Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                                 19
                     ความทรงจำครั้งสุดท้าย
"สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า กับ สปาเก็ตตี้ซอสครีมเห็ด มาแล้วค่ะ" พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารทั้งสองจาน ลงบนโต๊ะที่ร่างสูง และ ร่างบางนั่งอยู่

เมื่อร่างบางเห็นอาหารในจานของเธอ สายตาของเธอก็ลุกวาวราวกับเด็กๆ ที่เจอของเล่นใหม่(?) ก่อนที่จะตักเข้าปาก คำแล้วคำเล่า อย่างมีความสุข

ส่วนร่างสูงก็ได้แต่อมยิ้มกับท่าทางเด็กๆ ของร่างบาง

เมื่อร่างบางตักเข้าปากอยู่ดีๆ ร่างสูงก็ใช้นิ้วโป้งปาดรอยเปื้อนจากซอสครีมบริเวณมุมปากให้กับร่างบางอย่างอ่อนโยน จนร่างบางชะงัก แล้วลากสายตาขึ้นมามองร่างสูง

"กินเป็นเด็กๆ ไปได้ เลอะแล้วเนี่ย น่ารักชะมัด" ร่างสูงพูดยิ้มๆ

"แล้วรักมั่ยล่ะ?!" ร่างบางถามยิ้มๆ เช่นเดียวกัน อย่างลืมตัว

"รักสิ รักมากกกกกกกกก~ เลย ^^" ร่างสูงตอบเสียงหวาน จนเธอเผลอยิ้มกว้างไปกับคำตอบของเขา แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่พิมเคยพูดเอาไว้

"ปากหวานจังนะพี่ป็อป หวานกับใครอีกรึเปล่าเนี่ย" ร่างบางกลับมาเผยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะออกปากแซวเขา

"พี่ก็ปากหวานกับเราคนเดียวนั่นแหละฟาง" ร่างสูงพูดเสียงหวาน พลางบีบปลายจมูกของร่างบางอย่างหยอกล้อ

"อื้อออออออ...!!! พี่ป็อปจะฆ่าฟางหรือไง!"

"ฮ่าๆๆๆ ถ้าเราตายพี่จะอยู่ยังไงล่ะ" ร่างสูงพูดติดตลกก่อนจะ ทำมีหน้าเคร่งเครียดพลางบีบมือร่างบางเบาๆ "ตั้งแต่วันนี้เราอย่าหายไปไหนอีกเลยนะ ฟาง..."

เมื่อร่างสูงพูดประโยคสุดท้ายจบ ถึงกับทำให้ร่างบางสะอึกกันเลยทีเดียว

'มันคงเป็นแบบนั้นไม่ได้ ฟางขอโทษนะพี่ป็อป มันช่วยไม่ได้จริงๆ...'

ร่างบางคิดในใจอย่างเศร้าๆ โดยที่หน้าตาของเธอยังคงยิ้มกว้าง และบีบมือเขาเบาๆ กลับ ราวกับให้กำลังใจ

"ฟางจะหนีไปไหนได้ล่ะ หัวใจของฟางอยู่ที่นี่นี่นา ^^" ร่างบางปั้นยิ้มให้กับร่างสูง ทัเงที่ในใจอยากจะร้องไห้ออกมา

'ฟางขอโทษจริงๆ ฟางขอโทษ ฟางไม่มีทางเลือกอื่น ฮึก...'



"พี่ป็อป ถ้าเกิดฟางหายไป พี่จะตามหาฟางรึเปล่า?" ร่างบางตัดสินใจถามคำถามออกไป จนทำให้ร่างสูงที่เดินกุมมือร่างบางอยู่หันมาด้วยความสงสัย ก่อนจะตอบคำถาม

"หาสิ! จะให้พี่พลิกแผ่นดินหาเราคนเดียว พี่ก็ยอม!" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จนทำให้ร่างบางเผลอยิ้มออกมาอีกครั้ง

"ขี้ตู่รึเปล่า ฟางว่าถ้าฟางหายไป พี่ก็ไปมีกิ๊กใหม่ชัวร์ๆ อิอิ" ร่างบางยิ้มกว้างด้วยความสุข ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อเจอกับใครบางคน "พะ พี่พิม..." พึมพำชื่อของคนคนนั้นเบาๆ

"หืม? อะไรหรอฟาง" ร่างสูงถามอย่างสงสัย ที่เมื่อกี้อยู่ๆ ร่างบางก็พึมพำอะไรสักอย่าง

"เปล่าหรอกค่ะ ฟางแค่..." ร่างบางพูดไม่ทันจบก็มีใครบางคนเข้ามาแทรก

"ป็อปปี้!!! มาเดินห้างด้วยหรอ?" พิมตะโกนเรียกชื่อร่างสูง พลางวิ่งมาหา

"อ่าฮะ มากับฟางน่ะ" ร่างสูงพูดพลางชี้ไปที่คนข้างกาย ที่ตอนนี้ไปหลบอยู่หลังของเขาด้วยใบหน้าซีดเผือกซะแล้ว

"อ้าว น้องฟาง!! พิมไม่รบกวนดีกว่า ไปสวีตกับน้องเค้าต่อเถอะ เพราะเราไม่รู้ว่าวันไหนที่คนรักของเราจากไป แล้วถ้าวันนั้นมาถึงแล้วจะรู้สึก! เนอะป็อป" พิมพูดสองแง่สองง่ามก่อนที่จะขอความเห็นจากร่างสูง

"ใช่! แต่สำหรับฉันคงไม่มีวันนั้นล่ะ ฮ่าๆๆๆ" ร่างสูงพูดติดตลก ก่อนจะหัวเราะออกมา

"แหมๆๆ จ่ะๆ พ่อคู๊นนน~ พิมไปก่อนนะ บาย~ ^^" พิมโบกมือลาร่างสูง ก่อนที่จะเดินสวนกับร่างบาง และพูดเบาๆ กับร่างบาง พลางแสยะยิ้มร้ายเมื่อเดินจากไป "วันนี้สามทุ่ม อย่าลืมล่ะ หึ"

ประโยคเพียงนิดเดียวของพิม ถึงกับทำให้ร่างบางขนลุกซู่ได้เป็นแถบ

"ฟางๆ อยากเดินที่ไหนอีกมั้ย? นี่ก็จะหกโมงแล้วนะ" ร่างสูงถามร่างบางที่ยังคงเหม่อลอย

"ฮะ?! อ้อ...ไม่แล้วค่ะ ฟางคิดว่าจะกลับบ้านแล้วล่ะ เดี๋ยวขอโทรหายัยเฟย์ก่อนนะคะ" พูดกับร่างสูง ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา แต่ก็มีคนโทรมาพอดี

~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่...~

-N'Faye-

"ยัยเฟย์?" ร่างบางทวนชื่อหมายเลขโทรศัพท์ของคนโทรเข้าอย่างงงๆ ก่อนที่จะกดรับสาย "ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะน้องสาวตัวแสบ"

(พี่ฟาง ตอนนี้เฟย์อยู่บ้านแล้วนะ พี่ฟางจะกลับกี่โมงอ่ะคะ?) ปลายสายถาม

"จะกลับแล้วล่ะ ทำไมกลับเร็วจังวันนี้ ช็อปพอรึยัง" ร่างบางถาม โดยที่ไม่ลืมแซวคนเป็นน้อง

(ฮ่าๆๆ แหมพี่ฟางก็...นิดนึงเอง อิอิ)

"จ้าๆ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ"

(ค่ะ เจอกันที่บ้าน รักนะ จุ๊บุๆ ฮ่าๆๆ ...ตู๊ดๆๆ) ปลายสายพูดก่อนที่จะกดตัดสายไป

"กลับบ้านเลยดีกว่าพี่ป็อป ปะ" ร่างบางหันไปพูดกับร่างสูง ก่อนที่ร่างสูงจะพยักหน้า และเดินจูงมือกับร่างบางไปตลอดทาง...

'ฟางจะให้วันนี้ เป็นความทรงจำครั้งสุดท้ายของเราสองคนก็แล้วกันนะพี่ป็อป ฮึก...'



ณ เวลา 19 : 30 น.

ในระยะเวลานี้ ร่างบางก็เตรียมตัวทุกอย่างเพื่อที่จะเดินทางไปยังสนามบิน โดยที่ไม่ลืมโทรไปบอกเพื่อนที่เคยเรียนที่เดียวกัน แต่ย้ายไปเรียนมหา'ลัยที่นู่น พวกเธอจึงไม่ค่อยได้เจอหน้ากันสักเท่าไหร่

"พี่ขอโทษนะเฟย์ ฮึก พี่ขอโทษ..." พึมพำกับตัวเอง โดยที่มีหยดน้ำตาไหลอาบแก้ม ในขณะที่วางจดหมายที่เธอเขียนให้น้องสาวสุดที่รัก ไว้บนโต๊ะกินข้าวก่อนที่จะเดินออกจากบ้าน มุ่งหนเาไปยังสนามบิน เพื่อที่จะเดินทางไปยังเป้าหมาย นั่นก็คือ... เชียงใหม่!!

ดราม่ากันสักนิด (รู้สึกว่าจะไม่นิดละ - -)
น่าสงสารแม่กระต่ายเนอะ ไม่น่าเป็นแบบนี้เลย ฮือออออ~ (อินหรอ? : เออ!!!)
อยากรู้ว่าความรักของทั้งคู่เป็นอย่างไรต่อไป ติดตามตอนหน้าจ้า ^^
ขอตัวไปร้องไห้ต่อนะ ฮือออออออ.... (บ้าไปแล้ว!)
[เนื้อหาน้อยไปเนอะ แฮ่ =w=]