Dance to Love เต้นจับจังหวะรัก

Tomo Part's
 
ณ ร้านอาหารข้างบริษัท
 
"แก้ว เอาไรอ่ะ" ผมหันไปถามเธอ
"อืม เอาเหมือนนายก็ได้" เธอหันมาตอบ
"งั้นเอาข้าวผัดปู 2 ที่น่ะครับ" ผมหันไปบอกพนักงาน
"ได้ค่ะ แล้วจะรับน้ะอะไรดีค่ะ" พนักงานถาม
"เอาน้ำเปล่าก็แล้วกันครับ" ผมหันไปตอบพนักงาน แล้วพนักงานก็เดินจากไป
"อืม เราถามไรเธอหน่อยสิ" ผมหันไปถามเธอ
"อะไร??" เธอหันมาตอบน่าเย็นชา เล่นเอาผมไม่กล้าถามเลย
"ฉันเคยได้ยินมาว่าเธอเป็นสาวขี้วีน เหวี่ยง แล้วก็หยิ่ง เธอว่ามันจริงมั้ย" ผมถามยิ้มๆ
"หึ แล้วนายคิดว่าไงล่ะ" เธอกอดอกและเท้าโต๊ะก่อนที่จะพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างน่ากลัวแปลกๆ
"ฉันคิดว่าเธอ ออกจะเป็นคนเงียบๆ แล้วก็ขี้หงุดหงิดมากกว่ามั้ง?" ผมเดาไป
"มันก็อาจจะจริงน่ะ แต่ฉันเป็นคนขี้หงุดหงิดแล้วก็ขี้รำคาญมากกว่า" เธอพูดพร้อมกับเอนหลังไปพิงกับพนักพิง
"แล้วเรื่องที่เธอไม่ชอบแฟนคลับล่ะ" ผมถามไป เพราะว่าเคยได้ยินมาจากพี่หนึ่ง
"มันเป็นเรื่องจริง" เธอตอบน่าเย็นชา
"ทำไมล่ะ?? ในเมื่อพวกเค้ารักเธอมากออกขนาดนั้น" ผมไม่เข้าใจเธอจริงๆน่ะ ทั้งที่แฟนคลับออกจะรักศิลปินที่ชื่นชอบขนาดนั้น
"ฉันไม่ชอบให้ใครมากรี๊ดฉัน ฉันไม่ชอบให้ใครมาล้อมรอบแล้วก็ขอโน้นนี้ไปเป็นที่ระลึก มันน่ารำคาญ" เธอตอบน่ายี้ๆ
"นั้นเป็นเพราะนิสัยขี้หงุดหงิดของเธอ แล้วก็เรื่องที่เธอไม่ชอบให้ใครมาจุกจิก ใช่มั้ย??" ผมเดาเอาจากเท่าที่มองเธอ
"ก็ประมาณนั้นละ" เธอตอบ สีน่าออกรำคาญหน่อยๆ แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ อาหารก็มาเสิร์ฟเสียก่อน
 
"เช็คบิลครับ" ผมเรียกพนักงาน หลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ผมก็หันไปคุยกับแก้ว
"ฉันอยากจะขออะไรเธออย่างนึงได้มั้ย" ผมถาม เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย 
"ลองว่ามาสิ ถ้ามันเวิร์ค ฉันก็อาจจะลองทำดู" เธอเสนอ
"ฉันอยากให้เธอลองเปิดใจ ได้มั้ย??" หลังเจอผมพูดจบเธอก็ดูงงๆเล็กน้อย
"เปิดใจ?? เปิดใจเรื่องอะไร" เธอถามพร้อมกับเลิกคิ้วเล็กน้อย
"เรื่องต่างๆรอบกาย" ผมบอก
"ฉันจะลองเอาไปคิดดูน่ะ" เธอหยิบกระเป๋าแล้วก็เดินออกไป ก่อนที่จะมาหยุดที่ข้างๆผม "ขอบใจน่ะที่เลี้ยง" แล้วเธอก็เดินออกจากร้านไป
ผมหวังแค่ว่าเธอจะตอบตกลง เพราะผมอยากให้เธอเห็นอีกมุมของแฟนคลับที่เธอไม่เห็น แต่ผมนั้นเห็นมาตลอด และอยากให้เธอได้เห็นเหมือนที่ผมเห็นบ้าง
 
 
วันรุ่งขึ้น
 
 
Kaew Part's
 
~เธอนั้น จะอยู่ในใจของฉันเสมอ ความรักที่มีให้เธอ ไม่เคยลดหายจากไป~
เสียงโทรศัพท์ของฉันกังขึ้นในช่วงสายของวัน พอหยิบขึ้นมาดูมันก็เป็นเบอร์แปลกๆ ที่ฉันไม่รู้จัก
"สว้สดีค่ะ ใครค่ะ" ฉันรับสายและถามไป แต่เสียงที่ตอบกลับมาดันเป็นเสียงที่คุ้นเคย
"ว่าไง วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยวอ่ะ ไปป่ะ" นายโทโมะนั้นเอง
"นายมีเบอร์ฉันได้ยังไงเนี่ย แล้วยังจะพาฉันไปไหนอีก" ฉันถามอย่างหัวเสีย
"ฉันก็เอามาจากผู้จัดการเธอไง ส่วนเรื่องที่ฉันจะพาไหนนี่มันเป็นความลับ" ฉันละเกลียดความลับที่สุดเลย
"แล้วทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย"
"เพราะฉันมีบางอย่างที่พิเศษอยากให้เธอได้ดูยังไงล่ะ...เรื่องที่ฉันเคยขอ" เค้าพูดเสียงแผ่วลง คงกลัวว่าฉันจะวีนล่ะมั้ง
"ก็ฉันบอกแลเวำงว่า..." ฉันยังพูดไม่ทันจบ เค้าก็แทรกเข้ามา
"ถือว่าเป็นสิ่งที่ประกอบการตัดสินใจก็แล้วกันน่ะ"
"แต่..."
"ถือว่าฉันขอ..."
"โอเคๆ ก็ได้ๆ" ฉันฃ่ะแพ้ลูกตื้อของเค้าจริงๆเชียว
"เยส งั้นอีก 20 นาที ฉันไปรับที่คอนโดเธอน่ะ โอเค แค่นี้ละ บาย" ฉันยังไม่ทันพูดอะไรอีตาบ้านี้ก็ตัดสายไปซะก่อน
"อีตาบ้านี้" ฉันบ่นกับตัวเองก่อนที่จะเดินถือผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำไป
 
--------------------------------------------------------------------------------------------
 
โทโมะจะพาแก้วไปไหนน้า ต้องติดตามๆๆๆๆ
 
ช่วยกันคอมเม้น
ช่วยกันโหวต
ช่วยกันแชร์
ด้วยน้า