามากแค่ไหน"
"ฉันเห็น แต่ฉันแต่ในมุมของนาย ฉันยังไมรู้เลยด้วยซ้ำว่าแฟนคลับฉันจะรักฉันเหมือน
ที่นายให้ฉันเห็นรึเปล่า" ฉันมองออกไปที่นอกหน้าต่างรถ
"แล้วเธอจะเห็นในอีกไม่ช้า เชื่อฉันสิ เพราะฉันรูและฉันเห็น" เค้าดูมั่นใจในสิ่งที่เค้าพูดเหลือเกิน
"ฉันจะรอวันนั้น..." ฉันตอบไปและก็ไม่มีใครพูดอีก
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
เป็นไงบ้างงงงงง เล่นอัพวันละตอนเลย5555 คนอ่านฟินเลยล่ะสิ ยังไงๆก็
ช่วยกันเม้น
ช่วยกันอ่าน
ช่วยกันโหวต
หน่อยน่ะ ถือเป็นกำลังใจให้เราน่ะ เราจะมีแรงเขียนต่อไปเรื่อยๆจบจบไม่ใช่ทิ้งร้าง อย่าเงเรื่องอื่นๆ
เราตั้งใจกับเรื่องนี้จริงๆน่ะ ถือว่าช่วยเราหน่อยน่ะ ช่วยนักเขียนด้วยกัน